γράφει : Γιάννης Ψαράκης
Πέρυσι τέτοιο καιρό, παραμονές του Ευρωμπάσκετ τα ΜΜΕ γνώριζαν ένα προς ένα όλα τα ονόματα, τα χούγια και τα στέκια της πολυπληθούς αντιπροσωπείας των Μιλγουόκι Μπακς που, ορθώς, βρισκόταν στο πλευρό της μεγαλύτερης επένδυσης που είχε κάνει ο οργανισμός στην ιστορία του. Φέτος, πάλι, που οι παραπάνω έλαμψαν διά της απουσία τους οι ειδήσεις και η ενημέρωση γύρω από το πρόσωπο του Γιάννη Αντετοκούνμπο περιορίστηκαν στην “ανακοίνωση” της (δήθεν) συμμετοχής του στην προετοιμασία από την Ομοσπονδία και την μέσω social media ενημέρωση του Έλληνα σούπερ-σταρ ότι, αναμενόμενα, δεν θα δώσει το παρόν στο Παγκόσμιο Κύπελλο.
Γράφει ο Γιάννης Ψαράκης
Είμαι ο τελευταίος που θα αμφισβητήσω το δεδομένο πρόβλημα τραυματισμού του Γιάννη. Είμαι ο τελευταίος που θα επικρίνει την παρουσία της μισής ομάδας των Μπακς στην περσινή προετοιμασία όταν εν μία νυχτί “βαφτίστηκε” Ομοσπονδιακός τεχνικός και βοηθός του Δημήτρη Ιτούδη ένας εκ των βοηθών του Μπουντενχόλζερ. Δεν τίθεται καν θέμα ότι για έναν παίκτη που αρέσει δεν αρέσει σε ορισμένους αποτελεί περιουσιακό στοιχείο των Μπακς που του δίνουν όχι ένα αλλά δέκα καράβια λεφτά κάθε χρόνο, τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο θα έχουν αυτοί όσον αφορά στη συμμετοχή του ή όχι σε αγώνες της Εθνικής ομάδας της χώρας του. Και μην ακούσω “ναι αλλά ο Τζινόμπιλι” και “ο Νοβίτσκι έκανε άλλα”. Και αυτοί κάποια στιγμή υποχρεώθηκαν να σκύψουν το κεφάλι και να υπακούσουν τις άνωθεν εντολές όσο και αν δεν τους άρεσε. Όπως πιστεύω ακράδαντα πως δεν άρεσε και δεν αρέσει στον Γιάννη να του υποδεικνύουν τι να κάνει ειδικά για την Εθνική του. Την Εθνική μας.
Όλα τα παραπάνω όμως δεν αρκούν για να δικαιολογήσουν την εκτός των γραμμών πορεία που ακολούθησαν ΕΟΚ/Εθνική και παίκτης το φετινό καλοκαίρι. Μία πορεία που μόνο ως “παράλληλη” μπορεί να χαρακτηριστεί αφού ουδέποτε βρέθηκαν στην ίδια σελίδα. Δεν ξέρω αλλά δεν πιστεύω κιόλας ότι κάποιος από τις δύο πλευρές το επιδίωξε, η ουσία όμως δεν αλλάζει, ότι το φετινό καλοκαίρι άφησε ένα βαθύ σημάδι χαραγμένο στο “κορμί” και των δύο.
Από τότε, αρχές Ιουλίου, που οι ρεπόρτερ του ΝΒΑ επιβεβαίωσαν αυτό που ψιθυριζόταν για μέρες πριν στην Ελλάδα, ότι ο Giannis υποβλήθηκε σε επέμβαση στο γόνατο που πιθανότατα θα τον κρατούσε εκτός Παγκόσμιου στα δικά μου μάτια τόσο η ΕΟΚ όσο και ο Γιάννης έπαιζαν ένα παιχνίδι της υπομονής χωρίς να ακουμπάνε την ουσία. Ο μεν Greek Freak έκανε όπως σχεδίαζε το πρόγραμμά του. Μακράς διάρκειας τουρνέ στην Κίνα, επίσκεψη (επιτέλους) στην πατρίδα των γονιών του τη Νιγηρία, συμβατικές υποχρεώσεις για τους μπόλικους χορηγούς του, όσα δηλαδή κάνει ένας σταρ παγκόσμιας εμβέλειας. Στην ΕΟΚ όπως από την πρώτη μέρα της διοίκησης Λιόλιου φάνηκε το ζητούμενο ήταν η επικοινωνιακή διαχείριση της υπόθεσης και μόνον αυτή. “Δηλώθηκε” στο ρόστερ της προετοιμασίας ώστε να μείνει ανοιχτή μια χαραμάδα συμμετοχής του όσο και αν οι παροικούντες στην Ιερουσαλήμ γνώριζαν πολύ καλά ότι δεν υπήρχαν παρά ελάχιστες πιθανότητες αυτό να συμβεί.
Επαφή των δύο πλευρών; Η παραμικρή. Media day της ομάδας; Πουθενά ο Γιάννης. Φωτογράφιση της ομάδας; Ξανά απών. Φιλικό με τη Σλοβενία στο ΟΑΚΑ που είχε πολυδιαφημιστεί ως Γιάννης εναντίον Λούκα και μπήκε ως εξτραδάκι η βράβευση (που εν μέρει εξελίχθηκε σε παρωδία με ευθύνη και της Ομοσπονδίας, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία) του τεράστιου Νίκου Γκάλη; Όχι μόνο δεν εμφανίστηκε ο Γιάννης (που την προηγούμενη μέρα είχε ποστάρει φωτογραφία του από το γυμναστήριο του ΣΕΦ) αλλά σε μία πρωτοφανή στα χρονικά κατάσταση, η απουσία του “θάφτηκε” από τη συντριπτική πλειοψηφία των ΜΜΕ.
Εξήγηση; Καμία. Και όποτε ο Ομοσπονδιακός τεχνικός Δημήτρης Ιτούδης κλήθηκε (κακώς) να μαζέψει τα κομμάτια της Ομοσπονδίας απαντούσε με γενικότητες για τον τραυματισμό και την αποθεραπεία του. Δεν συζητάω καν το αν από την Ομοσπονδία ζήτησαν ή έλαβαν οποιαδήποτε ενημέρωση σχετικά με τις εξετάσεις ή την επέμβαση, είπαμε, είναι, ορθώς, αποκλειστικό θέμα των Μπακς. Όμως έστω για τα μάτια του κόσμου θα μπορούσε να είχε γραφτεί έστω μία ανακοίνωση, κάτι, από την Ομοσπονδία που εδώ και εβδομάδες είχε αρκεστεί στο “απουσιάζει λόγω τραυματισμού”.
“Πάμε για άλλα, για τους Ολυμπιακούς του 2024” θα πει ο αισιόδοξος για την επόμενη -εν δυνάμει- συμμετοχή του Giannis με τη γαλανόλευκη. Λες και ξέρει κανείς τι θα γίνεται όχι σε ένα χρόνο αλλά σε μία εβδομάδα από σήμερα, αλλά ΟΚ θα ανέβω κι εγώ στο βαγόνι αυτό γιατί παίκτη σαν τον Γιάννη ούτε είχαμε ούτε πιστεύω ότι θα προλάβουμε να δούμε στο υπόλοιπο της ζωής μας. Θέλω να πιστεύω με μεγαλύτερη διαφάνεια, λιγότερα “σκοτεινά” σημεία και με τις δύο πλευρές να περπατάνε πιασμένες χέρι-χέρι.
www.bnsports.gr
