γράφει : Άλκης Τσαβδαράς
«Φωνές» και «αδικίες» με το καλησπέρα. Τα Play Off στη Super League προσφέρουν αρκετό αλατοπίπερο, ήδη από την πρεμιέρα τους. Η διαιτησία στο επίκεντρο, η elite διαιτησία προ των πυλών, για να ηρεμήσει (;) η κατάσταση. Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός, ΑΕΚ, ΠΑΟΚ «βράζουν» και ζητούν αλλαγές. Αν επιτευχθούν, θα σταματήσουν τις διαμαρτυρίες;
Γράφει ο Άλκης Τσαβδαράς
Οι διαιτησίες με elite ρέφερι στη Super League θα βελτιώσουν την εικόνα των ομάδων; Θα σταματήσει η γκρίνια, η καχυποψία, η μουρμούρα; Θα ωθήσει τα κλαμπ του πιο ανταγωνιστικού πρωταθλήματος των τελευταίων ετών να επικεντρωθούν μόνο στο αγωνιστικό κομμάτι και στη διεκδίκηση του τίτλου; Μακάρι να προχωρήσουν οι αρμόδιοι στην επίτευξη της συγκεκριμένης λύσης, μακάρι να καρποφορήσουν οι αγωνιώδεις προσπάθειες που καταβάλλουν τα τελευταία 24ωρα, ώστε να αποδειχτεί αν μας ενδιαφέρει τελικά το ποδόσφαιρο ή μόνο η φασαρία...
Η πρεμιέρα των Play Off εμπεριείχε φωνές. Δικαιολογημένες. Έλληνας διαιτητής στο Βόλο, διεθνείς διαιτητές σε Χαριλάου και Νέα Φιλαδέλφεια. Δεν αρκούν απ’ ότι φαίνεται για να αποδοθεί Δικαιοσύνη στο χορτάρι. Η elite (διαιτησία) είναι το Α και το Ω στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Με αυτήν ο κόσμος μας θα είναι λαμπερός και με ηλιοφάνεια. Θέλω να πιστεύω. Είμαι αισιόδοξος...
Αν θέλετε την άποψή μου, χρήματα τα οποία επενδύονται σε ξένους διαιτητές, ειδικά με τόσο υψηλή συχνότητα, είναι πεταμένα χρήματα. Τουλάχιστον για Ομοσπονδίες του (ποδοσφαιρικού) επιπέδου μας. Το ποδόσφαιρο, το άθλημά σου, το προστατεύεις με εγκαταστάσεις, με υποδομές, με δυνατούς παίκτες, με ανταγωνιστικές ομάδες. Μην μπερδεύεστε, το ότι η κούρσα τίτλου διατηρεί το ενδιαφέρον του στο πικ, δεν έχει να κάνει (τόσο) με τον ανταγωνισμό ή την ποιότητα. Αφενός υπάρχει η (αρχική) πτώση σε απόδοση και εικόνα του Ολυμπιακού, αφετέρου το ξέσπασμα του Παναθηναϊκού και εν συνεχεία η δουλειά των υπολοίπων. Νομίζετε στην Bundesliga, όπου τρέχουν δίπλα-δίπλα, είναι το ίδιο καλή η Ντόρτμουντ με την Μπάγερν; Ε όχι δα...
Και πάλι, θεμιτό είναι, έτσι πρέπει και αυτό είναι το σωστό. Να υπάρχει η σχετική... κοκορομαχία για τον τίτλο. Εμάς τους ουδέτερους, καλό μας κάνει. Κρατάει το σασπένς στα ύψη, ο κόσμος έχει το ενδιαφέρον του. Προσωπικά με ενοχλεί η αθέτηση συμφωνιών. Του στιλ: η Super League αποφασίζει αυτό, η ΚΕΔ ορίζει τους άλλους, η ΕΠΟ δεν «ακούει» ή κάνει τα δικά της. Πλήρης σύμπνοια, για μία ακόμα φορά. «Ναι, μπράβο, δεν μας λες κάτι καινούργιο φίλε...». Έλα ντε, δεν ανακαλύπτει κανείς την Αμερική.
Η ενέργεια που σταλάται σε ανακοινώσεις και τα συναφή, τα έγραψα και την προηγούμενη φορά. Το θεωρώ υποκρισία. Ίσα-ίσα χάνεις το στόχο σου. Αυτό νομίζω και κάθε αντίλογος δεκτός. Δεν μπορώ να αποκλείσω το ενδεχομένο ότι μένει... αμέτοχο το ποδοσφαιρικό τμήμα από την όλη ιστορία. Αποδεικνύεται άλλωστε από το πόσο.... τσιτωτημένοι είναι οι ποδοσφαιριστές στο γήπεδο. Άλλο να μάχεσαι με νύχια και με δόντια για κάθε βαθμό, για καθέ μπαλιά, για κάθε εκατοστό και άλλο η εικόνα που παρουσιάζουν στον αγωνιστικό χώρο. Ακόμα και ο ήρεμος και πράος προπονητής του Βόλου, Κώστας Μπράτσος, μου έκανε μεγάλη εντύπωση πώς δέχτηκε δύο κίτρινες κάρτες μέσα σε τρία δευτερόλεπτα, στο 78ο λεπτό του αγώνα με τον Ολυμπιακό και με το σκορ στο 0-2. Εξαίρεση ναι. Τυχαίο ότι συνέβη στην 1η αγωνιστική των Play Off. Ίσως και όχι...
Να δούμε την πλευρά της ΚΕΔ; Ας τη δούμε κι’ αυτή. «Δεν μπορεί ο Μπένετ να καλεί τρεις elite διαιτητές κάθε Κυριακή, γιατί έχουν υποχρεώσεις στα εγχώρια πρωταθλήματα». Λογικό μου ακούγεται. Γιατί ο καλός Ολλανδός να μη σφυρίξει το Άγιαξ - Αλκμάαρ και να έρθει για το ΑΕΚ - ΠΑΟΚ; Αμέσως, όμως, προκύπτει η απορία: ο Κλάτενμπεργκ πώς τους έφερνε τα περασμένα χρόνια. Νταμπάνοβιτς κάκιστος, ο Σουηδός στο Χαριλάου (με ματς μόνο στο Γιουρόπα Λιγκ) ανεκδιήγητος. Μοιάζει να μην είναι άμοιρη ευθυνών η Επιτροπή και ο Μπένετ πρέπει να «πιέσει» καταστάσεις, ώστε να έχει ήρεμο το κεφάλι του. Αλλιώς, κάθε εβδομάδα και στον... τάκο.
Αναμένουμε τις εξελίξεις. Διατηρώ την κρυφή ελπίδα πώς η προτεραιότητα στο ποδόσφαιρο θα αλλάξει. Ότι θα ασχοληθούμε πράγματι με τους πρωταγωνιστές και όχι με τους «άνδρες με τα μαύρα». Το τονίζω, κρυφή ελπίδα...
