15/05/2002: Η βραδιά που δικαιωματικά ανήκει στον Ζινεντίν Ζιντάν και στην αδιανόητη έμπνευση που είχε. Ένα «έργο τέχνης» που δεν μπόρεσε ποτέ να αναπαραστήσει και μία στιγμή δικαίωσης για τον ίδιο! Και όλα αυτά, στη μεγαλύτερη δυνατή «σκηνή», έναν τελικό Champions League μεταξύ Ρεάλ Μαδρίτης και Λεβερκούζεν.
Γράφει ο Χρήστος Σκούρας
Ακόμα και σήμερα, όποιος βλέπει το γκολ του Ζιντάν… σαστίζει. Είναι πραγματικά μοναδικό και του χάρισε ένα βραβείο και μία στιγμή απόλυτης δικαίωσης. Δεν έχει προηγούμενο και ούτε ποτέ κατάφερε να το επαναλάβει, όσο και αν το επιχείρησε ο Γάλλος!
«Προσπάθησα να σκοράρω ξανά κατά αυτόν τρόπο αργότερα. Ακόμη και σε δοκιμαστικά για διαφημίσεις, αλλά ποτέ δεν τα κατάφερα. Προσπάθησα και στην προπόνηση, αλλά μάταια. Ήταν τέλειο την ημέρα που συνέβη.», ήταν τα λόγια του. Ένα γκολ «ποίημα», που όμοιο του δεν υπάρχει και ούτε ο αυθεντικός δημιουργός του κατάφερε ποτέ να το αναπαραστήσει.
Ήταν ένας τελικός μεταξύ δύο ομάδων που θέλανε την νίκη και το βαρύτιμο τρόπαιο, ωστόσο, κάποιος έπρεπε να χάσει. Ήταν την σεζόν 2001/02, η πρώτη του Ζιντάν στην Ρεάλ Μαδρίτης, αφού τον πήρε για 75 εκατ. ευρώ, ποσό ρεκόρ για την εποχή. Εκείνος ήθελε να κατακτήσει επιτέλους το Champions League, αφού είχε χάσει στο παρελθόν δύο τελικούς με τη Γιουβέντους και αυτό ακριβώς κατάφερε.
Η «Βασίλισσα» και η Λεβερκούζεν είχαν διανύσει παρόμοιες σεζόν και τους απέμενε μία ευκαιρία για τίτλο. Αμφότερες, δεν πήραν το πρωτάθλημα της χώρας τους, ενώ έχασαν και στον τελικό του Κυπέλλου. Επιπλέον, οι «μερένχες» συμπλήρωναν τότε 100 χρόνια από την ίδρυση του συλλόγου και η ανάγκη για το τρόπαιο έγινε ακόμα μεγαλύτερη. Απολύτως κατανοητή η πίεση και το άγχος, που διακατείχε όλους τους ποδοσφαιριστές.
Η γερμανική ομάδα διέθετε ένα καλό σύνολο, με τους Μίκαελ Μπάλακ, Λούσιο και Ντίμιταρ Μπερμπάτοφ να ξεχωρίζουν. Το παιχνίδι διεξήχθη στο «Χάμπντεν Παρκ» της Γλασκώβης, μπροστά σε περίπου 50.000 θεατές και ήταν ισόπαλο (1-1), λίγο πριν το ημίχρονο. Οι δύο ομάδες φαινόταν ότι θα οδηγηθούν στα αποδυτήρια με αυτό το σκορ, μέχρι που ήρθε η φάση του 45ου λεπτού.
Ο Ρομπέρτο Κάρλος γύρισε τη μπάλα από τα αριστερά προς το ύψος της περιοχής, δίχως να ξέρει αν υπήρχε εκεί συμπαίκτης του. Ο Ζιντάν, χωρίς να το σκεφτεί, τοποθέτησε το σώμα του σε τέτοια θέση, ώστε να σουτάρει με την μία. Πήρε ένα ρίσκο, γνωρίζοντας ότι αν «έπιανε»… αέρα, μόνο καλό δεν θα έκανε αυτό στην ψυχολογία του.
Τότε, όμως, «πάγωσαν» όλα στη Σκωτία. Η πίεση έφυγε από τον Ζιντάν και όλοι όσοι ήταν στο γήπεδο έμειναν άναυδοι. Η μπάλα κατέληξε στα δίκτυα και η Ρεάλ Μαδρίτης επικράτησε με 2-1, κατακτώντας το τρόπαιο με τα μεγάλα αυτιά.
Το ασύλληπτο τέρμα που σημείωσε, τον «έστεψε» πρωταθλητή Ευρώπης για πρώτη και μοναδική φορά στη καριέρα του, ως παίκτη. Ήταν η στιγμή που δικαίωσε όλες τις απαιτήσεις που υπήρχαν γύρω από τον ίδιο, σε μία από τις μεγαλύτερες βραδιές της ζωής του. Το 2020, η έμπνευση του θα χριστεί ως το «καλύτερο γκολ στην ιστορία του Champions League» (από το 1992 μέχρι το 2020), ενώ το βολέ του θα μείνει στα βιβλία της ιστορίας της Ρεάλ Μαδρίτης.
Άλλωστε, εκεί φαίνονται οι μεγάλοι ποδοσφαιριστές, όταν «καίει» η μπάλα. Και ο Ζιντάν, πέρα του ότι ήταν ένας από τους καλύτερους στην ιστορία, αποτέλεσε και μία από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες που πέρασαν από τα γήπεδα. Ένα ασύλληπτο γκολ, μία ξεχωριστή ιστορία, ένας μοναδικός παίκτης…
