2 Μαρτίου 1948: Μια μέρα σαν σήμερα, έρχεται στον κόσμο ένας από τους μεγαλύτερους ροκ καλλιτέχνες όλων των εποχών: ο Ρόρι Γκάλαχερ. Τρεις δεκαετίες αργότερα, από το Μπαλισάνον της Ιρλανδίας βρέθηκε 4.000 χιλιόμετρα μακριά, στη Νέα Φιλαδέλφεια, έβαλε «φωτιά» στο γήπεδο της ΑΕΚ και συνέδεσε μια για πάντα το όνομά του με το Νίκος Γκούμας!
Σχετικά Άρθρα
Ο Στράτος Τζώρτζογλου φορά τη «Φανέλα με το 9» και οι οπαδοί της ΑΕΚ τον «υποδέχονται» στη Νέα Φιλαδέλφεια!! (video)
Γράφει ο Φάνης Τσοκανάς
Το Νίκος Γκούμας ζωσμένο από αστυνομικές δυνάμεις, λες και η ΑΕΚ υποδέχεται τον Ολυμπιακό για ένα ματς που κρίνει το πρωτάθλημα. Μηνίγγια να πάλλονται σαν χορδές μπάσου. Κλίμα τόσο τεταμένο, που ένα άναμμα τσιγάρου θα αρκούσε για να φέρει την έκρηξη. Εν τέλει, το έφερε ο ήχος μιας ηλεκτρικής κιθάρας. Μιας... Ιεροσυλία!
Δεν πρόκειται για μία οποιαδήποτε κιθάρα, αλλά για την εμβληματική, ξεθωριασμένη Fender Stratocaster του Ρόρι Γκάλαχερ, που στις 12 Σεπτεμβρίου του 1981 έδωσε το έναυσμα για να «καεί», κυριολεκτικά και μεταφορικά, η Νέα Φιλαδέλφεια.
Δεν πρόκειται για μία οποιαδήποτε κιθάρα, αλλά για την εμβληματική, ξεθωριασμένη Fender Stratocaster του Ρόρι Γκάλαχερ, που στις 12 Σεπτεμβρίου του 1981 έδωσε το έναυσμα για να «καεί», κυριολεκτικά και μεταφορικά, η Νέα Φιλαδέλφεια.
Μόνο σύνηθες φαινόμενο δεν ήταν να επισκέπτονται την Ελλάδα καλλιτέχνες τέτοιου βεληνεκούς. Ένα κοινό που διψούσε για ροκ ήχους, στο γενικότερο πλαίσιο αναζήτησης μίας άλλης Ελλάδας, μόλις επτά χρόνια μετά την πτώση της Χούντας. Ο Sting και οι Police ήταν μία παρηγοριά, αλλά ο Ρόρι... Ο Ρόρι Γκάλαχερ ήταν ένας «Θεός της ροκ» που ήρθε στο απόγειο της καριέρας του στη χώρα μας.
Τα επίσημα στοιχεία αναφέρουν πως 25.000 κόσμου συγκεντρώθηκαν εκείνο το βράδυ στο γήπεδο της ΑΕΚ. Όσοι παρευρέθηκαν, μιλούν για 40.000! Είτε αληθεύει ο ένας, είτε ο άλλος αριθμός, λίγο επηρεάζονται τα γεγονότα.
Στο άκουσμα της κιθάρας του 33χρονου -τότε- Ιρλανδού, ξεπροβάλλουν καπνοί από τη μία πλευρά του γηπέδου. Επικρατεί πανικός. Σύντομα γίνεται αντιληπτό, πως δεν προέρχονται μόνο μέσα από το Νίκος Γκούμας.
Μαγαζιά και περιπολικά φλέγονται, την ώρα που ολόκληρη η περιοχή από τον Περισσό έως τη Νέα Φιλαδέλφεια έχει μετατραπεί σε πεδίο μάχης μεταξύ των ΜΑΤ και «εξαγριωμένων μαλλιάδων-ροκάδων», όπως ανέφεραν τα ρεπορτάζ της εποχής.
Η έκθεση της αστυνομίας -μετά τα γεγονότα- ανέφερε πως οι δυνάμεις βρίσκονταν εκεί για προληπτικούς λόγους. Άλλωστε, οι «μνήμες» από την κατάληξη της συναυλίας των Rolling Stones στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας το 1967, ήταν ακόμη νωπές και δημιουργούσαν πρόσφορο έδαφος τόσο για τέτοιου είδους παραλληλισμούς, όσο και για τέτοιου είδους «προληπτικά μέτρα». Μόνο που στην Αθήνα του 1981, λίγα χρόνια μετά το τέλος της επταετίας, οι... αναγνώσεις μιας τέτοιας κίνησης, ποικίλαν.
Η έκθεση της αστυνομίας -μετά τα γεγονότα- ανέφερε πως οι δυνάμεις βρίσκονταν εκεί για προληπτικούς λόγους. Άλλωστε, οι «μνήμες» από την κατάληξη της συναυλίας των Rolling Stones στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας το 1967, ήταν ακόμη νωπές και δημιουργούσαν πρόσφορο έδαφος τόσο για τέτοιου είδους παραλληλισμούς, όσο και για τέτοιου είδους «προληπτικά μέτρα». Μόνο που στην Αθήνα του 1981, λίγα χρόνια μετά το τέλος της επταετίας, οι... αναγνώσεις μιας τέτοιας κίνησης, ποικίλαν.
Λίγο οι επιθέσεις με γκλοπ, λίγο τα δακρυγόνα. Λέγεται πως ένα μεγάλο μέρος του κοινού αναγκάστηκε να αποχωρήσει προτού διακοπεί, εν τέλει, η συναυλία και φυγαδευθεί ο Ρόρι Γκάλαχερ:
«Ήμασταν βρεγμένοι, τα μάτια μας δάκρυζαν κι όλοι φοβηθήκαμε. Η συναυλία από μόνη της ήταν καταπληκτική, αλλά και επικίνδυνη. Απλώς δεν ήθελα να πεθάνω σε ένα γήπεδο ποδοσφαίρου στην Ελλάδα, χωρίς να ξέρω καν τι συνέβαινε!» ανέφερε ο ίδιος για εκείνη την επεισοδιακή βραδιά.
Στο σήμερα, η 12η Σεπτεμβρίου του 1981 έχει περάσει στη σφαίρα του «μύθου». Λίγο ο θάνατος του Ρόρι Γκάλαχερ δεκατέσσερα χρόνια μετά, που σήμανε το τέλος μιας εποχής, λίγο ο ροκ τρόπος ζωής που τότε μεσουρανούσε και τώρα εκλείπει, λίγο το Νίκος Γκούμας από μόνο του, συμπληρώνουν το νοσταλγικό τοπίο.
Ένα νοσταλγικό τοπίο, που άφησε μεν 30 συλληφθέντες και τα αποτελέσματα μιας εμπόλεμης ζώνης στην περιοχή, αλλά συνέδεσε δε το όνομα του Ρόρι Γκάλαχερ με μία αλησμόνητη βραδιά μιας άλλης Ελλάδας, μιας άλλης Αθήνας, μιας άλλης Νέας Φιλαδέλφειας.
