Ο Άρης, προς τιμήν του, για πρώτη φορά μετά από καιρό είχε διάρκεια στο παιχνίδι του, καταθέτοντας στη Φιλαδέλφεια ψυχή και πάθος να πάρει αποτέλεσμα! Η ΑΕΚ όμως έχει ρόστερ, έδρα και δίψα γι’ αυτόν τον τίτλο…
Γράφει ο Θοδωρής Καρβουνιάρης
Το πρωί της Κυριακής, εκεί που μετρούσες τις ώρες, να πας γηπεδάκι να χαρείς λίγο μπαλίτσα, σκάει η είδηση με τους Πολωνούς διαιτητές του ΑΕΚ – Άρης. Και μετά το όλο… πανηγύρι. Αρχικά, η γνωστή πλευρά, ξεκίνησε την κατακραυγή για Μπένετ που έφερε «μεθυσμένους διαιτητές» και μετά από λίγο να έχουμε επική… τούμπα, ότι «κακώς θα παίξουν Έλληνες διαιτητές στο ΑΕΚ – Άρης» και πως οι Πολωνοί ήταν… «αθώοι»! Αν μη τι άλλο είναι διασκεδαστικές κάποιες συμπεριφορές… Το θετικό είναι πως και η ΑΕΚ και ο Άρης συναίνεσαν να γίνει το ματς και να μην τιναχτεί το πρωτάθλημα στον «αέρα», όπως θέλουν κάποιοι. Στο τέλος της ημέρας, όμως, σε Περιστέρι, Τούμπα και χθες (09/04) με τον Άρη στη Φιλαδέλφεια η ΑΕΚ ξεπέρασε τους… σκοπέλους και κέρδισε πεντακάθαρα!
Για να κλείσουμε γρήγορα και το θέμα διαιτησία για χθες, ο Διαμαντόπουλος, που ο άνθρωπος κλήθηκε λίγες ώρες πριν τη σέντρα να παίξει ένα σημαντικό παιχνίδι, αλλά και οι βοηθοί του έκαναν κάποια λαθάκια. Το πιο σοβαρό η μη αποβολή του Ετέμπο στη φάση του πέναλτι στο 35’. Είναι δεύτερη κίτρινη στον χαφ του Αρη που κακώς δε δόθηκε. Καλή καρδιά, πάμε παρακάτω.
Είδαμε ένα εξαιρετικό παιχνίδι χθες στη Φιλαδέλφεια. Ήταν καλός και ο Αρης. Έβαλε ένταση, είχε πλάνο, είχε διάρκεια στο παιχνίδι του, είχε μεγάλο πάθος. Γενικά ο Άρης έκανε χθες ίσως το καλύτερό του ματς σε διάρκεια, εδώ και πολύ καιρό. Με τον Ολυμπιακό για παράδειγμα στο Καραϊσκάκη έβγαλε αντίδραση μετά το 2-0 και τις αλλαγές του Τερζή, παίρνοντας το 2-2. Με τον Παναθηναϊκό στο Χαριλάου, έχασε μάλλον εύκολα, όντας νωχελικός. Σαν τον… Ολυμπιακό χθες στη Λεωφόρο, για παράδειγμα… Στη Φιλαδέλφεια, πάλι, Άρης έπαιξε (και μπράβο του) το ματς από την αρχή ως το τέλος και δίχως αύριο, έχοντας φυσικά έναν συγκλονιστικό Κουέστα κάτω από τα δοκάρια, ο οποίος ξαφνικά είχε χαθεί στα τελευταία παιχνίδια και γύρισε χθες… Για όλα αυτά η νίκη της ΑΕΚ, όπως ήρθε, δίνει τεράστια αξία.
Δεν είναι ώρα να μπαίνουμε σε φάση «ανησυχίας» για κάποια κακώς κείμενα που παρουσιάζει η ΑΕΚ στο παιχνίδι της. Σημασία έχουν αποκλειστικά και μόνο οι τρεις βαθμοί. Κι αυτοί έρχονται, με την ομάδα να κάνει τρεις μεγάλες νίκες σε μία εβδομάδα. Οντως, όμως, χθες, υπήρξε σοβαρό θέμα στο αμυντικό κομμάτι για περίπου 65 λεπτά, αλλά και στο δημιουργικό στο πρώτο ημίχρονο. Η απουσία του Πινέδα από την αρχική ενδεκάδα ήταν λογική, όμως ο Μεξικανός έλλειψε χθες. Είναι παίκτης που παίζει ανάμεσα στις γραμμές και δημιουργεί υπεραριθμία όταν η ΑΕΚ κάνει σετ παιχνίδι. Πρέπει όμως να πάρει κι αυτός ανάσες. Η απουσία του Πινέδα σε συνδυασμό με το μέτριο αγωνιστικό «φεγγάρι» που διανύει ο Γκατσίνοβιτς, το όχι καλό προωθητικό παιχνίδι του Γιόνσον και το… σοκ του Αραούχο από τη χαμένη ευκαιρία που έχασε στο 2’, έφεραν προβληματάκια στην ανάπτυξη της ΑΕΚ. Ανησυχία περισσότερη όμως έφερε η συμπεριφορά της ΑΕΚ στις στημένες μπάλες του Άρη. Τόσο η γενική συμπεριφορά των παικτών, όσο και του Αθανασιάδη.
Από εκεί και πήραν ήρθαν τα παιδιά από τον πάγκο και έκαναν τη δουλειά. Ο Τσούμπερ ήταν ο λυτρωτής. Ολοι μιλούν γι’ αυτόν και δικαίως. Το γκολ που κάνει στο 2-1 είναι φανταστικό και δίνει νίκη! Όμως θα σταθώ στον Μάνταλο. Ήρθε πάλι από τον πάγκο σε σημείο που η πίεση ήταν τεράστια. Το 1-1 παρέμενε. Το άγχος μεγάλωνε. Μπήκε με ψυχολογία, διάθεση και πάθος και έκανε τη διαφορά. Είναι απίστευτα σημαντικό για μια ομάδα που κάνει πρωταθλητισμό να φέρνει παίκτες από τον πάγκο της και να κάνουν τη διαφορά. Και η ΑΕΚ έχει ρόστερ που με τις αλλαγές της παίρνει πολλά πράγματα. Όπως πολλά πράγματα πήρε χθες και από τον κόσμο της. Στις τεράστιες ευκαιρίες του Αραούχο, στην απίθανη επέμβαση του Κουέστα στο σουτ του Τσούμπερ, πριν το 2-1 και γενικά δεν έβαλε στην ομάδα παραπάνω πίεση. Αντιθέτως, παρά το άγχος, είχε καλή διάθεση, είχε καλό παλμό η εξέδρα, είχε πίστη. Ετσι κι ακόμη καλύτερα πρέπει να πάει ως το τέλος.
Όπως αντιλαμβάνεστε όλοι πλέον, κάθε ματς της ΑΕΚ είναι και ένας... πόλεμος από κάθε άποψη. Δεν το θεωρώ κακό! Αντίθετα, καλά κάνουν οι αντίπαλοι και «πεθαίνουν» στο γήπεδο! Ετσι, θα είναι πιο γλυκό το… μεθύσι στο φινάλε!
