26 Απριλίου 1996: Ο Γκρέιαμ Σούνες κατά τους πανηγυρισμούς για την κατάκτηση του κυπέλλου Τουρκίας, καρφώνει στο κέντρο του γηπέδου της Φενέρμπαχτσε μια σημαία με τα χρώματα της Γαλατασαράι. Μια κίνηση που προκάλεσε εξέγερση στο γήπεδο, αλλά παράλληλα έκανε τον Σκωτσέζο αιώνιο σύμβολο για τους οπαδούς της ομάδας.
Γράφει ο Βασίλης Βασιλείου
Την σημερινή μέρα, ο Γκρέιαμ Σούνες είναι περισσότερο γνωστός για τις εμφανίσεις του σε ρόλο σχολιαστή στην αγγλική τηλεόραση. Αρκετό καιρό πίσω όμως, ο Σκωτσέζος είχε δοκιμάσει την τύχη του στην προπονητική. Κι αν στα Βρετανικά γήπεδα είχε λάβει κάποια αναγνώριση, σε εκείνα της Τουρκίας κατάφερε μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα να γίνει ένα θρυλικό πρόσωπο.
Η παρουσία του Σούνες στον πάγκο της Λίβερπουλ είχε ολοκληρωθεί άδοξα μετά από μια τριετία, η οποία συνοδεύτηκε μονάχα από την κατάκτηση του Κυπέλλου Αγγλίας το 1992. Παρά το ενδιαφέρον της Μίντλεσμπρο, ο Σκωτσέζος τελικά έμεινε άνεργος για περίπου ένα χρόνο, πριν από μια απροσδόκητη πρόταση της Γαλατασαράι.
Ο Σούνες βρέθηκε στην Τουρκία, σε ένα άγνωστο για εκείνον πρωτάθλημα, με στόχο να επαναφέρει την Γαλατά στο δρόμο των επιτυχιών. Η πραγματικότητα ωστόσο τον προσγείωσε απότομα, αφού το ξεκίνημα της σεζόν ήταν αρκετά δύσκολο. Μέχρι την 6η αγωνιστική, η ομάδα του βρισκόταν στην κορυφή της τουρκικής λίγκας, αλλά γρήγορα έμεινε πολύ πίσω από τις Φενέρμπαχτε και Τραμπζονσπόρ στην κούρσα για τον τίτλο.
Έτσι, το κύπελλο Τουρκίας φάνταζε ο μοναδικός τρόπος για τον Σούνες να κατακτήσει ένα τίτλο. Η Γαλατά στον τελικό του θεσμού συναντήθηκε με τη μισητή αντίπαλό, Φενέρ. Το φορμάτ του κυπέλλου ήθελε τον τρόπαιο να κρίνεται σε διπλούς αγώνες.
Ο πρώτος τελικός λοιπόν για τη σεζόν 1995/96 έλαβε χώρα στο Αλί Σαμί Γιεν στις 11 Απριλίου 1996. Η ομάδα του Σούνες κατάφερε να κερδίσει εκείνο το παιχνίδι με το ισχνό 1-0, παρότι είχε αρκετές ευκαιρίες για περισσότερα γκολ και έτσι ήταν όλα ανοικτά για τη ρεβάνς. Στις 26 Απριλίου οι δύο ομάδες συναντήθηκαν αυτή τη φορά στο Σουκρού Σαράτσογλου, σε ένα ματς θρίλερ, που αναμφίβολα απέκτησε τη δική του θέση στην ιστορία του τουρκικού ποδοσφαίρου.
Η Φενέρ με γκολ από το πρώτο ημίχρονο, είχε ισοφαρίσει το συνολικό σκορ, αλλά στη συνέχεια καμία ομάδα δε βρήκε κάποιο γκολ κι ετσι ο τελικός οδηγήθηκε στην παράταση. Εκεί, ένα από τα μεταγραφικά αποκτήματα που έφερε την υπογραφή του Σούνες, ο Ντιν Σόντερς, με τον οποίο είχαν συνεργαστεί στη Λίβερπουλ, έβγαλε... τα λεφτά της, σκοράροντας στο 116’. Η Γαλατά όχι μόνο κατέκτησε το κύπελλο, αλλά το έκανε και στην έδρα του αιώνιου εχθρού.
Η λήξη του αγώνα προκάλεσε το ξέσπασμα του Σόυνες σε πανηγυρισμούς. Χωρίς να είναι βέβαιο το πως, στα χέρια του Σκωτσέζου βρέθηκε μια σημαία με τα χρυσό-κόκκινα χρώματα της Γαλατά. Με ένα τρελό σπριντ βρέθηκε στο κέντρο του γηπέδου και μανία κάρφωσε την σημαία στην σέντρα. Φυσικά, αμέσως μετά έτρεξε στα αποδυτήρια, καθώς το γήπεδο «έβραζε».
Οι σκηνές που εκτυλίχθηκαν στη συνέχεια δύσκολα έχουν προηγούμενο. Οι παίκτες της Γαλατά σήκωσαν το τρόπαιο με συνοδεία αστυνομίας, καθώς το πλήθος των οπαδών της Φενέρ ήταν εξαγριωμένο. Ο Σούνες από την άλλη ήταν άφαντος κατά την απονομή, έχοντας λάβει οδηγίες να μείνει στα αποδυτήρια για τη δική του ασφάλεια.
Στο τέλος της σεζόν, το συμβόλαιο του 43χρονου τότε τεχνικού δεν ανανεώθηκε και αποχώρησε από τον πάγκο της Γαλατασαράι. Ωστόσο, κατάφερε σε αυτό το σύντομο πέρασμα του να γίνει ένας θρύλος για τους φίλους της ομάδας, οι οποίοι έχουν κάνει σύμβολο την στιγμή που ο Σουνές καρφώνει τη σημαία στο χορτάρι.
www.bnsports.gr
