Η μεγάλη ώρα έφτασε! Η Λίβερπουλ κάνει πράξη το όνειρο του Σβεν Γκόραν Έρικσον το απόγευμα του Σαββάτου (23/03), καθώς θα αναλάβει τα ηνία της, στο ματς των «Legends» της, με τους αντίστοιχους του Άγιαξ! Το BN Sports πιάνει το «νήμα» της ιστορίας του από την αρχή και ποιος πιο κατάλληλος από έναν Έλληνα δημοσιογράφο και φίλο του επί 50 χρόνια, για να το ξετυλίξει; Άλλωστε, δεν υπήρξε στενός φίλος μόνο του Σβεν Γκόραν Έρικσον, αλλά και του... πρώτου «Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ» της Ελλάδας: του Γκίντερ Μπένγκτσον!
Συνέντευξη στον Φάνη Τσοκανά
Υπάρχει, άραγε, άνθρωπος στον πλανήτη, που να ασχολείται με το ποδόσφαιρο και να μην γνωρίζει τον Σβεν Γκόραν Έρικσον; Η καριέρα του, οι επιτυχίες του και το τελευταίο χρονικό διάστημα, το πρόβλημα υγείας του, έχουν κάνει τον γύρο του κόσμου. Πόσοι γνωρίζουν, όμως, πως ο εμβληματικός Σουηδός προπονητής, είναι στενός φίλος με έναν Έλληνα;
Ο Γιώργος Στεργιάδης, Έλληνας δημοσιογράφος επί χρόνια στη Σουηδία και ανταποκριτής της ΕΡΤ, τον γνώρισε, όταν ήταν ακόμα ένας άγνωστος 18χρονος. Έγιναν στενοί οικογενειακοί φίλοι και διατηρούν ακόμη αυτήν τη σχέση.
Το απόγευμα του Σαββάτου (23/03, 17:00), που η Λίβερπουλ πραγματοποιεί την -για πολλά χρόνια- επιθυμία του να καθίσει στον πάγκο της, σε ένα ματς των θρύλων της με τους αντίστοιχους του Άγιαξ στο Άνφιλντ, το BN Sports πιάνει το «νήμα» της ιστορίας του από την αρχή.
Και ποιος πιο κατάλληλος από τον Γιώργο Στεργιάδη, για να το ξετυλίξει; Άλλωστε, δεν υπήρξε στενός φίλος μόνο του Σβεν Γκόραν Έρικσον, αλλά του... πρώτου «Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ»!
Ο λόγος για τον Γκίντερ Μπένγκτσον, τον πρώτο προπονητή που ήρθε στην Ελλάδα, μόλις λίγους μήνες, μετά την κατάκτηση ενός ευρωπαϊκού τροπαίου, δηλαδή του Κυπέλλου UEFA με τη Γκέτεμποργκ το '87.
Αναλύει πώς ήρθε στον Παναθηναϊκό, πώς δεν πήγε στον Ολυμπιακό και πόσο διαφορετικό υπήρξε το ποδόσφαιρο τότε, τονίζοντας χαρακτηριστικά, πως οι ιδιοκτήτες των συλλόγων εκείνη την εποχή, ήταν «άλλης... πάστας άνθρωποι!»
Αμφότεροι υπήρξαν κακοί ποδοσφαιριστές και είχαν κρεμάσει τα παπούτσια τους. Έτσι γνωριστήκαμε. Ήταν παιδικοί φίλοι και ουσιαστικά, μαζί ανέλαβαν την Γκέτεμποργκ το 1979, ενώ βρισκόταν στη Β΄Εθνική, για να είναι έτοιμη μόλις επιστρέψει στην πρώτη κατηγορία. Γίναμε πολύ καλοί φίλοι στη συνέχεια.
Εκείνα τα πρώτα χρόνια, υπήρξαν μεγαλύτεροι σε ηλικία από αρκετούς ποδοσφαιριστές τους. Όσον αφορά στα όσα πέτυχαν; Δεν θα ξανασυμβούν ποτέ!
Ομάδα με παίκτες ερασιτέχνες, που τελείωναν τη δουλειά στις 15:00 και στις 15:30 ερχόντουσαν για προπόνηση, κέρδισε δύο φορές το Κύπελλο UEFA μέσα σε πέντε χρόνια. Χωρίς να αναφερθούμε στους εγχώριους τίτλους.
Στην πρώτη χρονιά τους στην Ευρώπη, δεν θέλω να πω λεπτομέρειες για το πώς αποκλείστηκε από τον Παναθηναϊκό. Στη δεύτερη κέρδισε την Μπαρτσελόνα με 3-0, ενώ έπρεπε να βάλει άλλα πέντε γκολ, και δύο εβδομάδες αργότερα, έχασε με 0-3, για πολλούς και διάφορους λόγους, και αποκλείστηκε στα πέναλτι. Την τρίτη χρόνια, κατέκτησε το Κύπελλο UEFA απέναντι στο Αμβούργο της εποχής, που έναν χρόνο αργότερα, σήκωσε το Κύπελλο Πρωταθλητριών στο ΟΑΚΑ! Υπάρχουν απίστευτες ιστορίες από τότε.
Ο Ερνστ Χάπελ στον τελικό, μετά το 1-0 υπέρ της Γκέτεμποργκ στη Σουηδία, είχε πει πως αν κερδίσουμε με λιγότερο από 2-0, θα απογοητευτώ πάρα πολύ.
Οι Γερμανοί στη ρεβάνς, είχαν τυπώσει ένα κασκόλ που έλεγε "UEFA Cup Winners 1982". Έρικσον και Μπένγκτσον με έστειλαν να πάω να πάρω ένα από αυτά τα κασκόλ. Το θυμάμαι ακόμη, γιατί το είχα πληρώσει εφτά μάρκα, πολλά λεφτά για εκείνη την εποχή.
Οι προπονητές καθόντουσαν και μιλούσαν στα αποδυτήρια, είχε πάει η ώρα 18:10 και στις 19:00, ξεκινούσε το ματς. Μιλούσαν μαζί μας έως και τις 18:45 και τους ρώτησαν πότε θα μπουν στα αποδυτήρια. Απάντησαν πως έχουν κρεμάσει το κασκόλ εκεί, κι αυτό πράγματι, έκανε τη δουλειά του.
Οι παίκτες έγιναν θηρία. Μπήκαν στο γήπεδο κι έκαναν το ματς της ζωής του. Νίκησαν μέσα στο Αμβούργο 3-0, εκείνη την ομάδα των Μάγκατ, Χρούμπες, και άλλων αστέρων».
Κι αυτές, είναι μόνο μερικές από τις ιστορίες που θυμάται ο Γιώργος Στεργιάδης, από τον Σβεν Γκόραν Έρικσον, καθώς τους συνδέει μία πολύ στενή φιλία, πολλών ετών.
«Πενήντα χρόνια είμαστε μαζί. Τόσο καλός και απλός. Τόσο μεγάλος άνθρωπος, αλλά σεμνός. Ήξερα από πέρυσι το καλοκαίρι για το πρόβλημα υγείας που αντιμετωπίζει. Η Λίβερπουλ ετοίμασε κάτι ωραίο γι' αυτόν και το αξίζει».
Εκτός από τον Σβεν Γκόραν Έρικσον, ο Γιώργος Στεργιάδης είχε την τύχη, αλλά και τιμή, να είναι πολύ καλός φίλος του Γκίντερ Μπένγκτσον.
Όταν ο πρώτος αποχώρησε για την Μπενφίκα, το καλοκαίρι του '82, ο δεύτερος ανέλαβε τα ηνία, για λίγους μήνες. Έπειτα δοκίμασε την τύχη του στη Νορβηγία και τη Βαλερένγκα, όπου είχε υπό τις οδηγίες του, ως ποδοσφαιριστή, τον μετέπειτα προπονητή του Ολυμπιακού, Τροντ Σόλιντ!
Εν τέλει, επέστρεψε τον Ιανουάριο του 1985 στην Γκέτεμποργκ και δύο χρόνια αργότερα, το 1987, κατάφερε να την οδηγήσει και πάλι, έως την κατάκτηση του Κυπέλλου UEFA!
Αυτός ήταν ο πρώτος προπονητής, που λίγους μήνες μετά την κατάκτηση ενός ευρωπαϊκού τροπαίου, «πάτησε» το πόδι του στην Ελλάδα. Ο Παναθηναϊκός τον ανακοίνωσε τον Ιανουάριο του 1988. Πώς, όμως, τον έπεισε να τον αναλάβει;
«Μας κάλεσε ένας καλός μου φίλος, ο Γιάννης Αμανατίδης. Από τις καλύτερες πένες στην Ελλάδα. Ένα παιδί-διαμάντι. Με ρώτησε αν μπορώ να τον φέρω στην Ελλάδα. Τότε στον Ολυμπιακό ήταν ο Κοσκωτάς και είχε πολλές αλλαγές. Υπήρχε ένας Γιάννης Καλογεράς που ήξερε τον Μπέγκτσον, γιατί ο Παναθηναϊκός τον είχε στείλει στη Σουηδία, για να "κατασκοπεύσει", για τα ματς με την Γκέτεμποργκ το 1985. Τον θυμάμαι σαν τώρα.
Ένας νεαρός, με κοστούμι Αρμάνι, σε ένα γήπεδο πλαστικό, με αέρα, σαν να είχε -20! Και πήγε ο Μπένγκτσον και του έφερε φόρμα, σκούφο, γάντια και κασκόλ, με τα χρώματα της Γκέτενμποργκ, για να μην κρυώσει. Αυτά δεν γίνονται! Όποτε πηγαίναμε μας κερνούσε τσάι, καφέ. Άνθρωπος με τα όλα του. Τεράστια προσωπικότητα.
Δέθηκαν ο Καλογεράς και ο Μπένγκτσον. Του είπε πως είμαστε πιο σταθεροί ως ομάδα, χωρίς πολλά σκαμπανεβάσματα και είναι επιθυμία του προέδρου, να αναλάβει τον Παναθηναϊκό. Τότε είπε το ναι. Ο πατέρας του Μπένγκτσον είχε τέσσερις εταιρείες. Δεν χρειαζόταν να δουλέψει. Ήρθε, γιατί αγαπούσε το άθλημα.
Ήταν φιλέλληνας. Όταν πρωτοήρθε στην Αθήνα, πήγαμε μαζί στην Παιανία και βρήκε κάποια μηχανήματα, με 1.5 πόντο σκόνη. Δεν ήταν όλα στρωμμένα. Χρειαζόταν χρόνος. Ο κάθε σύλλογος πρέπει να έχει μια γραμμή, να υπάρχει μία αρμονία. Έναν στόχο. Όλοι οι πρόεδροι και οι προπονητές έρχονται και φεύγουν. Δεν θα προσαρμόζεται η ομάδα στον προπονητή, αλλά ο προπονητής στην ομάδα. Ήθελε να δουλέψει. Επί εποχής Κοσκωτά όλοι ήθελαν πολλά λεφτά και γρήγορα. Το ίδιο συνέβαινε και στο ποδόσφαιρο.
Ο Μπένγκτσον είχε πει πως χρειάζονται τρία με πέντε χρόνια για να μάθουμε σύστημα σε μία ομάδα, που χρειάζεται το ελάχιστο 1.5 χρόνο, υπό νορμάλ προϋποθέσεις, δηλαδή οι παίκτες να ζουν καλά, να πληρώνονται στην ώρα τους. Χρειάζονται 22 παίκτες, να μάχονται για την θέση, να μάθουν να παίζουν ζώνη, ώστε οι κινήσεις τους να γίνονται μηχανικές.
Θα φας και πέντε γκολ και έξι γκολ. Έτσι έγινε στο ματς στη Ρουμανία κι έφυγε. Όλοι δουλεύουν για έναν σκοπό, κανείς δεν θέλει το κακό της ομάδας».
Πράγματι, ο Γκίντερ Μπένγκτσον μετά τη βαριά ήττα του Παναθηναϊκού από τη Ντιναμό Βουκουρεστίου με 6-1, τον Νοέμβριο του 1989, στους «16» του Κυπέλλου UEFA, απολύθηκε. Επέστρεψε, ωστόσο, στην Ελλάδα, για λογαριασμό του ΠΑΟΚ!
«Μετακόμισα στην Ελλάδα το 94/95 και γνώρισα τον Γιώργο τον Κούδα. Του είχα πει, πως ο Μπένγκτσον μου έλεγε πως για να έρθουν στην Τούμπα, έβλεπε τα παιδιά στο αεροδρόμιο, να ιδρώνουν τα χέρια τους, το μέτωπό τους, ήταν πολύ ανήσυχοι, γιατί θα συναντούσαν μία Τούμπα που έκαιγε. Χάναμε πριν ανέβουμε στην Θεσσαλονίκη. Μου είπες μπορείς να πεις στον φίλο σου να ανέβει; Ήρθε σχεδόν αφιλοκερδώς».
Είναι χαρακτηριστικές κάποιες ιστορίες που μοιράστηκε με το BN Sports, περιγράφοντας πώς βίωσε τους τότε παράγοντες, μιλώντας για ανθρώπους άλλης πάστας.
Μία ιστορία, από το 1982 και το Ολυμπιακός - Έστερ, το επιβεβαιώνει και παρότι έχουν περάσει τόσα χρόνια από τότε, αξίζει να προβληθεί.
«Το '83 η Μπενφίκα συνάντησε τον Ολυμπιακό. Κυριακή πρωί ήρθε στην Ελλάδα με αεροπλάνο. Περιμέναμε τον Σβεν Γκόραν Έρικσον στην Πλάκα σε ένα ξενοδοχείο και πήγαμε και τον πήραμε με ένα Opel 20ετιας που έτριζε ολόκληρο, και πήγαμε στο γήπεδο να δούμε Ολυμπιακός - ΑΕΚ.
Ήπιαμε ένα τσίπουρο για τρία λεπτά, υπό αστυνομική συνοδεία. Το βράδυ μας κάλεσε ο Νταϊφάς και οι Μιλτιάδης Μαρινάκης και ο Νίκος Ευθυμίου. Του έκανε δώρο ένας του Ολυμπιακού, την επόμενη ημέρα, ένα κομπολόι δώρο αξίας 1.500.000 δραχμές!
Δεν είναι, όμως, το μόνο περιστατικό που θυμάμαι και αποδεικνύει πως οι πρόεδροι εκείνης της εποχής, ήταν άλλης πάστας!
Δεν είμαι Ολυμπιακός, είμαι Πανσερραϊκός, αλλά είχα καλές επαφές με όλους, όντας στη Σουηδία. Στο πρώτο ποδοσφαιρικό ματς στο ΟΑΚΑ, ήταν 15/09/1982. Ολυμπιακός - Έστερ στο Κύπελλο Πρωταθλητριών.
Η ομάδα αυτή είχε ιδρυθεί από έναν άνθρωπο, πριν 60 χρόνια, που μετέπειτα ήταν παίκτης και πρόεδρος. Στην Αθήνα ήταν πρόεδρος της Έστερ 80 ετών. Ανέβηκαν Α' Εθνική και πήραν το πρωτάθλημα με την πρώτη σεζόν. Στιβ Σβένσον λεγόταν, πατέρας του μετέπειτα προπονητή με μετάλλιο το 1994. Είχε τάξει για το πρωτάθλημα δέκα ημέρες διακοπές σε ένα ζεστό μέρος. Και όταν κληρώθηκε με τον Ολυμπιακό, έφερε γύρω στα 60 άτομα και εμένα στο "Χανδρής".
Ήρθαν οικογένειες, παίχτηκε το ματς σε ένα γήπεδο με 85.000 κόσμο. Στο "Χανδρής" έτυχε να είναι Νταϊφάς και Ευθυμίου. Στις 14:30 με 14:45 ζητά τον λογαριασμό του ξενοδοχείου γιατί έφευγαν. Ήταν πολύ μεγάλος. Ο Σουηδός τον κοιτούσε, τον ξανακοιτούσε. Και λέω μισή ντροπή δική μου, είχα βοηθήσει τον Ολυμπιακό, είχα φέρει τον Άλστρεμ, είχα κάνει ρεπορτάζ. Του πήρα τον λογαριασμό και τον πήγα στο τραπέζι που έπιναν ουΐσκι. Του είπα «πρόεδρε ξέρω για εσάς αυτός ο λογαριασμός δεν είναι τίποτα, αλλά για τους Σουηδούς, θα διατηρήσουν δέκα παιδικές ομάδες για έναν χρόνο».
Του δίνω τον λογαριασμό και μου λέει «τι λέτε κύριε Στεργιάδη; Σας παρακαλώ». Υπογράφει, "μόνο σας παρακαλώ μην πείτε τίποτα γιατί θα νομίζουν ότι αγοράσαμε το παιχνίδι".
Στον επαναληπτικό ο Κοκολάκης, Σέλστρεμ και Γούναρης έσωσαν τρεις τέσσερις φορές γκολ στην γραμμή της εστίας. Και ο Κοκολάκης έτρεχε πάνω κάτω είχε κάνει τον αγώνα της ζωής του!
Εξαιρετικός άνθρωπος υπήρξε και ο πατέρας του Βαγγέλη Μαρινάκη, Μιλτιάδης. Άλλης πάστας άνθρωποι. Τόσο ισχυροί, αλλά και τόσο σεμνοί».
www.bnsports.gr
Υπάρχει, άραγε, άνθρωπος στον πλανήτη, που να ασχολείται με το ποδόσφαιρο και να μην γνωρίζει τον Σβεν Γκόραν Έρικσον; Η καριέρα του, οι επιτυχίες του και το τελευταίο χρονικό διάστημα, το πρόβλημα υγείας του, έχουν κάνει τον γύρο του κόσμου. Πόσοι γνωρίζουν, όμως, πως ο εμβληματικός Σουηδός προπονητής, είναι στενός φίλος με έναν Έλληνα;
Ο Γιώργος Στεργιάδης, Έλληνας δημοσιογράφος επί χρόνια στη Σουηδία και ανταποκριτής της ΕΡΤ, τον γνώρισε, όταν ήταν ακόμα ένας άγνωστος 18χρονος. Έγιναν στενοί οικογενειακοί φίλοι και διατηρούν ακόμη αυτήν τη σχέση.
Το απόγευμα του Σαββάτου (23/03, 17:00), που η Λίβερπουλ πραγματοποιεί την -για πολλά χρόνια- επιθυμία του να καθίσει στον πάγκο της, σε ένα ματς των θρύλων της με τους αντίστοιχους του Άγιαξ στο Άνφιλντ, το BN Sports πιάνει το «νήμα» της ιστορίας του από την αρχή.
Και ποιος πιο κατάλληλος από τον Γιώργο Στεργιάδη, για να το ξετυλίξει; Άλλωστε, δεν υπήρξε στενός φίλος μόνο του Σβεν Γκόραν Έρικσον, αλλά του... πρώτου «Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ»!
Ο λόγος για τον Γκίντερ Μπένγκτσον, τον πρώτο προπονητή που ήρθε στην Ελλάδα, μόλις λίγους μήνες, μετά την κατάκτηση ενός ευρωπαϊκού τροπαίου, δηλαδή του Κυπέλλου UEFA με τη Γκέτεμποργκ το '87.
Αναλύει πώς ήρθε στον Παναθηναϊκό, πώς δεν πήγε στον Ολυμπιακό και πόσο διαφορετικό υπήρξε το ποδόσφαιρο τότε, τονίζοντας χαρακτηριστικά, πως οι ιδιοκτήτες των συλλόγων εκείνη την εποχή, ήταν «άλλης... πάστας άνθρωποι!»
❤️ How lovely is this to see.
— This Is Anfield (@thisisanfield) March 22, 2024
Sven-Goran Eriksson will fulfil a lifelong dream when he walks out at Anfield on Saturday as part of Liverpool's coaching team for the Legends match against Ajax.
“It’s like a dream,” he said of the opportunity. pic.twitter.com/c3ZomI3dXI
Το κεφάλαιο «Σβέν Γκόραν Έρικσον»: Τεράστια προσωπικότητα, σεμνός άνθρωπος!
Οι τίτλοι της καριέρας του Σβεν Γκόραν Έρικσον, μιλούν από μόνοι τους.
«Σήκωσε» τα πάντα στη Σουηδία με την Γκέτεμποργκ, ενώ την έφτασε έως και την κατάκτηση του Κυπέλλου UEFA, το 1982, απέναντι στο Αμβούργο, ένα μεγαθήριο της εποχής!
Τίτλοι ακολούθησαν και στην Μπενφίκα, και στη Ρόμα, ενώ στη Λάτσιο, κατέκτησε ξανά ευρωπαϊκό τρόπαιο: το τελευταίο Κύπελλο Κυπελλούχων που διοργανώθηκε ποτέ! Με εκείνη τη μυθική ομάδα της Λάτσιο, που έναν χρόνο μετά, έκανε το νταμπλ, στο τότε πανίσχυρο ιταλικό ποδόσφαιρο.
Παράλληλα, κάθισε στον πάγκο της Εθνικής Αγγλίας, πηγαίνοντας μαζί της στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2002, το EURO 2004, αλλά και το Μουντιάλ του 2006. Πώς ξεκίνησαν όλα, όμως;
Αμφότεροι υπήρξαν κακοί ποδοσφαιριστές και είχαν κρεμάσει τα παπούτσια τους. Έτσι γνωριστήκαμε. Ήταν παιδικοί φίλοι και ουσιαστικά, μαζί ανέλαβαν την Γκέτεμποργκ το 1979, ενώ βρισκόταν στη Β΄Εθνική, για να είναι έτοιμη μόλις επιστρέψει στην πρώτη κατηγορία. Γίναμε πολύ καλοί φίλοι στη συνέχεια.
Εκείνα τα πρώτα χρόνια, υπήρξαν μεγαλύτεροι σε ηλικία από αρκετούς ποδοσφαιριστές τους. Όσον αφορά στα όσα πέτυχαν; Δεν θα ξανασυμβούν ποτέ!
Ομάδα με παίκτες ερασιτέχνες, που τελείωναν τη δουλειά στις 15:00 και στις 15:30 ερχόντουσαν για προπόνηση, κέρδισε δύο φορές το Κύπελλο UEFA μέσα σε πέντε χρόνια. Χωρίς να αναφερθούμε στους εγχώριους τίτλους.
Στην πρώτη χρονιά τους στην Ευρώπη, δεν θέλω να πω λεπτομέρειες για το πώς αποκλείστηκε από τον Παναθηναϊκό. Στη δεύτερη κέρδισε την Μπαρτσελόνα με 3-0, ενώ έπρεπε να βάλει άλλα πέντε γκολ, και δύο εβδομάδες αργότερα, έχασε με 0-3, για πολλούς και διάφορους λόγους, και αποκλείστηκε στα πέναλτι. Την τρίτη χρόνια, κατέκτησε το Κύπελλο UEFA απέναντι στο Αμβούργο της εποχής, που έναν χρόνο αργότερα, σήκωσε το Κύπελλο Πρωταθλητριών στο ΟΑΚΑ! Υπάρχουν απίστευτες ιστορίες από τότε.
Ο Ερνστ Χάπελ στον τελικό, μετά το 1-0 υπέρ της Γκέτεμποργκ στη Σουηδία, είχε πει πως αν κερδίσουμε με λιγότερο από 2-0, θα απογοητευτώ πάρα πολύ.
Οι Γερμανοί στη ρεβάνς, είχαν τυπώσει ένα κασκόλ που έλεγε "UEFA Cup Winners 1982". Έρικσον και Μπένγκτσον με έστειλαν να πάω να πάρω ένα από αυτά τα κασκόλ. Το θυμάμαι ακόμη, γιατί το είχα πληρώσει εφτά μάρκα, πολλά λεφτά για εκείνη την εποχή.
Οι προπονητές καθόντουσαν και μιλούσαν στα αποδυτήρια, είχε πάει η ώρα 18:10 και στις 19:00, ξεκινούσε το ματς. Μιλούσαν μαζί μας έως και τις 18:45 και τους ρώτησαν πότε θα μπουν στα αποδυτήρια. Απάντησαν πως έχουν κρεμάσει το κασκόλ εκεί, κι αυτό πράγματι, έκανε τη δουλειά του.
Οι παίκτες έγιναν θηρία. Μπήκαν στο γήπεδο κι έκαναν το ματς της ζωής του. Νίκησαν μέσα στο Αμβούργο 3-0, εκείνη την ομάδα των Μάγκατ, Χρούμπες, και άλλων αστέρων».
Κι αυτές, είναι μόνο μερικές από τις ιστορίες που θυμάται ο Γιώργος Στεργιάδης, από τον Σβεν Γκόραν Έρικσον, καθώς τους συνδέει μία πολύ στενή φιλία, πολλών ετών.
«Πενήντα χρόνια είμαστε μαζί. Τόσο καλός και απλός. Τόσο μεγάλος άνθρωπος, αλλά σεμνός. Ήξερα από πέρυσι το καλοκαίρι για το πρόβλημα υγείας που αντιμετωπίζει. Η Λίβερπουλ ετοίμασε κάτι ωραίο γι' αυτόν και το αξίζει».
Γκίντερ Μπένγκστον: Ο «Μεντιλίμπαρ» της Ελλάδας, πριν τον Μεντιλίμπαρ!
Εκτός από τον Σβεν Γκόραν Έρικσον, ο Γιώργος Στεργιάδης είχε την τύχη, αλλά και τιμή, να είναι πολύ καλός φίλος του Γκίντερ Μπένγκτσον. Όταν ο πρώτος αποχώρησε για την Μπενφίκα, το καλοκαίρι του '82, ο δεύτερος ανέλαβε τα ηνία, για λίγους μήνες. Έπειτα δοκίμασε την τύχη του στη Νορβηγία και τη Βαλερένγκα, όπου είχε υπό τις οδηγίες του, ως ποδοσφαιριστή, τον μετέπειτα προπονητή του Ολυμπιακού, Τροντ Σόλιντ!
Εν τέλει, επέστρεψε τον Ιανουάριο του 1985 στην Γκέτεμποργκ και δύο χρόνια αργότερα, το 1987, κατάφερε να την οδηγήσει και πάλι, έως την κατάκτηση του Κυπέλλου UEFA!
Αυτός ήταν ο πρώτος προπονητής, που λίγους μήνες μετά την κατάκτηση ενός ευρωπαϊκού τροπαίου, «πάτησε» το πόδι του στην Ελλάδα. Ο Παναθηναϊκός τον ανακοίνωσε τον Ιανουάριο του 1988. Πώς, όμως, τον έπεισε να τον αναλάβει;
«Μας κάλεσε ένας καλός μου φίλος, ο Γιάννης Αμανατίδης. Από τις καλύτερες πένες στην Ελλάδα. Ένα παιδί-διαμάντι. Με ρώτησε αν μπορώ να τον φέρω στην Ελλάδα. Τότε στον Ολυμπιακό ήταν ο Κοσκωτάς και είχε πολλές αλλαγές. Υπήρχε ένας Γιάννης Καλογεράς που ήξερε τον Μπέγκτσον, γιατί ο Παναθηναϊκός τον είχε στείλει στη Σουηδία, για να "κατασκοπεύσει", για τα ματς με την Γκέτεμποργκ το 1985. Τον θυμάμαι σαν τώρα.
Ένας νεαρός, με κοστούμι Αρμάνι, σε ένα γήπεδο πλαστικό, με αέρα, σαν να είχε -20! Και πήγε ο Μπένγκτσον και του έφερε φόρμα, σκούφο, γάντια και κασκόλ, με τα χρώματα της Γκέτενμποργκ, για να μην κρυώσει. Αυτά δεν γίνονται! Όποτε πηγαίναμε μας κερνούσε τσάι, καφέ. Άνθρωπος με τα όλα του. Τεράστια προσωπικότητα.
Δέθηκαν ο Καλογεράς και ο Μπένγκτσον. Του είπε πως είμαστε πιο σταθεροί ως ομάδα, χωρίς πολλά σκαμπανεβάσματα και είναι επιθυμία του προέδρου, να αναλάβει τον Παναθηναϊκό. Τότε είπε το ναι. Ο πατέρας του Μπένγκτσον είχε τέσσερις εταιρείες. Δεν χρειαζόταν να δουλέψει. Ήρθε, γιατί αγαπούσε το άθλημα.
Ήταν φιλέλληνας. Όταν πρωτοήρθε στην Αθήνα, πήγαμε μαζί στην Παιανία και βρήκε κάποια μηχανήματα, με 1.5 πόντο σκόνη. Δεν ήταν όλα στρωμμένα. Χρειαζόταν χρόνος. Ο κάθε σύλλογος πρέπει να έχει μια γραμμή, να υπάρχει μία αρμονία. Έναν στόχο. Όλοι οι πρόεδροι και οι προπονητές έρχονται και φεύγουν. Δεν θα προσαρμόζεται η ομάδα στον προπονητή, αλλά ο προπονητής στην ομάδα. Ήθελε να δουλέψει. Επί εποχής Κοσκωτά όλοι ήθελαν πολλά λεφτά και γρήγορα. Το ίδιο συνέβαινε και στο ποδόσφαιρο.
Ο Μπένγκτσον είχε πει πως χρειάζονται τρία με πέντε χρόνια για να μάθουμε σύστημα σε μία ομάδα, που χρειάζεται το ελάχιστο 1.5 χρόνο, υπό νορμάλ προϋποθέσεις, δηλαδή οι παίκτες να ζουν καλά, να πληρώνονται στην ώρα τους. Χρειάζονται 22 παίκτες, να μάχονται για την θέση, να μάθουν να παίζουν ζώνη, ώστε οι κινήσεις τους να γίνονται μηχανικές.
Θα φας και πέντε γκολ και έξι γκολ. Έτσι έγινε στο ματς στη Ρουμανία κι έφυγε. Όλοι δουλεύουν για έναν σκοπό, κανείς δεν θέλει το κακό της ομάδας».
Πράγματι, ο Γκίντερ Μπένγκτσον μετά τη βαριά ήττα του Παναθηναϊκού από τη Ντιναμό Βουκουρεστίου με 6-1, τον Νοέμβριο του 1989, στους «16» του Κυπέλλου UEFA, απολύθηκε. Επέστρεψε, ωστόσο, στην Ελλάδα, για λογαριασμό του ΠΑΟΚ!
«Μετακόμισα στην Ελλάδα το 94/95 και γνώρισα τον Γιώργο τον Κούδα. Του είχα πει, πως ο Μπένγκτσον μου έλεγε πως για να έρθουν στην Τούμπα, έβλεπε τα παιδιά στο αεροδρόμιο, να ιδρώνουν τα χέρια τους, το μέτωπό τους, ήταν πολύ ανήσυχοι, γιατί θα συναντούσαν μία Τούμπα που έκαιγε. Χάναμε πριν ανέβουμε στην Θεσσαλονίκη. Μου είπες μπορείς να πεις στον φίλο σου να ανέβει; Ήρθε σχεδόν αφιλοκερδώς».
«Άλλης πάστας άνθρωποι»
Ένα μεγάλο μέρος της ζωής του, αλλά και καριέρας του, ο Γιώργος Στεργιάδης το πέρασε στη Σουηδία, άρα και μακριά από την Ελλάδα. Υπήρξαν πολλές αφορμές, όμως, για να μαθαίνει, από πρώτο χέρι, τι συμβαίνει στη χώρα.Είναι χαρακτηριστικές κάποιες ιστορίες που μοιράστηκε με το BN Sports, περιγράφοντας πώς βίωσε τους τότε παράγοντες, μιλώντας για ανθρώπους άλλης πάστας.
Μία ιστορία, από το 1982 και το Ολυμπιακός - Έστερ, το επιβεβαιώνει και παρότι έχουν περάσει τόσα χρόνια από τότε, αξίζει να προβληθεί.
«Το '83 η Μπενφίκα συνάντησε τον Ολυμπιακό. Κυριακή πρωί ήρθε στην Ελλάδα με αεροπλάνο. Περιμέναμε τον Σβεν Γκόραν Έρικσον στην Πλάκα σε ένα ξενοδοχείο και πήγαμε και τον πήραμε με ένα Opel 20ετιας που έτριζε ολόκληρο, και πήγαμε στο γήπεδο να δούμε Ολυμπιακός - ΑΕΚ.
Ήπιαμε ένα τσίπουρο για τρία λεπτά, υπό αστυνομική συνοδεία. Το βράδυ μας κάλεσε ο Νταϊφάς και οι Μιλτιάδης Μαρινάκης και ο Νίκος Ευθυμίου. Του έκανε δώρο ένας του Ολυμπιακού, την επόμενη ημέρα, ένα κομπολόι δώρο αξίας 1.500.000 δραχμές!
Δεν είναι, όμως, το μόνο περιστατικό που θυμάμαι και αποδεικνύει πως οι πρόεδροι εκείνης της εποχής, ήταν άλλης πάστας!
Δεν είμαι Ολυμπιακός, είμαι Πανσερραϊκός, αλλά είχα καλές επαφές με όλους, όντας στη Σουηδία. Στο πρώτο ποδοσφαιρικό ματς στο ΟΑΚΑ, ήταν 15/09/1982. Ολυμπιακός - Έστερ στο Κύπελλο Πρωταθλητριών.
Η ομάδα αυτή είχε ιδρυθεί από έναν άνθρωπο, πριν 60 χρόνια, που μετέπειτα ήταν παίκτης και πρόεδρος. Στην Αθήνα ήταν πρόεδρος της Έστερ 80 ετών. Ανέβηκαν Α' Εθνική και πήραν το πρωτάθλημα με την πρώτη σεζόν. Στιβ Σβένσον λεγόταν, πατέρας του μετέπειτα προπονητή με μετάλλιο το 1994. Είχε τάξει για το πρωτάθλημα δέκα ημέρες διακοπές σε ένα ζεστό μέρος. Και όταν κληρώθηκε με τον Ολυμπιακό, έφερε γύρω στα 60 άτομα και εμένα στο "Χανδρής".
Ήρθαν οικογένειες, παίχτηκε το ματς σε ένα γήπεδο με 85.000 κόσμο. Στο "Χανδρής" έτυχε να είναι Νταϊφάς και Ευθυμίου. Στις 14:30 με 14:45 ζητά τον λογαριασμό του ξενοδοχείου γιατί έφευγαν. Ήταν πολύ μεγάλος. Ο Σουηδός τον κοιτούσε, τον ξανακοιτούσε. Και λέω μισή ντροπή δική μου, είχα βοηθήσει τον Ολυμπιακό, είχα φέρει τον Άλστρεμ, είχα κάνει ρεπορτάζ. Του πήρα τον λογαριασμό και τον πήγα στο τραπέζι που έπιναν ουΐσκι. Του είπα «πρόεδρε ξέρω για εσάς αυτός ο λογαριασμός δεν είναι τίποτα, αλλά για τους Σουηδούς, θα διατηρήσουν δέκα παιδικές ομάδες για έναν χρόνο».
Του δίνω τον λογαριασμό και μου λέει «τι λέτε κύριε Στεργιάδη; Σας παρακαλώ». Υπογράφει, "μόνο σας παρακαλώ μην πείτε τίποτα γιατί θα νομίζουν ότι αγοράσαμε το παιχνίδι".
Στον επαναληπτικό ο Κοκολάκης, Σέλστρεμ και Γούναρης έσωσαν τρεις τέσσερις φορές γκολ στην γραμμή της εστίας. Και ο Κοκολάκης έτρεχε πάνω κάτω είχε κάνει τον αγώνα της ζωής του!
Εξαιρετικός άνθρωπος υπήρξε και ο πατέρας του Βαγγέλη Μαρινάκη, Μιλτιάδης. Άλλης πάστας άνθρωποι. Τόσο ισχυροί, αλλά και τόσο σεμνοί».
www.bnsports.gr
