γράφει : Στέφανος Αβραμίδης
Γράφει ο Στέφανος Αβραμίδης
Ήταν τέλη Ιανουαρίου του 2013, σε έναν κόσμο πρωτίστως πολιτικά, κοινωνικά, υγειονομικά, οικονομικά αλλά και, δευτερευόντως, ποδοσφαιρικά τόσο διαφορετικό από τον σημερινό που σχεδόν...τρομάζεις! Ο Ολυμπιακός έλυνε τη συνεργασία του με τον Λεονάρντο Ζαρντίμ, προπονητή με τον οποίο σε δεκαεπτά παιχνίδια Σούπερλιγκ μετρούσε δεκατέσσερις νίκες και τρεις ισοπαλίες, ήτοι μόλις έξι χαμένους βαθμούς, έχοντας παράλληλα «χτίσει» διαφορά δέκα βαθμών από το δεύτερο ΠΑΟΚ! Όσο για τις εκτός των συνόρων υποχρεώσεις του, ναι μεν δεν είχε καταφέρει να πάρει την πρόκριση στους «16» του UEFA Champions League, συμμετείχε απευθείας στους ομίλους ως πρωταθλητής Ελλάδας..."και διηγώντας τα να κλαις", αλλά με τρεις νίκες και εννέα βαθμούς σε όμιλο με Άρσεναλ , Σάλκε, οι δυο τους συνέχισαν στη διοργάνωση, και Μονπελιέ που την άφησε πίσω του είχε εξασφαλίσει την τρίτη θέση στο γκρουπ και την ευρωπαϊκή του συνέχεια στο UEFA Europa League!
Κι όμως, απολύτως κόντρα στα αποτελέσματα, κόντρα στο απτό και απολύτως μετρήσιμο έργο του Πορτογάλου, η ατμόσφαιρα στην εξέδρα ήταν τεταμένη και το κλίμα έως και νοσηρό εξαιτίας του κάθε άλλο παρά ελκυστικού, αν και αποδοτικού, ποδοσφαίρου που παρουσίαζε η ομάδα στο απαιτητικό κοινό της! Και ήταν αυτό ακριβώς το ποδόσφαιρο και το τοξικό περιβάλλον που είχε δημιουργήσει που οδήγησε τότε τη διοίκηση του Ολυμπιακού στην απόφαση της απομάκρυνσης του προπονητή που το καλοκαίρι του 2012 είχε πάρει στα χέρια του την ομάδα που άφηνε, κάνοντας το επόμενο βήμα στην καριέρα του, ο Ερνέστο Βαλβέρδε! Μια ομάδα που με τον Ισπανό αγαπημένο των φίλων του Ολυμπιακού στο τιμόνι είχε κατακτήσει δύο σερί Πρωταθλήματα, ένα Κύπελλο Ελλάδας, είχε φτάσει στους «16» του UEFA Europa League και, ίσως και κυρίως, είχε κερδίσει όχι μόνο τους φίλους της ομάδας αλλά μία πολύ μεγάλη μερίδα των Ελλήνων φιλάθλων με το θέαμα που προσέφερε!
Αυτή λοιπόν την τόσο καλοδουλεμένη, ρυθμισμένη στην παραμικρή της λεπτομέρεια από το Βαλβέρδε και...ανακατασκευασμένη, απολύτως προσανατολισμένη στο αποτέλεσμα με μεγάλη επιτυχία, από το Ζαρντίμ ομάδα, με μια πολύ μικρή χρονικά παρένθεση του Αντώνη Νικοπολίδη ως υπηρεσιακού τεχνικού, είχε αναλάβει από τις 4 Φεβρουαρίου του 2013 ο Μίτσελ! Μια πολύ μεγάλη προσωπικότητα του παγκοσμίου ποδοσφαίρου, ένας πραγματικός τζέντλεμαν των γηπέδων, ένας άψογος, όπως αποδείχθηκε, ψυχολόγος και διαχειριστής προσωπικοτήτων, ένας τεχνικός με ειδικό βάρος που τον βοηθούσε, προφανώς ακόμη τον βοηθά, να επιβληθεί στους ποδοσφαιριστές του...άμα τη εμφανίσει με ό,τι αυτό συνεπάγεται! Και...συνεπήχθη τότε δύο ακόμη σερί πρωταθλήματα και μια αξιοπρόσεκτη πορεία μέχρι και τη φάση των «16» του UEFA Champions League τη σεζόν 2013-14!
Κι αυτό γιατί ο Μίτσελ κατάφερε να χτίσει ή καλύτερα να...πατήσει πάνω στις απολύτως στέρεες βάσεις των προκατόχων του, να προσθέσει στοιχεία που έλειπαν όπως όραμα, διάθεση, κίνητρο, κατάφερε πρώτα και πάνω απ' όλα να εμπνεύσει και να...απογειώσει ένα σύνολο παικτών δουλεμένο, σωστά προπονημένο αλλά με ξεκάθαρα προβλήματα και...ελλείμματα στον τομέα της ατομικής και ομαδικής ψυχολογίας! Έγινε τότε ο πάλαι ποτέ άσος της Ρεάλ Μαδρίτης το σημείο αναφοράς, ο φάρος που έδειξε στους παίκτες όχι τόσο το πώς θα φτάσουν εκεί που πρέπει αλλά περισσότερο το πού ακριβώς θα πρέπει να φτάσουν! Δούλεψε με λίγα λόγια όλες τις μικρές ή και μεγαλύτερες αλλά πάντα τόσο σημαντικές λεπτομέρειες σε μια ομάδα που και το know how αλλά και το χρόνο, με όπλο τα αποτελέσματα που ήταν εξαιρετικά, διέθετε για να προσθέσει στο παιχνίδι της τα στοιχεία του νέου της προπονητή!
Συνθήκες που επ΄ουδενί δε συναντά στην επιστροφή του στους «ερυθρόλευκους» ο «μίστερ», προφανώς και κομίζει μια φορά ακόμη όλα τα προτερήματά του σε επίπεδο χαρακτήρα και προσωπικότητας , προτερήματα απολύτως χρήσιμα και, συνήθως, αποδοτικά στο προπονητικό του έργο αλλά και προτερήματα που στην παρούσα φάση δεν μπορούν να τον βοηθήσουν παρά ελάχιστα στο δρόμο για το επιθυμητό αποτέλεσμα! Με ένα ρόστερ 35 ποδοσφαιριστών και ήδη, μέχρι εδώ, δύο, τριών πλέον, προπονητών, με αλλαγές ων ουκ έστιν αριθμός και έως και πρωτόγνωρο "πήγαινε έλα" τον πρώτο ενάμιση μήνα της...επίσημης λειτουργίας της ομάδας, με εικόνα αποκαρδιωτική από πλευράς θεάματος και τουλάχιστον απογοητευτική από πλευράς αποτελεσμάτων ο Ολυμπιακός χρειάζεται κάτι πολύ περισσότερο από το Μίτσελ του 2013! Χρειάζεται την αναβαθμισμένη έκδοση «Μίτσελ 2022» απολύτως προσαρμοσμένη στις ιδιαιτερότητες της συνθήκης και της εποχής!
Σε καμία περίπτωση δεν προεξοφλώ αποτυχία του Ισπανού στον Ολυμπιακό! Μπορεί φεύγοντας από τους Πειραιώτες την πρώτη φορά να μην κατάφερε κάτι ξεχωριστό στην καριέρα του αλλά ούτε ο πρώτος ούτε και ο τελευταίος θα είναι, σε περίπτωση που ανταποκριθεί, που λειτούργησε και απέδωσε σε ένα και μόνο εργασιακό περιβάλλον! Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις προπονητών αλλά και ποδοσφαιριστών που πέτυχαν, μη σας πω έλαμψαν, σε μία και μόνο ομάδα, θα μπορούσαμε κάλλιστα να έχουμε μια ακόμη τέτοια στα...χέρια μας! Αυτό που λέω και πιστεύω μοιάζει έως και αυταπόδεικτο με βάση το παρελθόν του ανδρός στον Ολυμπιακό αλλά και την...παρούσα φάση της ομάδας είναι το εξής, κόντρα σε ό,τι ακούγεται και γράφεται κατά κόρον τις τελευταίες ημέρες! Αυτό που έχει ανάγκη ο πρωταθλητής Ελλάδας είναι ξεκάθαρο σχέδιο, άμεση αξιολόγηση και αποψίλωση του ρόστερ, διακριτούς ρόλους, τακτική...αναβάθμιση και αξιοποίηση στο έπακρο της, δεδομένης, ατομικής ποιότητας μέσα από την εύρυθμη λειτουργία του συνόλου! Με λίγα λόγια άμεση επιστροφή στο ποδόσφαιρο και όλες του τις βασικές και απαράβατες αρχές! Δε θέλει «διαχειριστή» ο Ολυμπιακός...δεν είναι πολυκατοικία, είναι πολύ μεγάλο και απαιτητικό καράβι και θέλει «καπετάνιο»! Μπορεί αυτός να είναι ο Μίτσελ; Θα φανεί...στο χειροκρότημα!
