Γράφει ο Κώστας Ξενακούδης
Τελικός Champions League (τότε Κυπέλλου Πρωταθλητριών) 1986. Η ισχυρή Μπαρτσελόνα, με τον Τέρι Βέναμπλς στον πάγκο της, ετοιμάζεται να αντιμετωπίσει μια άσημη ομάδα από την Ρουμανία, την Στεάουα Βουκουρεστίου, σε ένα γήπεδο που έχει «ντυθεί μπλαουγκράνα». Ο τελικός της διοργάνωσης της σεζόν εκείνης ευνοούσε τους Ισπανούς, με το Σάντσεθ Πιθχουάν να έχει γίνει προσωρινά… έδρα της ομάδας. Η επικράτηση άλλωστε έμοιαζε σίγουρη, με την νίκη της Μπαρτσελόνα να προσφέρεται στο 1.45, απόδοση πολύ μικρή αν αναλογιστούμε την σημασία της αναμέτρησης.
Ένας 27χρονος τερματοφύλακας, ο Χέλμουτ Ντουκαντάμ, καθόταν κάτω από τα δοκάρια της απέναντι πλευράς, έτοιμος να ζήσει μια από τις πιο μαγικές στιγμές στην καριέρα ενός ποδοσφαιριστή. Αυτό που δεν γνώριζε βέβαια ήταν πως στο τέλος της ημέρας θα καθόταν στον ευρωπαϊκό «θρόνο», έχοντας γράψει το όνομά του στην ιστορία του θεσμού με «χρυσά γράμματα».
Ο δρόμος προς τα αστέρια
Πολλοί έμειναν έκπληκτοι με την παρουσία της Στεάουα Βουκουρεστίου στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, η πορεία της μέχρι εκεί, όμως, δεν είχε και… αγκάθια! Οι Ρουμάνοι απέκλεισαν κατά σειρά την Βέιλε από την Δανία (1-1 εκτός έδρας, 4-1 εντός), την Χόνβεντ από την Ουγγαρία (4-1 εντός έδρας που ανέτρεψε την ήττα με 1-0 του πρώτου αγώνα) και την Λάχτι από την Φινλανδία (νίκη με 1-0 εκτός έδρας μετά το 0-0 του Βουκουρεστίου). Την πραγματική δύναμή τους, βέβαια, κλήθηκαν να δείξουμε στον ημιτελικό, όπου απέκλεισαν την ισχυρή Άντερλεχτ, ανατρέποντας το 1-0 του πρώτου αγώνα με το επιβλητικό 3-0 του δεύτερου.
Από την άλλη πλευρά, η Μπαρτσελόνα έδωσε ομηρικές μάχες, παίρνοντας οριακές προκρίσεις. Αρχικά, απέκλεισε κατά σειρά Σπάρτα Πράγας και Πόρτο χάρη στα εκτός έδρας γκολ. Στην συνέχεια αντιμετώπισε την Πρωταθλήτρια Ευρώπης Γιουβέντους, επικρατώντας με 1-0 στο Καμπ Νου και παίρνοντας το «εισιτήριο» για τα ημιτελικά με το 1-1 της Ιταλίας. Εκεί, θα έβρισκε την Γκέτεμποργκ, η οποία θα την «φιλοδωρούσε» με τρία γκολ στη Σουηδία στο τελικό 3-0. Οι «μπλαουγκράνα» όμως δεν είχαν πει την τελευταία τους κουβέντα, ισοφάρισαν το σκορ του πρώτου αγώνα στην Ισπανία με χατ-τρικ του Πίτσι Αλόνσο και ολοκλήρωσαν την επική ανατροπή επικρατώντας στα πέναλτι με 5-4.
Ο «Ήρωας της Σεβίλλης», η αποζημίωση για έναν τελικό χωρίς θέαμα και ο… Γιώργος Βαρδινογιάννης
Πολλοί ισχυρίζονται πως το «πραγματικό» ποδόσφαιρο πρέπει να προσφέρει θέαμα, να είναι απολαυστικό και διασκεδαστικό. Ο τελικός του Κυπέλλου Πρωταθλητριών του 1986 δεν… ενστερνιζόταν αυτή την πεποίθηση. Προσέφερε όμως ασύγκριτες συγκινήσεις, οι οποίες τελικά «κάλυψαν» το μέτριο παιχνίδι.
Οι δύο ομάδες κοντραρίστηκαν στα ίσα, τα νεύρα ήταν τεταμένα αλλά οι ευκαιρίες ελάχιστες. Το 0-0 της κανονικής διάρκειας και της παράτασης περιγράφει άριστα τον τρόπο με τον οποίο κύλησε ο αγώνας. Στεάουα και Μπαρτσελόνα, αναπόφευκτα, έλυσαν τις διαφορές τους στην διαδικασία των πέναλτι, μια από τις πιο εντυπωσιακές στην ιστορία του θεσμού. Είχε έρθει η ώρα να λάμψει το «αστέρι» του Ντουκαντάμ.
Ο Ρουμάνος τερματοφύλακας δεν γνώριζε από φαβορί και μεγάλα ονόματα. Ο Αλεξάνκο ήταν ο πρώτος που προσπάθησε να τον «εκτελέσει», αλλά απέτυχε. Ακολούθησαν οι Πεντράθα, Πίτσι Αλόνσο και Μάρκος. Είχαν όλοι την ίδια τύχη. Σαν ρομπότ προγραμματισμένο να… πιάνει πέναλτι, ο Ντουκαντάμ πραγματοποίησε τέσσερεις (!) αποκρούσεις την βραδιά εκείνη. Έμοιαζε πραγματικά ανίκητος. Την ίδια ώρα που οι συμπαίκτες του αστοχούσαν στα δύο πρώτα δικά τους, αυτός αρνούταν να αφήσει την μπάλα να μπει στα δίχτυα του. Στα συνολικά οχτώ πέναλτι, μόλις δύο των Ρουμάνων βρήκαν τον «δρόμο» προς το τέρμα, με την Στεάουα να επικρατεί της Μπαρτσελόνα και να «κάθεται» έτσι στην κορυφή της Ευρώπης. Η παράσταση του Ντουκαντάμ έμεινε στην ιστορία, με το προσωνύμιο «Ήρωας της Σεβίλλης» να τον ακολουθεί μέχρι και σήμερα.
Οι νικητές, όπως ήταν αναμενόμενο, ξέσπασαν σε ξέφρενους πανηγυρισμούς, μαζί με μια… απρόσμενη παρουσία, η οποία μάλιστα δεν θα έπρεπε να βρίσκεται εκεί! Ο τότε πρόεδρος του Παναθηναϊκού, Γιώργος Βαρδινογιάννης, μπήκε στον αγωνιστικό χώρο για τις γιορτές, ενώ έβγαλε και φωτογραφία δίπλα στον Ιορντανέσκου. Όλα καλά μέχρι εδώ, μόνο που η παρουσία του απαγορευόταν θεωρητικά, μιας και ήταν τιμωρημένος από την UEFA για ένα επεισόδιο στον αγώνα του «Τριφυλλιού» με την Τορίνο λίγους μήνες νωρίτερα! Ο ρουμανικός σύλλογος, όμως, τον είχε στην λίστα των VIP προσκεκλημένων του, μιας και ήταν επίτιμος πρόεδρός του, καταφέρνοντας έτσι να… ξεπεράσει την τιμωρία του.
Η… θυσία μιας καριέρας για μια νύχτα στα «αστέρια»
Ο Ντουκαντάμ είχε ζήσει αναμφίβολα μια επική βραδιά, βγαλμένη από τα όνειρα κάθε μικρού παιδιού που θέλει να γίνει ποδοσφαιριστής. Η συνέχεια της καριέρας του, όμως, δεν ήταν ανάλογη. Τα «χρυσά χέρια» που κόστισαν στην Μπαρτσελόνα το πρώτο της Κύπελλο Πρωταθλητριών αντιμετώπιζαν ήδη ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα, που θα σήμαινε ουσιαστικά και το τέλος της καριέρας του.
Η απρόσμενη «εξαφάνιση» του πρωταγωνιστή του τελικού εκείνου προκάλεσε έκπληξη σε πολλούς. Οι φήμες οργίαζαν, με τους… λάτρεις του δράματος να κάνουν ξανά την εμφάνισή τους. Η επικρατέστερη εκδοχή ήθελε τον γιο του Ρουμάνου δικτάτορα Τσαουσέσκου, Νίκου, να «γλυκοκοιτάζει» το αυτοκίνητο που δέχτηκε ο Ντουκαντάμ ως MVP της αναμέτρησης. Ο τερματοφύλακας αρνήθηκε να του το δώσει, με τον Νίκου να τον πυροβολεί στο χέρι! Άλλες «φωνές» έκαναν λόγο για άρνηση του Ντουκαντάμ να μιλήσει υπέρ του καθεστώτος, με τους σωματοφύλακες του προέδρου να του τσακίζουν το χέρι για παραδειγματισμό.
Η αλήθεια φυσικά δεν είναι πάντα γεμάτη ίντριγκα. Λίγους μήνες μετά τον θρίαμβο, το καλοκαίρι του 1986, ο Ντουκαντάμ βρισκόταν σε διακοπές με την γυναίκα του στην Μαύρη Θάλασσα. Οι ωραίες στιγμές που πέρναγε επισκιάστηκαν από έναν έντονο πόνο στο χέρι ενώ κολύμπαγε. Πήγε αμέσως στο νοσοκομείο, όπου διαπιστώθηκε θρόμβωση στο χέρι. Η ζωή του κινδύνευε, ενώ ακόμα και το σενάριο ακρωτηριασμού έμοιαζε πιθανό!
Ευτυχώς, κάτι τέτοιο δεν έγινε ποτέ, με τους γιατρούς να σώζουν τόσο την ζωή όσο και το χέρι του Ντουκαντάμ, όχι όμως την καριέρα του. Ο ίδιος, μερικά χρόνια μετά, παραδέχτηκε πως είχε καταλάβει από πιο πριν πως αντιμετώπιζε πρόβλημα, επέλεξε όμως να μην ενημερώσει το ιατρικό τιμ. Ο λόγος; Δεν ήθελε φυσικά να χάσει τον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών! Αν τελικά έπραξε καλά το ξέρει μόνο ο ίδιος. Μπορεί το τίμημα να ήταν μεγάλο, το ρίσκο του Ντουκαντάμ, όμως, ανταμείφθηκε, με το όνομά του να περνάει για πάντα στην ιστορία του ποδοσφαίρου, χάρη στην απίστευτη επίδοση του το βράδυ της 7ης Μαΐου 1986 στην Σεβίλλη.
www.bnsports.gr
