Το ημερολόγιο έδειχνε 24 Ιουλίου του 2013 όταν ο Ολυμπιακός έφερε στην Ελλάδα τον Χαβιέρ Σαβιόλα, με οκτώ χρόνια καθυστέρηση. Φρενίτιδα ενθουσιασμού ξέσπασε στις τάξεις των φίλων της ομάδας, οι οποίοι κατέκλυσαν τα γραφεία του συλλόγου, καλωσορίζοντάς τον.
Γράφει ο Μάνος Φυρογένης
«Το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον» λέει ένα αρχαίο ελληνικό απόφθεγμα και η αλήθεια είναι ότι ταιριάζει «γάντι» στην περίπτωση του Χαβιέρ Σαβιόλα και την έλευσή του στην Ελλάδα. Το όνομα του Αργεντινού επιθετικού έπαιζε κάθε καλοκαίρι στα πρωτοσέλιδα του Τύπου της χώρας άλλοτε για τους «ερυθρόλευκους» και άλλοτε για τους «πρασίνους». Μέχρι που μια φορά και έναν καιρό, η φήμη έγινε πράξη και ο «κούνελος», όπως τον «βάφτισε» ο νυν προπονητής του Άρη και συμπαίκτης του στη Ρίβερ Πλέιτ τότε, Χερμάν Μπούργος, εθεάθη στα μέρη μας.
«Αιώνιο μήλο της έριδος»
Ο χαρισματικός «Pibito» ακροβατούσε συχνά ανάμεσα σε «αντιμαχόμενα στρατόπεδα». Αρχικά σε ισπανικό έδαφος, αγωνιζόμενος για χάρη όχι μόνο της Μπαρτσελόνα αλλά και της Ρεάλ Μαδρίτης, του αντίπαλου δέους. Και σε δεύτερη και περισσότερο φιλολογική μοίρα, στην καθημερινή καλοκαιρινή μεταγραφολογία με τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό να προσπαθούν να αποσπάσουν την υπογραφή του.
Λίγες μέρες προτού επιβιβαστεί στο αεροπλάνο με προορισμό το Ελ. Βενιζέλος, το όνομά του εμφανίστηκε και πάλι στο μεταγραφικό ρεπορτάζ των «ερυθρολεύκων». Το γεγονός αυτό βέβαια δεν προκαλούσε ιδιαίτερη έκπληξη διότι δεν ήταν η πρώτη φορά που συνέβαινε. Κάθε άλλο μάλιστα και για αυτό αρκετοί, δικαιολογημένα, δύσπιστοι ήθελαν να τον δουν ιδίοις όμμασι για να βεβαιωθούν ότι είχε έρθει η ώρα.
Η «βόμβα» πυροδοτήθηκε μια τέτοια μέρα εννιά χρόνια πίσω. Όταν πια οι συνθήκες ήταν πολύ πιο ώριμες. Ο Σαβιόλα δεν ήταν στο pick της καριέρας του, όδευε στα 32 του χρόνια και έψαχνε μια τελευταία ευκαιρία για να αγωνιστεί εκεί που άνηκε, στα «αστέρια». Την επιθυμία του αυτή εκπλήρωσε ο Ολυμπιακός, έχοντας ως σύμμαχο το δέλεαρ του Champions League, το υψηλό συμβόλαιο που του προσέφερε (1,15 εκατομμύρια πήρε με τα μπόνους) και την αγάπη του κόσμου.
Η παρουσία του στον Πειραιά
Στο Λιμάνι έμεινε μόλις ένα χρόνο, μετρώντας 15 γκολ σε 35 συμμετοχές σε όλες τις διοργανώσεις, πριν αποχωρήσει για την Ελλάς Βερόνα και την Ιταλία. Ο απολογισμός του δεν ήταν κακός στην τελευταία γεμάτη σεζόν της τεράστιας καριέρας του. Όλα αυτά για τον μοναδικό παίκτη που έχει αγωνιστεί στα μέρη μας και προηγουμένως έχει θητεύσει στους δυο «γίγαντες» του ισπανικού ποδοσφαίρου και ο οποίος έφερε την «ταμπέλα» του διαδόχου του Μαραντόνα σε νεαρή ηλικία, πριν πάρει μεταγραφή στη «γηραιά ήπειρο».
Κάλλιο αργά παρά ποτέ λένε. Μπορεί το πέρασμά του από τον τόπο μας να ήταν σύντομο και να μην πρόλαβε να συνεισφέρει αρκετά στο αγωνιστικό σκέλος, ωστόσο δεν έμεινε το απωθημένο. Επικοινωνιακά οι Πειραιώτες κέρδισαν πολλά, ενώ δε θα ξεχαστεί εύκολα μεταξύ άλλων και το ντελίριο ενθουσιασμού που επικράτησε στα γραφεία του συλλόγου, την 24η Ιουλίου, όταν φίλοι της ομάδας έκαναν τη νύχτα μέρα.
