Ο πρώτος και εξαιρετικά βάναυσος αγώνας πυγμαχίας μεταξύ Αγγλίας και Αμερικής, έληξε μετά από 42 γύρους βάζοντας τέλος στην καριέρα των δύο μονομάχων.
Γράφει η Βασιλική Μπαρτζιώτη
Σαν σήμερα, στις 17 Απριλίου του μακρινού 1860, διοργανώθηκε το πρώτο «παγκόσμιο πρωτάθλημα» πυγμαχίας μεταξύ Αμερικής και Αγγλίας. Το άθλημα, που ήταν ήδη εξαιρετικά δημοφιλές στο Νησί τον 19ο αιώνα, σταδιακά εξαπλώθηκε στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.
Η πρώτη… απόπειρα διοργάνωσης ενός παγκόσμιου πρωταθλήματος, έλαβε χώρα στη Νότια Αγγλία ανάμεσα σε δύο καταξιωμένους πυγμάχους. Ο 25χρονος «γίγαντας» Κάρμεν Χίναν ήταν ο πρωταθλητής που εκπροσώπησε την Αμερική, ενώ ο 34χρονος και αρκετά μικροκαμωμένος Τομ Σέιερς, το Ηνωμένο Βασίλειο.
Οι δύο αντίπαλοι αγωνίστηκαν χωρίς εξοπλισμό, γεγονός που ήταν αντίθετο στους τότε κανονισμούς, που όριζαν ως απαραίτητη την χρήση γαντιών. Αυτό όμως δεν στάθηκε εμπόδιο στη διεξαγωγή του αγώνα, ο οποίος μάλιστα σημείωσε ρεκόρ προσέλευσης. Τεράστια πλήθη συγκεντρώθηκαν γύρω από έναν ανοιχτό χώρο, ο οποίος θα ήταν το «ρινγκ» της αναμέτρησης. Λέγεται πως μεταξύ του κοινού, βρίσκονταν και εκλεκτοί προσκεκλημένοι όπως ο Κάρολος Ντίκενς, ο τότε πρωθυπουργός αλλά και ο 18χρονος πρίγκιπας και μελλοντικός Βασιλιάς του Ηνωμένου Βασιλείου, Εδουάρδος ο Ζ’.
Πριν ο αγώνας ξεκινήσει, οι δύο μαχητές αφαίρεσαν τα ρούχα τους και αντάλλαξαν μερικές σύντομες κουβέντες, με τον Σέιερς να λέει πως όποιος δεν μπορεί να αγωνιστεί και να κερδίσει σε ένα τόσο ωραίο πρωινό, δεν είναι ικανός να παλέψει καθόλου…
Ήταν 7:30 το πρωί όταν ο διαιτητής σφύριξε την έναρξη του αγώνα. Οι δύο άντρες εξακολουθούσαν να παλεύουν για σχεδόν τρεις ώρες, όταν η αστυνομία αποφάσισε να παρέμβει διαλύοντας το τεράστιο πλήθος που παρακολουθούσε ένα σχεδόν κτηνώδες θέαμα. Ο αγώνας, εκτός του ότι ήταν παράνομος, παραλίγο να κοστίσει τις ζωές των δύο αθλητών, οι οποίοι μετά από 42 ολόκληρους γύρους, αδυνατούσαν να συνεχίσουν!
Ρεπόρτερ της εποχής έγραψε χαρακτηριστικά στην αγγλική εφημερίδα Bell’s Life: «Ο τελευταίος γύρος ήταν εξαιρετικά άγριος. Και οι δύο άνδρες ήθελαν να σταματήσουν. Ο Χίναν είχε φύγει για λίγο από το ρινγκ, και παρόλο που ήταν σε πολύ καλή φόρμα, έμοιαζε να είναι εντελώς τυφλός. Ο Σέιερς από την άλλη, αν και κουρασμένος, ήταν δυνατός στα χτυπήματά του και θα μπορούσε να είχε αγωνιστεί για λίγο ακόμα».
Όπως ήταν αναμενόμενο, η μάχη μεταξύ των δύο αντιπάλων έλαβε τέλος.
Κανένας από τους δύο αθλητές δεν αναδείχθηκε νικητής σε αυτόν τον πολύ βάναυσο και σκληρό αγώνα. Οι δύο εξαντλημένοι και αιμόφυρτοι αντίπαλοι, κηρύχθηκαν ισόπαλοι και στη συνέχεια έλαβε ο καθένας το ποσό των 200 λιρών, ως αποζημίωση για τα πολλαπλά τους τραύματα.
Η μάχη αυτή έμελλε να είναι η τελευταία τόσο για το Χίναν, όσο και για τον Σέιερς. Κανείς από τους δύο πυγμάχους δεν πάλεψε ξανά, ενώ η σχεδόν κοινή τους μοίρα όρισε πως και οι δύο θα πέθαιναν πριν καν συμπληρώσουν 35 χρόνια ζωής.
www.bnsports.gr
