γράφει : Χρήστος Σωτηρακόπουλος
Ο Γκάρεθ Μπέιλ έριξε τους τίτλους τέλους στην καριέρα του, και το σίγουρο είναι πως με βάση το τι κατέκτησε υπήρξε πολύ πετυχημένος! Σαφέστατα υπάρχουν οι αντιρρήσεις και βέβαια η γκρίνια των Ισπανών που νοιώθουν προδομένοι γιατί θεωρούν πως έβαζε πάντα την Ουαλία και το γκολφ πιο μπροστά από την Ρεάλ! Κακά τα ψέματα όμως, δεν πρόσφερε και λίγα και στο κάτω κάτω της γραφής δεν πρέπει να κρίνουμε πως θέλει κάποιος να ζήσει τη ζωή του, ειδικά όταν στο τέλος της ημέρας έχει πετύχει αδιανόητα πολλά!
Σχετικά Άρθρα
Η αξέχαστη παράσταση του Γκάρεθ Μπέιλ απέναντι στην Ίντερ και το χατ-τρικ που τον έκανε ξακουστό στην Ευρώπη! (video)
Γκάρεθ Μπείλ: Τα τρία μοναδικά ρεκόρ του Ουαλού!
Γραφεί ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος
Έχω έναν φίλο που μου στέλνει πολύ συχνά μηνύματα με τις απόψεις του τις οποίες μετράω σημαντικά αν και τις περισσότερες φορές διαφωνώ μαζί του, τον Άκη Ασημακόπουλο που μου έγραψε σχετικά με τον Μπέιλ τα εξής ακούγοντας την τοποθέτηση μου στον BwinΣΠΟΡ Fm.
«Ήταν εκκεντρικός και ιδιόρρυθμος σαν τον Γιόχαν Κρόιφ ας πούμε. Αυτό δεν αμφισβητείται καν. Αυτό όμως που άφησε τον κόσμο με ανοιχτό το στόμα στην καριέρα του ήταν τα συγκλονιστικά γκολ που μπορούσε και πετύχαινε ( αυτά τα λίγα που πέτυχε) και που ξεκάθαρα σου έδιναν την εντύπωση ότι ποτέ δεν έκανε limit up ως παίκτης στην δυναμική του και ακολούθως ότι ενώ δεν πίστευες πως μπορούσε ο συγκεκριμένος παίκτης να σκοράρει με αυτόν τον τρόπο… αυτός σου αποδείκνυε ότι : Μπορώ!! Πλήρης αιφνιδιασμός των ματιών μας ως προς τις διαφορετικές δυνατότητες που διέθετε»
Δεν διαφωνώ λοιπόν αλλά επαναλαμβάνω την άποψή μου πως ο Μπέιλ ήξερε ότι με το ταλέντο του αρκούσε για να ξεχωρίσει! Δεν ήθελε ζόρια! Και συμφωνώ απόλυτα με αυτό που έγραψε, ο Henry Winter στην Αγγλία, πως εάν ένιωθε πως ζορίζεται μπορεί να μην είχε κάνει τελικά αυτή την καριέρα! Είναι μια άποψη. Εκεί που ένιωθε ότι τον αγαπούν πολύ, δηλαδή με την εθνική ομάδα, ήταν πάντα καθοριστικός!
Το παλμαρέ του Γκάρεθ Μπέιλ περιλαμβάνει:
5 Champions League (13/14, 15/16, 16/17, 17/18, 21/22)
4 Παγκόσμια τρόπαια συλλόγων (2014, 2016, 2017, 2018)
3 πρωταθλήματα Ισπανίας (16/17, 19/20, 21/22)
1 Κύπελλο Ισπανίας (13/14)
3 Σούπερ Καπ (2017, 2020, 2022)
3 Ευρωπαϊκά Super Cups (2014, 2016, 2017)
1 πρωτάθλημα MLS (21/22)
1 Λιγκ Καπ Αγγλίας (07/08)
Υπολογίστε ότι εκείνο το Λιγκ Καπ του 2008 είναι ο τελευταίος τίτλος της Τότεναμ έως σήμερα, πως το 2014 πέτυχε το ωραιότερο γκολ ποτέ στους τελικούς των Copa del Rey με μια ασύλληπτη ατομική προσπάθεια και το 2018 το ψαλίδι απέναντι στη Λίβερπουλ στο Κίεβο άνετα διεκδικεί θέση στην κορυφαία τριάδα των τερμάτων σε τελικούς Κυπέλλου Πρωταθλητριών ή Champions League! Ένας ακόμα τελικός κρίθηκε από την απίστευτη δική του εμφάνιση και του Ντι Μαρία το 2014 στη Λισαβόνα εναντίον της Ατλέτικο Μαδρίτης στην παράταση με 4-1.
Ωστόσο ολόκληρη ιστορία την καταλαβαίνει κανείς μόνο αν βάλει δίπλα και το τι πέτυχε με την εθνική Ουαλίας! Μία ομάδα που δεν είχε πάει από το 1958 σε καμία μεγάλη διοργάνωση παρότι κατά καιρούς διέθετε σπουδαίους ποδοσφαιριστές όπως τον Ράιαν Γκιγκς, τον Μαρκ Χιούζ, και τον Ιαν Ρας. Και όμως, μόνιμα αποτύγχανε να περάσει σε κάποια τελική φάση από την εποχή του μυθικού Τζον Τσαρλς και της παρουσίας της στα προημιτελικά του Μουντιάλ το 1958.
Με τον Μπέιλ να πρωτοστατεί, η Ουαλία έφτασε στα ημιτελικά του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος του 2016 όπου αποκλείστηκε από την μετέπειτα πρωταθλήτρια Ευρώπης Πορτογαλία του Κριστιάνο Ρονάλντο, ενώ πήγε σε άλλες δύο διοργανώσεις στο EURO του 2020 και στο πρόσφατο Μουντιάλ! Για τον ίδιο, πάντα το να παίζει με το εθνόσημο ήταν η μεγαλύτερη τιμή και εκεί ευχαριστιόταν το ποδόσφαιρο περισσότερο από οπουδήποτε αλλού, γι’ αυτό και δεν έλειψε ποτέ ούτε από φιλικό παιχνίδι ή από αδιάφορα ματς των ομίλων, παραδείγματος χάρη κόντρα στην Μολδαβία όταν η πρόκριση είχε ήδη εξασφαλιστεί!
Τα 100 εκατομμύρια ευρώ που κόστισε στη Ρεάλ το 2013 τα έβγαλε πολλαπλά! Μην ακούτε τις σαχλαμάρες που γράφουν κάποιοι Ισπανοί περισπούδαστοι αρθρογράφοι που αν μπορούσαν καθημερινά θα ρωτούσαν τον Πέρεθ μέχρι και τι γραμματοσειρά να βάλουν στα κείμενα τους! Εκεί μιλάει το θυμικό που ποτέ δεν υπήρξε καλός σύμβουλος!
Ο Γκάρεθ Μπέιλ όταν έλεγε «Ουαλία, Γκολφ, Μαδρίτη», με αυτή τη σειρά δεν πρόσβαλλε κανέναν! Θα είχε προσβάλει εάν δεν είχε βοηθήσει στην κατάκτηση τόσων τίτλων. Και από πότε για να έχουμε το καλό ερώτημα, βάζουμε εισαγγελείς για να μας λένε τι πρέπει και τι δεν πρέπει να προτιμάει κάποιος, ακόμα και ένας σούπερ σταρ; Και όπως είπε ο ίδιος, αισθάνεται τυχερός που μπόρεσε να εκπληρώσει τα όνειρά του σε αυτή την καριέρα των 17 ετών που έκανε! Πόσοι αλήθεια από όλους αυτούς που τον κρίνουν μπορούν να πουν κάτι ανάλογο;
