28 Σεπτεμβρίου 1996: Ο Αρσέν Βενγκέρ έρχεται σε συμφωνία με την Άρσεναλ και λίγες ημέρες μετά ανακοινώθηκε ξαφνικά και… επίσημα, ένας άγνωστος στο ευρύτερο κοινό της Βρετανίας προπονητής που έμελλε να οδηγήσει τους «κανονιέρηδες» στις μεγαλύτερες στιγμές της ιστορίας τους!
Γράφει ο Δημήτρης Μανάκος
Ήταν 14 Μαΐου του 1995 όταν η Άρσεναλ έχανε από την Τσέλσι με 2-1, παρέμενε στην 12η θέση της βαθμολογίας και «υπέγραφε» μία από τις χειρότερές της σεζόν στην δεκαετία του ’90. Μία σεζόν που ολοκληρώθηκε με συγκομιδή 51 μόλις βαθμών και 17 ηττών, την οποία ούτε ο Τζορτζ Γκράχαμ, ο οποίος είχε οδηγήσει την Άρσεναλ νωρίτερα σε δύο πρωταθλήματα και ένα Κύπελλο Πρωταθλητριών, ούτε ο Στιούαρτ Χιούστον που ανέλαβε τον Φλεβάρη είχαν την ικανότητα να διαχειριστούν.
Κάπως έτσι ήρθε την επόμενη χρονιά στο Λονδίνο ο Μπρους Ρίοχ, ένας Σκωτσέζος, ο οποίος όντας ποδοσφαιριστής της Ντέρμπι την δεκαετία του 70’, είχε κατακτήσει το πρωτάθλημα, και επανάφερε την Άρσεναλ σε «τροχιά Ευρώπης», επικρατώντας στην τελευταία αγωνιστική επί της Μπόλτον με 2-1 στο Χάιμπουρι.
Παρόλα αυτά, παρέμεινε στο τιμόνι της ομάδας μόνο για μία σεζόν, με τον Αρσέν Βενγκέρ να αποτελεί τον αντικαταστάτη του. Η άφιξη του Αλσατού στο Βόρειο Λονδίνο, σηματοδότησε την αλλαγή τόσο της ιστορίας της Άρσεναλ, όσο και της γενικότερης βελτίωσης του αγγλικού ποδοσφαίρου.
Η άφιξη του Αρσέν Βενγκέρ στην Άρσεναλ και οι «αμφιβολίες»
Ήρθε στην Άρσεναλ από την Ιαπωνία, όπου βίωσε μία πρωτόγνωρη εμπειρία στην Nagoya Grampus Eight. Πάτησε στο Λονδίνο και όλοι απόρησαν. Ένας «άγνωστος» άλλωστε Γάλλος, ήρθε σε έναν σύλλογο όπως η Άρσεναλ, με στόχο να την ξανακάνει μεγάλη. Να την καθιερώσει στις υψηλές θέσεις, να την μετατρέψει σε υπολογίσιμη δύναμη και να αποχωρήσει από τον πάγκο της, όταν βρεθεί μία καλύτερη περίπτωση από αυτή των «κανονιέρηδων».
Οι καινοτόμες ιδέες που διέθετε έκαναν εντύπωση σε όλους. Το επιθετικό ποδόσφαιρο που θέλησε να υιοθετήσει εντυπωσίασε τους φίλους της ομάδας και προξένησε το ενδιαφέρον των υπολοίπων.
«Θα ήθελα να μας στηρίξουν οι οπαδοί μας, όταν έρθει μία δύσκολη περίοδος κατά την διάρκεια της σεζόν. Θα συμβεί, είναι μέσα στο πρόγραμμα. Εγώ και οι ποδοσφαιριστές μου θα τους δώσουμε το παιχνίδι που αγαπούν», ήταν μία από τις πρώτες του δηλώσεις.
Ζήτησε ενότητα και υπομονή. Ξεκάθαρος και ρεαλιστής. Ένας Αλσατός που ήρθε στην Αγγλία και άλλαξε... την νοοτροπία των «ντόπιων».
«Δεν έχει καμιά εμπειρία από το αγγλικό ποδόσφαιρο και την αγγλική πραγματικότητα. Έχει έρθει απ' την Ιαπωνία και τώρα λέει σε όλους στην Αγγλία πως να οργανώσουν το ποδόσφαιρό τους», είχε πει ο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον. Το εντυπωσιακό όμως είναι πως κατάφερε να κάνει κάθε Άγγλο να τον ακούσει...
Τα δύο νταμπλ σε μία τετραετία και το επίτευγμα των Invincibles
Η πρώτη του σεζόν ήταν αναμφίβολα «κυκλοθυμική». Η Άρσεναλ επέστρεψε ναι μεν στην τριάδα, πραγματοποιώντας ένα εξαιρετικό ξεκίνημα, με μία ήττα σε 12 παιχνίδια, αλλά αποκλείστηκε από νωρίς τόσο από την Ευρώπη, όσο και από τα εγχώρια κύπελλα, ενώ παρέμεινε δίχως επικράτηση σε ολόκληρη την περίοδο των Χριστουγέννων, χάνοντας έδαφος στην μάχη της κορυφής.
Επρόκειτο άλλωστε για μία φυσιολογική εξέλιξη των πραγμάτων, μιας και οι νεοαφειχθέντες στο Λονδίνο, Πατρίκ Βιείρα και Νικολάς Ανελκά χρειάστηκαν το δικό τους χρόνο προσαρμογής, εν αντιθέσει με τον Ίαν Ράιτ που για ακόμη μία χρονιά, αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ, με 30 γκολ σε 41 εμφανίσεις.
Κάπου εκεί το πράγμα άλλαξε και ακολούθησε μία επταετία, γεμάτη τίτλους, διακρίσεις και ισχυρές μεταγραφικές κινήσεις, οι οποίες καθιέρωσαν την Άρσεναλ σαν την μεγαλύτερη δύναμη της Αγγλίας, από τα τέλη του 2000, μέχρι και το 2004.
Αναλυτικότερα, σε αυτό το διάστημα η Άρσεναλ πραγματοποίησε το νταμπλ την σεζόν 1997-1998, έκανε δικό της τον Τιερί Ανρί, απέκτησε ποδοσφαιριστές όπως ο Κάμπελ και ο Πιρές, διατήρησε τον Ντένις Μπέργκαμπ και επανέλαβε το συγκεκριμένο επίτευγμα και το 2001-2002, όπου πανηγύρισε την κατάκτηση τόσο του πρωταθλήματος, όσο και του Κυπέλλου, ούσα μία ομάδα που ξέρει τι θέλει και διαθέτει τον τρόπο να το πάρει μέσα στο γήπεδο.
Η επόμενη χρονιά αποτελεί όμως μία από τις πιο ιστορικές σε ολόκληρη την ιστορία του αγγλικού ποδοσφαίρου. Μία σεζόν που δεν έχει επαναληφθεί και δύσκολα θα αναβιώσει από οποιαδήποτε αγγλική ομάδα. Η χρονιά των Invincibles. Το αήττητο πρωτάθλημα της Άρσεναλ. Ένα ρεκόρ που κράτησε 49 παιχνίδια και με απόλυτους πρωταγωνιστές τους Λέμαν, Βιεϊρα, Ζιλμπέρτο Σίλβα, Πιρές, Λιούγκμπεργκ, Μπέργκαμπ και Ανρί μνημονεύεται μέχρι και σήμερα.
Την χρονιά των Invincibles οι «κανονιέρηδες» αποκλείστηκαν νωρίς από τις άλλες διοργανώσεις, συγκεντρώθηκαν αποκλειστικά στο πρωτάθλημα, και μετά την «λευκή» ισοπαλία με την Γιουνάιτεντ στην 4η αγωνιστική, πραγματοποίησαν 9 διαδοχικές νίκες!
Ο πρώτος μάλιστα αναδείχθηκε και πρώτος της σκόρερ, με 39 γκολ σε 30 ματς πρωταθλήματος, με την Άρσεναλ συνολικά να μετρά μόνο 15 σκόρερ εκείνη την περίοδο, από τους 34 διαφορετικούς ποδοσφαιριστές που είχαν χρησιμοποιηθεί.
Αν αναλογιστεί μάλιστα κανείς πως η εν λόγω σεζόν ολοκληρώθηκε με το 2-2 μέσα στο Γουάιτ Χαρτ Λέιν με την Τότεναμ και το πρωτάθλημα πανηγυρίστηκε στο «σπίτι» της «αιώνιας αντιπάλου», θα αντιληφθεί κανείς πως αυτό το σύνολο του Αρσέν Βενγκέρ αποτέλεσε μία από τις μεγαλύτερες ομάδες που έχουν περάσει ποτέ από την Premier League.
Το Champions League και το νεοσύστατο Emirates
Πλέον ο Αρσέν Βενγκέρ είχε να πραγματοποιήσει μόλις ένα πράγμα. Να κατακτήσει το Champions League, έναν τίτλο που η ομάδα του δεν είχε κερδίσει ποτέ.
Τον Μάϊο του 2006 η Άρσεναλ έδωσε ραντεβού με την ιστορία, καθώς απέκλεισε τις Γιουβέντους, Ρεάλ Μαδρίτης και Βιγιαρεάλ, δίχως να δεχθεί γκολ, και συνάντησε την Μπαρτσελόνα στο Παρίσι, στην χώρα του Αρσέν Βενγκέρ.
Πρόκειται άλλωστε για ένα ματς που δεν θα ξεχάσει σύμφωνα με τα λεγόμενά του, θεωρώντας το και το πιο δύσκολο παιχνίδι που κλήθηκε να διαχειριστεί, εξαιτίας της εξέλιξής του.
Η Άρσεναλ έμεινε με 10 ποδοσφαιριστές από νωρίς, προηγήθηκε με το γκολ του Κάμπελ αλλά δεν τα κατάφερε. Ο Τιερί Ανρί αστόχησε σε ευκαιρίες που δεδομένα μετέτρεπε σε γκολ σε άλλες καταστάσεις, ο Σάμουελ Ετό ισοφάρισε και ο Μπελέτι πέτυχε το 6ο γκολ στη καριέρα του, στερώντας από την Άρσεναλ το πολυπόθητο τρόπαιο.
Σύμφωνα με πολλούς, εκείνο το βράδυ στην Γαλλία, καθόρισε το μέλλον της Άρσεναλ. Η ήττα «πόνεσε» άπαντες, ο Τιερί Ανρί έναν χρόνο μετά αποφάσισε να μεταβεί στην Βαρκελώνη για να κατακτήσει αυτό... που η κόκκινη του Γιενς Λέμαν του στέρησε, και η εντυπωσιακή 10ετία της Άρσεναλ δειλά δειλά έλαβε τέλος.
Παρόλα αυτά, ο Αρσέν Βενγκέρ δεν τα παράτησε αλλά συνέχισε να προσπαθεί για την αγαπημένη του ομάδα. Η κατασκευή άλλωστε ενός υπερσύγχρονου γηπέδου, όπως το Έμιρεϊτς, με χωρητικότητα σχεδόν 61.000 θεατών, αποτέλεσε παρακαταθήκη για τον σύλλογο.
Τα χρόνια πέρασαν και τα επιτεύγματα της πρώτης δεκαετίας του 2000, άρχιζαν να ξεθωριάζουν. Το πλήρωμα του χρόνου είχε έρθει και για τον Αλσατό, με τους φίλους των «κανονιέρηδων» να παύουν πλέον να πανηγυρίζουν τρόπαια, και να παύουν να είναι ευχαριστημένοι με μία απλή συμμετοχή στο Champions League και με την 4η θέση που συχνά-πυκνά η ομάδα τους κατακτούσε.
Άμεση συνέπεια ήταν η αμφισβήτηση και η γκρίνια. Συναισθήματα και αντιδράσεις πιθανώς υπερβολικές, για έναν άνθρωπο που άλλαξε επί της ουσίας την ιστορία της Άρσεναλ. αποχωρήσει.
Στις 6 Μαϊου του 2018 έδωσε το τελευταίο του παιχνίδι στο Έμιρεϊτς. Στο δικό του δημιούργημα. Έτσι αποχαιρέτησε και τον κόσμο της ομάδας. Το μήνυμα του ήταν ξεκάθαρο και έμοιαζε με το πρώτο του πριν από 22 χρόνια. «Να στηρίζετε τον σύλλογο και να προστατεύετε τις αρχές και τις αξίες της ομάδας. Θα είμαι πάντα δίπλα σας». Πήρε άλλωστε τον χρόνο που ήθελε... Έλαβε την στήριξη που ζήτησε. Και αποχώρησε ως ο κορυφαίος προπονητής που πέρασε ποτέ από την Άρσεναλ!
www.bnsports.gr
