Το ΣΕΦ αναμένεται να υποδεχθεί δύο αγαπημένα του παιδιά το βράδυ της Παρασκευής (9/12, 21:00) και το BN Sports κάνει «βουτιά στο χρόνο». Τα έργα και οι ημέρες λοιπόν των Μίλος Τεόντοσιτς και Ντάνιελ Χάκετ στον Πειραιά που αγαπήθηκαν όσο λίγοι από τους φίλους του Ολυμπιακού αλλά που παρά τη μόνιμη… απαίτηση του κόσμου δε επέστρεψαν ξανά.
Σχετικά Άρθρα
Ντάνιελ Χάκετ: Στιγμές ερυθρόλευκης αγάπης και η ανεκπλήρωτη επιθυμία της επιστροφής (video)
Ο Ολυμπιακός το βράδυ της Παρασκευής 9 Δεκεμβρίου θα τεθεί αντιμέτωπος με τη Βίρτους Μπολόνια στο πλαίσιο της δεύτερης μέρας της 12ης αγωνιστικής της Euroleague και το ΣΕΦ ετοιμάζεται να βάλει τα… καλά του. Όχι μόνο για να υποστηρίξει τους «ερυθρόλευκους» στην προσπάθεια που κάνουν να επιστρέψουν στην τετράδα της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης αλλά και για να κάνουν τους Τεόντοσιτς κα Χάκετ να νιώσουν σαν στο… σπίτι τους. Όπως ακριβώς ένιωθαν δηλαδή κατά το διάστημα παραμονής τους στον Πειραιά.
Βλέπετε, η αγάπη είναι αμφίδρομη και αμοιβαία. Και μπορεί να μην πανηγύρισαν κάποιο, εκ των back-to-back, ευρωπαϊκό τίτλο με τα «ερυθρόλευκα», ωστόσο κατάφεραν και έγιναν σύνθημα στα χείλη του κόσμου του Ολυμπιακού. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως παρόλο που έχουν «πατήσει» τα 34 τους (ο Ιταλός γίνεται σε 10 μέρες), επικρατεί παροξυσμός στους φίλους της ομάδας μόνο και μόνο στο άκουσμα της ενδεχόμενης επιστροφής τους στο μεγάλο Λιμάνι. Πρόσφεραν πολλά στο σύλλογο, λάτρεψαν το «δαφνοστεφανομένο» και αυτό οι Πειραιώτες δεν το ξεχνούν.
Μίλος Τεόντοσιτς: Είναι στο μυαλό, κάτι μαγικό…
Το ταλέντο του αστείρευτο, πηγαίο και αδιαπραγμάτευτο από πολύ μικρή ηλικία. Δεν είχε καν κλείσει τα 20 του, όταν για χάρη του «σφάζονταν» τα μεγαλύτερα brand του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Ο Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς έβλεπε στο πρόσωπό του τον ιδανικό… μαέστρο του Παναθηναϊκού και προσπάθησε να τον φέρει στη Αθήνα το καλοκαίρι του 2006, από την Ζελέζνικ. Τελικά στο αεροπλάνο ανέβηκε για τα μέρη μας αλλά αντί να πάρει το δρόμο προς τα βόρεια, κατέβηκε μια βόλτα προς τη θάλασσα και έμεινε εκεί για 4 χρόνια. Οι Παναγιώτης και Γιώργος Αγγελόπουλος έδωσαν ένα… καράβι λεφτά στην «μηχανή» παραγωγής ταλέντων και έτσι απρόσκοπτα έβαλαν τον Μίλος στις ζωές μας. Και εκείνος φρόντισε να «ταράξει» τα.. λιμνάζοντα νερά του μπασκετικού γίγνεσθαι όλο και περισσότερο κάθε χρονιά που περνούσε.
Ήρθε λοιπόν στην Ελλάδα ως απάντηση στην έλευση του Σαρούνας Γιασικεβίτισους για τον «άσπονδο εχθρό» και ως ένα τεράστιο project, μελλοντικά. Γι’ αυτό άλλωστε υπέγραψε και συμβόλαιο πενταετούς διάρκειας. Τα δύο πρώτα του χρόνια στον Πειραιά, κινήθηκε σε «ρηχά νερά». Ναι μεν είχε δείξει μέρος των δυνατοτήτων του και της οξυδέρκειάς του (στο επιθετικό σκέλος του παιχνιδιού) αλλά ήταν εμφανές πως δεν ήταν ακόμα έτοιμος να «κουβαλήσει» τον Ολυμπιακό στις… πλάτες του. Έναν Ολυμπιακό που ξόδευε με τη… σέσουλα τότε, μιμούμενος τον «αιώνιο» και όπως ήταν λογικό επιθυμούσε άμεσα το αντίκρισμα στις επενδύσεις του.
Το σερβικό «διαμάντι» ήταν ακατέργαστο και αντιδραστικό. Άγουρο αλλά αστραφτερό. Έπρεπε να μπει σε στεγανά, κάποιος να του τραβήξει τα… χαλινάρια και να ωριμάσει. Όμως ποιος θα το έπραττε αυτό σε έναν παρορμητικό αλαζόνα; Έλειπε από το παιχνίδι του η σταθερότητα και χαρακτηριζόταν μονάχα από εκλάμψεις. Ο Ολυμπιακός έκανε υπομονή για δυο χρόνια, όμως οι σκέψεις για να δοθεί δανεικός ολοένα και μεγάλωναν. Ουσιαστικά, οι άνθρωποι του συλλόγου τον είχαν προτείνει στον Πανελλήνιο (!) για να… ψηθεί όμως ο ίδιος με τα «οργιά» του στο Ευρωμπάσκετ της Πολωνίας (ασημένιο μετάλλιο η νεανική Σερβία) τους ανάγκασε να το ξανασκεφτούν. Και τότε άλλαξαν όλα.
Η σεζόν 2009-10 ήταν με διαφορά η καλύτερη της «ερυθρόλευκης» σταδιοδρομίας του, αν όχι ολάκερης της καριέρας του. Ο Μίλος αναδείχθηκε MVP της Ευρωλίγκας (13,4 π., 2,5 ρ., 4,8 ασ. και 1,8 κλ.) και ηγήθηκε της πορείας των Πειραιωτών μέχρι τον τελικό του Παρισίου (ήττα από Μπαρτσελόνα του Πασκουάλ). Λίγους μήνες νωρίτερα είχε οδηγήσει τον Ολυμπιακό στην κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδας (μετά το 2002) με μία εντυπωσιακή παράσταση στον… πόλεμο του Κλειστού στο Ελληνικό. Ο Τεόντοσιτς είχε δικαιώσει και με το παραπάνω όσους τον πίστεψαν, κατακτώντας μεταξύ άλλων και το βραβείο του κορυφαίου Ευρωπαίου παίκτη κατά τη FIBA, προσπερνώντας μέχρι και τους Γκασόλ/Νοβίτσκι. Δεν ήταν μόνο τα νούμερα του όμως. Ήταν η αρτιστίκ του ταυτότητα, το μπασκετικό του IQ. Κι’ ας μην ήταν ο πιο γρήγορος αθλητής ούτε ο πιο συνεπής στην άμυνα και δουλευταράς στην προπόνηση. Είχε το χάρισμα και αυτό έφτανε.
Η επόμενη χρονιά του ήταν και η τελευταία του στον Πειραιά. Κάποιες ενοχλήσεις στη μέση (διαχρονικό πρόβλημα όπως και το καταραμένο αυτό πέλμα) κατά τη διάρκεια της σεζόν τον ανάγκασαν να βάλει… φρένο και ο Σέρβος δεν ξανάπιασε τις ίδιες ιλιγγιώδεις ταχύτητες εν Ελλάδι. Στους κρίσιμους προημιτελικούς με τη Σιένα εμφανίστηκε ανέτοιμος όπως και στα ελληνικά playoffs δεν προσέγγισε ούτε κατά διάνοια τα περσινά του στάνταρ. Εξαίρεση αποτέλεσε και πάλι ο τελικός του Κυπέλλου, όπου ξανά ο κορυφαίος του παρκέ και χάρισε τον back-to-back τίτλο στους Πειραιώτες.
Τα παραπάνω αγωνιστικά στοιχεία σε συνδυασμό με διάφορα άλλα επεισόδια (αντιδικίες με Διαμαντίδη, ένα μπουκάλι που πέταξε προς τους οπαδούς του Παναθηναϊκού στο ΟΑΚΑ) καθώς και το γεγονός πως υπήρξε το «μαύρο πρόβατο» εκείνης της αξέχαστης… κλοτσοπατινάδας στο «Ακρόπολις», τον έφεραν εκτός Φαλήρου. Υπήρχαν και κάποια οικονομικά προβλήματα (η εποχή των «παχιών αγελάδων» τότε με υπέρογκα συμβόλαια για τους «αιώνιους») οπότε η πρόταση της ΤΣΣΚΑ, ήρθε και… έδεσε. Κάπως έτσι και μετά από 4 χρόνια γεμάτα στιγμές απείρου κάλους, ένας πραγματικός «καλλιτέχνης» άφηνε το μέρος που τον ανέδειξε.
Ντάνιελ Χάκετ: Αυτό το... ρημάδι το αυτοκόλλητο
Πόσες και πόσες φορές έχουν θυμηθεί οι φίλοι του Ολυμπιακού εκείνη τη νύχτα της 9ης Δεκεμβρίου του 2016 και το καταραμένο αυτοκόλλητο. Η σχέση του Ντάνιελ Χάκετ με τον οργανισμό των «ερυθρολεύκων» εν γένει δεν έμοιαζε με εκείνη του Τεόντοσιτς σε αρκετά. Προσέγγιζε όμως σε ένα. Την αγάπη του κόσμου προς το πρόσωπό του. Κι’ ας είχε μείνει μονάχα δυο χρόνια στο Λιμάνι. Ο Ιταλός έδωσε «ψυχή τε και σώματι», ήταν το ζωντανό παράδειγμα του μαχητή και η παραμονή του στην Ελλάδα συνδυάστηκε με πάθος, λατρεία και σεβασμό. Αμέριστο σεβασμό που δεν έχει αλλάξει, μια πενταετία αργότερα.
Ο Ολυμπιακός την περίοδο 2015-16 πανηγύρισε το πρωτάθλημα μέσα στην έδρα του «αιωνίου» του αντιπάλου με το… μυθικό clutch τρίποντο του Βασίλη Σπανούλη στον 4ο τελικό και στην επιστροφή του «ερυθρόλευκου» πούλμαν στο ΣΕΦ, έγινε το… σώσε. Οι φίλοι της ομάδας επεφύλασσαν υποδοχή ηρώων στους παίκτες του Σφαιρόπουλου και ο Ντάνιελ Χάκετ είχε πρωταγωνιστικό ρόλο στο γλέντι. Ήταν ο άνθρωπος που οργάνωνε την Πειραιώτικη εξέδρα, κρατώντας ένα πυρσό στο χέρι.
Μπορεί η άκρως πετυχημένη του παρουσία στον Ολυμπιακό να σταμάτησε κάπως άδοξα το καλοκαίρι του 2017 και με τους αδερφούς Αγγελόπουλους να μη θέλουν να ρισκάρουν κάποια υποτροπή στο γόνατό του μετά τον σοβαρό τραυματισμό του (την είχαν πατήσει ήδη με τον Γιανγκ και ήταν πιο επιφυλακτικοί), όμως ποτέ δεν σταμάτησε να μιλά με τα καλύτερα για τους «ερυθρολεύκους». Ακόμα και να έρθει σε αντιπαράθεση με οπαδούς αντιπάλων που τόλμησαν να τον πικάρουν για τον Ολυμπιακό.
Είχε βγει έξω λοιπόν τον Ιούνιο του 2017 για να διασκεδάσει όταν συνάντησε μια παρέα φίλων του Παναθηναϊκού. Ο ίδιος ιδιαίτερα ευδιάθετος, αλλά και ετοιμόλογος, είχε τις απαντήσεις που θα ήθελαν όλοι να ακούσουν. Το σύντομο τετ α τετ ξεκίνησε όταν ένας… θαμώνας του απηύθυνε τον λόγο αναφέροντας τα έξι ευρωπαϊκά του «αιωνίου» αντιπάλου, με το Ιταλό να απαντάει: «Σέβομαι την ιστορία σας, αλλά... σας μισώ». Στιγμές αργότερα η κατάσταση ξέφυγε τραγουδώντας μεταξύ άλλων υβριστικό σύνθημα κατά των «πρασίνων».
Λίγες εβδομάδες από το σκηνικό ήρθε και τυπικώς η αποχώρησή του από τον Ολυμπιακό. Ο ίδιος βρήκε την επόμενη επαγγελματική του στέγη στη Μπάμπεργκ και μέσω αυτής κατάφερε να επιστρέψει στην ελίτ, παίρνοντας μεταγραφή στη Μόσχα και την ΤΣΣΚΑ. Και κάπως έτσι πάτησε και πάλι το πόδι του στο ΣΕΦ.
Η επανεμφάνισή του, ως αντίπαλος πλέον στο φαληρικό γήπεδο ήταν συγκινητική, με τους αδερφούς Αγγελόπουλους να τον βραβεύουν για την προσφορά στην ομάδα. Το γήπεδο τον αποθέωσε με το καθιερωμένο «Ντάνιελ Χάκετ οε,οε,οε» και ο ίδιος, λύγισε. Είχε προηγηθεί άλλωστε η συμβολική του κίνηση, όταν πλησίασε το κέντρο του γηπέδου, να φιλήσει το «δαφνοστεφανωμένο έφηβο». Από εκείνη τη στιγμή και μετά εδραιώθηκε στο πάνθεον της συνείδησης του κόσμου και τοποθετήθηκε μια για πάντα στην «ερυθρόλευκη αιωνιότητα».
Οι σειρήνες της επιστροφής του στην οικογένεια του Ολυμπιακού ήχησαν δυνατά την περασμένη άνοιξη μετά την εισβολή των Ρώσων στην Ουκρανία και την αποβολή των ομάδων τους από την Ευρωλίγκα. Ωστόσο το θέλημα των φίλων των Πειραιωτών (ίσως και του ίδιου του Χάκετ αφού ποτέ δεν έκρυψε την επιθυμία του να ξαναπιάσει… Λιμάνι) δεν έγινε πράξη. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας είχε και έχει δημιουργήσει ένας άκρως ανταγωνιστικό σύνολο με ισορροπίες και οι αφοί Αγγελόπουλοι, δεν ρίσκαραν να τις διαταράξουν. Τουλάχιστον όχι ακόμα.
Όπως γίνεται ευκόλως κατανοητό η αυριανή συνάντηση ανάμεσα σε Ολυμπιακό και Βίρτους Μπολόνια δεν είναι απλή υπόθεση. Φυσικά και μια αναμέτρηση στο πλαίσιο της Ευρωλίγκας έχει τη δική της αγωνιστική σημασία ωστόσο η επιστροφή αυτών των δύο σημαντικών αθλητών στην ιστορία του συλλόγου, την καθιστά από μόνη της μια νύχτα με ειδικό βάρος. Μίλος Τεόντοσιτς και Ντάνιελ Χάκετ, καλωσορίσατε στον Πειραιά λοιπόν (έστω και για λίγο).
Μάνος Φυρογένης
