Είναι Μάρτιος του 1985 και η ΑΕΛ καταφέρνει να ενώσει όλη την Ελλάδα η οποία καμαρώνει την ομάδα της Θεσσαλίας, η οποία έχει καταφέρει να βρεθεί στα προημιτελικά του Κυπέλλου Κυπελλούχων όπου και αντιμετώπισε την Ντιναμό Μόσχας και αν είχε λίγη περισσότερη τύχει ίσως και να πήγαινε ακόμα πιο μακριά στη διοργάνωση. Ο Δημήτρης Παραφέστας, παλαίμαχος άσος της ΑΕΛ, μίλησε στο BN Sports για εκείνη την πορεία των «βυσσινί».
Γράφει ο Αντώνης Κεφαλωνίτης
Η ΑΕΛ του Άντρεϊ Στρεϊλάου είχε κερδίσει την είσοδό της στο Κύπελλο Κυπελλούχων εκείνης της χρονιάς όντας φιναλίστ του τελικού Κυπέλλου της προηγούμενης χρονιάς (είχε χάσει από τον Παναθηναϊκό με 2-0). Κατά σειρά αντιμετώπισε την Σιόφοκ από την Ουγγαρία, την Σερβέτ από την Ελβετία και τελευταίο εμπόδιο για τα ημιτελικά υπήρξε η Ντιναμό Μόσχας, με τους Ρώσους να καταφέρνουν να πάρουν την πρόκριση αν και η ΑΕΛ ήταν καλύτερη και στα δύο παιχνίδια της φάσης αλλά λιγότερο τυχερή. Η ομάδα εκείνη τη σεζόν κατέκτησε το κύπελλο Ελλάδας νικώντας στον τελικό τον περσινό πρωταθλητή ΠΑΟΚ με το εμφατικό 4-1 και έβαλε τις βάσεις για τη δημιουργία της ομάδας που λίγα χρόνια αργότερα θα στεφόταν πρωταθλήτρια.
Τι θυμάστε από την πορεία της ομάδας μέχρι τα προημιτελικά εκείνη τη σεζόν;
Ήμασταν μία πολύ ομοιογενής ομάδα, ίδια με την περσινή σεζόν και αυτό είναι ένα χαρακτηριστικό που μας βοήθησε. Είχαμε παίξει τελικό κυπέλλου με τον Παναθηναϊκό, είχαμε χάσει με 2-0, κάνοντας μέτρια εμφάνιση και έχοντας μείνει στα πανηγύρια της πρόκρισης. Παρόλα αυτά, πήραμε το εισιτήριο για το Κύπελλο Κυπελλούχων της επόμενης περιόδου. Για τον πρώτο γύρο παίξαμε με την ουγγρική Σιόφοκ με την οποία φέραμε ισοπαλία στο πρώτο παιχνίδι και μετά κερδίσαμε στο Αλκαζάρ. Είχαμε εμπειρία, δεν φοβόμασταν και αυτό μας βοήθησε να προχωρήσουμε.
Επόμενος αντίπαλος η Σερβέτ από την Ελβετία. Στη Λάρισα κερδίσαμε με 2-1 σε ένα κατάμεστο γήπεδο ενώ στον επαναληπτικό είχαμε πολύ κόσμο στο πλευρό μας. Ακόμα θυμάμαι Έλληνες απ’όλη την Ευρώπη να έρχονται στη Γενεύη να δουν τη Λάρισα, μέχρι και ένας φίλος μου από τον Καναδά ήρθε! Μεγάλη εμφάνιση, μεγάλη πρόκριση, με ένα γκολ του Βαλαώρα.
Και μετά ήρθε η Ντιναμό Μόσχας. Πως ζήσατε τα παιχνίδια με τους Ρώσους; Υπάρχει κάποια χαρακτηριστική στιγμή που σας έχει μείνει στο μυαλό;
Και μετά έρχονται οι Ρώσοι.. πρώτο ματς στο Αλκαζάρ, μεσημέρι, δεν έπεφτε καρφίτσα. Έγινε ένα κλειστό ματς, είχαμε δοκάρι με τον Κμίετσικ, είχαμε κάποιες ευκαιρίες, ειδικά μία με τον Βαλαώρα μου έχει μείνει στο μυαλό καθώς σε μία φάση σκίστηκε το παπούτσι του και στην επόμενη έχασε ευκαιρία, προσπάθησε να σουτάρει με σκισμένο παπούτσι.. δεν θα το ξεχάσω. Ο επαναληπτικός έγινε στην Τιφλίδα και όχι στη Μόσχα λόγω του χιονιού που υπήρχε στη ρωσική πρωτεύουσα. Παίξαμε καλά σε εκείνο το παιχνίδι, χάσαμε ευκαιρίες, μπορούσαμε να σκοράρουμε αλλά δεν τα καταφέραμε. Οι Ρώσοι σκόραραν με τη μπάλα να περνάει ελάχιστα τη γραμμή.
Η ομάδα της Λάρισας μέχρι που μπορούσε να φτάσει τότε στη διοργάνωση;
Υπήρξε στενοχώρια για τον αποκλεισμό αλλά δεν μας πήρε από κάτω. Ο κόσμος είχε απαιτήσεις από την ομάδα αλλά ήταν δίπλα, μας στήριξε και όλο αυτό μας βοήθησε για τη συνέχεια και η χρονιά έκλεισε με τίτλο κόντρα στον ΠΑΟΚ. Η ομάδα μπορούσε νομίζω να φτάσει μέχρι τον τελικό, άλλωστε η ομάδα που θα αντιμετωπίζαμε δεν ήταν κάποιο φόβητρο (Ραπίντ Βιέννης). Δεν είχαμε καθόλου άγχος και απολαμβάναμε το παιχνίδι, απλά μας έλειψε η τύχη.
Αυτό που χαρακτήριζε τη Λάρισα εκείνης της περιόδου ήταν ότι αρχικά ήμασταν μία παρέα, μια παρέα που ήθελε να παίξει ποδόσφαιρο, το διασκεδάζαμε, το κλίμα που υπήρχε στα αποδυτήρια ήταν «οικογενειακό». Πολύ σημαντικό επίσης το ότι με τα παιδιά είχαμε αποκτήσει ομοιογένεια, παίζαμε αρκετό καιρό με τα παιδιά μαζί ενώ εξίσου σημαντικό ότι ήμασταν πραγματικά πολύ καλά προπονημένοι νομίζω.
Αυτή η ευρωπαϊκή πορεία όπως και το κύπελλο στο τέλος της σεζόν απέναντι στον ΠΑΟΚ ήταν οι στιγμές που μεγάλωσαν τη Λάρισα και ουσιαστικά έφτιαξαν την πρωταθληματική ομάδα;
Ξεκάθαρα, για να φτάσεις στη κορυφή δεν γίνεται να το κάνεις κατευθείαν, πρέπει να περάσεις στάδια και βήμα βήμα, με σωστή και σκληρή δουλειά τότε θα τα καταφέρεις και έτσι έγινε και με τη Λάρισα. Οι συνεχείς παρουσίες σε τελικούς Κυπέλλου, η κατάκτηση του τροπαίου κόντρα στον ΠΑΟΚ, οι καλές πορείες στο πρωτάθλημα, οι παρουσίες στην Ευρώπη, έφτιαξαν το μέταλλο της ομάδας και όσο μεγάλη έκπληξη και αν ήταν η κατάκτηση του πρωταθλήματος μετέπειτα, ήταν προϊόν αυτής της συνεχής εξέλιξης και δουλειάς.
www.bnsports.gr
