Σχετικά Άρθρα
Μπαρτσελόνα: 122 χρόνια «Mes que un club»! (video)
Γιόχαν Κρόιφ: Ο «εγκέφαλος» πίσω από το μοντέρνο ποδόσφαιρο
Γράφει ο Έκτορας Σταυρόπουλος
Το ημερολόγιο έγραφε 22 Οκτωβρίου 1899 και η διάσημη εφημερίδα της Βαρκελώνης, «Los Deportes», κυκλοφορεί έχοντας κάπου στρυμωγμένη μια μικρή ποδοσφαιρική αγγελία: «Ο Χανς Γκάμπερ πρόκειται να οργανώσει μια σειρά από ποδοσφαιρικούς αγώνες στην πόλη μας και καλεί όποιον θέλει να πάρει μέρος, να παρουσιαστεί στα γραφεία της εφημερίδας Τρίτη και Παρασκευή, ανάμεσα στις 9 και 11 το βράδυ».
Αυτό ήταν… Μέσα από αυτές τις λιγοστές «αράδες» και την… ποδοσφαιρική τρέλα ενός Ελβετού επιχειρηματία που βρέθηκε τυχαία στην Βαρκελώνη, λίγες μέρες αργότερα ιδρύθηκε μία από τις σπουδαιότερες ομάδες όλων των εποχών, το καμάρι της Καταλονίας, η Μπαρτσελόνα. Στο κάλεσμα του Ελβετού Χανς, που ξεκίνησε από λογιστής στο τραμ, αλλά τον κέρδισε το εμπόριο (καφέ, ζάχαρης και κανέλας) και στην πορεία απέκτησε το Καταλανικό όνομα Ζοάν, αποκρίθηκαν μόλις δύο Καταλανοί και ένας συμπατριώτης του. Οι υπόλοιποι που συνέθεσαν τελικά την πρώτη ομάδα της Μπαρτσελόνα ήταν αγγλικής καταγωγής! 
Στην πρώτη τους συνάντηση, στο γυμνάσιο «Σόλε» της Βαρκελώνης, αποφασίστηκε πως τα χρώματα της νεοσύστατης ομάδας θα είναι το μπλε και το βυσσινί. Ο κύριος λόγος ήταν ότι αυτά τα χρώματα φορούσε και η ελβετική Βασιλεία, η ομάδα δηλαδή που υποστήριζε ο Γκάμπερ στην πατρίδα του, με το προσωνύμιο «μπλαουγκράνα» να παίρνει… σάρκα και οστά. 
Ο ποδοσφαιριστής βέβαια που επρόκειτο να σημαδέψει ανεξίτηλα τα πρώτα χρόνια της ύπαρξης των Καταλανών, εμφανίστηκε λίγο καιρό αργότερα και δεν ήταν ούτε Άγγλος, ούτε Ελβετός, ούτε Ισπανός, αλλά… Φιλιππινέζος! Και το όνομα αυτού Παουλίνιο Αλκάνταρα (2ος από δεξιά στη φωτογραφία) που αν και δεν έπαιξε όλη την καριέρα του στην Βαρκελώνη, κατάφερε να διατηρήσει τα σκήπτρα του 1ου σκόρερ στην ιστορία της ομάδας για κάτι λιγότερο από έναν αιώνα! Ο Αλκάνταρα έκανε το ντεμπούτο του με την Μπαρτσελόνα στις αρχές του 20ου αιώνα σε ηλικία μόλις 15 ετών και αμέσως φάνηκε ότι θα ξεχωρίσει, καθώς αν και ένας μικροκαμωμένος επιθετικός, ο «θρύλος» τον ήθελε να έχει τόσο δυνατό σουτ που η μπάλα στα γκολ του, έσκιζε τα δίχτυα!
Ο Παουλίνιο αποτέλεσε προσωπική επιλογή του Γκαμπέρ, που όταν είδε τον μικρό με την μπάλα στα πόδια ενθουσιάστηκε τόσο, που όχι μόνο τον πήρε στην νεοσύστατη ομάδα του, αλλά απαίτησε την άμεση συμμετοχή του, πάρα το νεαρό της ηλικίας του! Ο Γκαμπέρ που «ότι έπιανε γινόταν χρυσός» για άλλη μια φορά δικαιώθηκε απόλυτα, με τον μικρό Αλκάνταρα να γίνεται ο 1ος Ασιάτης που παίζει μπάλα στη Γηραιά Ήπειρο και μέχρι το 1916 πριν καν κλείσει τα 20 χρόνια του αποτέλεσε τον κύριο λόγο που η Μπαρτσελόνα κατέκτησε 2 πρωταθλήματα Καταλονίας και ένα Κόπα Ντελ Ρέι. 
Τότε οι γονείς του αποφάσισαν να επιστρέψουν στις Φιλιππίνες και το παιδί θαύμα άφησε τους «μπλαουγκράνα» στα… κρύα του λουτρού και επέστρεψε στην πατρίδα του για να σπουδάσει ιατρική! Τα δύο χρόνια της απουσίας του η Μπαρτσελόνα δεν μπόρεσε να κατακτήσει κανέναν τίτλο, μέχρι που το 1918, ο Αλκάνταρα εκμεταλλεύτηκε το γεγονός ότι κόλλησε… ελονοσία για να εκβιάσει τρόπον τινά τους γονείς του και να επιστρέψει στην ομάδα και την πόλη της καρδιάς του…
Στην Καταλονία έμεινε μέχρι και τα 31 του, όταν και παράτησε οριστικά το ποδόσφαιρο για να ασχοληθεί με την ιατρική, πρόλαβε όμως να μεγαλουργήσει, κατακτώντας συνολικά 8 πρωτάθλημα Καταλονίας, 5 Κόπα Ντελ Ρέι και πετυχαίνοντας τον αδιανόητο αριθμό των 395 γκολ σε 399 συμμετοχές. Έπρεπε να περιμένουμε σχεδόν 100 χρόνια και να εμφανιστεί ο ίσως καλύτερος παίκτης όλων τον εποχών για να ξεπεράσει σε τέρματα τον Αλκάνταρα, με τον Λιονέλ Μέσι να το πράττει το 2014 σπάζοντας το… στοιχειωμένο ρεκόρ του. 
Το 2007 η FIFA αναγνώρισε ότι ο Αλκάνταρα υπήρξε ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής που έβγαλε ποτέ η Ασιατική Ήπειρος, αν και εκτός γηπέδων στην πορεία της ζωής του ασπάστηκε φασιστικές ιδεολογίες και το 1936 εξορίστηκε στη Γαλλία και την Ανδόρα, ως μέλος του κινήματος του Φράνκο. Ο Αλκάνταρα μάλιστα, αργότερα την ίδια χρονιά πήγε ως εθελοντής γιατρός στα «μαύρα βέλη», εθνικιστικό κίνημα του Μπενίτο Μουσολίνι... Παρόλα αυτά, τα... διόλου ασήμαντα εξωαγωνιστικά θέματα, που όπως είναι λογικό «μίκρυναν» την υστεροφημία του, εντός του γηπέδου ο Παουλίνιο αποτέλεσε για χρόνια το σημείο αναφοράς μιας ολόκληρης εποχής και τον πρώτο, πριν από τους Κρόιφ, Ροναλντίνιο και Μέσι, «Βασιλιά» της Καταλονίας!
www.bnsports.gr
