Το campionato, αποτελούσε κατά πολλούς το κορυφαίο πρωτάθλημα της δεκαετίας του 1990, καθώς πλειάδα αστέρων, αγωνιζόταν στη λίγκα της γειτονικής χώρας. Και όπως όλα τα αστέρια φωτίζουν έναν ουρανό, έτσι και η Νάπολι, είχε το δικό της. Ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα, αποκτήθηκε από τους «παρτενοπέι» το καλοκαίρι του 1984 για να την κάνει μεγάλη. Επτά χρόνια αργότερα, έμελλε να γίνει η αιτία που το Σαν Πάολο, μετατράπηκε σε ποδοσφαιρική «μέκκα».
Ταλέντο, στήριξη και ένα… κέρμα
Από το καλοκαίρι του 1984 και την απόκτηση του Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα, μέχρι το τελευταίο πρωτάθλημα της Νάπολι το 1990, η ομάδα του Σαν Πάολο, κατάφερε να βιώσει, όλες τις βαθμίδες των συναισθημάτων που μπορεί να προκαλέσει το ποδόσφαιρο. Το νόμισμα όπως κάθε φορά είχε δύο όψεις με χαμένα πρωταθλήματα και κύπελλα απο τη μία, αλλά και κατακτήσεις εγχώριων και ευρωπαϊκών τίτλων από την άλλη. Αυτό που έλειπε, ήταν, η γενιά αυτής της Νάπολι, να κλείσει τον κύκλο της με μια κορυφή, όπως και έγινε. Κύπελλο UEFA, το 1989 και πρωτάθλημα το 1990. Ο δεύτερος τίτλος, ωστόσο δεν επήλθε τόσο χάρη στην επιβλητικότητα της Νάπολι, όσο σε ένα…κέρμα, που άλλαξε τα δεδομένα.
To ημερολόγιο έγραφε 8 Απριλίου του 1990, όταν η ομάδα του Αλμπέρτο Μπιγκόν, αγωνιζόταν στον Μπέργκαμο, με την Αταλάντα για την 31η αγωνιστική του Campionato. Οι «παρτενοπέι», πραγματοποιώντας ένα κακό παιχνίδι χωρίς να έχουν σκοράρει και με το ματς να βρίσκεται στο 75’, βρήκαν έναν απρόσμενο «σύμμαχο». Ο Αλεμάο πήγε να μαζέψει την μπάλα κάτω από την Curva Nord. Αυτό που συνέβη στη συνέχεια ήταν καθοριστικό για την έκβαση του πρωταθλήματος. Ένα νόμισμα, που εκσφενδονίστηκε από την κερκίδα, χτύπησε στο κεφάλι τον Βραζιλιάνο, με αυτόν να καταλήγει αρχικά στο έδαφος και εν συνεχεία εκτός αγώνα, με συνέπεια την επικύρωση της νίκης της Νάπολι με 2-0.
Το απόγευμα που «κάηκε» το Σαν Πάολο
Πέρασαν 21 ημέρες από το απόγευμα στον Μπέργκαμο και η Νάπολι, είχε ανέβει πλέον στην κορυφή του βαθμολογικού, πίνακα. Η ήττα της βασικής αντιπάλου Μίλαν στη Βερόνα, από την Ελλάς, ήταν ακόμη ένα «σημάδι» του σύμπαντος που συνωμότησε, ώστε ο Μαραντόνα, ο Αλεμάο, ο Καρέκα και ο Τζόλα, να ανέβουν ξανά στο «Έβερεστ» του Ιταλικού ποδοσφαίρου.
29 Απριλίου 1990. Εστάντιο Σαν Πάολο, στη Νάπολι. Φάουλ για τους γηπεδούχους στο έβδομο λεπτό. Ο Μαραντόνα εκτελεί, ο Μπαρόνι πιάνει την κεφαλιά, στέλνοντας τη μπάλα στα δίχτυα του Βαλέριο Φιόρι, για το 1-0. Αυτό ήταν! Το Ναπολιτάνικο στάδιο, σείεται από 62.500 φίλους της ομάδας, οι οποίοι το είχαν κατακλύσει, μετατρέποντας το σε κόλαση.
Το σφύριγμα της λήξης, έγινε η αφορμή έξαλλων πανηγυρισμών, για ένα πρωτάθλημα το οποίο θεωρείται εκ των κορυφαίων από άποψη, αγωνίας και διακυμάνσεων στην ιστορία του Ιταλικού ποδοσφαίρου.
Σήμερα 33 χρόνια αργότερα, οι αναμνήσεις εκείνου του Scudetto, περιστρέφονται, γύρω από τον αείμνηστο Ντιέγκο Μαραντόνα, του οποίου το όνομα φέρει πλέον το γήπεδο του συλλόγου, ενώ στον ιταλικό νότο είναι έτοιμοι να γιορτάσουν την επιστροφή στην κορυφή της Serie A.
www.bnsports.gr
