Από την μία ένας πρώην δικηγόρος και μετέπειτα πρόεδρος του Παναθηναϊκού και από την άλλη ένας καταξιωμένος δημιουργός, κατά τα φαινόμενα φίλαθλος του Ολυμπιακού. Με άλλα λόγια δύο αιώνιοι, των οποίων τα επαγγέλματα ουδεμία σχέση είχαν, αλλά τους ένωνε το ενδιαφέρον, η αγάπη για την ζωή. Έτσι λοιπόν δημιουργήθηκε μια ισχυρή φιλία, η οποία μετέπειτα πέρασε και μέσα από τις κινηματογραφικές οθόνες.
Το backstory έχει ως εξής. Στην πιθανότατα πιο αξιομνημόνευτη σεζόν της ζωής του (σ.σ. 2010/2011), ο Τζονι Βέκρής αποτέλεσε μέλος του πολυμετοχικού «τριφυλλιού», ενώ μάλιστα διατέλεσε και από το πόστο του προέδρου. Κοντινοί του φίλοι και συνεργάτες έκαναν λόγο για έναν άνθρωπο που αγαπούσε τον σύλλογο και παρά το γεγονός ότι τον υπηρετούσε διοικητικά, ουδέποτε δεν μπλέχτηκε με την τοξικότητα εκείνης της περιόδου. Φτάνει όμως με τα ποδοσφαιρικά...
«Με τον Γιώργο Λάνθιμο μας συνδέει φιλία εδώ και αρκετά χρόνια και πάντα μου έλεγε πως θα με έβαζε να παίξω σε ταινία του, προφανώς κάτι είχε δει στο πρόσωπό μου».
Ούτε λίγο, ούτε πολύ... μέσα σε μονάχα λίγες λέξεις περιέγραψε το υπόβαθρο τόσο της επαφής του με τον Γιώργο Λάνθιμο, όσο και της συμμετοχής του σε μία από τις βραβευμένες ταινίες του. Το όνομα αυτής... Άλπεις, στο κλασικό, σκοτεινό ύφος του εν λόγω σκηνοθέτη, ο οποίος ανέθεσε στον ερασιτέχνη Τζόνι, τον ρόλο του προπονητή. Και αυτός όχι μόνο ανταπεξήλθε, αλλά κατόρθωσε να δώσει τέτοια ερμηνεία, ώστε να αναδείξει την αξία του έργου και εν τέλει να χαρίσει στον φίλο του ένα από τα βραβεία στην τροπαιοθήκη του.
Ναι, το μυαλό πίσω από τον Κυνόδοντα, του Αστακού και της Ευνοούμενης, τιμήθηκε από το 68ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βενετίας, στην κατηγορία καλύτερου σεναρίου. Προφανώς δεν θα μπορούσε να παραστεί δίχως τον πρωταγωνιστή του, αλλά και το υπόλοιπο cast που απαρτιζόταν από την Αγγελική Παπούλια, τον Άρη Σερβετάλη και τον Αριάν Λαμπέντ. 
«Αν και πήγα για μια μόνο μέρα, όλο αυτό θα το χαρακτηρίσω καταπληκτικό ως προς την οργάνωση που υπήρχε και τον κόσμο που βρισκόταν εκεί. Ήταν όλοι πολύ λαμπεροί και εισπράξαμε ιδιαίτερα θερμή υποδοχή».
Κάπως έτσι λοιπόν περιέγραψε την εμπειρία του ο Βεκρής... Μία σπάνια εμπειρία και σίγουρα μοναδική, για έναν άνθρωπο που έζησε την ζωή του όπως την ήθελε, αλλά δέκα μήνες μετά προδόθηκε από την υγεία του.
Αντώνης Νιανιάς
