Σχετικά Άρθρα
Βαλερί Μπορζόφ: Ο πρώτος Ευρωπαίος που κέρδισε τους Αμερικανούς στα 100μ και στα 200μ στην ίδια Ολυμπιάδα
Πριν ξεκινήσει ο αγώνας όλοι γνώριζαν ότι το απόλυτο φαβορί της αναμέτρησης είναι οι ΗΠΑ, καθώς μετρούσε 64 συνεχόμενα θετικά αποτελέσματα και παράλληλα επτά χρυσά μετάλλια. Από την άλλη πλευρά η πάντα υπολογίσιμη δύναμη, Σοβιετική Ένωση, η οποία εκτός το ότι επιθυμούσε να σταματήσει αυτή την κυριαρχία είχε ακόμη έναν παραπάνω λόγο για να πατήσει στην κορυφή.
Η αιτία είναι η πολιτική αντιπαλότητα και όχι μόνο, που υπήρχε ανάμεσα στις δύο χώρες και είχε ξεκινήσει από την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου και εκείνη την περίοδο είχε κορυφωθεί. Η ατμόσφαιρα ήταν ιδιαίτερα «ηλεκτρισμένη» και όλοι εύχονταν να κυλήσει ομαλά η εξέλιξη του αγώνα. Όμως ο τελικός έμεινε στην ιστορία για τα «περίεργα» 3 τελευταία δευτερόλεπτα όπου έμοιαζαν με ολόκληρο... αιώνα.
Οι Αμερικάνοι παρότι διέθεταν μία άπειρη και νεανική ομάδα, με παίκτες από το κολεγιακό πρωτάθλημα, έδειχναν ότι θα έφταναν στο όγδοο σερί χρυσό μετάλλιο, ενώ απουσίαζε και το μεγαλύτερο αστέρι τους, ο Μπιλ Ουόλτον του UCLA, καθώς είχε συλληφθεί σε μία διαμαρτυρία κατά του πολέμου στο Βιετνάμ. Από την άλλη οι Σοβιετικοί παρέταξαν μία αρκετά έμπειρη ομάδα, διαθέτοντας έναν παίκτη παγκόσμιας κλάσης, όπως ο Σεργκέι Μπέλοφ, ο οποίος ήταν ο πρώτος μη Αμερικανός παίκτης που εντάχθηκε στο Hall of Fame.
Ο αγώνας είχε πάρει μία μορφή... πολεμικής αρένας και οι παλμοί είχαν ανέβει στο κατακόρυφο. Οι Σοβιετικοί είχαν οδηγήσει σε μία πρωτόγνωρη και σπάνια κατάσταση τους Αμερικανούς και συγκεκριμένα στον ρόλο της ομάδας που κυνηγούσε στο σκορ. Η διαφορά είχε φτάσει μέχρι και τους 10 πόντους στα μέσα του δευτέρου ημιχρόνου και λίγο αργότερα τα πνεύματα άναψαν, με τους Ντουάιντ Τζόουνς και Μιχαήλ Κόρκια να αποβάλλονται. Λίγο αργότερα ο Μπέλοφ έβγαλε νοκ άουτ τον Μπρούερ μετά από ένα σκληρό μαρκάρισμα και φαινόταν ότι οι Σοβιετικοί επικρατούσαν και στο mind game.
Παρόλα αυτά οι ΗΠΑ βρήκαν τα ψυχικά αποθέματα και ανέτρεψαν την εις βάρος κατάστασή τους 3" πριν το τέλος το αγώνα (50-49) και εκεί ξεκίνησε το... ροντέο. Η επαναφορά έγινε από τον Αλζάν Ζαρμουκαμέντοφ και ο Σεργκέι Μπέλοφ μόλις έφτασε στο κέντρο του γηπέδου σταμάτησε από τους διαιτητές, με την αφορμή ότι ο πάγκος της Σοβιετικής Ένωσης είχε ζητήσει τάιμ άουτ και ο βοηθός προπονητή είχε μπει μέσα στο παρκέ.
Οι διαιτητές δεν τιμώρησαν αυτή την κίνηση με τεχνική ποινή αλλά αντιθέτως έδωσαν κανονικά το τάιμ άουτ και υπήρξε εκ νέου επαναφορά. Στην δεύτερη απόπειρα ο παίκτης άλλαξε στην επαναφορά αλλά και πάλι το αποτέλεσμα ήταν ίδιο, με τους παίκτες, τους οπαδούς και το τεχνικό επιτελείο των Αμερικανών να γίνονται ένα... κουβάρι. Όμως και πάλι πήραν πίσω τη χαρά των Αμερικανών με την πρόφαση ότι το χρονόμετρο δεν είχε ρυθμιστεί σωστά.
Η τρίτη επαναφορά για την ΕΣΣΔ ήταν και η «φαρμακερή», όπου με μία μπαλιά που θύμισε... μπέιζμπολ, ο Εντέσκο βρήκε τον Μπέλοφ και εκείνος αποφεύγοντας δύο Αμερικανούς διαμόρφωσε το τελικό 51-50. Οι πανηγυρισμοί των νικητών ξεκίνησαν από τη μία μεριά του γηπέδου και από την άλλη μεριά οι διαμαρτυρίες των Αμερικανών, υποβάλλοντας ένσταση κατευθείαν αλλά απορρίφθηκε. Μετά τη λήξη του αγώνα ο Βραζιλιάνος διαιτητής, Ρενάτο Ριγκέπο, δεν υπέγραψε το φύλλο παιχνιδιού. Αντιθέτως ο Βούλγαρος και δεύτερος ρέφερι, Artenik Arababjan, ήταν εκείνος που υπέγραψε αναφέροντας: «Δεν είναι δουλειά μου να υποβάλω διαμαρτυρία».
Η αποστολή των Αμερικανών αποχώρησε από το παρκέ, αρνούμενη να παραλάβει το ασημένιο μετάλλιο, ενώ μέχρι και σήμερα η στάση τους αυτή δεν έχει αλλάξει, κάτι που τους καθιστά τη μοναδική ομάδα στους Ολυμπιακούς Αγώνες που το έχει απαρνηθεί. Ακόμη και τα μέσα ενημέρωσης της χώρας αλλά και οι φίλαθλοι δεν αντιμετώπισαν το αποτέλεσμα ως ήττα.
