γράφει : Γιάννης Ψαράκης
Περιμένοντας το αν ο Σβι Μιχάϊλιουκ θα συμπληρώσει μια ντουζίνα προσθήκες στο ρόστερ του Παναθηναϊκού ενόψει τις νέας σεζόν οι προσδοκίες του κόσμου της ομάδας έχουν εκτοξευτεί στα ύψη. Αναμενόμενο αφού οι μεταγραφές ήταν και ηχηρές και εντυπωσιακές κάνοντας «γκελ» τόσο εντός όσο και εκτός συνόρων όμως επειδή η Ρώμη δεν χτίστηκε σε μια μέρα, καλό είναι οι πράσινοι να διαθέτουν και την απαραίτητη και απαιτούμενη σε αυτές τις περιπτώσεις υπομονή.
Γράφει ο Γιάννης Ψαράκης
Από την άλλη βέβαια όταν ο νέος προπονητής της ομάδας Εργκίν Αταμάν είχε οριοθετήσει τους στόχους πριν καν αναλάβει επίσημα να φτάνουν μέχρι το Final-4 της Ευρωλίγκα και (φυσικά) την κορυφή στην Ελλάδα, είναι λογικό οι απαιτήσεις και οι προσδοκίες να τρυπάνε ταβάνι. Κάτι το οποίο δεν συνάδει ούτε με τη συνολική παρουσία του Παναθηναϊκού την τελευταία διετία ειδικά στην Ευρωλίγκα, ούτε με το θλιβερό εντός των συνόρων φινάλε που είχε μόλις πριν από 50 μέρες η σεζόν στη Basket League με τα μεγάλης έκτασης επεισόδια, τις ζημιές και τη διακοπή του τελευταίου τελικού…
Τα δεδομένα για τον Παναθηναϊκό λοιπόν είτε πάρει είτε όχι τον Ουκρανό φόργουορντ είναι τα εξής. Όντως έκανε τα περισσότερα από τα ψώνια του από το λεγόμενο πάνω ράφι. Όντως κατάφερε και συσπείρωσε τον κόσμο του που ειδικά μετά τα όσα έγιναν στον 4ο τελικό φαινόταν μπερδεμένος έως και ξενερωμένος. Όντως παρά τις αστοχίες που υπήρχαν (Πάντερ, ΛεΝτέι ίσως και Μίροτιτς) κάτι που είναι φυσικά μέσα στο πρόγραμμα, εφήρμοσε το Plan B που είχε σχεδόν στην εντέλεια. Πήρε παίκτες με ηγετική φυσιογνωμία (Σλούκας, Βιλντόζα), με προσωπικότητα και μπόλικη αστρόσκονη γύρω τους (Ερνανγκόμεθ), ρολίστες (Γκραντ, Γκάτι), πρότζεκτ (Μπαλτσερόβσκι, Μωραϊτης, Κ. Αντετοκούνμπο) ή περπατημένους στην Ευρωλίγκα (Λεσόρ, Μήτογλου, Παπαπέτρου) αλλά το ζητούμενο είναι το πως όλοι αυτοί θα ταιριάξουν μεταξύ τους. Κάτι καθόλου μα καθόλου εύκολο όσες… μαγικές ικανότητες και αν επιστρατεύσει ο Εργκίν Αταμάν.
Οι φίλοι των πράσινων που αυτή τη στιγμή ταξιδεύουν ήδη στο… Final-4 του Βερολίνου τον Μάιο του 2024 θα πρέπει να οπλιστούν με υπομονή όπως φυσικά και η διοίκηση της ομάδας που στο πρόσφατο και πιο μακρινό παρελθόν δεν είχε ούτε τις αντοχές, ούτε την ευελιξία, ούτε τον τρόπο να απορροφήσει τους κραδασμούς από άσχημα αποτελέσματα ζητώντας «εδώ και τώρα» επιτυχίες. Και δει κόντρα στον αιώνιο αντίπαλο Ολυμπιακό απέναντι στον οποίο πλέον μετράει το χειρότερο σερί στην ιστορία (14 ήττες) των μεταξύ τους αναμετρήσεων και συνολικά 16 ήττες στους 17 τελευταίους μεταξύ τους αγώνες. Και το γεγονός ότι μέσα σε μία εβδομάδα τέλη Σεπτέμβρη (Super Cup) αρχές Οκτώβρη (1η αγωνιστική Ευρωλίγκα) οι δύο ομάδες θα συναντηθούν κατά πως φαίνεται δύο φορές με τον Ολυμπιακό να έχει σαφέστατο προβάδισμα όντας πιο δεμένος παρά τις τεράστιες απώλειες που είχε (Σλούκας, Βεζένκοφ) μόνο… καλό δεν είναι για τον Αταμάν και την ομάδα του.
Όσοι περιμένουν ότι οι 12 νέοι παίκτες θα μπουν ξαφνικά μέσα στο γήπεδο και θα… πετάνε τόσο ατομικά όσο και ομαδικά, με αρκετούς εξ αυτών να προέρχονται από τη συμμετοχή τους στο Παγκόσμιο Κύπελλο (Χουάντσο, Λεσόρ, Παπαπέτρου κ.α.) είναι γελασμένοι. Όσοι περιμένουν ότι και οι 12 νέοι παίκτες “θα βγουν” και θα μπουν στο πετσί του ρόλου που τους ετοιμάζει ο Αταμάν πλανώνται πλάνην οικτράν. Ναι ο Παναθηναϊκός θα είναι (πολύ, έως πάρα πολύ) καλύτερος από την προηγούμενη διετία, ναι θα είναι πιο ανταγωνιστικός, όμως τίτλους και διακρίσεις δεν κέρδισε καμία ομάδα από τον… Ιούλιο εκτός από τον άτυπο του... «πρωταθλητή των μεταγραφών». Τον οποίο ειδικά στο πράσινο στρατόπεδο τα τελευταία χρόνια άκουγαν και διάβαζαν συνεχώς ότι κατακτούσαν μέσα στο καλοκαίρι αλλά τον χειμώνα τα… summer kisses του τραγουδιού γίνονταν winter tears.
Ο Παναθηναϊκός λοιπόν χρειάζεται χρόνο, τύχη (να αποφύγει τραυματισμούς κομβικών παικτών) και... ψήσιμο ως ομάδα για να γίνει πρωταγωνιστής ειδικά στην Ευρωλίγκα αφού αρκετοί από τους παίκτες του ναι μεν διαθέτουν... ISO από το ΝΒΑ όχι όμως από την πιο σκληρή και αδυσώπητη κάποιες φορές κορυφαία ευρωπαϊκή διασυλλογική διοργάνωση. Σκεφτείτε μόνο το εξής: Αν από το ρόστερ του Παναθηναϊκού αφαιρέσει κανείς τις 353 συμμετοχές στην Ευρωλίγκα μόνο του Σλούκα οι υπόλοιποι «πράσινοι» μετράνε περισσότερες συμμετοχές σε αγώνες του ΝΒΑ (912) απ' ότι στην Ευρωλίγκα (903). Όλοι μαζί! Εντυπωσιακό ως στατιστικό για την «προέλευση» και το παρελθόν των περισσότερων νέων «πράσινων», όμως στην Ευρωλίγκα αυτά τα στατιστικά πάνε... περίπατο.
