Μία από τις σημαντικότερες προσωπικότητες της τελευταίας 20ετίας στην κορωνίδια του μηχανοκίνητου αθλητισμού, ο Κίμι Ράικονεν, θα… κρεμάσει τα γάντια του στο τέλος της σεζόν και σίγουρα πολλά θα είναι αυτά που θα χάσει η Formula 1.
Γράφει ο Κώστας Ψάρρας.
Ο Φινλανδός στις 17 Οκτωβρίου θα κλείσει τα 42 του χρόνια και η αλήθεια είναι ότι τις τελευταίες σεζόν δεν θύμιζε στην πίστα τον πιλότο που κατέκτησε το πρωτάθλημα το 2007 ή αυτόν που γύρισε από το WRC το 2012 και πανηγύρισε νίκες με τη Lotus, όμως και μόνο η παρουσία του έδινε αίγλη στη Formula 1.
Εντυπωσίασε από την πρώτη του χρονιά
Το 2001 ο Κίμι Ράικονεν εμφανίστηκε στη Formula 1 με τη Sauber αν και προηγουμένες η εμπειρία του ήταν ελάχιστη. Χαρακτηριστικό είναι ότι τη Super Licence που χρειάζεται κάθε πιλότος για να τρέξει στην κορωνίδα του μηχανοκίνητου αθλητισμού, την εξασφάλισε μετά το ντεμπούτο του και αφού πρώτα πήρε βαθμό στο grand prix της Αυστραλίας. Οι εμφανίσεις του δεν άφησαν ασυγκίνητες τις μεγάλες ομάδες και γι αυτό η παραμονή του στη ομάδα του Peter Sauber δεν κράτησε πολύ. Μετά από λίγους μήνες η McLaren αναζήτησε τον αντικαταστάτη του Μίκα Χάκινεν και τι καλύτερο από το να υπογράψει τον πολλά υποσχόμενο συμπατριώτη του 2 φορές Παγκόσμιου πρωταθλητή.
Άγγιξε τον τίτλο αλλά… σκόνταψε στην ατυχία και στον Μίχαελ Σουμάχερ
Το 2002 ο Κίμι Ράικονεν με τη McLaren είχε περισσότερες εγκαταλείψεις από τερματισμούς. Σε 10 από τους 16 αγώνες δεν αντίκρυσε την καρώ σημαία όμως ήταν ξεκάθαρο πώς η επιλογή του Ρον Ντένις ήταν σωστή. Ένας εξαιρετικά γρήγορος πιλότος που δεν δίσταζε να επιτεθεί ακόμη και σε σημεία που κανείς δεν φανταζόταν. Το ρίσκο σε πολλές περιπτώσεις δεν του έβγαινε την πρώτη χρονιά αλλά τη δεύτερή του στη McLaren ήταν διεκδικητής του τίτλου. Αντίπαλός του ο Μίχαελ Σουμάχερ αλλά και η ατυχία. Η εγκατάλειψή του στη Γερμανία ήταν αυτή που έδωσε στον Γερμανό την ευκαιρία να μείνει στη διεκδίκηση του τίτλου και στο τέλος να το κατακτήσει αφήνοντας 2 βαθμούς πίσω του τον Iceman. Ο Ράικονεν και το 2005 έφτασε κοντά στον τίτλο αλλά τότε ήταν ο Αλόνσο που του στέρησε τη δυνατότητα να πανηγυρίσει στο τέλος. Κάπου εκεί φάνηκε ότι δύσκολα θα κατακτούσε τίτλο αφού οι εγκαταλείψεις από μηχανικά προβλήματα δεν τον άφησαν ποτέ στην πενταετία του στη McLaren.
Η μεταγραφή στη Ferrari και ο τίτλος
Ferrari και McLaren είναι οι «αιώνιοι» αντίπαλοι στη Formula 1 κι όμως η μεταγραφή του Ράικονεν από τη μία ομάδα στην άλλη έγινε με τον πιο… ήσυχο τρόπο. Ο Φινλανδός δεν προκαλούσε ποτέ, ήταν απρόσιτος, αγέλαστος αλλά άπαντες είχαν απεριόριστο σεβασμό για τον τρόπο που οδηγούσε. Το 2007 βρέθηκε στο πλευρό του Φελίπε Μάσα στην Scuderia και με δραματικό τρόπο κατάφερε να εκμεταλλευτεί την εσωτερική μονομαχία Χάμιλτον – Αλόνσο στη McLaren, κλέβοντας στο τέλος τον τίτλο. Αυτός αποδείχθηκε και ο μοναδικός τίτλος στην καριέρα του αφού την επόμενη διετία η απόδοσή του έπεσε και φαινόταν να μην απολαμβάνει την οδήγηση. Το στυλ του πάντα ήταν… μπλαζέ και όποιος θέλει να δει τι σημαίνει Κίμι Ράικονεν, αρκεί να δει το σκηνικό στη Μαλαισία το 2009 όπου ο αγώνας είχε διακοπεί λόγω κάκιστων καιρικών συνθηκών και ο ίδιος απολάμβανε το παγωτό του σαν να μην συνέβαινε τίποτα.
Το WRC και η επιστροφή του στη Formula 1
Στο τέλος του 2009 ο Κίμι Ράικονεν βρέθηκε χωρίς ομάδα αλλά με συμβόλαιο… Η Ferrari έψαχνε τον πιλότο που θα την οδηγήσει σε τίτλους και δεν πίστευε ότι αυτός θα ήταν ο Φινλανδός, αν και μέχρι σήμερα παραμένει ο τελευταίος πρωταθλητής με τη Scuderia! Η Ferrari του πλήρωσε τον τελευταίο χρόνο του συμβολαίο του και τον αντικατέστησε με τον Φερνάντο Αλόνσο. Ο Ράικονεν αφού είχε συζητήσεις με πολλές ομάδες τελικά για διάφορους λόγους δεν έμεινε στη Formula 1 και δοκίμασε την τύχη του στο WRC. Τα αποτελέσματά του δεν ήταν εντυπωσιακά όμως η προσωπικότητά του ήταν τέτοια που και το WRC ήθελε τον Ράικονεν και αυτός απολάμβανε να οδηγεί κι ας μην είχε ελπίδες για κάτι σπουδαίο. Η καρδιά του πάντως, ήταν στη Formula 1 και η επιστροφή του έγινε το 2012 για λογαριασμό μιας ιστορικής ομάδας, της Lotus, που ήλπιζε ότι θα είχε ένα ανταγωνιστικό μονοθέσιο. Η αλήθεια είναι ότι ο Ράικονεν στη διετία του στη Lotus απέδειξε ότι μπορεί να παραμείνει στο υψηλότερο επίπεδο αν και το μονοθέσιο δεν ήταν ό,τι καλύτερο είχε ποτέ στα χέρια του. Η Ferrari 5 χρόνια μετά το λάθος της να τον αποδεσμεύσει, το διόρθωσε και άνοιξε την πόρτα της επιστροφής.
Η δεύτερη εποχή στη Ferrari και ο ρόλος του δεύτερου οδηγού
Στη δεύτερη θητεία του στη Scuderia μπορεί να πήρε νίκες αλλά στην πραγματικότητα δεν είδαμε ποτέ τον πιλότο της πρώτης εποχής, ακόμη και αυτόν της προηγούμενης διετίας στη Lotus. Έμοιαζε σαν να είχε… ευνουχιστεί από τον Σεμπάστιαν Φέτελ που ήταν το ξεκάθαρο νούμερο 1 στην ομάδα. Κι όμως οι δυο τους είχαν εξαιρετικές σχέσεις, παρά τα όποια παρατράγουδα έγιναν σε αγώνες, κυρίως με ευθύνη της ομάδας. Ο φινλανδός προσπαρμόστηκε στο ρόλο του δεύτερου πιλότου αν και ανοιχτά δεν τον αποδέχτηκε ποτέ. Για τους οπαδούς του ήταν σοκαριστικό το ότι δεν ήταν ο πιλότος που ζούσε για να διεκδικεί νίκες και μέχρι το 2018 που αποχώρησε από τη Scuderia, όλοι κατάλαβαν ότι ο Ράικονεν είχε αλλάξει. Είχε γίνει οικογενειάρχης που απλά συνέχισε να απολαμβάνει την οδήγηση αλλά χωρίς να θέλει να ρισκάρει το οτιδήποτε. Ακόμη κι έτσι η παρουσία του ήταν απολαυστική στη Formula 1.
Η έκπληξη της παραμονής του και η οριστική αποχώρηση
Κάπως έτσι, όταν η Ferrari αποφάσισε να επενδύσει στον Λεκλέρκ το 2019, ο Ράικονεν δεν αποχώρησε. Επέστρεψε εκεί που ξεκίνησαν όλα. Στη Sauber η οποία είχε αλλάξει ιδιακτησία και είχε περάσει στην Alfa Romeo. Πήγε για να ολοκληρώσει τον κύκλο του, για να τρέξει 3 ακόμη χρόνια σε μια ομάδα που δεν είχε απαιτήσεις πρωταθλητισμού. Ο επαγγελματισμός του ήταν τέτοιος που πάλευε ακόμη και για να κερδίσει μία θέση εκτός δεκάδας.
Τα team radios που μας προσέφερε ήταν πάντα απολαυστικά και την 1η Σεπτεμβρίου του 2021 θα τη θυμόμαστε όλοι οι λάτρεις της Formula 1 γιατί ο Iceman ανακοίνωσε την αποχώρησή του στο τέλος της σεζόν.
www.bnsports.gr
