Σχετικά Άρθρα
Η μέρα που ο Φερστάπεν έγραψε ιστορία στη Formula 1 χωρίς δίπλωμα οδήγησης!
Grand Prix Τουρκίας: Ποινή δέκα θέσεων για τον Χάμιλτον!
Γράφει ο Κώστας Ψάρρας
Η Formula 1 μας προσφέρει ένα πρωτάθλημα που δύσκολα θα ξεχάσουμε. Μία σεζόν από τις ένδοξες ημέρες του σπορ, με δύο πιλότους να διεκδικούν τον τίτλο, φτάνοντας στα όρια τα μονοθέσια τους και ξεπερνώντας πολλές φορές τα όρια εντός πίστας. Ο Λιούις Χάμιλτον είναι ο κυρίαρχος του σπορ από το 2014 και μετά. Με μοναδική εξαίρεση το 2016 έχει κατακτήσει και μάλιστα με άνεση, όλα τα υπόλοιπα. Έχει καταρρίψει τα ρεκόρ του Σουμάχερ στις νίκες, στις pole positions και ετοιμάζεται να τον ξεπεράσει και σε τίτλους. Είναι το μοναδικό ρεκόρ που του δημιουργεί κίνητρο, είναι ο λόγος που έμεινε στο σπορ και δεν αποφάσισε να αποσυρθεί στο τέλος της προηγούμενης χρονιάς. Η πρόοδος του με το πέρασμα των χρόνων είναι αξιοθαύμαστη. Από την αρχή ήταν ταλαντούχος, γρήγορος, απαιτητικός και γεννημένος νικητής. Στην πορεία έγινε συνετός, ψύχραιμος, κυρίαρχος του εαυτού του και σε συνδυασμό με την κορυφαία ομάδα των τελευταίων ετών έφτασε να μην έχει αντίπαλο. Όλα αυτά μέχρι τη φετινή σεζόν.
Ο Μαξ Φερστάπεν μπήκε στο σπορ με εμφατικό τρόπο. Όχι απλά ως ένας rookie που θα δοκιμάσει την τύχη του. Έγινε ο νεότερος που έκατσε σε μονοθέσιο της Formula1. “Σφάχτηκαν στην ποδιά του” Red Bull και Mercedesγια να αποκτήσουν τα δικαιώματά του και χρειάστηκε μόλις 24 αγώνες στη θυγατρική Toro Rosso, για να πάρει την ευκαιρία στη Red Bull. Θυμάστε τι έκανε στον πρώτο του αγώνα με ένα ανταγωνιστικό μονοθέσιο; Νίκησε. Εκείνη τη μέρα, 16 Μαϊου του 2016, oΟλλανδός μας έδειξε ότι θα κάνει μεγάλα πράγματα στη Formula 1. Όπως η πλειοψηφία των μεγάλων του παρελθόντος, χρειαζόταν πρώτα να πείσει την ομάδα του για την αξία του και στη συνέχεια να την οδηγήσει στη δημιουργία ενός μονοθεσίου που θα τον οδηγήσει στην κορυφή. Κυριάρχησε έναντι του Ρικιάρντο που ήταν το πρώτο μεγάλο challenge της καριέρας του και η Red Bullαποφάσισε ότι ο Φερστάπεν ήταν το μέλλον της. Δεν απειλήθηκε από κανέναν teammate του έκτοτε και έτσι έφτασε στη φετινή σεζόν.
Με το δείγμα μας να είναι μεγάλο αφού έχουμε παρακολουθήσει 15 συναρπαστικούς αγώνες, μπορούμε να πούμε με ασφάλεια ότι τα μονοθέσια της Red Bull και της Mercedes είναι ισάξια. Ανάλογα με την πίστα και τα χαρακτηριστικά της το θεωρητικό προβάδισμα αλλάζει χέρια, αλλά στη μεγάλη εικόνα κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι μία από τις δύο ομάδες έχει το πρώτο λόγο. Παρ’ όλα αυτά θεωρούμε ότι ο ένας από τους δύο έχει ένα μικρό προβάδισμα. Και αυτός είναι ο Μαξ Φερστάπεν.
Για να εξηγήσουμε την εκτίμηση ότι ο Ολλανδός θα στεφθεί πρωταθλητής (αναγνωρίζουμε όλοι το ρίσκο που έχει η όποια εκτίμηση σε ένα πρωτάθλημα που είναι 50-50 και που οι δύο πιλότοι έχουν διαφορά 2 βαθμών μετά από 15 αγώνες) θα πρέπει να ανατρέξουμε και λίγο στο παρελθόν χωρίς να κάνουμε συγκρίσεις πιλότων, για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις.
Στη χρυσή δεκαετία του 80’, ο Αλέν Προστ ήταν ο «καθηγητής», ο φτασμένος, ο Παγκόσμιος πρωταθλητής και ο Άιρτον Σένα ο ταλαντούχος πιλότος που διψούσε για τίτλο. Η πρώτη τους μάχη με ίδια όπλα, δόθηκε το 1988. Νικητής ο Σένα.
Στην εποχή της απόλυτης κυριαρχίας του Μίκαελ Σουμάχερ, εμφανίστηκε ένας νέος, ταλαντούχος και φιλόδοξος πιλότος, ο Φερνάντο Αλόνσο. Η πρώτη χρονιά που ο Ισπανός είχε στα χέρια του ένα πραγματικά ανταγωνιστικό μονοθέσιο, ήταν το 2005. Την προηγούμενη ο Σούμι είχε μετρήσει 13 νίκες σε μία σεζόν! Ο Ισπανός τον νίκησε και πανηγύρισε τον πρώτο από τους 2 τίτλους του.
Ο Αλόνσο το 2007 ήταν ο σούπερ σταρ του σπορ και μετακόμισε στη McLaren όπου συνάντησε τον rookie Λιούις Χάμιλτον. Ο Βρετανός έδειξε από τον πρώτο του αγώνα ότι δεν του αρκεί τίποτα λιγότερο από το να είναι νικητής. Το τέλος της χρονιάς μπορεί να βρήκε και τους δύο χωρίς τίτλο, αφού οι… κοκορομαχίες τους έδωσαν στον Ράικονεν την ευκαιρία να πανηγυρίσει, όμως ο νικητής στη μεταξύ τους κόντρα ήταν ο νέος, διψασμένος τότε, Χάμιλτον.
Και στις τρεις περιπτώσεις του παρελθόντος η δίψα νίκησε την εμπειρία. Ο ενθουσιασμός επικράτησε της αυτοκυριαρχίας. Η Formula 1 είναι ένα σπορ ορίων. Για να γίνεις πρωταθλητής θα χρειαστεί να τα ξεπεράσεις, ειδικά όταν έχεις τέτοιο ανταγωνισμό. Ο Φερστάπεν ξέρει ότι φέτος είναι η στιγμή του, δεν γνωρίζει αν θα έχει άλλη τέτοια ευκαιρία. Ο Χάμιλτον έχει κατακτήσει 7 τίτλους, ξέρει πώς να το κάνει αλλά γνωρίζει ότι και να χάσει αυτή τη μάχη, έχει κερδίσει τόσες πολλές.
Μασώντας φύλλα δάφνης βέβαια δεν βγαίνει πρωταθλητής και είναι δεδομένο ότι οι λεπτομέρειες, η στρατηγική και η τύχη θα κάνουν τη διαφορά.
www.bnsports.gr
