O χρόνος γυρίζει πίσω στο μακρινό 1998, εποχή όπου το ιταλικό ποδόσφαιρο μεσουρανούσε... έντεκα χρόνια πριν το Κύπελλο UEFA μετονομαστεί σε Europa League. Εκείνη λοιπόν την χρονική περίοδο, ο τίτλος του κορυφαίου ποδοσφαιριστή άνηκε στον Ρονάλντο Ναζάριο ντε Λίμα. Ως κάτοχος της Χρυσής Μπάλας αγωνίστηκε στον πρώτο του ευρωπαϊκό τελικό, τίτλο που επιβεβαίωσε αντιμετωπίζοντας την Λάτσιο στο Παρκ Ντε Πρενς. 
Για την ιστορία η αναμέτρηση έληξε 3-0 υπέρ των «Νερατζούρι», με τους Ζαμοράνο και Ζανέτι να σημειώνουν τα δύο πρώτα τέρματα και τον «αμούστακο» τότε Βραζιλιάνο να βάζει το «κερασάκι στην τούρτα». Ένα γκολ ποίημα, το οποίο είχε επαναλάβει παλαιότερα, αλλά έμελλε από εκείνο το βράδυ να γίνει το σήμα κατατεθέν του.
Δεν είναι όμως η φάση αυτή καθ' αυτή, αλλά η συνολική παρουσία του στον τελικό, αναμέτρηση την οποία δεν πρόκειται να ξεχάσει ποτέ ο Αλεσάντρο Νέστα. Βλέπετε ο εμβληματικός Ιταλός αμυντικός είχε αναλάβει το μαρκάρισμα του, με αποτέλεσμα να βλέπει τον αντίπαλο του να τον περνάει με χαρακτηριστική άνεση, είτε με τρίπλες (βλ. elastico), είτε μέσω της ταχύτητας του. Όσο και αν προσπάθησαν οι Ρωμαίοι να τον σταματήσουν με φαουλ, ο Ρονάλντο στεκόταν... και προτού βρει δίχτυα, είδε την μπάλα να σταματάει στο οριζόντιο δοκάρι. 
Ώσπου 20 λεπτά πριν την συμπλήρωση των 90' έφτασε η ώρα να γράψει και αυτός το όνομα του στην λίστα των σκόρερ. Όντας σε πλεονεκτική θέση και έχοντας αφήσει πίσω του τις γαλάζιες φανέλες, ήρθε αντιμέτωπος με τον πορτιέρο Μαρτσεγιάν, τον οποίο με ταχύτατα πόδια προσπέρασε και βρήκε δίχτυα προ κενής εστίας.
Αυτά θα βλέπει σήμερα και θα χαμογέλα, με τον δικό του χαρακτηριστικό τρόπο. Το ίδιο και όσοι πρόλαβαν να τον απολαύσουν, με τις μαρτυρίες να κάνουν λόγο για έναν εκ των πληρέστερων παικτών όλων των εποχών. Τραυματισμοί και μετέπειτα τρόπος ζωής τον κράτησαν πίσω, με την ιστορία ωστόσο να μην ξεγράφει. Χρόνια πολλά στο «Φαινόμενο» που ενέπνευσε μία ολόκληρη γενιά και έβαλε το λιθαράκι για να ομορφύνει ακόμη περισσότερο το λαοφιλέστερο άθλημα του πλανήτη.
Αντώνης Νιανιάς
