Αφιέρωμα στο Παγκόσμιο Κύπελλο, μέρος 4ο! Ιταλία, 1990, με τον Αντρέας Μπρέμε, τον άνθρωπο που «χάρισε» το τρόπαιο στη Γερμανία, να αποκαλύπτει γνωστές και άγνωστες πτυχές των τελευταίων «πάντσερ» του Φραντς Μπέκενμπάουερ.
Σχετικά Άρθρα
Ο Ουμπάλδο Φιγιόλ στο BN Sports: «Όταν κατακτάς το Παγκόσμιο Κύπελλο, αγγίζεις τον ουρανό με τα χέρια σου!» (video)
Ο Μάρκο Ταρντέλι στο BN Sports: «Με την κραυγή μου, είπα την ιστορία της ζωής μου!» (video)
Ο Χόρχε Μπουρουτσάγκα στο BN Sports: «Αγκάλιασα τον Μαραντόνα και του φώναζα 'τι έβαλες ρε π.... γιε;;;'» (video)
Ήταν η 3η συνεχόμενη και... φαρμακερή -όπως αποδείχθηκε- απόπειρα της Γερμανίας, να κατακτήσει το Παγκόσμιο Κύπελλο.
Μία «χρυσή» φουρνιά, με τους Ρούντι Φέλερ, Γιούργκεν Κλίνσμαν και Λόταρ Ματέους, εντός των τεσσάρων γραμμών, και την επιδραστικότερη φιγούρα στην ιστορία του γερμανικού ποδοσφαίρου, Φραντς Μπεκενμπάουερ, εκτός αυτών, στον πάγκο. Ένα βήμα την χώριζε από την πολυπόθητη επιστροφή στην κορυφή του κόσμου, εν έτει 1990, και το έκανε ο Αντρέας Μπρέμε.
Αριστερός μπακ κατά κύριο λόγο, με τρία γκολ και ισάριθμες ασίστ σε έξι ματς στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ιταλίας. Αυτός που έκρινε τον τελικό κόντρα στην κάτοχο του τροπαίου, Αργεντινή, σκοράροντας από τα «έντεκα βήματα».
Κάπως έτσι, ένα πέναλτι που έφερε θύελλα αντιδράσεων «γκρέμισε» το όνειρο του Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα, για κατάκτηση ενός 2ου σερί Μουντιάλ.
Ο σκόρερ του «χρυσού» γκολ, μετά από 32 χρόνια, γυρίζει τον χρόνο πίσω και μέσω του BN Sports, θυμάται το ονειρεμένο καλοκαίρι της Γερμανίας στα ιταλικά γήπεδα, που πριν φτάσει στον τελικό, έπαιξε άλλους... τρεις τελικούς: κόντρα στην Πρωταθλήτρια Ευρώπης το 1988, Ολλανδία στους «16», στην Τσεχοσλοβακία στους «8» και την Αγγλία στους «4»!
«Πριν εκτελέσω το πέναλτι, ήξερα πως αν ευστοχήσω, θα σήμαινε την κατάκτηση του τροπαίου. Το ματς ήταν στο 85ο λεπτό. Δεν λύγισα, όμως, υπό το βάρος της περίστασης. Είχα καθαρό μυαλό.
Σκοράροντας, ουσιαστικά έφερα εις πέρας ό,τι πίστευα από την αρχή της διοργάνωσης: πως μπορούμε να κατακτήσουμε το Μουντιάλ! Άλλωστε, αν δεν το πιστεύεις, ξεκινάς τη διοργάνωση με ένα πνευματικό μειονέκτημα έναντι των αντιπάλων σου.
Ξεκινήσαμε ιδανικά, νικώντας με 4-1 την ισχυρή -τότε- Γιουγκοσλαβία, κι όταν αποκλείσαμε και την Αγγλία στα πέναλτι, ένιωσα πως βρισκόμαστε μία ανάσα από το τρόπαιο. Κι όταν ήρθε η στιγμή, ήμουν έτοιμος».
Πράγματι. Ο σπεσιαλίστας στις εκτελέσεις πέναλτι, Σέρχιο Γκοϊκοετσέα, δεν είχε περιθώρια αντίδρασης. Κι ας ήταν ένας από τους βασικότερους λόγους που η Αργεντινή έφτασε έως τον τελικό, αποκλείοντας κατά σειρά τη Γιουγκοσλαβία στους «8» και την Ιταλία στους «4» στη διαδικασία της «ρώσικης ρουλέτας». δεν είχε περιθώρια αντίδρασης.
Ο αμφιδέξιος Αντρέας Μπρέμε σημάδεδεψε με το δεξί του πόδι -παρότι αριστεροπόδαρος (!) κατά κύριο λόγο- τη δεξιά γωνία του Αργεντίνου γκολκίπερ και έγραψε το 1-0, χαρίζοντας το τρόπαιο στη Γερμανία.
«Όταν επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο, ο προπονητής μας, Φραντς Μπεκενμπάουερ, μας συγκέντρωσε σε ένα δωμάτιο και μας ανακοίνωσε πως θα πάψει να είναι προπονητής της εθνικής ομάδας της Γερμανίας. Παράλληλα, όμως, μας ζήτησε από εκείνο το σημείο κι έπειτα, να τον αποκαλούμε όλοι Φραντς, κάτι που για εμάς ήταν τεράστια τιμή!» θυμάται χαρακτηριστικά.
Σε αντίθεση με το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1986, η επιτυχία αυτής της παρέας, άφησε τον Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα, με χέρια άδεια και μάτια γεμάτα δάκρυα.
«Έμαθα πολλά αντιμετωπίζοντάς τον, ακόμα κι αν είχε χρόνια στο κορυφαίο επίπεδο ως ποδοσφαιριστής. Κάθε του επαφή με την μπάλα ήταν μαγική. Κάθε ντρίμπλα σε άφηνε να απορείς. Κάθε πάσα του είχε συγκεκριμένο σκεπτικό από πίσω της. Μάγος.
Στο αιώνιο ερώτημα, ανάμεσα σε Μέσι και Μαραντόνα, πάντα θα είμαι με τον Ντιέγκο. Ο Μέσι συγκεντρώνει πολλά από τα χαρακτηριστικά του Ντιέγκο, συγκαταλέγεται στους καλύτερους ποδοσφαιριστές που πάτησαν ποτέ χορτάρι, αλλά το γεγονός πως τον αντιμετώπισα, σε μία εποχή που ο ανταγωνισμός ήταν στα ύψη, με κάνει να του δίνω προβάδισμα».
Πολλοί θα μπορούσαν να υποστηρίξουν πως πρόκειται για έναν ακόμα... παρελθοντολάγνο ποδοσφαιριστή μίας άλλης εποχής, αλλά είναι πράγματι έτσι;
«Η επιλογή της καλύτερης εκδοχής της εθνικής ομάδας της Γερμανίας, ανάμεσα σε αυτήν του Μουντιάλ του 1990 και του 2014, είναι δύσκολη. Παρόλο που είμαι πολύ δεμένος με την ομάδα του 1990, καθώς όλοι τους είναι φίλοι μου, θα επιλέξω την ομάδα του 2014.
Δεδομένα, και οι δύο ήταν πνευματικά έτοιμες για μία τόσο μεγάλη διοργάνωση, αλλά το σύνολο που εμφανίστηκε στα γήπεδα της Βραζιλίας ήταν σε άλλο επίπεδο. Υπό τις οδηγίες του Γιόακιμ Λεβ κυριάρχησε σε κάθε αναμέτρηση, πλην του τελικού, με μεγάλη ευκολία».
Το ερώτημα αν η Γερμανία μπορεί να καταφέρει κάτι ανάλογο και στο φετινό Παγκόσμιο Κύπελλο, έρχεται αβίαστα.
«Έχει ίσες πιθανότητες με τις υπόλοιπες μεγάλες ομάδες της διοργάνωσης. Αν έπρεπε να βρω ένα αρνητικό, είναι το μικρό χρονικό διάστημα που έχει τα ηνία της ομάδας ο Χάνσι Φλικ. Αν είχε έναν χρόνο ακόμα, το σύνολό του θα ήταν πολύ πιο συνεπές.
Ως πρώτο φαβορί θεωρώ τη Βραζιλία, με την Αργεντινή και την Ολλανδία να ακολουθούν.
Επίσης, περιμένω να δω τον Τζαμάλ Μουσιάλα. Κατά κάποιον τρόπο, μου θυμίζει τον Λιονέλ Μέσι σε μικρή ηλικία. Έχει ένα μοναδικό στυλ όταν ντριμπλάρει, δεν χάνει ποτέ την μπάλα και πάντα βρίσκει τη σωστή πάσα, ακόμα και σε περιορισμένο χώρο».
*Από τις 22 Οκτωβρίου, κυκλοφορεί η βιογραφία του Αντρέας Μπρέμε με τίτλο: "Sure-Footed – the Story of a World Champion" την οποία μπορείτε να προμηθευτείτε πατώντας εδώ.
www.bnsports.gr
