γράφει : Χρήστος Σωτηρακόπουλος
Στο παρελθόν τρεις φορές μια ομάδα από την Αφρική έφτασε κοντά στο να μπει στην τετράδα. Ούτε όμως το Καμερούν το 1990, ούτε η Σενεγάλη το 2002, ούτε και η Γκάνα που ήταν πιο κοντά από όλους το 2010, το κατάφεραν ακριβώς γιατί δεν είχαν αυτή την πλήρη προσήλωση στο παιχνίδι και την εκπληκτική οργάνωση που διαθέτει το Μαρόκο. Το οποίο σε κάθε γύρο ξεπερνάει τον εαυτό του αλλά πλέον έχει πάψει και να είναι έκπληξη!
Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος
Πάνε σχεδόν τρεισήμισι δεκαετίες από τότε που ο Πελέ πρόβλεψε ότι θα έρθει μία μέρα που οι Αφρικανοί θα είναι στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Στις προβλέψεις, ο μεγαλύτερος Βραζιλιάνος ποδοσφαιριστής όλων των εποχών γενικά δεν τα πήγαινε καλά και σε αυτή την περίπτωση με τους Αφρικανούς, ενώ πολλές φορές πλησίαζαν στο να κάνουν την υπέρβαση φαινόταν πολύ δύσκολο κάποια στιγμή να δικαιωθεί αυτό που έλεγε! Αυτό το Μαρόκο που είναι στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2022 έχει τη δυνατότητα να κάνει ακόμα και αυτήν την τελευταία υπέρβαση πετώντας έξω την παγκόσμια πρωταθλήτρια Γαλλία και να παίξει στον μεγάλο τελικό.
Πριν καν γίνει το παιχνίδι, και μόνο που το σκέφτεσαι και δεν λες, πως οι Γάλλοι θα το πάρουν εύκολα, σημαίνει πως το Μαρόκο έχει κάνει και με το παραπάνω την δουλειά του και έχει γράψει έτσι κι αλλιώς ιστορία, ως η πρώτη ομάδα από την Αφρική που μπαίνει στην τετράδα ενός Μουντιάλ.
Μία ομάδα που δεν δέχεται φάσεις ακόμα και όταν πιέζεται, όπως έγινε στο παιχνίδι με την Πορτογαλία, οι τελικές προσπάθειες δεν ξεπερνάνε, τις τρεις ή τέσσερις σε πολύ καλό επίπεδο και κυρίως δεν υπάρχουν χώροι για να μπορέσει κάποιος να κυκλοφορήσει την μπάλα. Μια ομάδα δουλεμένη που έχει δεχθεί μόνο ένα γκολ από δικό τους παίκτη, στην νίκη επί του Καναδά, με έναν τερματοφύλακα από τους τρεις καλύτερους της διοργάνωσης, ο οποίος έχει κρατήσει τα περισσότερα μηδέν από οποιονδήποτε Αφρικανό στην ιστορία! Με δύο εξαιρετικούς ακραίους μπακ, με χαφ που τρέχουν και πιέζουν παντού, με τον σκόρερ Εν Νεσίρι, που σηκώθηκε στον ουρανό για να σκοράρει με την Πορτογαλία. Με έναν προπονητή τον Ουαλίντ Ρεγκραγκί, που έχει στήσει την ομάδα του υπέροχα.
Και την οποία έχει προετοιμάσει και νοητικά εκτός από αγωνιστικά από το πρώτο κιόλας παιχνίδι κόντρα στην φιναλίστ του προηγούμενου Παγκοσμίου Κυπέλλου, την Κροατία, που μπορεί μετά τον πρώτο αγώνα όλοι μας να υπολογίσαμε πως το τελικό αποτέλεσμα 0-0 ήρθε ως απόρροια του ότι είχαν περάσει τα χρόνια για τους Κροάτες και όχι τελικά γιατί το Μαρόκο ήταν τόσο συμπαγές και ικανό. Και όμως αυτή τη στιγμή υπάρχει ακόμα η πιθανότητα ο τελικός του Παγκοσμίου Κυπέλλου να είναι μεταξύ αυτών των δύο ομάδων για να αντιληφθούμε όλοι πραγματικά το πόσο ανοιχτό υπήρξε αυτό το τουρνουά κάτι το οποίο το λέγαμε από την αρχή αλλά στην πράξη αποδεικνύεται ακόμα περισσότερο απρόβλεπτο!
Μπορεί το Καμερούν να ήταν εντυπωσιακό στο μάτι το 1990, η Σενεγαλη πολύ επιθετική το 2002 και η Γκάνα το 2010 να ήταν μόλις ένα πέναλτι μακριά από το να μπει στην τετράδα, καμία από τις τρεις όμως δεν ήταν στο επίπεδο της ποιότητας που έχει αυτό το Μαρόκο! Το οποίο ήδη έχει κάνει μία υπέρβαση στον όμιλο, πετώντας εκτός το νούμερο δύο της κατάταξης της FIFA που ήταν το Βέλγιο και μάλιστα κερδίζοντάς το κατά κράτος , μετά περνώντας τους Ισπανούς και τώρα τους Πορτογάλους! Νομίζω ότι όλος ο ποδοσφαιρικός κόσμος βλέπει στο Μαρόκο μια νέα έκδοση της Ελλάδας του 2004 και ειδικά στη χώρα μας θα έπρεπε να μας ευχαριστεί πάρα πολύ αυτό γιατί ακούω και διάφορους που γκρινιάζουν ότι δεν τους αρέσει που δεν είναι κάποια ηχηρά ονόματα στους ημιτελικούς! Το ποδόσφαιρο ζει από τις εκπλήξεις και μία διοργάνωση τέτοια όταν έχει και μία ομάδα που δεν την περιμένεις, γιατί πραγματικά είναι μια μεγάλη έκπληξη, αλλά η απόδοση του το δικαιώνει το Μαρόκο, τότε πρέπει όλους μας να μας ευχαριστεί! Και ομολογώ ότι θα ήθελα πάρα πολύ να δω την αφρικανική ομάδα ακόμα και στον τελικό!
www.bnsports.gr