γράφει : Χρήστος Σωτηρακόπουλος
Γράφει ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος
Πολύ πιο σημαντικό όμως για εμένα, θα ήταν μία ενδεχόμενη κλήρωση στο Παγκόσμιο Κύπελλο μετά την διαδικασία των ομίλων, ώστε να πάψει κάθε συζήτηση περί επιλογής αντιπάλου, παρά για το αν οι «Σαμουράι» άξιζαν να περάσουν στους «16»! Έτσι θα σταματούσαν να υπάρχουν και σκιές, για την πιο σημαντική διοργάνωση που υπάρχει στο ποδόσφαιρο...
Κάθε φυσιολογική ποδοσφαιρική συζήτηση, για κάθε ποδοσφαιρόφιλο που σέβεται τον εαυτό του, θα έπρεπε να ξεκινά από το επίτευγμα της Ιαπωνίας. Αν δηλαδή μιλάμε για τον 5ο όμιλο, αυτό που θα έπρεπε να μας απασχολεί είναι πώς οι «άσημοι» Ιάπωνες, κατάφεραν να περάσουν ως πρώτοι στην επόμενη φάση, αποκλείοντας την Γερμανία και βάζοντας από κάτω την Ισπανία.
Μία ιστορική πρόκριση, για την 3η μόλις ομάδα στην ιστορία του Παγκοσμίου Κυπέλλου, που κάνει δύο ανατροπές από… ημίχρονο, σε ολόκληρο το τουρνουά. Το έκανε η Βραζιλία το 1938, το έκανε η Γερμανία, 32 χρόνια μετά, καμία δεν το πήρε εν τέλει, αλλά ο στόχος της Ιαπωνίας τη δεδομένη χρονική στιγμή δεν είναι η κατάκτηση.
Αυτό θα έπρεπε να συζητάμε, αλλά δυστυχώς, ο ανθρώπινος νους είναι ικανός, και πράγματι το κάνει, να κατηγορήσει και την τεχνολογία. Διότι, δεν γίνεται να αμφιβάλλουμε για το αν η μπάλα έχει περάσει τη γραμμή, αν είναι ολόκληρη έξω ή όχι. Είδαμε το πρώτο ριπλέι, φάνηκε το συμπέρασμα να είναι ξεκάθαρο, αλλά αν σκεφτεί κανείς πως εξετάστηκε πολύ λεπτομερώς και πως αυτοί στον VAR, δεν βιάστηκαν να βγάλουν συμπέρασμα, αντιλαμβάνεται πως η φάση ήταν απολύτως οριακή.
Καλώς ή κακώς, το ποδόσφαιρο πλέον είναι τρισδιάστατο όπως και ο ίδιος ο κόσμος! Αλλά εδώ θα μου πείτε ότι υπάρχουν ακόμα ανόητοι που πιστεύουν ότι η γη είναι επίπεδη! Το γκολ μέτρησε, σωστά μέτρησε άλλωστε και κόσμος συνειδητοποιείς πως δεν ξέρει πραγματικά τον κανονισμό! Η μπάλα πρέπει να έχει περάσει ολόκληρη έξω και όχι μόνο να ακουμπάει εκτός αλλά κάθε γωνία της εφόσον είναι στρογγυλή πρέπει να έχει περάσει ολόκληρη έξω και όχι μόνο να ακουμπάει εκτός!
Στην ουσία τώρα, η Ιαπωνία δικαιωματικά βρίσκεται στην επόμενη φάση. Τέλος λοιπόν αυτή η συζήτηση, ναι, και ο VAR μπορεί να κάνει λάθη, αλλά όχι σε μία μπάλα που έχει μικροτσίπ και επί της ουσίας, ορίζει η ίδια την «τοποθεσία» της. Ήταν μέσα, σωστά δεν είχαμε… άουτ και η Γερμανία είναι εκτός.
Στο αγωνιστικό του πράγματος πάντως, η Ιαπωνία άξιζε να προκριθεί στον απόλυτο βαθμό, την στιγμή που και η Ισπανία έπρεπε να περάσει, αναλογικά με την πρεμιέρα, το πρώτο ημίχρονο του ματς με τη Γερμανία, αλλά και τις στιγμές που είναι ικανή να δημιουργήσει, όπως δείχνει, στην εκάστοτε αναμέτρηση.
Ακριβώς το αντίθετο δηλαδή από τη Γερμανία. Μία ομάδα δίχως φαντασία και χωρίς καμία πραγματική προσωπικότητα, που βασίζεται κυρίως στις εμπνεύσεις του 19χρονου, Μουσιάλα. Μένει να δούμε αν αυτό που είπε ο Γιούργκεν Κλίνσμαν στο BBC θα επιβεβαιωθεί. «Μέσα από την αποτυχία, θα δοθεί χώρος σε αυτά τα νέα παιδιά, να κάνουν την διαφορά στις επόμενες δύο διοργανώσεις»…
Ξεπερνώντας λοιπόν αυτή την κουβέντα, πολύ πιο σημαντικό για εμένα από ένα γκολ που καθόρισε σωστά μία πρόκριση, είναι η συζήτηση για το… μετά. Διότι πολλοί είναι αυτοί που υποστηρίζουν πως η Ισπανία ας πούμε, χθες, συμβιβάστηκε με την ήττα, γιατί διάλεγε αντίπαλο. Γνώριζε την συνέχεια, αυτή άλλωστε είναι προκαθορισμένη και από την στιγμή που ήξερε πως προκρίνεται, δεν πίεσε τον εαυτό της για κάτι περισσότερο.
Το Μαρόκο ακούγεται… ευκολότερο από την Κροατία, αλλά και αυτό θα μπορούσε να λυθεί. Είναι μία σαχλαμάρα ο προδιαγεγραμμένος δρόμος προς τον τελικό και το γεγονός πως τα σταυρώματα είναι γνωστά. Τι πιο ωραίο και τι πιο δίκαιο, να γίνεται μία κλήρωση κανονικότατα, για το ποιος θα παίξει εναντίον ποιου, ώστε να μην υπάρχουν και… σκιές, ως προς την επιλογή αντιπάλων.
Γνωρίζω πως λογιστικά αυτό θα μπορούσε να είναι μεγάλο πρόβλημα για την Παγκόσμια Ομοσπονδία! Αλλά αυτό το συγκεκριμένο Παγκόσμιο Κύπελλο μας έδινε την ευκαιρία γιατί όλα τα ματς είναι ουσιαστικά σε μία πόλη με μεγαλύτερη απόσταση τα 40 km, να το δοκιμάζαμε και να εξασφαλίζαμε την απόλυτη αξιοπιστία! Χάθηκε όμως αυτή η ευκαιρία. Νομίζω όμως πως πράγματι θα αποκαθιστούσε την αξιοπιστία. Για να μην νομίζει κάποιος ότι αυτό είναι κάτι που προέκυψε ξαφνικά το 2022, δεν επιμένω πως η Ισπανία διάλεξε αντίπαλο, αλλά υπάρχουν αμέτρητα παραδείγματα στην δεκαετία του ’60, του ’70 και του ΄80, που κάτι ανάλογο έχει συμβεί.
Το Παγκόσμιο Κύπελλο είναι η ανώτερη διοργάνωση που έχει το ποδόσφαιρο και καλό θα ήταν να μην υπάρχει καν περιθώριο για δεύτερες σκέψεις, διότι αν κάποιος γνωρίζει τι μέλλει γενέσθαι στην συνέχεια, θα κοιτάξει να διευκολύνει, αν μπορεί, μόνος του τον δρόμο του… Κάποια στιγμή λοιπόν αυτό το πράγμα πρέπει να τελειώνει και αυτό το διασφαλίζει μια κλήρωση! Είναι τόσο απλό!
