Καρώ Σημαία

Formula 1: O αγώνας του αιώνα, ο πρωταθλητής Φερστάπεν, ο κυρίαρχος Χάμιλτον και 5+1 πράγματα που μάθαμε στο Άμπου Ντάμπι (video)

Formula 1: O αγώνας του αιώνα, ο πρωταθλητής Φερστάπεν, ο κυρίαρχος Χάμιλτον και 5+1 πράγματα που μάθαμε στο Άμπου Ντάμπι (video)

Κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί το φινάλε που ζήσαμε στη Γιας Μαρίνα. Είναι σίγουρα το συγκλονιστικότερο στην ιστορία του σπορ, είναι κάτι που θα μνημονεύεται για χρόνια και που θα φέρει ακόμη περισσότερο κόσμο στη Formula 1. Ο Φερστάπεν ήταν ο πανάξιος πρωταθλητής και όσο κλισέ κι αν ακούγεται, η κυριαρχική εικόνα του Χάμιλτον ακόμη και στον τελευταίο αγώνα δίνει ακόμη μεγαλύτερη δόξα στον νικητή.

Σχετικά Άρθρα

Γράφει ο Κώστας Ψάρρας

Η τύχη… χαμογέλασε στον πανάξιο πρωταθλητή της Formula 1

Η Formula 1 έχει ένα νέο εκλεκτό μέλος στην κλειστή λίστα των πρωταθλητών. O Μαξ Φερστάπεν έγινε μόλις ο 34ος πιλότος που πανηγύρισε Παγκόσμιο πρωτάθλημα στη Formula 1 και τι πρώταθλημα. Ένα από τα πιο ανταγωνιστικά όλων των εποχών και με το συγκλονιστικότερο φινάλε στην ιστορία του σπορ. Ο Ολλανδός έκανε σπουδαία σεζόν, είχε δείξει από τα πρώτα του χρόνια ότι είχε τη στόφα να φτάσει στο υψηλότερο επίπεδο και αυτό που κέρδισε το κέρδισε πανάξια. Ο αθλητισμός πάντα έχει και τον παράγοντα τύχη στην εξίσωση.

Έτσι και στο Άμπου Ντάμπι. Ο αγχωμένος Φερστάπεν χρειάστηκε ένα… δώρο από τον Λατίφι για να έχει την ευκαιρία του. Η έξοδος του Καναδού έξι γύρους πριν το τέλος έφερε το αυτοκίνητο ασφαλείας και έδωσε μία μεγάλη ελπίδα στον Ολλανδό. Ο πιλότος της Red Bull την αξιοποίησε, πέρασε τον Χάμιλτον και τον εκθρόνισε. Ο τελευταίος γύρος ήταν μαγικός, με τη μάχη ρόδα με ρόδα των δύο διεκδικητών να κόβει την ανάσα.



Ο κυρίαρχος Λιούις Χάμιλτον απέδειξε γιατί έχει σπάσει όλα τα ρεκόρ

Είναι από τις περιπτώσεις που δεν ισχύει ο κανόνας ότι ο πρώτος παίρνει τα πάντα και τον δεύτερο δεν τον θυμάται κανείς. Ο Φερστάπεν πήρε δόξα λόγω του Χάμιλτον. Ο Βρετανός έκανε ένα μαγικό φινάλε στη σεζόν. Πήρε τρεις συνεχόμενες νίκες και ανέτρεψε τη διαφορά που είχε ο αντίπαλός του. Έφτασε πρώτος ένα γύρο πριν το τέλος και αν ο Λατίφι δεν είχε τη σύγκρουση με τις μπαριέρες, θα είχε ξεπεράσει τον Σουμάχερ και στην κατάκτηση των τίτλων. Χρειάστηκε να κρατήσει ζωντανά τα ελαστικά του για 44 γύρους, δεν επέτρεψε στον Φερστάπεν να κλείσει τη διαφορά κάτω από τα 10 δευτερόλεπτα, έδειξε τρομερή ψυχραιμία και στη μάχη του πρώτου γύρου αλλά και όταν ο Πέρες του έβαλε δύσκολα.

Aυτό όμως που τον κάνει ξεχωριστό είναι ο τρόπος που διαχειρίστηκε και τον τελευταίο γύρο. Ενώ ένιωθε αδικημένος αφού κρατούσε τη νίκη και ένα τυχαίο γεγονός τον έφερε σε θέση άμυνας με τα προγνωστικά εναντίον του, έκανε διαχείριση της κατάστασης.

Δεν έπαιξε... βρώμικα. Προσπάθησε να αμυνθεί και όταν δεν τα κατάφερε έκανε την ύστατη προσπάθειά του να ξαναπεράσει. Ήταν αδύνατο λόγω των φθαρμένων ελαστικών. Προφανώς και ένιωθε οργή μετά το τέλος αλλά δεν την εξέφρασε δημόσια. Αγκάλιασε τον Φερστάπεν, του έδωσε συγχαρητήρια, ανέβηκε στο βάθρο και άνοιξε τη σαμπάνια των πανηγυρισμών. Κάτι παραπάνω από ΚΥΡΙΟΣ. Υπόδειγμα αθλητικής συμπεριφοράς από τον άνθρωπο που έχει μάθει να κερδίζει, που είναι γεννημένος νικητής και που κυριαρχεί εδώ και 8 χρόνια στο σπορ. Δεν υπάρχουν 2 νικητές στον αθλητισμό και αυτό είναι το άδικο. Φέτος άξιζαν και οι δύο να νικήσουν.

Ο Μάικλ Μάσι, η FIA και οι κανονισμοί


Η Formula 1 είναι ένα πολύ ιδιαίτερο σπορ, μαγικό για όσους το λατρεύουν, ακατανόητο για όσους το παρακολουθούν επιδερμικά. Οι τεχνικοί και αγωνιστικοί κανονισμοί της μοιάζουν… πυρηνική φυσική για τους ανθρώπους που βρίσκονται έξω από το άθλημα, ενώ σε πολλές περιπτώσεις είναι τόσο περίπλοκοι ακόμη και για όσους είναι μέσα σε αυτό. Να θυμίσω ότι το 2009 κρίθηκε ένας τίτλος γιατί ένας άνθρωπος, ο Ρος Μπρον, βρήκε το παράθυρο του κανονισμού και δημιούργησε ένα μονοθέσιο που ήταν άπιαστο. Ας πάμε όμως στο χθες. Ο Μάσι είναι ένας νέος διευθυντής αγώνων και έχει να κουβαλήσει ένα τεράστιο φορτίο. Ο προκάτοχός του, ο αείμνηστος Τσάρλι Γουάιτινγκ, είχε φτάσει στο σημείο να έχει την απόλυτη αποδοχή. Θεωρεί κανείς ότι πάντα έπαιρνε αποφάσεις με τις οποίες συμφωνούσαν όλοι; Προφανώς και όχι. Ο Μάσι σίγουρα δεν θα βάλει στο βιογραφικό του τη φετινή σεζόν.

Ο τρόπος διαχείρισης των κρίσεων δεν ήταν αυτός που έπρεπε αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είχε δόλο ή ήθελε να δώσει σε κάποιον τον τίτλο. Ο Μάσι στον πρώτο γύρο δεν επεμβάίνει και οι αγωνοδίκες δεν τιμωρούν ούτε την κίνηση του Φερστάπεν ούτε τη συνέχεια με τομ Χάμιλτον να κόβει τη στροφή. Καλώς για μένα. Φτάνουμε στο κομβικό σημείο του αγώνα. Ο Μάσι έχει να διαχειριστεί ένα μονοθέσιο που έχει πέσει στις μπαριέρες ενώ απομένουν έξι γύροι για το τέλος της σεζόν.

Αυτή είναι η συνθήκη. Τελειώνει το πρωτάθλημα με τους δύο διεκδικητές του στην πρώτη και δεύτερη θέση. Τι θα έπρεπε να κάνει; Να μην ενδιαφερθεί για την ασφάλεια των πιλότων; Προφανώς και όχι. Καλώς έβγαλε αυτοκίνητο ασφαλείας. Τι έπρεπε να κάνει μετά; Να προσπαθήσει να δώσει έστω ένα γύρο στους διεκδικητές. Λέτε τον ενδιέφερε ποιος ήταν πρώτος και ποιος δεύτερος; Όχι. Τον ενδιέφερε να μην τελειώσει ο αγώνας πίσω από το SC. Ο αγώνας με τη μεγαλύτερη τηλεθέαση. Ο αγώνας που συζητήθηκε περισσότερο από κάθε άλλον. Θα έπρεπε να τον ενδιαφέρουν και οι υπόλοιπες θέσεις; Ναι θα έπρεπε. Είχε το χρόνο να ασχοληθεί και με αυτές; Ίσως και να τον είχε αλλά μπορούμε να τον κρίνουμε γι αυτό, δεν γίνεται να τον… στήνουμε στον τοίχο γιατί μας έδωσε τον πιο συγκλονιστικό τελευταίο γύρο όλων των εποχών. Δεν αλλοίωσε κανένα πρωτάθλημα. Δεν έκρινε κανένα νικητή. Έδωσε τη δυνατότητα για μάχη ενός γύρου. Ο Χάμιλτον έχασε όχι λόγω Μάσι αλλά λόγω τύχης. Μία στροφή πριν να τον είχε βρει το Safety car, θα είχε τη δυνατότητα να μπει στα pits και η ιστορία θα είχε γραφτεί διαφορετικά.


Οι ενστάσεις της Mercedes


Δεν έχει περάσει μεγάλο διάστημα από τη δήλωση της Mercedes ότι θέλουμε τον τίτλο μέσα στην πίστα. Κι εμείς αυτό θέλαμε, να κριθούν όλα εντός πίστας. Και εκεί κρίθηκαν. Φυσικά και αν ο Φερστάπεν είχε παρανομήσει με τον όποιο τρόπο θα έπρεπε να τιμωρηθεί, αλλά κάτι τέτοιο δεν συνέβη. Η μία ένσταση της Mercedes ήταν για τον τρόπο που κινήθηκε πίσω από το SC ο Φερστάπεν. Ο Ολλανδός βρέθηκε στο πλάι του Χάμιλτον, με τον Βρετανό να προσπαθεί να πιάσει στον ύπνο τον αντίπαλό του.

Όταν έφτασαν οι δύο στη γραμμή του αυτοκινήτου ασφαλείας, ο Φερστάπεν ήταν εκεί που έπρεπε. Πίσω από τον Χάμιλτον άρα η μάχη δόθηκε νομιμότατα. Η ένσταση απορρίφθηκε. Το ίδιο συνέβη και με τη δεύτερη ένσταση που στην πραγματικότητα δεν αφορά τον Φερστάπεν. Η Mercedes διαμαρτυρήθηκε γιατί δεν τηρήθηκε ο κανονισμός που λέει ότι πρέπει να περάσουν όλα τα μονοθέσια που είναι ένα γύρο πίσω και στον επόμενο να φύγει το SC. Επόμενος γύρος δεν υπήρχε αφού τελείωνε ο αγώνας. Η Mercedes νομιμοποιείται να ζητάει εξέταση, οι αγωνοδίκες απέρριψαν την ένσταση και ο τίτλος οριστικοποιήθηκε. Τώρα αν οι Γερμανοί θέλουν να το τραβήξουν κι άλλο φυσικά κι έχουν το δικαίωμα να το κάνουν. Κι εμείς το δικαίωμα να διαφωνούμε με την πρακτική τους.


Η ποδοσφαιροποίηση της Formula 1


Στην αρχή του κειμένου αναφέρουμε ότι η Formula 1 απέκτησε κι άλλους φιλάθλους και αυτό είναι η μισή αλήθεια. Η άλλη μισή είναι ότι αρκετοί από τους… φρέσκους φιλάθλους ήρθαν στο σπορ όχι γιατί λατρεύουν την ταχύτητα, την τεχνολογική εξέλιξη, το οδηγικό ταλέντο, τη στρατηγική και τόσα άλλα που περιγράφουν τη Formula 1. Ήρθαν γιατί διάλεξαν έναν πιλότο και αποφάσισαν ότι αυτός τα κάνει όλα καλά και ο άλλος όλα κακά. Οι Φερσταπενικοί και οι Χαμιλτονικοί.

Δεν χρειάζεται να αναλύσουμε το τι κάνει η κάθε πλευρά αφού η ουσία είναι ότι ο φανατισμός σε τέτοιο επίπεδο δεν είναι αντιμετωπίσιμος. Η μαζική εισροή φιλάθλων έχει οφέλη για κάθε σπορ, αλλά όχι μόνο οφέλη. Το κομβικό σημείο είναι τι θα κάνουν οι πρωταγωνιστές της Formula 1. Αν έχουν τη συμπεριφορά του Χάμιλτον μετά το τέλος του αγώνα, τότε είναι σίγουρο ότι οι φανατικοί οπαδοί που διψούν για… αίμα θα απογοητευτούν. Αν η συμπεριφορά είναι όπως αυτή του Τότο Βόλφ τότε οι φανατικοί οπαδοί θα κερδίσουν. Οι άνθρωποι της Formula 1 έχει το… καρπούζι και το μαχαίρι.


Ο «Iceman» κρέμασε τα γάντια του


Αν δεν είχαμε ζήσει το συγκλονιστικότερο φινάλε όλων των εποχών, σήμερα όλοι θα μιλούσαν για το αντίο ενός θρύλου της Formula 1. Ο Κίμι Ράικονεν είναι ο πιλότος με τις περισσότερες εκκινήσεις στην ιστορία του σπορ. Είναι ο άνθρωπος που δεν πέρασε ποτέ απαρατήρητος. Το ήθος του, η οδηγική ικανότητά του, το στυλ του είναι μοναδικά. Μας προσέφερε σπουδαίες στιγμές.

Πήρε το πρωτάθλημα το 2007. Επέστρεψε με εντυπωσιακό τρόπο το 2012. Έμεινε στο σπορ ακόμη κι όταν δεν ήταν σε κορυφαία ομάδα και φεύγει με το κεφάλι ψηλά. Το σίγουρο είναι ότι το σπορ θα είναι φτωχότερο χωρις τον Iceman. Σε ευχαριστούμε Κίμι. www.bnsports.gr

Ρoή Ειδήσεων

Δείτε επίσης



0