Γράφει ο Δημήτρης Μανάκος
Ο Τιερί Ανρί αποχωρεί από την Άρσεναλ μετά τον χαμένο τελικό του 2006. Τότε που οι «κανονιέρηδες» οδηγήθηκαν δίχως να δεχθούν γκολ στη νοκ-άουτ φάση του θεσμού και συναντούν την Μπαρτσελόνα με φόντο την κατάκτηση του παρθενικού τους τροπαίου με τα μεγάλα αυτιά, στην σύγχρονη ιστορία τους.
Προηγούνται με «10» παίκτες, ο Ανρί χάνει μεγάλες ευκαιρίες για το 2-0 και όλα δείχνουν πως το σκορ υπέρ τους δεν θα διατηρηθεί. Ο Γάλλος δεν μετουσιώνει τις φάσεις σε γκολ, όπως θα συνήθιζε και το τελικό 2-1 του δημιουργεί τάσεις φυγής. Εν τέλει, φεύγει από την ομάδα, όντας ο πρώτος σκόρερ της ιστορίας της και πηγαίνει στην ομάδα που την κέρδισε, για να κατακτήσει ό,τι δεν μπόρεσε εκείνο το βράδυ στο Παρίσι.
Ο κόσμος της Άρσεναλ το δέχεται, αντιλαμβανόμενος πως ένας τόσο μεγάλος σκόρερ, είναι πολύ φυσιολογικό να έχει τέτοιες φιλοδοξίες. Ωστόσο, βαθιά μέσα του ελπίζει πως κάποια στιγμή ο «Τιτί» θα γυρίσει.
Έξι χρόνια μετά, η αμοιβαία αγάπη του Ανρί με την Άρσεναλ αποδεικνύεται εμπράκτως. Ο Γάλλος ολοκληρώνει το πρωτάθλημα στην Αμερική και έχει περιθώριο τριών μηνών ξεκούρασης. Το αρνείται. Αποφασίζει να επιστρέψει στο Βόρειο Λονδίνο και να κάνει ένα δώρο Χριστουγέννων στην αγαπημένη του ομάδα.
Στις 6 Ιανουαρίου του 2012 η μεγάλη στιγμή έχει φτάσει. Οι Λονδρέζοι υποδέχονται την Λιντς, το ματς ξεπερνά τη μία ώρα αγώνα με το σκορ στην «λευκή» ισοπαλία και ο Αρσέν Βενγκέρ αντιλαμβάνεται πως ο Σαμάκ δεν «τραβάει».
Τον αποσύρει και ρίχνει στη «μάχη» τον Τιερί Ανρί! Τον μοναδικό άνθρωπο που ήθελε απλώς… μισή ευκαιρία. Και έτσι έγινε. Στο 78ο λεπτό, ο Σονγκ τον τροφοδοτεί, ο Γάλλος κοντρολάρει με το δεξί, τοποθετεί τέλεια το σώμα του και πλασάρει.
Η μπάλα κατευθύνεται προς τα δίχτυα και αυτός δεν μπορεί να αναμένει τα δευτερόλεπτα, ξεκινώντας ήδη να πανηγυρίζει. Τόσο σίγουρος για τον εαυτό του. Τόσο σίγουρος πως διέθετε το… καλύτερο πλασέ που πέρασε ποτέ από το ποδόσφαιρο.
Ξεσπά στους πανηγυρισμούς, αγκαλιάζει τον Αρσέν Βενγκέρ και το «ζει» με όλους τους συμπαίκτες του. Μέχρι και με τον Σέζνι που φτάνει μέχρι την σέντρα για να αποτελέσει και αυτός ακόμη έναν άνθρωπο που ο Ανρί παίρνει αγκαλιά, στο… ιστορικό λεπτό της εν λόγω αναμέτρησης.
Το μπλαζέ ύφος και ο «σοβαρός» πανηγυρισμός αυτή την φορά δεν εμφανίζονται. Τώρα είχε ξέσπασμα. Ακόμη και για τον «θρύλο» Ανρί η στιγμή αυτή περνά στο πάνθεον της καριέρας του. Όπως και για κάθε φίλο της Άρσεναλ.
Το 1-0 παραμένει μέχρι τέλους και ο ίδιος μένει στην σέντρα και μοιάζει με… παιδί που ζει το όνειρό του! Δεν έφευγε από το γήπεδο, δεν ήθελε να φύγει ποτέ…
Ο καλύτερος ποδοσφαιριστής της Άρσεναλ έκανε και πάλι όσα ξέρει καλύτερα από τον κάθε ένα που φόρεσε την φανέλα της στον 21ο αιώνα. «Κοντρόλ-πλασέ-γκολ» και… χαλαρό τρέξιμο για τον πανηγυρισμό με ένα μπλαζέ ύφος που όμοιό του δεν μιμείται εύκολα. Οι εξαιρέσεις είναι δύο.
Το ματς με την Λιντς και ο πανηγυρισμός μπροστά στους φίλους της Τότεναμ. Οι λόγοι όμως για να τον θυμούνται οι φίλοι της Άρσεναλ, είναι πολύ περισσότεροι…
www.bnsports.gr
