2003/04: Ο Γιόχαν Κρόιφ είχε πει κάποτε, «Διάλεξε τον καλύτερο παίκτη για κάθε θέση και θα καταλήξεις, όχι με μια δυνατή ενδεκάδα, αλλά με έντεκα καλές μονάδες». Η Ρεάλ Μαδρίτης της συγκεκριμένης σεζόν ήρθε για να επιβεβαιώσει τα λεγόμενα του «θρυλικού» Ολλανδού, δημιουργώντας μια ενδεκάδα Galacticos, η οποία δεν κατέκτησε τίποτα!
Γράφει ο Βασίλης Βασιλείου
Ήταν μια χρονιά όπου η Ρεάλ Μαδρίτης διέθετε την καλύτερη ενδεκάδα ονομάτων σε όλη την Ευρώπη, αποτέλεσμα την μεταγραφικής πολιτικής του Φλορεντίνο Πέρεθ, ο οποίος ονειρευόταν τη δημιουργίας μιας «διαγαλαξιακής» ομάδας. Ένα όνειρο όμως που πήγε πολύ στραβά...
Ο Ισπανός ανέλαβε την θέση προέδρου της Ρεάλ Μαδρίτης στο ξεκίνημα της χιλιετίας και αμέσως έθεσε σε εφαρμογή το πλάνο του για τη δημιουργία των Galacticos, μιας ομάδας γεμάτη αστέρες του ποδοσφαίρου.
Ο όρος και η πολιτική των Galacticos προέρχεται από την μεγάλη ομάδα των «μερένχες» τις δεκαετίες του 1950 και του 1960, με τις δώδεκα κατακτήσεις πρωταθλημάτων και τα έξι Κύπελλα Πρωταθλητριών. Ο τότε πρόεδρος της Ρεάλ, Σαντιάγκο Μπερναμπέου, δημιούργησε μια ομάδα που «σκορπούσε τρόμο», με προσθήκες παικτών όπως ο Αλφρέντο ντι Στέφανο, ο Φέρεντς Πούσκας, ο Ρεμόν Κοπά, ο Έκτορ Ρίαλ, ο Χοσέ Σανταμαρία και ο Φρανσίσκο Γκέντο.
Ο Πέρεθ ονειρευόταν να πράξει το ίδιο. Πρόσθεσε το πρώτο καλοκαίρι της θητείας του (2000) τον Λουίς Φίγκο έναντι 60 εκατομμυρίων ευρώ από την Μπαρτσελόνα, την αμέσως επόμενη σεζόν τον Ζινεντίν Ζιντάν για 74 εκατομμύρια από την Γιουβέντους, το 2002 τον Παγκόσμιο Πρωταθλητή Ρονάλντο με 45 εκατομμύρια από την Ίντερ και σε συνδυασμό με την παρουσία του Ρομπέρτο Κάρλος από το 1996 στην ομάδα, αλλά και τους Ίκερ Κασίγιας, Ραούλ από τις ακαδημίες είχε δημιουργήσει ένα πραγματικό οπλοστάσιο. Το 2003 όμως πρόσθεσε το τελευταίο «διαμάντι στο στέμμα» της Ρεάλ, τον Ντέιβιντ Μπέκαμ από την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ για το... πενηχρό ποσό των 37,5 εκατομμυρίων.
Πάνω από αριστερά: Κασίγιας, Ελγκέρα, Ρονάλντο, Παβόν, Φίγκο, Ζιντάν. Κάτω από αριστερά: Μπέκαμ, Σαλγάδο, Ρ.Κάρλος, Ραούλ, Καμπιάσο.
Το «παζλ» είχε ολοκληρωθεί και φάνηκε να αποδίδει. Με τα τρία τέταρτα της σεζόν 2003/04 να έχουν περάσει, η Ρεάλ Μαδρίτης ήταν πρώτη στην La Liga, στα προημιτελικά του Champions League και στον τελικό του Copa del Rey. Τι κέρδισε από αυτά; Τίποτα! Nada, που λένε και στην Μαδρίτη. Έξι ήττες στις επτά τελευταίες αγωνιστικές του πρωταθλήματος έφεραν την «Βασίλισσα» στην 4η θέση και την Βαλένθια πρωταθλήτρια, αποκλεισμός από τη Μονακό στην Ευρώπη και χαμένος τελικός κυπέλλου απέναντι στην Σαραγόσα ήταν ο απολογισμός της Ρεάλ στο τέλος της ποδοσφαιρικής χρονιάς.
Πολλοί κατηγόρησαν τους παίκτες, ακόμα περισσότεροι τον προπονητή, Κάρλος Κιερόζ. Στην πραγματικότητα όμως ο φταίχτης των αποτυχιών αυτών ήταν ο «οικοδόμος» της ομάδας. Ο Πέρεθ δεν είχε φροντίσει να δομήσει σωστά την ομάδα, αλλά βασίστηκε στην δύναμη του χρήματος και του κύρους που είχαν συγκεκριμένοι ποδοσφαιριστές.
Πρώτο «φάουλ» της διοίκησης η απομάκρυνση του Βιθέντε ντελ Μπόσκε. Ο Ισπανός τεχνικός, μπορεί να είχε ολοκληρώσει την σεζόν 2002/03 με την κατάκτηση της La Liga, ενώ έναν χρόνο νωρίτερα να έχει φέρει δύο φορές το Champions League στο Σαντιάγκο Μπερναμπέου, όμως ο Πέρεθ επέλεξε να τον απολύσει. Ο ντελ Μπόσκε είχε καταφέρει να δέσει το ρόστερ και να κρατήσει μακριά τους εγωισμούς των μεγάλων αστέρων. Κατά την παραμονή του, η αρμονία μέσα στην ομάδα ξεχείλιζε, μετά την αποχώρησή του όμως, το χάος...
Δεύτερο «φάουλ» η πρόσληψη του Κάρλος Κιερόζ, ο οποίος μέχρι τότε ήταν βοηθός προπονητή του σερ Άλεξ Φέργκιουσον στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, μια έλευση που συνδυάστηκε με την απόκτηση του Ντέιβιντ Μπέκαμ από τους «κόκκινους διαβόλους». Ο Πορτογάλος δεν κατάφερε ποτέ να επιβληθεί στα αποδυτήρια. Απόδειξη αποτελεί το γεγονός ότι χρησιμοποιούσε πάντα τους σταρ της ομάδας, ασχέτως απόδοσης ή φυσικής κατάστασης, για να μην υπάρχει γκρίνια.
Το μεγαλύτερο σφάλμα όμως αφορούσε τον καταρτισμό του ρόστερ. Το καλοκαίρι του 2003, ο Πέρεθ πουλάει τον Κλοντ Μακελελέ στην Τσέλσι, καθώς θεωρούσε ότι δεν είχε κάτι παραπάνω να προσφέρει στην ομάδα, ενώ παράλληλα δεν ήταν ένας «εμπορικός» ποδοσφαιριστής όπως οι υπόλοιποι σταρ της ομάδας. Το κενό που άφησε ο Γάλλος δεν καλύφθηκε ποτέ. Σα να μην έφτανε αυτό, πέρα των βασικών έντεκα και 2-3 ακόμα παικτών, δεν υπήρχαν λύσεις, κάτι που έπαιξε μεγάλο ρόλο στις πολλές υποχρεώσεις των «μερένχες» και το φιάσκο στο τέλος της σεζόν.
Χωρίς γνώση της ποδοσφαιρικής πραγματικότητας, ο Πέρεθ προσπάθησε να αποκτήσει τους καλύτερους για να γίνει ο... καλύτερος. Θεώρησε ότι το πρεστίζ και το στάτους ενός συλλόγου είναι ικανά για να φέρουν αποτελέσματα εντός αγωνιστικού χώρου, όμως έσφαλε. Μπορεί το εμπορικό όνομα της Ρεάλ Μαδρίτης να εκτοξεύτηκε κατ’ αυτόν τον τρόπο, ωστόσο, η ιστορία απέδειξε ότι οι μεταγραφές και τα ποσά από μόνα τους, ποτέ δεν θα φέρουν τους τίτλους. Μια ιστορία που έχει αρκετά κοινά με την προσπάθεια της Παρί σεν Ζερμέν τα τελευταία χρόνια, η οποία φαίνεται πως δεν έμαθε και πολλά από το πάθημα της Ρεάλ. Ακόμα κι αν οι Γάλλοι βέβαια τα καταφέρουν στο μέλλον, δε πρόκειται να αλλάξει το γεγονός ότι τελικά «τα λεφτά δεν φέρνουν την ευτυχία» ούτε στο ποδόσφαιρο.
www.bnsports.gr
