Στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Σουηδίας το 1958, η Βραζιλία έφτασε για πρώτη φορά στην ιστορία της στην κορυφή του κόσμου. Ηγέτης της φυσικά ήταν ο Πελέ, ο οποίος σε ηλικία μόλις 17 ετών, ξόρκισε το… φάντασμα του «Μαρακανά», πανηγυρίζοντας την κατάκτηση του τροπαίου με δάκρυα στα μάτια, στην αγκαλιά των συμπαικτών του.
Γράφει ο Τάσος Φαραός
29 Ιουνίου 1958. Η μέρα που η Βραζιλία αναδείχθηκε παγκόσμια πρωταθλήτρια για πρώτη φορά στην ιστορία της. Πρόκειται για το Μουντιάλ που έλαβε χώρα στα γήπεδα της Σουηδίας και σύστησε στο φίλαθλο κοινό έναν άγνωστο έως τότε νεαρό, ηλικίας 17 ετών, το ταλέντο του οποίου όχι μόνο άφησε «άφωνους» τους πάντες, αλλά ήταν τέτοιου βεληνεκούς, ώστε να στηριχθούν επάνω του οι ελπίδες μιας ολόκληρης χώρας. Το όνομά του; Μα φυσικά, Πελέ!
Η «Σελεσάο» ήταν βαθιά πληγωμένη από τη διοργάνωση του 1950. Τότε η Ουρουγουάη είχε στεφθεί πρωταθλήτρια κόσμου για δεύτερη φορά στην ιστορία της, μέσα στην… καρδιά του βραζιλιάνικου ποδοσφαίρου, το «Μαρακανά», επικρατώντας των διοργανωτών με 2-1. Ακολούθησε ο αποκλεισμός στα προημιτελικά το 1954 από τη σπουδαία Ουγγαρία του Φέρεντς Πούσκας, για να φτάσουμε στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1958.
Εκεί, με παίκτες όπως οι Γκαρίντσα, Σάντος και Ζαγκάλο, αλλά και τον νεαρό αλλά ελπιδοφόρο Πελέ, είχαν δημιουργηθεί και πάλι όνειρα για τη Βραζιλία, ώστε να κάνει το βήμα παραπάνω. Ο 17χρονος επιθετικός έμεινε στον πάγκο στα δύο πρώτα παιχνίδια του ομίλου, όπου η χώρα από τη Λατινική Αμερική αντιμετώπισε την Αυστρία (3-0) και την Αγγλία (0-0). Στην τρίτη και τελευταία αγωνιστική απέναντι στη Σοβιετική Ένωση, όμως, ξεκίνησε ως βασικός και η ασίστ που μοίρασε στον Βαβά στη νίκη με 2-0 των Βραζιλιάνων, αποτέλεσε… προοικονομία για αυτό που θα ακολουθούσε.
Η πρώτη θέση στον όμιλο ήταν γεγονός και ως αντίπαλος στην προημιτελική φάση θα ερχόταν η Ουαλία. Ο Πέλε ήταν αυτός που σημείωσε το μοναδικό γκολ της αναμέτρησης και κάπως έτσι, η Βραζιλία έκλεισε θέση στις τέσσερις καλύτερες ομάδες του κόσμου. Απέναντί της θα ήταν η Γαλλία, με ένα από τα καλύτερα ρόστερ της ιστορίας της και ηγέτη τον Ζιστ Φοντέν. Το αποτέλεσμα δεν το περίμενε κανείς. Η «Σελεσάο» επικράτησε με το εμφατικό 5-2, με τον Πελέ να σημειώνει χατ-τρικ και να οδηγεί την πατρίδα του στον τελικό της κορυφαίας διοργάνωσης του πλανήτη.
Οι διοργανωτές Σουηδοί ήταν εκείνοι που θα στέκονταν ανάμεσα στους Βραζιλιάνους και το πολυπόθητο τρόπαιο. Η αντίσταση που προέβαλαν δεν ήταν ικανή για να αποτελέσει εμπόδιο στην πραγματοποίηση του παιδικού ονείρου του Πελέ, αλλά και εκατομμύρια συμπατριωτών του. Ο ίδιος έβαλε δύο γκολ, ο τελικός ολοκληρώθηκε με το σκορ στο 5-2 και η ιστορία είχε πλέον γραφτεί. Η Βραζιλία ήταν για πρώτη φορά παγκόσμια πρωταθλήτρια!
Τα δάκρυα του Πελέ κατά τη διάρκεια των πανηγυρισμών, μαρτυρούν όλη την πίεση, αλλά και την επιθυμία που υπήρχε από ολόκληρη τη χώρα, ώστε να… φύγει οριστικά το φάντασμα του 1950, με την ήττα από την Ουρουγουάη. Αυτό, ωστόσο, αποτέλεσε απλώς την αρχή για μία από τις πιο εμβληματικές μορφές του διεθνούς ποδοσφαίρου, που έμελλε να γράψει το όνομά του με «χρυσά» γράμματα στην ιστορία του Παγκοσμίου Κυπέλλου!
