23 Απριλίου 2003: Ο Ρονάλντο, κατά κόσμον «Φαινόμενο», προσφέρει μία αξέχαστη παράσταση σε όσους βρέθηκαν στο Ολντ Τράφορντ, υπογράφοντάς την με ένα μυθικό χατ-τρικ, που χρειάστηκε να περάσουν 18 χρόνια για να το επαναλάβει ο Μοχάμεντ Σαλάχ!
Γράφει ο Φάνης Τσοκανάς
«Όταν πέρασα εκτός αγωνιστικού χώρου, ο κόσμος στις κερκίδες σηκώθηκε και με χειροκρότησε. Ήταν κάτι το μοναδικό. Δεν είχα ζήσει κάτι παρόμοιο ποτέ μου».
Άραγε, άφησε επιλογή στους 66.500 θεατές που βρέθηκαν στο Ολντ Τράφορντ εκείνο το βράδυ ο Ρονάλντο;
Τρεις φορές κούνησε το δάχτυλό του, πανηγυρίζοντας στις γωνίες της έδρας της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ τα ισάριθμα τέρματά του, αλλά κανείς δεν του κράτησε κακία, ακόμα κι αν κάθε ένα από τα γκολ του, στερούσε από τους «κόκκινους διαβόλους» τις όσες πιθανότητες είχαν για μία θέση στα ημιτελικά του Champions League.
Αρχικά, το έκανε με ένα εξαιρετικό τελείωμα στην κλειστή γωνία του Μπαρτέζ στο 12ο λεπτό. Έπειτα, με ένα από τα ευκολότερα γκολ της καριέρας του στο 51’, χάρις την ασίστ πάρε-βάλε του Ρομπέρτο Κάρλος. Στο τρίτο, όμως, στο 59ο λεπτό, υπερέβη εαυτόν!
Έστρωσε την μπάλα στο δεξί, ζύγισε το πόδι του και έστειλε την μπάλα με τον κατάλληλο συνδυασμό ύψους και ταχύτητας, στην εστία του γκολκίπερ της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.
Η καρδιά των Άγγλων οπαδών ήταν, σαφώς, ραγισμένη, αλλά το μοναδικό θέαμα που είχαν αντικρίσει, δεν τους επέτρεπε να μην χειροκροτήσουν τον Ρονάλντο, όταν έδωσε τη θέση του στον Σολάρι οκτώ λεπτά αργότερα.
«Η καλύτερη μου εμφάνιση ήταν στο Champions League, απέναντι στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Βρήκα τρεις φορές δίχτυα, αλλά η καλύτερη στιγμή του παιχνιδιού για μένα, ήταν η ώρα που έγινα αλλαγή…»
Ρίχνοντας κανείς μία δεύτερη ματιά στην ημερομηνία, μπορεί να υπολογίσει πόσες ομάδες φιλοξενήθηκαν έκτοτε στο Ολντ Τράφορντ και κατά συνέπεια, πόσοι παίκτες πάτησαν το «χορτάρι» του.
Από τον αριθμό που θα προκύψει, μόνο ένας κατάφερε να επαναλάβει την παράσταση του Ρονάλντο, κι αυτός ήταν ο Μοχάμεντ Σαλάχ, 18 χρόνια, δύο ημέρες και έξι μήνες μετά.
Η πίκρα της ήττας με 5-0 «υπερίσχυσε» του θεάματος και ο Αιγύπτιος δεν αποθεώθηκε, σε αντίθεση με τον Βραζιλιάνο, αλλά βαθιά μέσα του ξέρει τόσο ο ίδιος, όσο και οι 73.088 θεατές που βρέθηκαν στο ντέρμπι της Κυριακής (24/10), πώς ένα standing ovation του άξιζε δικαιωματικά.
