4 Μαρτίου 1951: Έρχεται στη ζωή μία από τις κορυφαίες μορφές στην ιστορία της Λίβερπουλ. Ο Κένι Νταλγκλίς έχει αφήσει το στίγμα του στα χρονικά του βρετανικού ποδοσφαίρου και αποτελεί τον πιο πετυχημένο, παίκτη-προπονητή που πέρασε από τα ευρωπαϊκά γήπεδα.
Γράφει ο Νότης Χάλαρης
Αν κάποιος προσωποποιήσει την ιστορία της Λίβερπουλ, σίγουρα δεν μπορεί να αναφερθεί σε ένα άτομο, όμως, είναι δεδομένο πως ο Κένι Νταλγκλίς θα είναι ανάμεσά τους. Πρόκειται για έναν από τους πιο πετυχημένους ανθρώπους ως ποδοσφαιριστής, ως προπονητής αλλά και ο κορυφαίος ως… παίκτης-προπονητής. Τουλάχιστον για τους «κόκκινους», αποτέλεσε ό,τι καλύτερο έχει περάσει από την συγκεκριμένη θέση.
Σαν σήμερα, στις 4 Μαρτίου πριν από 71 χρόνια, ο Σκωτσέζος παλαίμαχος άσος ήρθε στη ζωή και το ποδόσφαιρο, προετοιμάστηκε για να αλλάξει σελίδα. Φτάνουμε λοιπόν, στη σεζόν 1985/86. Ο Τζόε Φάγκαν φεύγει από τον πάγκο της Λίβερπουλ και η θέση μένει… ορφανή. Οι άνθρωποι της ομάδας κοιτούσαν στην αγορά μέχρι να καταλήξουν στον ίδιο τους τον… παίκτη.
Ο Κένι Νταλγκλίς προάγεται ως πρώτος προπονητής και παράλληλα, θα μπορούσε να παίζει και στον αγωνιστικό χώρο. Ήταν σύνηθες εκείνη την εποχή, χωρίς ωστόσο να ήταν απαραίτητα θετική η έκβαση. Για τον Νταλγκλίς όμως, ήταν και με το παραπάνω. Από την πρώτη κιόλας χρονιά, ο Βρετανός άσος έδειξε πόσο λαμπρό μέλλον μπορεί να έχει και στην άκρη του πάγκου.
Έγινε ο πρώτος παίκτης-προπονητής που κατακτάει πρωτάθλημα και η Λίβερπουλ τελείωσε τη σεζόν με νταμπλ. Οι «κόκκινοι» θα πήγαν περίφημα, με τον Νταλγκλίς να αποδίδει τόσο ντυμένος στα προπονητικά, όσο και στον αγωνιστικό χώρο στην επιθετική γραμμή. Η Λίβερπουλ τον εμπιστεύτηκε και ανανέωσε το συμβόλαιό του, με τον ίδιο να δείχνει πόσα έχει να προσφέρει (και) από την άκρη του πάγκου.
Εδώ να τονίσουμε, πως η Λίβερπουλ όχι απλά κατέκτησε το νταμπλ αλλά κατάφερε να το κάνει κόντρα στην Έβερτον. Στην μπλε πλευρά του Μέρσισαϊντ. Αρχικά, τερμάτισε δύο βαθμούς πάνω από τα «ζαχαρωτά» και κέρδισαν στον τελικό κυπέλλου με 1-0. Αξιοσημείωτο εδώ, πως το γκολ απέναντι στην Τσέλσι που χάρισε το πρωτάθλημα στη Λίβερπουλ, το πέτυχε ο ίδιος ο Νταλγκλίς.
Την επόμενη χρονιά, η αποχώρηση του Ίαν Ρας στη Γιουβέντους έφερε τα πάνω-κάτω στον αγγλικό σύλλογο και αυτό φάνηκε καθώς δεν κατάφερε να κατακτήσει κάποιον τίτλο. Βέβαια, ο Κένι Νταλγκλίς έφερνε στην ομάδα του Μέρσισαϊντ μία νέα εποχή, την οποία έχτιζε αργά και σταθερά προς την επιστροφή στην κορυφή. Όσο περνούσε ο καιρός, η ηλικία δεν του επέτρεπε να αγωνίζεται πολύ, ώσπου στα 38 του χρόνια, ανακοίνωσε και επίσημα πως θα συνεχίσει στο ποδόσφαιρο μόνο από τους πάγκους.
Με τους Τζον Άλντριτζ, Τζον Μπαρνς και Πίτερ Μπέρντσλεϊ, ο Βρετανός κόουτς έφτιαξε μία μεγάλη δύναμη στην Αγγλία και ο τίτλος του «Σερ» δεν αργούσε να έρθει. Ωστόσο, μία από τις πιο έντονες και δραματικές σκηνές που έχει ζήσει, είναι αναμφίβολα αυτή της 14ης Απριλίου του 1989, στο Χίλσμπορο. Εκεί όπου 94 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους στις εξέδρες και ο Νταλγκλίς κοιτούσε αποσβολωμένος στις κερκίδες για να βρει τον 12χρονο γιο του που βρισκόταν εκεί. Η επόμενη μέρα, τον έκανε να μπει ακόμα πιο βαθιά στις καρδιές των οπαδών. Όχι για τις (αμέτρητες) επιτυχίες του εντός αγωνιστικού χώρου αλλά για το έργο του έξω από αυτόν.
«Ήταν απίστευτο. Είδαμε πώς οι φίλοι της Λίβερπουλ προσπαθούσαν να βοηθήσουν όσους υπέφεραν. Έκοβαν τις διαφημιστικές πινακίδες και τις χρησιμοποιούσαν σαν φορεία. Προσπαθούσαν να τους φροντίσουν μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Πώς μπόρεσαν να πουν τέτοια ψέματα; Ήταν απίστευτο». Αυτή ήταν η αντίδρασή του όταν διάβασε τη «Sun» μετά την τραγωδία. Πήγαινε από κηδεία σε κηδεία και στάθηκε δίπλα σε κάθε οικογένεια που είχε χάσει κάποιον.
Μπορεί να έπαιρνε χάπια, να είχε βγάλει εξανθήματα από όσα είχαν συμβεί όμως συνέχιζε να στέκεται στην άκρη του πάγκου και με τον καλύτερο τρόπο. Το 1990, έδωσε και την τελευταία του παράσταση ως ποδοσφαιριστής, βοηθώντας την ομάδα να φτάσει στην κατάκτηση του πρωταθλήματος. Την τελευταία μέχρι το 2020 (!). Στη συνέχεια παρέμεινε στον πάγκο των «κόκκινων» μέχρι που το τραύμα από το Χίλσμπορο δεν του επέτρεπε άλλο να είναι εκεί.
Συγκεκριμένα, το 1991, με τη Λίβερπουλ στην κορυφή, υποβάλλει την παραίτησή του λέγοντας τα παρακάτω: «Αποφάσισα ότι έπρεπε να φύγω. Η εναλλακτική θα ήταν να τρελαθώ. Η Λίβερπουλ χρειαζόταν κάποιον άνθρωπο με πειθαρχία, κάποιον που θα μπορούσε να πάρει αποφάσεις. Εγώ δεν μπορούσα πια να το κάνω αυτό». Έτσι, ήρθε και ο επίλογος σε μία από τις πιο δυνατές σχέσεις στην ιστορία του αθλήματος, χωρίς αυτό να σημαίνει πως ο Κένι Νταλγκλίς, δεν έγραψε με «χρυσά» γράμματα το όνομά του στα χρονικά της Λίβερπουλ
