Το παγκόσμιο ποδόσφαιρο θρηνεί την απώλεια του Ίβιτσα Όσιμ, ενός ποδοσφαιρανθρώπου που άφησε τη δική του σφραγίδα στο άθλημα και έγινε ιδιαίτερα αγαπητός και στη χώρα μας με το πέρασμά του από τον Παναθηναϊκό, την διετία 1992-1994. Ο άλλοτε αμυντικός των πρασίνων, Στράτος Αποστολάκης, μίλησε στο BN Sports για την συνύπαρξή του με τον θρυλικό Βόσνιο τεχνικό.
Συνέντευξη στον Αντώνη Κεφαλωνίτη
Ο γεννημένος στο Σαράγεβο το 1941, Ίβιτσα Όσιμ, αποτέλεσε αναμφισβήτητα μία από τις μεγαλύτερες ποδοσφαιρικές προσωπικότητες που πέρασαν από την Ελλάδα, έχοντας πριν αφήσει το δικό του στίγμα στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Τα πρώτα του προπονητικά βήματα τα έκανε στην Ζελέζνιτσαρ το 1978.
Εκεί έμεινε μέχρι το 1986 όταν και ανέλαβε την εθνική ομάδα της Γιουγκοσλαβίας, δημιουργώντας μία απίστευτη ομάδα που έφτασε μέχρι τα προημιτελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου της Ιταλίας το 1990, όταν και αποκλείστηκε από την Αργεντινή του Ντιέγκο Μαραντόνα.
Στις 23 Μαΐου 1992, ο Όσιμ με δάκρυα στα μάτια, θα ανακοινώσει την παραίτησή του από το τιμόνι της εθνικής ομάδας της Γιουγκοσλαβίας, κάνοντας έναν ολόκληρο πλανήτη να λυγίσει, την ίδια ώρα που ο πόλεμος είχε σκεπάσει για τα καλά την χώρα του.
Έπειτα από μια πενταετία στον πάγκο των «πλάβι» και ένα πέρασμα από την Σερβία, για χάρη της Παρτιζάν όπου έμεινε μόνο για μία σεζόν (1991-1992), ο Όσιμ θα έρθει στην Ελλάδα και τον Παναθηναϊκό. Με τους πράσινους ο Βόσνιος τεχνικός θα πανηγυρίσει δύο τρόπαια, το Κύπελλο Ελλάδος το 1993, αλλά και το Super Cup την ίδια χρονιά. Οι ατάκες και οι δηλώσεις του θα μείνουν στην ιστορία, πράγμα που τον έκανε ιδιαίτερα αγαπητό στο φίλαθλο κοινό. Όλοι θα θυμούνται τις δηλώσεις του μετά από μία νίκη των πρασίνων επί του Ηρακλή με 3-2. όπου σχολιάζοντας τις πολλές χαμένες ευκαιρίες που είχε η ομάδα του είπε την ιστορική ατάκα «Αυτά έχει το ποδόσφαιρο. Η μπάλα είναι πόρνη»
Ύστερα από την θητεία του στο «τριφύλλι», τελευταίοι ποδοσφαιρικοί προορισμοί για τον Όσιμ θα αποτελέσουν οι Στουρμ Γρατς, ΤΖΕΦ Γιουνάιτεντ, αλλά και ο πάγκος της εθνικής Ιαπωνίας (2006-2007).
-Ο θάνατος του Ίβιτσα Όσιμ είναι μία μεγάλη απώλεια για το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, έφυγε ένας άνθρωπος του ποδοσφαίρου που άφησε το στίγμα του και που είχαμε την τύχη να τον έχουμε και στη χώρα μας. Τι έχετε να πείτε εσείς για τον Όσιμ όπως τον ζήσατε στον Παναθηναϊκό;
«Είναι όντως μία τεράστια απώλεια ο χαμός του Όσιμ. Όταν σταμάτησα το ποδόσφαιρο είδα την αξία του σαν προπονητή. Όταν θέλησα να ασχοληθώ περαιτέρω με το άθλημα αφού σταμάτησα, τότε είδα την πραγματική αξία του, ήταν ένας άνθρωπος του ποδοσφαίρου πολύ μπροστά από την εποχή του. Πράγματα τα οποία τα είδαμε αργότερα στο άθλημα, ο Όσιμ μας τα ζητούσε από τότε. Ίσως και γι’αυτό σε μένα όπως και σε συμπαίκτες μου όλα αυτά να φαίνονταν κάπως παράξενα τότε. Δεν είχαμε ζήσει ξανά κάτι αντίστοιχο μέχρι εκείνη τη στιγμή.
Με το πέρασμα του χρόνου, αυτά που τότε μας ζητούσε, έγιναν τάση στο ποδόσφαιρο. Ο Όσιμ ήταν πρωτοπόρος σε αυτό, ιδέες όπως το build up ή το passing game που εκείνη την εποχή τα βλέπαμε πρώτη φορά από εκείνον, αργότερα εφαρμόστηκαν. Ήταν ένας γνώστης του αθλήματος, κάτι το οποίο του το είχα πει και τον παραδέχτηκα!»
-Πώς ήταν σαν προσωπικότητα; Ήταν όντως δύσκολος άνθρωπος;
«Ήταν δύσκολος άνθρωπος ο Όσιμ, βέβαια ήρθε στον Παναθηναϊκό σε μία πολύ δύσκολη περίοδο για τον ίδιο, λόγω του πολέμου στη Γιουγκοσλαβία. Η οικογένεια του ήταν εκεί, ζούσε έναν πραγματικό εφιάλτη καθημερινά όταν δεν ήξερε τι μπορούσε να συμβεί στους δικούς του ανθρώπους και παρόλα αυτά έβρισκε το σθένος, τη δύναμη και το κουράγιο για να δουλεύει.
Νομίζω το μεγαλύτερο αρνητικό του Όσιμ ήταν ότι είχε ίσως μεγάλη άποψη για τον εαυτό του αλλά νομίζω αυτό που ουσιαστικά βοήθησε στο να φύγει εν τέλει από τον Παναθηναϊκό στη δεύτερη χρονιά του ήταν ότι οι άνθρωποι που είχε δίπλα του στην ομάδα τότε δεν ήταν οι κατάλληλοι για να αξιοποιήσουν έναν τόσο μεγάλο γνώστη του ποδοσφαίρου , δεν τον βοήθησαν, του τόνιζαν πολλές φορές τα αρνητικά του ελληνικού ποδοσφαίρου παρά τα θετικά, κάτι που φυσικά ήταν λάθος. Δυστυχώς σε αυτούς τους συνεργάτες του είχε τυφλή εμπιστοσύνη…»
-Τι σχέση είχε με τους παίκτες του;
«Με εμάς τους παίκτες ήταν σχετικά απόμακρος, πιο σοβαρός. Εντάξει, όταν πριν προπονούσε τον Σαβίτσεβιτς, τον Προσινέτσκι και τον Μπόμπαν και μετά ήρθε στον Παναθηναϊκό φυσικά δεν θα μπορούσε να «χαϊδεύει» αυτάκια προφανώς και να τα έχει καλά με όλους».
-Είχε πει απίστευτες ατάκες σε δηλώσεις του στη θητεία του στην Ελλάδα. Είχε όντως αυτή την «τρέλα» γενικά στον λόγο του;
«Ο Ίβιτσα ήταν ένας πολύ ευρηματικός άνθρωπος που μπορούσε με τα λόγια του να γίνει αρκετά αρεστός στον κόσμο, πράγμα που έγινε κιόλας. Το θέμα είναι ότι πέρα από αυτό όμως ήταν ένας πραγματικά καλός προπονητής. Κάθε μέρα στην προπόνηση ήταν μία πραγματική εμπειρία νομίζω, γεμάτη περιστατικά, ήταν ξεκάθαρα ο πρωταγωνιστής! (γέλια)».
-Στον Παναθηναϊκό συνυπήρξατε δύο χρόνια και μαζί κατακτήσατε το κύπελλο Ελλάδος κόντρα στον Oλυμπιακό όπως και το Super Cup. Πως είχατε ζήσει αυτό τον τελικό;
«Για εμάς εκείνος ο τελικός ήταν ένας πολύ σημαντικός αγώνας. Η ομάδα από εκεί που είχε συνηθίσει να παίρνει τίτλους, είχε μείνει χωρίς κάποια κατάκτηση επομένως όλοι στην ομάδα θέλαμε πολύ το κύπελλο. Είχαμε ένα αρκετά καλό ρόστερ ωστόσο η αλήθεια είναι εκείνη τη χρονιά μας έλειψε η ηρεμία μέσα στην ομάδα, κάθε μέρα με τον Όσιμ ήταν απρόβλεπτη, μπορούσαν όλα να ανατραπούν ανά πάσα στιγμή. Ο τελικός νομίζω έμεινε στην ιστορία πιο πολύ για το κούρεμα των παικτών του Ολυμπιακού παρά για το αποτέλεσμα! (γέλια)».
www.bnsports.gr
