Το ημερολόγιο ήταν καρφιτσωμένο στις 26 Μάϊου του 1999. Πόσο απέχει ο παράδεισος από την κόλαση; Η απάντηση είναι 146 δευτερόλεπτα και τα δάκρυα του Σάμι Κουφούρ το περιγράφουν καλύτερα από κάθε αράδα.
Σχετικά Άρθρα
Football, Bloody Hell: Όταν η κόλαση με τον παράδεισο απείχε μόλις… 102 δευτερόλεπτα! (video)
Γράφει ο Μάνος Φυρογένης
«Όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια, ο Θεός γελάει», λέει ο θυμόσοφος λαός και από τα λόγια του δεν κοίταξαν να… φυλαχθούν οι Γερμανοί στη «δύση» του περασμένου αιώνα. Ή καλύτερα δεν πρόλαβαν να το κάνουν καθώς πριν καν «χωνέψουν» την εξέλιξη της παρέμβασης του Τέντι Σέριγχαμ, ήρθε ο Όλε Γκούναρ Σόλσκιερ και τους έριξε την… χαριστική βολή. Και όλα αυτά ενόσω 147 δευτερόλεπτα πριν ήταν αγκαλιά με το θρόνο της Ευρώπης. Τι σου είναι όμως το ποδόσφαιρο;
Εικοσιτέσσερα ολόκληρα χρόνια έχουν περάσει από το δραματικότερο φινάλε στην ιστορία των ευρωπαϊκών Κυπέλλων. Ένα φινάλε που για κάποιους ήταν happy end και για κάποιους άλλους ο χειρότερος εφιάλτης τους. Μία ανατροπή που λησμονείται - για τους «κόκκινους διαβόλους» - ακόμα και σήμερα, στιγμές τις οποίες οι Βαυαροί θέλουν να διαγράψουν από το… σκληρό δίσκο της μνήμης τους. Για τους αγνούς φιλάθλους όμως της «στρογγυλής θέας» και τους 90 χιλιάδες που βρέθηκαν στο «Camp Nou» τη νύχτα της 26ης Μάϊου του 1999, ο τελικός ανάμεσα στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και τη Μπάγερν Μονάχου θα μείνει αιώνια χαραγμένος ως η επιτομή του «θαύματος».
Στην κορυφαία σκηνή της Ευρώπης και με όλα τα φλας στραμμένα πάνω τους, Άγγλοι και Γερμανοί βρέθηκαν στη Βαρκελώνη για να διεκδικήσουν το τρόπαιο με τα «μεγάλα αυτιά». Αυτό για το οποίο μάχονταν όλη τη σεζόν, φτάνοντας μέχρι το τέλος της διαδρομής. Η παρέα των Καν, Ματέους, Γιάνκερ και Έφενμπεργκ απέναντι στους Σμάιχελ, Μπέκαμ, Γκιγκς και Κόουλ.
Η «βιβλική» ομάδα του Φέργκιουσον βρέθηκε από νωρίς να κυνηγά στο σκορ χάρις τον παμπόνηρο Μάριο Μπάσλερ και την αλλαγή της πορείας της μπάλας στο τείχος που είχαν στήσει οι Βρετανοί. Εξέλιξη η οποία έδωσε την απαιτούμενη πίστη στη Μπάγερν να θεωρήσει πως μπορούμε να πάει κόντρα σε κάθε προγνωστικό και να στεφθεί πρωταθλήτρια Ευρώπης για πρώτη φορά στην ιστορία της.
Όσο τα λεπτά περνούσαν τόσο η αίσθηση μεγάλωνε. Ο Ότμαρ Χίτσφελντ είχε στήσει άριστα τους παίκτες του στο χορτάρι, με το υπέρ του προβάδισμα μόλις από το 6’ να του δίνει τη δυνατότητα να δώσει ακόμα περισσότερο βάρος στα μετόπισθεν. Οι Βαυαροί κράτησαν εύκολα την «βραχεία τους κεφαλή» στο πρώτο 45λεπτο, δείχνοντας πως βαδίζουν σε σωστά μονοπάτια. Ποια ομάδα όμως μπορούσε να αισθάνεται σίγουρη, έχοντας απέναντι εκείνη τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ του Σκωτσέζου; Μάλλον καμία και η Μπάγερν το βίωσε στο… πετσί της.
Η κλεψύδρα άδειαζε και η πλάστιγγα έγερνε προς Γερμανία μεριά. Τα δοκάρια σταμάτησαν τους Κάρστεν Γιάνκερ και Μεμέτ Σολ και όσο δεν ερχόταν η… χαριστική βολή, τόσο το τέλος του έργου έμενε άγραφο. Μέχρι που εμφανίστηκε ο Άλφρεντ Χίτσκοκ και είπε να δώσει τη δική του διάσταση, επηρεασμένος και από τη «Θεία Κωμωδία» του Δάντη.
Στο πρώτο λεπτό των καθυστερήσεων και με την πίεση να έχει μεταφερθεί στα καρέ του αγέρωχου μέχρι τότε Όλιβερ Καν, μία ασταθής απομάκρυνση της μπάλας, την έστειλε πάνω στον Γκιγκς, ο οποίος όμως αν και είχε χρόνο, βιάστηκε να εκτελέσει. Η «στρογγυλή θεά» έφυγε άτσαλα και αδύναμα από το πόδι του, κατευθύνθηκε όμως στο σωστό άνθρωπο που βρισκόταν τη σωστή στιγμή στο σωστό μέρος, για να αλλάξει ελαφρώς την πορεία της και να φέρει τον τελικό στα ίσα.
Η παρεμβολή του Σέριγχαμ έκανε τον τότε πρόεδρο της UEFA, Λέναρντ Γιόχανσον, που είχε ξεκινήσει να κατηφορίζει προς το χώρο της απονομής για χάρη της Μπάγερν, να χρησιμοποιήσει τον ανελκυστήρα για την άνοδο (σκεπτόμενος την παράταση) αυτή τη φορά. Που να φανταζόταν βέβαια πως καλώς είχε κατέβει στην ώρα του με την ειδοποιό διαφορά ωστόσο πως θα έδινε το τρόπαιο σε άλλα χέρια;
Δύο λεπτά αργότερα (146 δευτερόλεπτα για την ακρίβεια) και πριν ο έξτρα χρόνος εκπνεύσει, ο τελικός της Βαρκελώνης επεφύλασσε μία ακόμα συγκίνηση/δράμα. Οι ανατροπές άλλωστε εκείνης της Γιουνάιτεντ ήταν το… φόρτε της, λες και σταματούσε ο χρόνος μέχρι η πίεση που ασκούσε η αρμάδα του Φέργκιουσον, να «καρπωθεί».
Ο νεοεισελθών 26χρονος, Όλε Γκούναρ Σόλσκιερ (είχε μπει ως αλλαγή στο 81’) κέρδισε το κόρνερ και μαζί μία τελευταία ευκαιρία να μετατρέψει σε… κόλαση τα καρέ των Βαυαρών. Ο «θύτης» της ισοφάρισης πετάχτηκε και έδωσε στη μπάλα με το κεφάλι πορεία προς το τέρμα για να εμφανιστεί ο Νορβηγός ως ο «από μηχανής θεός» και να υπογράψει την επικότερη ανατροπή σε τελικό όλων των εποχών (υπάρχει και το come back της Πόλης βέβαια).
Η εξέλιξη του αγώνα «λύγισε» μέχρι και τους στιβαρούς Γερμανούς. Μπαίνοντας στις καθυστερήσεις όλα έδειχναν πως είχε έρθει η ώρα για το… πάνθεον της Ευρώπης με τις αγγλικές «μαχαιριές» όμως να αλλάζουν άρδην την κατάσταση. Το σοκ ήταν μεγάλο για όλους στο «στρατόπεδο» της Μπάγερν, με τα δάκρυα του Κουφούρ να επιβεβαιώνουν το περίφημο «μία εικόνα ισούται με χίλιες λέξεις».
«Ακόμα νιώθω αυτόν τον πόνο. Δεν έχω ξαναδεί τον τελικό του 1999 και ούτε πρόκειται» έχει δηλώσει ο Γκανέζος παλαίμαχος αμυντικός. Λόγια που φανερώνουν το... τραύμα της Βαρκελώνης.
