Μάρτιος 1970: Η Βελέζ Μόσταρ εμφανίζεται πριν από μερικούς μήνες στον δρόμο της ΑΕΚ στα προκριματικά του Europa Conference League και ξυπνά μνήμες ποδοσφαιριστών που αγωνίστηκαν και με τις δύο φανέλες και κάποτε πόζαραν ως μοντέλο…αυτοκινήτου.
Γράφει ο Φάνης Τσοκανάς
Ένα χρόνο πριν κλείσει έναν αιώνα ζωής, η Βελέζ Μόσταρ βρέθηκε στο δρόμο της ΑΕΚ προς τους ομίλους του Europa Conference League στον δεύτερο προκριματικό γύρο, με τις δύο ομάδες να έχουν κρίκους που τις συνδέουν.
Πέραν της εμβληματικής φυσιογνωμίας του Ντούσαν Μπάγεβιτς, του επονομαζόμενου «Πρίγκιπα του Νερέτβα», που αποτελεί ένα ξεχωριστό κεφάλαιο στην ιστορία της Ένωσης και του ελληνικού ποδοσφαίρου γενικότερα, υπάρχει το όνομα του μέσου Φράνιο Βλάντιτς, που ήρθε στη Νέα Φιλαδέλφεια το καλοκαίρι του 1979 από τη Βελέζ και φόρεσε τα κιτρινόμαυρα μέχρι το 1981, έχοντας και ένα σύντομο πέρασμα ως δανεικός από την Παναχαϊκή.
Ο μόνος από την τριάδα της φωτογραφίας, από την BMV του Μόσταρ όπως ονομάστηκε, που κατάφερε να ξεφύγει από τα «δίχτυα» της ΑΕΚ, ήταν ο Ένβερ Μάριτς, που αγωνίστηκε για μια διετία στη Σάλκε.
Το προαναφερθέν όνομα προέκυψε από μια φωτογράφιση τον Μάρτιο του 1970, όταν οι τρεις ποδοσφαιριστές παρέδωσαν στον φακό μια εικόνα που ταξίδεψε στο πέρασμα του χρόνου ως μία από τις πιο ευφάνταστες λήψεις φωτογραφικής μηχανής.
Με τους Ντούσαν Μπάγεβιτς-Φράνκο Βλάντιτς να κρατούν τα φανάρια ενός αυτοκινήτου και ο Ένβερ Μάριτς στη μέση με τα χέρια στο τιμόνι, σχηματίστηκε μια νέα «εκδοχή» της BMW, στηριγμένη στα αρχικά των επιθέτων τους (Bajevic-Maric-Vladic), μένοντας στην ιστορία ως η «BMV του Μόσταρ».
Ήταν και οι τρεις μέλη της ομάδας της Γιουγκοσλαβίας στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1974 στη Δυτική Γερμανία, όπου ο μετέπειτα προπονητής της ΑΕΚ, Ντούσαν Μπάγεβιτς, πέτυχε χατ-τρικ στο 9-0 απέναντι στο Ζαΐρ. 
Με αυτή την τριάδα, που την υποδέχθηκε ως μικρά παιδιά και την ανέδειξε μέσω των ακαδημιών της, η Βελέζ Μόσταρ γνώρισε μεγάλες στιγμές, που τις διαδέχθηκαν κάποια χρόνια αφάνειας στη σύγχρονη ιστορία και πλέον, με νέα διοίκηση, ελπίζει να τις ξαναζήσει.
Η κατάκτηση του Κυπέλλου Γιουγκοσλαβίας το 1981, αλλά και το 1986 με τον Ντούσαν Μπάγεβιτς ως προπονητή πλέον, αποτελεί την κορωνίδα των επιτυχιών του συλλόγου, χωρίς, ωστόσο, αυτές να περιορίζονται μόνο εντός -ή γειτονικών- συνόρων.
Η πρόκριση στα προημιτελικά του Κυπέλλου UEFA, αλλά και νίκες, όπως αυτή επί της Ντόρτμουντ τη σεζόν 1987-88 στην ίδια διοργάνωση, την έφεραν έως το Νο.43 της κατάταξης της UEFA, την υψηλότερη που έφτασε εκείνη την εποχή ομάδα από τη Βοσνία και καταξίωσαν τον Ντούσαν Μπάγεβιτς στους πάγκους, ανοίγοντας παράλληλα, τον δρόμο προς την Ένωση.
Η ανεξαρτητοποίηση της χώρας μετά τον εμφύλιο πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας, βρήκε τη Βελέζ Μόσταρ σε δεινή θέση. Με την ιστορική της έδρα, το Bijeli Brijeg, κατεστραμμένο από τις εχθροπραξίες και τα τρόπαια του ένδοξου παρελθόντος να απουσιάζουν από τη συλλογή της, βρέθηκε στη δεύτερη τη τάξει κατηγορίας της Βοσνίας το 2003. Επανήλθε τρία χρόνια μετά, ωστόσο, το 2016 έφτασε ένα «βήμα» πριν από την οριστική εξαφάνισή της λόγω οικονομικών προβλημάτων.
Με νέα διοίκηση, πλέον, σε μια προσπάθεια να σταθεί ξανά στα πόδια της, η Βελέζ δείχνει να ανακάμπτει. Το νέο της γήπεδο, το στάδιο Rodjeni, αναμένεται να ανακαινιστεί, ώστε να γίνει ένα από τα ομορφότερα γήπεδα της χώρας που θα μπορεί να φιλοξενήσει και ευρωπαϊκές αναμετρήσεις.
Το Κύπελλο του 1981 μετά από σκληρή προσπάθεια επέστρεψε στην τροπαιοθήκη της ομάδας και το ίδιο αναμένεται να συμβεί και με αυτό του 1986. Η Βελέζ Μόσταρ αποκτά και πάλι ζωή.
Ουδείς γνωρίζει αν θα αγγίξει την κορύφωση του παρελθόντος ή αν θα βγάλει από τα σπλάχνα της εκ νέου παίκτες σαν τη BMV του 1970, αλλά σίγουρα έχει κάθε λόγο να νιώθει αισιόδοξη για το μέλλον της.
