Των Γιάννη Ψαράκη και Γιώργου Διαλυνά
Είδαμε λοιπόν για... 1987η φορά τον τελικό και θυμηθήκαμε τις πιο ξεχωριστές ατάκες που συνόδευσαν και τις πιο ιδιαίτερες φάσεις του αγώνα. Από την εισαγωγή της μετάδοσης μέχρι το "είναι το τέλος"... Θυμηθείτε τες μαζί μας...
«Κυρίες, δεσποινίδες και κύριοι, από το Στάδιο Ειρήνης και φιλίας γεια σας. Σε λίγα λεπτά αρχίζει ίσως η πιο σημαντική συνάντηση που έχει δώσει ποτέ ελληνική ομάδα».
Από την πρώτη του κιόλας ατάκα με το που έγινε η σύνδεση δίνει το στίγμα της σημασίας του τελικού αφού δεν είχαμε ξαναβρεθεί ποτέ σε ανάλογη θέση στο παρελθόν.
«Θα πρέπει να πούμε εκ των προτέρων πως υπάρχει πρόβλημα με τη διαιτησία, όχι τόσο με τον Στιβς όσο με τον Σαντσίς που δεν συγκαταλέγεται στους κορυφαίους διαιτητές της Ευρώπης, αλλά οι συγκυρίες τον έφεραν να παίζει αυτόν τον τελικό. Ελπίζουμε ο Ισπανός να τα καταφέρει, παρότι δεν έχει την πείρα και το όνομα».
Η αλήθεια είναι ότι ο Φίλιππος μία προκατάληψη για τον Ισπανό την είχε και... προειδοποίησε από την αρχή για το τι θα ακολουθούσε. Το άτιμο το προαίσθημα καμιά φορά…
«Χομίτσιους, τον σταματάει ο Φασούλας. Ο σέντερ φορ Αράχνη του ελληνικού μπάσκετ σκεπάζει το ελληνικό καλάθι».
Κάπως έτσι δημιουργούνται παρατσούκλια που ακολουθούν κάποιον μια ζωή...
«3 στα 3 τρίποντα ο γέρο Γιοβάισα, που τον πήρε μαζί του ανέλπιστα ο Γκομέλσκι, όλοι τον είχαν ξεγραμμένο όχι μόνο από την Εθνική αλλά κι από την ομάδα του τη Ζαλγκίρις Κάουνας και να τι κάνει στον τελικό».
Στην άρχη τα έβαλε τα τρία σερί τρίποντα ο... γεροΓιοβάισα, όμως αυτό που θέλαμε να χάσει το έχασε...
«Ένα καταπληκτικό καλάθι του Γκάλη, είναι απίστευτο. Έκανε 2-3 σπασίματα στον αέρα, περπάτησε στον αέρα για να αποφύγει τους Σοβιετικούς γίγαντες και τελικά έστειλε την μπάλα στο αντίπαλο καλάθι. Από τα πιο δύσκολα ίσως το πιο δύσκολο καλάθι του Πανευρωπαϊκού Πρωταθλήματος.»
Η φάση αυτή θα μπορούσε να "ντύσει" το σήμα κάθε αθλητικής εκπομπής στον αιώνα των αιώνων. 35 χρόνια μετά, τη βλέπεις, την ξαναβλέπεις και εξακολουθείς να μένεις με το στόμα ανοιχτό. Και τα λόγια του Φίλιππου την "έντυσαν" με τον καλύτερο τρόπο...
«Και να το καλάθι η προσπάθεια του Γκάλη η καταπληκτική. Το μπάσιμο, περνάει τον Βολκόφ, είναι ο Παγκράσκιν μπροστά, σηκώνεται κι ο Ταρακάνοφ, του ακουμπάει την μπάλα αρχίζει να κατεβαίνει. Και βλέπετε πως πετάει ξανά τη μπάλα, είναι απίστευτο, είναι απίστευτο. Μόνο αυτός θα μπορούσε να πετύχει ένα τέτοιο καλάθι».
Επειδή τη φάση αυτή όσες φορές και αν τη δούμε δεν τη χορταίνουμε, ιδού και το ριπλέι. Στο οποίο μάταια ο Φίλιππος Συρίγος προσπαθεί να εξηγήσει τι ακριβώς έκανε ο Γκάλης...
«Φάουλ από τον Τσατσένκο πάνω στον Γιαννάκη. Ελπίζουμε να μην έπαθε κάτι ο αρχηγός της ελληνικής ομάδας, καθώς δέχθηκε τα 150 κιλά του Τσατσένκο πάνως το κορμί του. Να ξαναδούμε τη φάση. Ωχ… ευτυχώς που ο Γιαννάκης είναι γερός. Οποιοσδήποτε άλλος να ήταν στη θέση του… Χα, ούτε ψύλλος στον κόρφο του που λένε».
Αουτς... Αυτό πόνεσε
«Φασούλας. Ελευθερώνεται από τον Σαμπόνις, 50-52. Η ελληνική ομάδα, με συγχωρείτε. Σαμπόνις, ο Σαμπόνις είναι στη Λιθουανία, ελευθερώθηκε από τον Τσατσένκο».
Ο θρύλος λέει ότι ο 11χρονος τότε γιος του Φίλιππου Γιώργος που καθόταν δίπλα του, γύρισε και του είπε "ποιος Σαμπόνις ρε πατέρα;"
«Γκάλης με τον Μαρτσουλένις αντίπαλο, ο Βάλτερς θα κλέψει την πάσα προς τον Φασούλα. Εεεεε μα αν είναι δυνατόν! O Σαντσίς από 20 μέτρα μακριά σφύριξε φάουλ στον Φασούλα, ενώ ήταν δίπλα ο Στιβς ο οποίος σφύριξε τίποτα. Ένα σφύριγμα που δεν εδικαιούτο να το κάνει ο Σαντσίς άσχετα με το τι έγινε στη φάση. Κοιτάχτε ο Στιβς που είναι, δίπλα στη φάση και σφύριξε ο Σαντσίς ο οποίος ήταν στη σέντρα και δεν είχε οπτικό πεδίο. Δε λέω μπορεί να ήταν φάουλ, δεν έχω προσωπική άποψη, αλλά ο Ισπανός δεν εδικαιούτο να σφυρίξει».
Έχουμε μπει στην τελική ευθεία του τελικού και το σφύριγμα του Σαντσίς εξοργίζει τον Φίλιππο Συρίγο. Μεταξύ μας, δικαίως...
«Ο Τσατσένκο χτύπησε το Γιαννάκη με την μπάλα, ίσως χωρίς να το θέλει. Κοιτάχτε πως κρατάει το κεφάλι του ο Έλληνας παίκτης, ο Τσατσένκο λέει δεν το ‘θελα αλλά ποιος μπορεί να τον πιστέψει έτσι όπως κατέβασε την μπάλα με τόση δύναμη. Ήθελα να ‘ξερα δεν είδε τον Γιαννάκη... Το χει η μοίρα του Γιαννάκη σήμερα να συγκρούεται με τον Τσατσένκο, είδατε τι έγινε στο πρώτο ημίχρονο… Είναι πολύ σκληρό καρύδι όμως ο αρχηγός της εθνικής Ομάδας, σωστό παληκάρι από τις φτωχογειτονιές της Νίκαιας, δείχνει να μην καταλαβαίνει από τέτοια».
Σε σχέση με αυτή την αγκωνιά η πτώση του "βουνου" Τκατσένκο επάνω του στο 1ο ημίχρονο ήταν... γαργάλημα. Ο "Δράκος" από τις φτωχογειτονιές της Νίκαιας όμως δεν μάσησε
«Ο Γκάλης ζητάει και φάουλ από τον Σαντσίς και μου φαίνεται ότι έχει δίκιο. Ναι και χέρι του Γκάλη χτύπησε ο Τσατσένκο, αλλά μου φαίνεται ο Ισπανός διευθύνει με κόκκινα γυαλιά».
Έχουν ξεκινήσει έξι παπάκια από το Φάληρο και έρχονται Ισπανία. Σαντσίς, ξέρουμε που μένεις...
«Ιωάννου, ναι μετράει το καλάθι, η μπάλα ήταν στο κατέβασμα και πολύ σωστά ο Στιβς, ενώ ο Σαντσίς, με συγχωρείτε για την έκφραση κάνει το κορόιδο».
"Είναι να γελάει κανείς..."
«Ας τον αφήσουν να βάλει καλάθι, δεν μαρκάρουν εκεί, όχι τρίποντο όχι τρίποντο! 101-101».
Πόσες φορές αυτά τα 35 χρόνια και πόσοι από εμάς έχουμε φωνάξει "όχι τρίποντο, όχι τρίποντο" με πόνο ψυχής...
«Ριμπάουντ ο Καμπούρης και φάουλ ο Γκομπόροφ, φάουλ ο Γκομπόροφ! Ο Αργύρης Καμπούρης κρατά την πρόκριση στα χέρια του με δύο βολές που μπορούν να στείλουν την εθνική μας ομάδα στον ουρανό…»
Ο οικοδόμος από την Αστυπάλαια δεν κρατούσε την... πρόκριση αλλά ένα ολόκληρο έθνος σε αγωνία!
«Τίποτα Τίποτα δεν μας σταματά, πραγματικά είμαστε τόσο κοντά, η πρόκριση στα χέρια αυτού του τίμιου γίγαντα».
Τελικά δεν ήταν "το τέλος" αλλά η αρχή...
www.bnsports.gr
