Box to Box

Αν οι κεφαλιές προκαλούν άνοια, από τα 60 ματς ανά σεζόν, τι να περιμένουμε;

Αν οι κεφαλιές προκαλούν άνοια, από τα 60 ματς ανά σεζόν, τι να περιμένουμε;
Χάαλαντ, Γκάβι και Σον, είναι μόνο μερικά από τα «θύματα» αυτής της διακοπής. Και UEFA και FIFA άπραγες, απλώς περιμένουν την επόμενη. Αδιαφορούν για το S.O.S., μόνο και μόνο γιατί ξεχνούν, πως οι ποδοσφαιριστές κάποτε θα πάψουν να είναι 18 και 35!
Γράφει ο Φάνης Τσοκανάς

Θυμάμαι να διαβάζω ένα αφιέρωμα για τους ποδοσφαιριστές, κυρίως προηγούμενων δεκαετιών. «Πώς αποδείχθηκε ότι οι κεφαλιές έπαιξαν σημαντικό ρόλο, στην εμφάνιση άνοιας». Πάνω-κάτω, αυτός ήταν ο τίτλος. Μάλιστα, ένας Άγγλος γιατρός, είχε ζητήσει να υπάρχουν προειδοποιητικά μηνύματα πάνω στις μπάλες που χρησιμοποιούνται και σήμερα. Δεν γνωρίζω κατά πόσο εισακούστηκε, αλλά το συγκεκριμένο άρθρο, απλώς στάθηκε η αφορμή για ένα άλλο ζήτημα, σχετικό, αλλά πολύ πιο «καυτό» και επίκαιρο.

Χάαλαντ, Γκάβι, Εμερί, Σον, Βινίσιους, Καμαβινγκά, Ράσφορντ  -και η λίστα συνεχίζεται- αποκόμισαν τραυματισμούς ή ενοχλήσεις, σοβαρούς και μη, από τη διακοπή των εθνικών πρωταθλημάτων. Και πόσο απίθανο μοιάζει, όταν από την αρχή της σεζόν, έως τα μέσα του Νοέμβρη, έχουν αγωνιστεί κατά μέσο όρο, σε 20 ματς;

Προσθέστε μέσα σε αυτά, τις ενοχλήσεις του Ρόδρι πριν το ματς με την Κύπρο, που μπήκε άρον άρον στο επόμενο, και την εισβολή κόσμου, που κλήθηκε να διαχειριστεί ο Σαλάχ, στη Σιέρα Λεόνε. Και το κάδρο ολοκληρώθηκε.

Η αλήθεια είναι, πως ως ένα σημείο, μερίδιο ευθύνης φέρουν και οι παίκτες. Ή τουλάχιστον, αυτοί που έχουν την καριέρα τους «ταγμένη» στους αριθμούς. Σκέφτεστε τον Ντεσάν, να μην επιλέγει τον Εμπαπέ στο ματς με το Γιβραλτάρ, και να του στερεί τρία γκολ από τα στατιστικά του; Ίσως ο 24χρονος σταρ, τον ανάγκαζε να απολογηθεί δημοσίως.

Από εκεί και πέρα, όμως, το φταίξιμο βαραίνει απόλυτα τις αρμόδιες αρχές.

Οι ποδοσφαιριστές παίζουν στα «κόκκινα», για 10 μήνες τουλάχιστον, και αν είναι τυχεροί, και δεν υπάρχει κάποια άλλη υποχρέωση εντός καλοκαιριού, ίσως έχουν πάνω από δύο εβδομάδες ξεκούρασης το καλοκαίρι και τρεις συνολικά, μέσα στη σεζόν. Κι αντί να προτείνονται λύσεις, ακούγονται συνεχώς νέες ιδέες.

«Μουντιάλ ανά δύο χρόνια», «περισσότερες ομάδες στο EURO», «Champions League περισσότερων αγωνιστικών!» Ακόμα και το Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων, που καμιά φορά ξεχνάμε πως έγινε, από το 2025 θα έχει 32 ομάδες! Παράλληλα, ξεπηδούν τριτοδεύτερες διοργανώσεις, υπό τον «μανδύα» μιας ευκαιρίας για τους αδύναμους. Ναι, είναι. Ο λόγος υπαρξής τους, όμως, δεν είναι αυτός. Άλλωστε, το μεγάλο κομμάτι της πίτας, όπως το Champions League, αποδεικνύεται πως θέλει να γίνει πιο κλειστό κλαμπ, υπό τη νέα του μορφή.

Δηλώσεις παικτών, όπως οι μνημειώδεις του Τόνι Κρόος, πέφτουν στο κενό. Όπως και κείμενα σαν αυτό που διαβάζετε, κι έχουν γραφτεί, γράφονται και θα γραφτούν σε ολόκληρο τον πλανήτη.

«Money makes the football go round», σύμφωνοι, αλλά μπροστά στους ορατούς κινδύνους, πρέπει να υπάρξει επαναπροσδιορισμός προτεραιοτήτων, από όλες τις πλευρές. Γιατί υπάρχουν και οι αόρατοι. Εκείνοι που θα φανούν στον ξεχαρβαλωμένο οργανισμό των ποδοσφαιριστών του σήμερα, όταν δεν είναι πλέον στο διάστημα 18-35 ετών. Γιατί όσα κάνεις στο σώμα σου, πιέζοντάς το στα... κόκκινα, δεν τα ξεχνάει.

Κι αν οι κεφαλιές προκαλούν άνοια, τα 50 ματς με τον σύλλογο, και τα 10 με την εθνική ομάδα, μέσα σε έναν χρόνο 48 εβδομάδων, τι θα προκαλούν;

www.bnsports.gr

Ρoή Ειδήσεων

Δείτε επίσης



0