23 Δεκεμβρίου 1996: Ο παίκτης της Μπορούσια Ντόρτμουντ και Πρωταθλητής Ευρώπης με την Γερμανία εκείνη τη σεζόν, Ματίας Ζάμερ κατακτάει το πολυτιμότερο ατομικό βραβείο που δεν είναι άλλο από τη Χρυσή Μπάλα, μια αναμενόμενη εξέλιξη μετά την συγκλονιστική χρονιά που πραγματοποίησε, σε συλλογικό και εθνικό επίπεδο.
Γράφει ο Χρήστος Λόης
Η καριέρα ενός σπουδαίου ποδοσφαιριστή που άφησε το στίγμα του σε μια εποχή για μια ολόκληρη χώρα, περιλαμβάνει διακρίσεις που αφορούν είτε το συλλογικό είτε το εθνικό επίπεδο, ακόμα και τα δύο μερικές φορές. Παρ’ όλα αυτά, τα ατομικά βραβεία μπορεί να «εκτοξεύσουν» την υστεροφημία ενός παίκτη για πάντα και να του αλλάξουν status τοποθετώντας τον, στο πάνθεον της ποδοσφαιρικής ιστορίας, δίπλα σε ιερά-τέρατα του αθλήματος.
Κάτι αντίστοιχο συνέβη σαν σήμερα στις 23 Δεκεμβρίου του 1996, με τον Ματίας Ζάμερ να δέχεται το βραβείο της Χρυσής Μπάλας, ότι πολυτιμότερο μπορεί να κατακτήσει ένας παίκτης σε ατομικό επίπεδο. Ωστόσο, για να φτάσει σε αυτήν τεράστια επιτυχία ο Γερμανός «συγκλόνισε» τη ποδοσφαιρική Ευρώπη με τα κατορθώματα του τη σεζόν 1995-96 με τις φανέλες των Μπορούσια Ντόρτμουντ και Εθνικής Γερμανίας, παίρνοντας δίκαια το βραβείο που πολλοί το… ονειρεύονται και ελάχιστοι το κατακτούν. 
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά. Στη χειμερινή μεταγραφική περίοδο τη χρονιάς 1992-1993, ο κεντρικός μέσος υπέγραψε στην ομάδα της Ντόρτμουντ μετά την θητεία του στην Ίντερ, που παρά το θετικό πρόσημο που είχε εντός τεσσάρων αγωνιστικών γραμμών, ο Ζάμερ δεν κατάφερε να προσαρμοστεί ποτέ στον ιταλικό τρόπο ζωής. Έτσι, η επιστροφή στη Γερμανία ήταν μονόδρομος και μια απάντηση στους επικριτές του, ήταν δεδομένα ένας στόχος.
Η παρουσία του Ότμαρ Χίτζφελντ στον πάγκο των Βεστφαλών αποδείχθηκε κομβική για την διαδρομή που χάραξε ο Ζάμερ, καθώς τον μετακίνησε από την μεσαία γραμμή και τον τοποθέτησε σε θέση λίμπερο με δημιουργικές αρμοδιότητες στο «χτίσιμο» του παιχνιδιού. Στα 29 του έτη και με την εμπειρία που απέκτησε σε συνθήκες πίεσης στο χώρο του κέντρου, έκανε τον Ζάμερ να… αλλάξει επίπεδο ως αμυντικός αφού είχε τον χρόνο να φτιάξει το παιχνίδι και να ανεβάσει ορθολογικά την ομάδα του. Η Ντόρτμουντ έπαιξε κυριαρχικό ποδόσφαιρο και τη σεζόν 1994-95 κατέκτησε το πρώτο πρωτάθλημα μετά από 32 χρόνια και συγκεκριμένα το 1963. Η απόδοση του γερμανικού συλλόγου κυμαινόταν σε… άλλo επίπεδο με τις υπόλοιπες ομάδες, κάτι που είχε ως αποτέλεσμα η κυριαρχία να συνεχιστεί και την επόμενη σεζόν.
Με αυτόν τον τρόπο, η Ντόρτμουτ κατέκτησε και την Bundesliga του 1995-96 με τον Ζάμερ να αριθμεί 22 συμμετοχές, τρία γκολ και οχτώ ασίστ. Παρ’ όλα αυτά η σεζόν εμπεριείχε ακόμα σπουδαιότερα πράγματα και αυτά αφορούσαν τις υποχρεώσεις με την εθνική Γερμανίας στο Euro 1996. Εκεί, οι Γερμανοί αγωνίστηκαν ως η φιναλίστ του προηγούμενου ευρωπαϊκού πρωταθλήματος και η επιθυμία για ρεβάνς ήταν δεδομένα, τεράστια. Ο Ζάμερ συνέχισε να αγωνίζεται ως λίμπερο, σκοράροντας το πρώτο γκολ απέναντι στην Ρωσία για την 2η αγωνιστική της φάσης των ομίλων, στη νίκη με 3-0.
Στη συνέχεια, ο Ζάμερ καθοδηγούσε την χώρα του στις επόμενες φάσεις, «βρίσκοντας» δίχτυα απέναντι στην Κροατία για το νικητήριο γκολ της ομάδας του και δίνοντας έτσι το εισιτήριο για τα ημιτελικά του θεσμού (2-1). Εν τέλει, η Γερμανία ήταν η μεγάλη νικήτρια της διοργάνωσης επικρατώντας με 2-1 της Τσεχίας στον μεγάλο τελικό, με το τουρνουά να αναδεικνύει τον Ζάμερ ως τον πολυτιμότερο παίκτη του Euro.
Κάπως έτσι, η Χρυσή Μπάλα ήταν το… επιστέγασμα της εκπληκτικής σεζόν 1995-1996, με τον Ματίας Ζάμερ να κατακτά το επόμενο έτος και το Champions League με την ομάδα της Ντόρτμουντ. Μάλιστα, όταν κρέμασε τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια και έγινε προπονητής, η μοίρα τον… έστειλε στην αγαπημένη του Μπορούσια και το 2002 σε ηλικία 34 ετών και 242 ημερών έγινε ο νεαρότερος προπονητής που στέφετε πρωταθλητής της Bundesliga. Μια «μυθική» καριέρα από έναν παίκτη με χαρακτηριστικά του σύγχρονου ποδοσφαίρου που του έδωσαν την δυνατότητα να κάνει τη διαφορά, σε οποιαδήποτε θέση και αν του ζητήθηκε να καλύψει.
