Ντιέγκο Μαρντόνα και Φιντέλ Κάστρο, δύο μοναδικές προσωπικότητες, δύο επαναστάτες. Σήμερα 25η Μαρτίου το BN Sports θυμάται την πρώτη τους συνάντηση αλλά και την περίοδο που η επαφή τους ήταν σχεδόν καθημερινή για χάρη της υγείας του Αργεντινού «Θεού».
Η φιλία μεταξύ του Ντιέγκο Μαραντόνα και του Φιντέλ Κάστρο αποτελεί μία από τις πιο αναπάντεχες και ενδιαφέρον φιλίες στην ιστορία. Ο Ντιέγκο, ένας από τους καλύτερους αθλητές που έχουν πατήσει ποτέ σε ποδοσφαιρικό γήπεδο και ο Φιντέλ, ένας από τους σπουδαιότερους επαναστάτες του 20ου αιώνα δημιούργησαν μία απρόσμενη φιλία που κράτησε μέχρι το «τέλος».
Η πρώτη συνάντηση των δύο έγινε λίγο καιρό μετά την ιστορική κατάκτηση του Μουντιάλ 1986 από την Αργεντινή με μπροστάρη σαφώς τον Μαραντόνα. Ο Ντιέγκο εκείνη την περίοδο πέρα από την καταξίωση που βίωνε σε εθνικό επίπεδο με την φανέλα της Αργεντινής, είχε αρχίσει να «δοξάζεται» και από τους οπαδούς της Νάπολι στην οποία και αγωνιζόταν. Η Νότια Ιταλία του ταίριαζε. Όταν πρωτοέφτασε στην πόλη η ομάδα παρέπαιε αλλά ο Αργεντινός πήρε την ομάδα στις «πλάτες» του και κατάφερε να την οδηγήσει στην κορυφή του Ιταλικού ποδοσφαίρου ως το απόλυτο «αουτσάιντερ».
Ο Ντιέγκο επισκέφθηκε την Κούβα λίγους μήνες μετά το Μουντιάλ και ήρθε για πρώτη φορά σε επαφή με τον Φιντέλ. Η ιδιοσυγκρασία και οι απόψεις των δύο αντρών ταίριαζαν, με τον Μαραντόνα να μένει εντυπωσιασμένος από τα κατορθώματα του Κάστρο εντός των συνόρων της χώρας, αλλά και για τον τρόπο με τον οποίο χειριζόταν τις τεταμένες σχέσεις με την Αμερική. Η απέχθεια του Μαραντόνα για τις Ηνωμένες Πολιτείες είναι γνωστή. Άλλωστε ο ίδιος έχει δηλώσει «Μισώ ότι προέρχεται από την Αμερική, το μισώ με όλη μου την δύναμη».
Ο Ντιέγκο χάρισε στον Φιντέλ μία φανέλα της Αργεντινής με τον αριθμό 10 στην πλάτη σηματοδοτώντας έτσι την αρχή μίας μακράς φιλίας. Δεν είναι τυχαίο πως το προσωπείο του Κάστρο έμεινε για πάντα ανεξίτηλα πάνω στο κορμί του Μαραντόνα με τατουάζ και όχι σε ένα οποιοδήποτε σημείο, αλλά στο «μαγικό» του αριστερό πόδι.
Η φιλία του «Θεού» της μπάλας και του ηγέτη της Κούβας κορυφώθηκε με την νέα χιλιετία. Ο Ντιέγκο αποσύρθηκε από την ενεργό δράση το 1997 και μέχρι το 2000 πέρασε μερικά από τα πιο δύσκολα χρόνια της ζωής του. Οι εθισμοί με τα ναρκωτικά και το αλκοόλ είχαν φτάσει την υγεία του σε ένα τεντωμένο σκοινί που ήταν έτοιμο να κοπεί. Τότε ανέλαβε δράση ο Φιντελ με σκοπό να σώσει τον φίλο του από το αδιέξοδο.
Στο ξεκίνημα του 21ου αιώνα ο Μαραντόνα φιλοξενήθηκε στην Κούβα από τον ηγέτη της με σκοπό να νοσηλευτεί στο «La Pedrera», κλινική που ειδικευόταν στην αποτοξίνωση ασθενών με χρόνιους εθισμούς. Εκεί η επαφή τους έγινε σχεδόν καθημερινή, κυρίως μέσω τηλεφώνου, αλλά δεν ήταν και λίγες η φορές όπου ο Ντιέγκο πέρασε την πόρτα του προεδρικού μεγάρου ως επίτιμος καλεσμένος του Φιντέλ. Ο Μαραντόνα με την πάροδο του καιρού κατάφερε να αντιμετωπίσει το «τέρας» του εθισμού και να βγει νικητής. Μία νίκη που την οφείλει σε μεγάλο βαθμό στον Κάστρο που τον «τράβηξε έξω από το σκοτάδι».
Ο Φιντέλ Κάστρο άφησε την τελευταία του πνοή στις 25 Νοεμβρίου του 2016, με τον Ντιέγκο στο άκουσμα των θλιβερών αυτών νέων να δηλώνει πως έχασε τον δεύτερο του πατέρα. Τέσσερα χρόνια αργότερα στην ίδια ακριβώς ημερομηνία ο Ντιέγκο έφυγε από την ζωή. Η 25η Νοεμβρίου είναι η επέτειος θανάτου δύο σπουδαίων ανθρώπων με σπουδαία κληρονομιά και ακόμα μεγαλύτερη παρακαταθήκη.
Είναι τυχαίο ότι έφυγαν την ίδια ακριβώς ημερομηνία; Μπορεί. Κανένας όμως δεν πιστεύει ότι η τύχη είχε λόγο στην έκβαση των γεγονότων αυτών. Η τύχη όχι, το πεπρωμένο όμως, ίσως ναι.
Άγγελος Κρεμαστός
www.bnsports.gr
