11 Απριλίου 1996: O Στόγιαν Βράνκοβιτς εμφανίστηκε σαν από μηχανής Θεός και χάρισε τον πρώτο ευρωπαϊκό τίτλο στον Παναθηναϊκό.
Γράφει ο Νίκος Τσώτας
Μία από τις πιο χαρακτηριστικές στιγμές των τελικών του Κυπέλλου Πρωταθλητριών (αλλιώς Εuroleague) πρόσφερε ο Στόγιαν Βράνκοβιτς, ένα βράδυ στην «Πόλη του φωτός». Σε εκείνο τον τελικό, ο Παναθηναϊκός μετά από δύο ανεπιτυχείς προσπάθειες σε Final Four (1994,1995), κατάφερε να γίνει η πρώτη ελληνική ομάδα, που σήκωσε το βαρύτιμο τρόπαιο της διοργάνωσης και αποτέλεσε την αρχή των ακόλουθων επιτυχιών.
Η ομάδα του Μπόζινταρ Μάλκοβιτς αντιμετώπιζε στο «Παλέ Ντε Μπερσί» την Μπαρτσελόνα, σε έναν αγώνα που διαφαινόταν ότι θα «βαφτεί» πράσινο (63-52), όμως οι Καταλανοί δεν είχαν πει την τελευταία τους κουβέντα. Το σκορ στο γήπεδο έδειχνε 67-66 υπέρ του Παναθηναϊκού. Ο Παναγιώτης Γιαννάκης γλίστρησε 7" πριν το τέλος, ο Φερνάντεθ έδωσε μία «σφαλιάρα» στη μπάλα και αυτή κατευθύνθηκε στα χέρια του Μοντέρο.
Εκείνη την στιγμή επικράτησε «βουβαμάρα» στον πάγκο του τριφυλλιού, βλέποντας να φεύγουν στον αιφνιδιασμό οι «μπλαουγκράνα» και φλέρταραν με μία ακόμη άκαρπη προσπάθεια. Ο χρόνος πάγωσε, οι παίκτες κοίταζαν άναυδοι αλλά ο Στόγιαν Βράνκοβιτς εκείνο το δευτερόλεπτο ενστικτωδώς, διένυσε μία μεγάλη απόσταση και έκοψε με τάπα από πίσω τον Ισπανό γκαρντ. Το κόψιμο του Κροάτη σέντερ σήκωσε αρκετή συζήτηση για το εάν ήταν έγκυρο αλλά τελικά έκρινε έναν ολόκληρο τίτλο.
Ο Ντομινίκ Ουίλκινς ψηφίστηκε ως MVP του Final Four. O πιτσιρικάς τότε, Φραγκίσκος Αλβέρτης, «ενηλικιώθηκε» απότομα και αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ στο τελικό (17π.).
Ο Στόγιαν Βράνκοβιτς όμως ήταν ο άνθρωπος της τελευταίας στιγμής και έκλεψε όλη την δόξα από τους συμπαίκτες του. Μπορεί να κατέγραψε μηδέν πόντους σε εκείνον τον τελικό, όμως αυτή η τάπα σημάδεψε την καριέρα του σε συλλογικό επίπεδο και αποτέλεσε το έναυσμα της ελληνικής κυριαρχίας στο ευρωπαϊκό μπάσκετ.
Μία από τις πιο χαρακτηριστικές στιγμές των τελικών του Κυπέλλου Πρωταθλητριών (αλλιώς Εuroleague) πρόσφερε ο Στόγιαν Βράνκοβιτς, ένα βράδυ στην «Πόλη του φωτός». Σε εκείνο τον τελικό, ο Παναθηναϊκός μετά από δύο ανεπιτυχείς προσπάθειες σε Final Four (1994,1995), κατάφερε να γίνει η πρώτη ελληνική ομάδα, που σήκωσε το βαρύτιμο τρόπαιο της διοργάνωσης και αποτέλεσε την αρχή των ακόλουθων επιτυχιών.
Η ομάδα του Μπόζινταρ Μάλκοβιτς αντιμετώπιζε στο «Παλέ Ντε Μπερσί» την Μπαρτσελόνα, σε έναν αγώνα που διαφαινόταν ότι θα «βαφτεί» πράσινο (63-52), όμως οι Καταλανοί δεν είχαν πει την τελευταία τους κουβέντα. Το σκορ στο γήπεδο έδειχνε 67-66 υπέρ του Παναθηναϊκού. Ο Παναγιώτης Γιαννάκης γλίστρησε 7" πριν το τέλος, ο Φερνάντεθ έδωσε μία «σφαλιάρα» στη μπάλα και αυτή κατευθύνθηκε στα χέρια του Μοντέρο.
Εκείνη την στιγμή επικράτησε «βουβαμάρα» στον πάγκο του τριφυλλιού, βλέποντας να φεύγουν στον αιφνιδιασμό οι «μπλαουγκράνα» και φλέρταραν με μία ακόμη άκαρπη προσπάθεια. Ο χρόνος πάγωσε, οι παίκτες κοίταζαν άναυδοι αλλά ο Στόγιαν Βράνκοβιτς εκείνο το δευτερόλεπτο ενστικτωδώς, διένυσε μία μεγάλη απόσταση και έκοψε με τάπα από πίσω τον Ισπανό γκαρντ. Το κόψιμο του Κροάτη σέντερ σήκωσε αρκετή συζήτηση για το εάν ήταν έγκυρο αλλά τελικά έκρινε έναν ολόκληρο τίτλο.
Ο Ντομινίκ Ουίλκινς ψηφίστηκε ως MVP του Final Four. O πιτσιρικάς τότε, Φραγκίσκος Αλβέρτης, «ενηλικιώθηκε» απότομα και αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ στο τελικό (17π.).
Ο Στόγιαν Βράνκοβιτς όμως ήταν ο άνθρωπος της τελευταίας στιγμής και έκλεψε όλη την δόξα από τους συμπαίκτες του. Μπορεί να κατέγραψε μηδέν πόντους σε εκείνον τον τελικό, όμως αυτή η τάπα σημάδεψε την καριέρα του σε συλλογικό επίπεδο και αποτέλεσε το έναυσμα της ελληνικής κυριαρχίας στο ευρωπαϊκό μπάσκετ.
