Ο Άκης Ζήκος και η ελληνική σημαία μπροστά από το τρόπαιο: 18 χρόνια από την παρουσία Έλληνα στον τελικό του Champions League! (video)

Μετά από 18 χρόνια, ο τελικός του Champions League μπορεί ξανά να «βαφτεί» με ελληνικά χρώματα, καθώς ο δικός μας Κώστας Τσιμίκας θα δώσει το παρόν με την Λίβερπουλ στο Παρίσι (28/05). Για να βρούμε την τελευταία φορά που η Ελλάδα εκπροσωπήθηκε στον τελικό της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης θα πρέπει να ανατρέξουμε στο 2004 (μια ποδοσφαιρική χρονιά που είχε έτσι και αλλιώς την υπογραφή της χώρας μας) και στον Ακή Ζήκο.

Στις 26 Μαΐου της χρονιάς εκείνης, ο 29χρονος, τότε, αμυντικός μέσος φορούσε την φανέλα της Μονακό και ετοιμαζόταν να αντιμετωπίσει την Πόρτο, σε έναν από τους πιο απροσδόκητους τελικούς Champions League στα χρονικά. Το αποτέλεσμα δεν ήταν το επιθυμητό, ο Ζήκος, όμως, γινόταν τότε ο πρώτος και ο μοναδικός μέχρι σήμερα Έλληνας με εμφάνιση σε τελικό της διοργάνωσης από όταν άλλαξε ονομασία το 1992 (φυσικά συμμετοχή είχαν και οι 11 ποδοσφαιριστές του Παναθηναϊκού στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών το 1971 κόντρα στον Άγιαξ).

Μονακό και Πόρτο (η οποία είχε κατακτήσει το Κύπελλο UEFA της προηγούμενης σεζόν) έδιναν ραντεβού στο Γκελσενκίρχεν με στόχο το βαρύτιμο τρόπαιο, σε έναν τελικό Champions League εκτός των… συνηθισμένων που προκάλεσε εκπλήξεις. Ήταν, άλλωστε, μόλις η πέμπτη φορά που δεν υπήρχε σε τελικό ομάδα από το Big 4, δηλαδή από Αγγλία, Ισπανία, Γερμανία ή Ιταλία, στην ιστορία του θεσμού, κάτι μάλιστα που δεν έχει ξανασυμβεί μέχρι σήμερα. 

Η Πόρτο με «αρχιτέκτονα» τον Ζοσέ Μουρίνιο, ο οποίος έκανε τότε τα πρώτα του βήματα στην προπονητική, είχε να επιδείξει μερικούς ποδοσφαιριστές που θα «τραβούσαν τα φώτα» πάνω τους τα επόμενα χρόνια. Με το όνομα του Ντέκο να ξεχωρίζει στον χώρο του κέντρου, στο ρόστερ των «Δράκων» υπήρχαν επίσης παίκτες όπως ο Ρικάρντο Καρβάλιο και ο Πάουλο Φερείρα αλλά και ο Ρικάρντο Κόστα, ο οποίος αργότερα πέρασε και από την χώρα μας για λογαριασμό του ΠΑΟΚ. 

Από την άλλη πλευρά, η Μονακό πορευόταν με «οδηγό» επίσης έναν νεαρό προπονητή, ο οποίος θα στεφόταν Παγκόσμιος Πρωταθλητής με την Γαλλία το 2018, τον Ντιντιέ Ντεσάμπ. Η ομάδα, πέρα φυσικά από την Ζήκο, απαρτιζόταν από μερικούς εξαιρετικούς ποδοσφαιριστές, όπως ο Ζιουλί, ο Εβρά, o 20χρονος Αντεμπαγιόρ αλλά και ο δανεικός από την Ρεάλ Μαδρίτης Μοριέντες.

Αφού τερμάτισαν δεύτεροι στον όμιλο πίσω από Ρεάλ Μαδρίτης και ξεπερνώντας Μαρσέιγ και Παρτίζαν, οι Πορτογάλοι απέκλεισαν αρχικά την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ του Σερ Άλεξ Φέργκιουσον χάρη στο 2-1 στο Ντραγκάο και στο δραματικό γκολ στο 90’ του Κοστίνια που ισοφάριζε σε 1-1 στην Αγγλία και έδινε την πρόκριση στην ομάδα του. Σειρά είχε η Λυών, η οποία αποδείχθηκε πιο εύκολος αντίπαλος, με το 2-0 στην Πορτογαλία και το 2-2 στην Γαλλία να στέλνουν τους «δράκους» στα ημιτελικά. Εκεί, η Πόρτο αντιμετώπισε μια άλλη εξαιρετική ομάδα της εποχής, την Ντεπορτίβο Λα Κορούνια, η οποία στον προηγούμενο γύρο είχε αποκλείσει την Μίλαν ανατρέποντας το 4-1 του πρώτου αγώνα με νίκη με 4-0 στον δεύτερο! Η ομάδα του Μουρίνιο έμεινε στην «λευκή» ισοπαλία στο Ντραγκάο, επικράτησε όμως με 1-0 στην Ισπανία και πήρε το «εισιτήριο» για τον τελικό.

Από την άλλη πλευρά, η Μονακό τερμάτισε πρώτη σε όμιλο με την πρώην (και επόμενη) ομάδα του Άκη Ζήκου, την ΑΕΚ, την Αϊντχόφεν και την Ντεπορτίβο, με τον μέσο να σημειώνει τέσσερις εμφανίσεις. Η «Ένωση» γνώρισε βαριά ήττα στο Στάδιο Λουί με 4-0, απέσπασε όμως «λευκή» ισοπαλία στην Ελλάδα. Μάλιστα, οι Μονεγάσκοι επικράτησαν στην πορεία της «Ντέπορ» με 8-3 (!), ένα αποτέλεσμα που «έσπασε» το ρεκόρ για τα περισσότερα γκολ σε έναν αγώνα Champions League (ρεκόρ που πλέον κατέχουν Ντόρτμουντ και Λέγκια Βαρσοβίας μετά το μεταξύ τους 8-4 το 2016). Στον γύρο των «16» απέκλεισε δύσκολα την Λοκομοτίβ Μόσχας στα εκτός έδρας γκολ (2-1 στην Ρωσία, 1-0 στο Μονακό), για να βρει στα προημιτελικά την Ρεάλ Μαδρίτης.

Η «Βασίλισσα» επικράτησε με 4-2 στο Μπερναμπέου και όταν προηγήθηκε στο Μονακό, η υπόθεση πρόκριση φαινόταν πως είχε «κλείσει». Τα δύο γκολ του Ζιουλί και το ένα του Μοριέντες, όμως, έκαναν το 3-1 και ήταν αρκετά για να χαρίσουν στην Μονακό μια από τις μεγαλύτερες προκρίσεις στην ιστορία της. Σειρά είχε η Τσέλσι. Ο Ζήκος επέστρεφε στην αρχική ενδεκάδα, αφού δεν αγωνίστηκε στο δεύτερο παιχνίδι με την Ρεάλ, η εμφάνισή του όμως παραλίγο να «κοστίσει» στην ομάδα του, μιας και είδε απευθείας κόκκινη στο 53’. Παρά την αριθμητική υπεροχή τους, οι «μπλε» δέχτηκαν δύο γκολ, με το 3-1 να δίνει προβάδισμα πρόκρισης στην Μονακό. Στο Στάμφορντ Μπριτζ οι γηπεδούχοι πίστεψαν στην ανατροπή, καθώς προηγήθηκαν με 2-0, οι Μονεγάσκοι όμως αντέδρασαν εξαιρετικά, ισοφάρισαν σε 2-2 και πήραν αυτοί το «εισιτήριο» για τον τελικό.

Η ώρα του μεγάλου «ραντεβού» είχε έρθει. Ο Άκης Ζήκος φορούσε τα παπούτσια και την φανέλα του και ετοιμαζόταν να ξεκινήσει βασικός στο AufSchalke Arena. Ετοιμαζόταν να παίξει σε έναν από τους σημαντικότερους αγώνες της καριέρας του αλλά και της ιστορίας της Μονακό. Με το σφύριγμα της έναρξης ήξερε πως είχε γράψει ιστορία.

Δυστυχώς, οι Μονεγάσκοι δεν θα τελείωναν όπως θα ήθελαν το μαγευτικό ταξίδι τους, με την Πόρτο να είναι ανώτερη και να επικρατεί με 3-0. Ο Κάρλος Αλμπέρτο άνοιξε το σκορ στο 39’, με την ομάδα του Ζήκου να πιέζει, ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο, για την ισοφάριση. Το γκολ όμως δεν ερχόταν, με τον Ντέκο τελικά να κάνει το 2-0 στο 71’. Με τους παίκτες της Μονακό να έχουν ένα «βουνό» να ανέβουν πλέον, ο Αλένιτσεφ «σφράγισε» την νίκη της ομάδας στο 75’, με το 3-0 να μένει μέχρι τέλους.

Ο Άκης Ζήκος αγωνίστηκε καθόλη την διάρκεια του αγώνα και αποτελεί τον μοναδικό Έλληνα ποδοσφαιριστή που έχει αγωνιστεί σε τελικό Champions League. Η χρονιά που έκανε ήταν υποδειγματική και θεωρείται ένας από τους βασικούς παράγοντες σε αυτήν την τρομερή πορεία της Μονακό, όντας βασικό «γρανάζι» της ομάδας του Ντεσάμπ. Μπορεί το τέλος να ήταν άδοξο, αλλά η φωτογραφία στην οποία παραλαμβάνει το μετάλλιο του με την γαλανόλευκη σημαία στους ώμους παραμένει μέχρι και σήμερα εμβληματική. 

www.bnsports.gr