5 Μαΐου του 2013: Η Τσέλσι αντιμετωπίζει τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στο «Ολντ Τράφορντ», βρίσκεται μπροστά στο σκορ και ο Νταβίντ Λουίζ το διασκεδάζει. Ακόμη και αν… πονάει. Ο Ράφαελ τον έχει κλωτσήσει, η αποβολή του αντιπάλου του είναι γεγονός και ο στόπερ των «μπλε» το πανηγυρίζει προκλητικά, γελώντας προς τους φίλους των γηπεδούχων. Ακόμη και… σήμερα, στα 36ά του γενέθλια, δεν θα το ξεχάσει ποτέ!
Γράφει ο Δημήτρης Μανάκος
Έφτασε τα 36. Μεγάλωσε. Αγωνίζεται πλέον μακριά από την Ευρώπη, αλλά κανείς δεν θα ξεχάσει το πέρασμά του από την Premier League και την Παρί Σεν Ζερμέν. Οι στιγμές που τον έχουν «στιγματίσει» είναι πολλές. Αλλά όταν μιλάμε για τον Νταβίντ Λουίζ και γενικώς για ένα Βραζιλιάνο, δεν θα μπορούσαμε να επιλέξουμε κάτι που δεν περιλαμβάνει… γέλιο!
Γυρνώντας τον χρόνο πίσω, αν και η επίσκεψη της Τσέλσι στο «Ολντ Τράφορντ» ήταν τελικά διαδικαστικού χαρακτήρα για τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, καθώς είχε ήδη κατακτήσει τον τίτλο της Premier League, ήταν σημαντική για τους φιλοξενούμενους, καθώς είχαν στο μυαλό τους αποκλειστικά ένα συγκεκριμένο αποτέλεσμα.
Το τρίποντο και… τίποτα λιγότερο από αυτό, ώστε να «κλείδωναν» την 3η θέση και κατά συνέπεια τη συμμετοχή τους στο Champions League της επόμενης αγωνιστικής περιόδου.
Ο Χουάν Μάτα ήταν αυτός που «έλυσε» τελικά τον γόρδιο δεσμό, καθώς το σουτ που επιχείρησε στο 87’, βρήκε στον Φιλ Τζόουνς και κατέληξε στα δίχτυα. Ο βασικός λόγος όμως που η εν λόγω αναμέτρηση έχει μείνει αλησμόνητη, είναι ο Νταβίντ Λουίζ.
Πιο συγκεκριμένα, δύο λεπτά αργότερα, οι «μπλε» απέκτησαν ένα ακόμη πλεονέκτημα, όταν ο αμυντικός της Μαντσεστερ Γιουνάιτεντ, Ράφαελ, αποβλήθηκε, επειδή κλώτσησε τον Βραζιλιάνο στόπερ, κοντά στο σημαιάκι του κόρνερ.
Η κλωτσιά ήταν δυνατή, έλαβε χώρα εκτός φάσης, μπροστά στον βοηθό και ήταν δεδομένο πως θα είχε ως συνέπεια την τιμωρία. Εκ πρώτης όψεως φάνηκε πολύ σκληρή, με τον Νταβίντ Λουίζ να σφαδάζει από τον πόνο στο έδαφος.
Μόλις όμως αντιλήφθηκε την αποβολή του συμπατριώτη του, άλλαξε τη στάση του. Συνέχισε να κάνει πως… πονάει, ξεκίνησε να γελά, κοιτούσε τον κόσμο και επί της ουσίας αποδείκνυε πως ουδέποτε το φάουλ ήταν τόσο σκληρό όσο φάνηκε. Απλά ήταν τόσο… έξυπνος, ώστε να πάρει το μέγιστο που μπορούσε από την απερισκεψία ενός ακόμη Βραζιλιάνου.
Αυτός ήταν ο Νταβίντ Λουίζ. Ένας πανέξυπνος στόπερ, με ιδιαίτερα ανεπτυγμένη αντίληψη και μερικές καλές και κακές στιγμές, που πάντα επιβεβαίωναν πως η Βραζιλία είναι ένας άλλος κόσμος… Ένας κόσμος που πάντα περιλαμβάνει… χαμόγελο στα χείλη!
