γράφει : Χρήστος Σωτηρακόπουλος
Μάθαμε κάτι καινούργιο μετά το αρνητικό αποτέλεσμα του Ολυμπιακού στο Europa League απέναντι σε μία πολύ καλά δουλεμένη ομάδα όπως η Καραμπάγκ; Οχι. Ήταν κάτι που ξάφνιασε; Πιθανώς μόνο στην έκταση του σκορ, καθώς η ομάδα του Μίτσελ ήταν ανταγωνιστική για 60 λεπτά, αλλά από εκεί και πέρα, έχασε το πλάνο, το μυαλό και τις ιδέες της και τιμωρήθηκε. Και συνήθως όταν κάτι στραβώνει, στραβώνει πολύ και άσχημα!
Μέσα στα παραμύθια υπάρχουν υπέροχες αλληγορικές ατάκες που σε οδηγούν σε σκέψεις και ενίοτε σε συμπεράσματα. Ο Λιούις Κάρολ στην «Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων» , έχει την στιχομυθία:
-«Πάω καλά»
-Πες μου πού πας για να σου πω.
- Ααα δεν ξέρω…
- Ε, τότε καλά πας!
Ο Ολυμπιακός πάσχει από αυτό το σύνδρομο αυτή τη στιγμή, που δεν ξέρει πως πρέπει να κινηθεί έπειτα από κάποια χρόνια ηρεμίας με το μακροβιότερο προπονητή του στον πάγκο, που ήταν ο Πορτογάλος Μαρτίνς.
Πιθανώς, η τιμωρία που υπέστη στο γήπεδο ήταν πιο «σκληρή» σε σχέση με αυτό που παρήγαγε για μία ώρα, όμως οι αλλαγές του Μίτσελ και το γεγονός πως ο Μαρσέλο που πέρασε στο ματς, ήταν εμφανώς ανέτοιμος, είχαν ως συνέπεια να έρθει τρίτη συνεχόμενη ήττα στην Ευρώπη.
Πρέπει όμως να αντιληφθούμε ποιο είναι το πραγματικό πρόβλημα του Ολυμπιακού και πολύ δε περισσότερο, πότε αυτό έκανε την εμφάνισή του. Επιμένω και το έλεγα και τότε, πως ο Πέδρο Μαρτίνς δεν θα έπρεπε να ανανεώσει με την ομάδα, καθώς η παραμονή του στην Ελλάδα, πιο πολλά «κόστισε» στον Ολυμπιακό, παρά του έδωσε. Αν είχε απομακρυνθεί το καλοκαίρι, αλλά η απόφαση είχε ληφθεί μερικούς μήνες νωρίτερα, υπήρχε και ο χρόνος να βρεθεί ένας κατάλληλος αντικαταστάτης που θα είχε λόγο στις καλοκαιρινές μεταγραφές! Ο κύκλος του είχε κλείσει και δυστυχώς για τον σύλλογο, δεν έγινε αντιληπτό νωρίς.
Τον διαδέχθηκε ο Κάρλος Κορμπεράν, για τον οποίο είχα εκφράσει τις αμφιβολίες μου on air και κατακρίθηκα, με τον Ισπανό να αποχωρεί σε σύντομο χρονικό διάστημα, δίχως να αλλάξει την εικόνα της ομάδας. Ουδείς γνωρίζει αν και ποιος θα μπορούσε να το κάνει, αλλά όπως και να έχει, η επιλογή του Κορμπεράν έμοιαζε από την αρχή πως δεν ήταν η ενδεδειγμένη και είχε πολύ σύντομη ημερομηνία λήξης!
Και φτάνουμε στον Μίτσελ. Σε έναν άνθρωπο που ξέρει τον Ολυμπιακό, γνωρίζει τι εστί ελληνικό ποδόσφαιρο, ξέρει την ελληνική πραγματικότητα και είχε αφήσει σπουδαίο έργο στον Πειραιά, με μεγάλες νίκες στην Ευρώπη, όταν και είχε βρεθεί μία «ανάσα» από την πρόκριση απέναντι στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, αλλά και κόντρα σε Ατλέτικο Μαδρίτης, Γιουβέντους, Μπενφίκα και Άντερλεχτ.
Με τον Ισπανό μάλιστα, η σχέση μου υπήρξε πάντα πάρα πολύ καλή, αφού για χρόνια μεταδίδαμε δίπλα δίπλα στους αγώνες του Champions League - εκείνος σχολιάζοντας για την ισπανική τηλεόραση και εγώ μεταδίδοντας κυρίως για το Mega. Εξέφρασα τις αμφιβολίες μου μιλώντας στο ραδιόφωνο την ημέρα που ανακοινώθηκε για το κατά πόσον παρακολουθούσε πλέον το πόσο αλλάζει καθημερινά το ποδόσφαιρο, έχοντας μέτρια παρουσία μετά το πέρασμα του από τον Ολυμπιακό, στους πάγκους. Το σίγουρο ήταν ότι μπορούσε να φέρει μία ισορροπία στα αποδυτήρια και πιθανότατα αυτό επιδίωξε και ο Ολυμπιακός με τη συμφωνία μαζί του
Η άφιξή του σαφώς και άλλαξε την ψυχολογία της ομάδας, που επικράτησε πειστικά με 2-0 του Ατρομήτου, αλλά τα ματς στην Ευρώπη, είναι πάντα μία διαφορετική υπόθεση. Και μετά το 3-0 της Καραμπάγκ και την τελευταία θέση στον όμιλο του Europa League, το καλύτερο που έχει να κάνει ο Ολυμπιακός είναι να ηρεμήσει.
Να δει ψύχραιμα την κατάσταση, να επιλέξει σε ποιον δρόμο θέλει να βαδίσει και να αντιληφθεί πως μέσα από την ποδοσφαιρική κρίση που βιώνει, θα καταφέρει να δει καθαρότερα την επόμενη μέρα. Άλλωστε οι κακές βραδιές είναι εκείνες που σε βοηθούν να απολαμβάνεις τις καλές και επίσης σου θυμίζουν πως στο ποδόσφαιρο δεν υπάρχουν μονιμότητες.
Απαραίτητη προϋπόθεση φυσικά είναι να μην λειτουργήσει σπασμωδικά για πολλοστή φορά και να διαχειριστεί ορθολογικά το πρόβλημα, αρχής γενομένης από το αγωνιστικό κομμάτι. Να κατασταλάξει σε μία ενδεκάδα, ώστε να πάψει να υφίσταται το γεγονός πως σε 15 ευρωπαϊκά ματς, δεν υπάρχει ούτε μία φορά με ίδιους τους πρώτους «11» και να πάρει ένα μεγάλο αποτέλεσμα, το οποίο θα βελτιώσει την ψυχολογία του και θα βοηθήσει τον κόσμο να μπει ξανά στο παιχνίδι. Έχουν χρησιμοποιηθεί 38 ποδοσφαιριστές και αυτό και μόνο δείχνει το πόσο δύσκολη θα ήταν η δουλειά οποιουδήποτε για να βγάλει ένα καλό συμπέρασμα και να ξέρει ποιοι είναι αυτοί, τους οποίους μπορεί να εμπιστευτεί την επόμενη μέρα της ομάδας.
Σε τέτοιες περιπτώσεις άλλωστε, το αποτέλεσμα είναι το «φάρμακο». Έτσι διαφοροποιούνται τα γεγονότα, ώστε να πάψουν να χαρακτηρίζονται… ξεροκέφαλα, όπως έλεγε κάποτε μιλώντας για πολιτική ο Γάλλος στρατηγός και μετέπειτα πρόεδρος Ντε Γκολ.
