Γράφει ο Κυριάκος Δημητρόπουλος
Πρόκειται για έναν Ολυμπιονίκη που έχει χαράξει το όνομά του στην ιστορία του Ελληνικού Αθλητισμού.
Όχι μόνο επειδή κατέκτησε μετάλλια και έσπασε ρεκόρ. Ο Κωνσταντίνος Τσικλητήρας δεν φοβόταν να πάρει ευθύνες, δεν λογάριασε το φόβο, υπηρέτησε την πατρίδα του και πέθανε γι’ αυτή.
Σαν σήμερα 8 Ιουλίου του 1912 ο αθλητής της Πύλου συμμετείχε στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Στοκχόλμης, κατακτώντας δύο μετάλλια! Το πρώτο ήταν την ίδια ημέρα, χρυσό στο μήκος άνευ φοράς με επίδοση 3,37 μ. -όπως μπορείτε να δείτε και στη χαρακτηριστική φωτογραφία του θέματος- και το δεύτερο χάλκινο στο ύψος άνευ φοράς με επίδοση 1,55 μ., πέντε μέρες αργότερα.
Η επιτυχία του ήταν τόσο μεγάλη που μέχρι και σήμερα το όνομά του βρίσκεται καταγεγραμμένο σε ειδική πλακέτα στάδιο της Στοκχόλμης, ενώ ο ελληνικός Τύπος της εποχής εξύμνησε τον Τσικλητήρα, και όταν επέστρεψε στην Αθήνα, στις 24 Ιουλίου στον σταθμό Λαρίσης του επιφυλάχθηκε αποθεωτική υποδοχή από χιλιάδες κόσμου.
Μετά τα μετάλλια και τα ρεκόρ, επιθυμία του Τσικλητήρα ήταν να βρεθεί στο μέτωπο του πολέμου και στην πρώτη γραμμή -την ώρα που του πρότειναν να τον στείλουν στο Φρουραρχείο Αθηνών- διότι δεν ήθελε κατηγορηθεί για άνιση μεταχείριση. Εκεί, στο μέτωπο προσβλήθηκε από μηνιγγίτιδα και άφησε την τελευταία του πνοή στις 10 Φεβρουαρίου 1913, σε ηλικία 24 ετών.
Πρωταθλητής στους στίβους «μάχης», πρωταθλητής και στη ζωή.
