Ο άνθρωπος που έπεσε «ουρανοκατέβατος» στη μεγαλύτερη σκηνή του πλανήτη και αποφάσισε να πάρει το… Όσκαρ, αυτός που «δεν βάζει τις βολές» και στο σημαντικότερο ματς της ζωής του έκανε 17/19 και 50 πόντους. Εκείνος που «δεν έχει βελτιώσει το τρίποντο» και μετά από 0/6 βρίσκει το σθένος να πάρει και να βάλει τα δύο πιο κρίσιμα, με τις προσδοκίες μιας ολόκληρης χώρας, κρεμασμένες στις πλάτες του…
Σχετικά Άρθρα
Ελλάδα – Τσεχία 94-88: Επιτέλους! Έσπασε η κατάρα με Παπαπέτρου, Λαρεντζάκη και clutch Giannis
«Μυθικός» Γιάννης Αντετοκούνμπο: Ο κορυφαίος παίκτης στην ιστορία των Μπακς, ξεπερνώντας ακόμη και τον θρυλικό Καρίμ Αμπντούλ Τζαμπάρ! (video)
Γράφει ο Έκτορας Σταυρόπουλος
Αυτό που κάνει πλέον σε σταθερή βάση ο Γιάννης Αντετοκούνμπο ξεπερνάει τα όρια της λογικής… Όταν όλα γύρω του καταρρέουν, όταν η μπάλα ζυγίζει… τόνους αυτός είναι πάντα εκεί για να βάλει το σώμα και τα χέρια του στη «φωτιά» για να γκρεμίσει τείχη, για να σκοράρει με κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο, ακόμα και στην κακή του μέρα. Όποιος έχει παίξει μπάσκετ, έστω και σε ερασιτεχνικό επίπεδο καταλαβαίνει πόσο δύσκολο είναι να μη σου βγαίνει ένα ματς, η άμυνα να είναι προσαρμοσμένη πάνω σου, να τα έχεις «σπάσει» με 0/6 τρίποντα και να έχεις την αυτοπεποίθηση να πάρεις το 7ο στην κρισιμότερη επίθεση του αγώνα, μετά από τρίπλα, πάνω σε άμυνα... Και να το βάζεις… Και να βάζεις και το επόμενο, τελειώνοντας ένα ματς και μια πρόκριση στις 8 καλύτερες ομάδες της Ευρώπης, ενώ σε προκαλούν σχεδόν «εριστικά» να σουτάρεις.
Αυτό όμως δεν έκανε πάντα ο Γιάννης Αντετοκούνμπο; Αμούστακο παιδάκι ήταν όταν τον έριξαν στα βαθιά του NBA, σε μια ξένη χώρα σε μια παγωμένη πόλη, μόνο του μακριά από την οικογένεια και τα αδέλφια του που αποτελούσαν το «αποκούμπι» στα δύσκολα παιδικά του χρόνια… Οποιοσδήποτε άλλος μπορεί να είχε «πελαγώσει». Βάλτε τον εαυτό σας στη θέση του, ακόμα και για έναν 18χρονο που φεύγει για σπουδές στο εξωτερικό, στο ασφαλές περιβάλλον ενός πανεπιστημίου και με το backup της οικογενειακής… τσέπης. Και όμως για έναν οποιονδήποτε νέο αυτή η μετάβαση φαντάζει «βουνό».
Τι από αυτά είχε ο Giannis όταν πρωτοπήγε στην Αμερική; Μόνο την ελπίδα ότι αν τα καταφέρει θα έχει αλλάξει για πάντα τη ζωή του, των... παιδιών του και της οικογένειάς του. Και αυτό ήταν αρκετό για να πάρει την απόφαση πως ότι και αν συμβεί, αυτός θα «κολυμπήσει», ξεπερνώντας τη μοναξιά, τον πόνο την κούραση, τα πάντα. Γιατί έχει μάθει να παλεύει για αυτούς που αγαπά. Ο Γιάννης λοιπόν δεν κολύμπησε απλά, «πέταξε» στη στρατόσφαιρα, εκμεταλλεύτηκε αυτό που η φύση του χάρισε απλόχερα και με θέληση που όμοιά της έχουμε δει μόνο σε μπασκετμπολίστες που το μικρό τους όνομα είναι… Μάικλ και Κόμπι, έγινε ο καλύτερος της γενιάς του. Και ακόμα βρισκόμαστε στου δρόμου τα μισά… Πως αυτός ο άνθρωπος να «χαμπαριάσει» λοιπόν από πίεση, από κριτική, από άστοχες βραδιές, από τραυματισμούς, πλέον για αυτόν είναι ψιλά γράμματα. Όταν βλέπει την «καυτή πατάτα», δεν γυρίζει το κεφάλι από την άλλη, αντιθέτως την... καταβροχθίζει αμάσητη. Γιατί έτσι του έμαθε η ζωή να κάνει...
Όταν η κατάσταση αφορά τους «δικούς του ανθρώπους», θα δώσει και την ψυχή του για να τους κάνει χαρούμενους. Θα ξεπεράσει τον ίδιο του τον εαυτό για να χαρίσει ένα πρωτάθλημα στην ομάδα που τον πίστεψε και του άλλαξε τη ζωή ακόμα και αν χρειαστεί να… τα βάλει με τις βολές (17/19 στον 6ο τελικό του NBA το 2021 που έφερε το πρωτάθλημα στο Μιλγουόκι μετά από 50 χρόνια) για τις οποίες μέχρι τότε τον χλεύαζαν! Δεν βάζει 40 και 50 πόντους επειδή είναι παιχταράς, ούτε γιατί έχει να αποδείξει κάτι, αλλά απλά και μόνο γιατί όταν το κάνει, αυτό ήταν αναγκαίο για να φύγει νικητής από το γήπεδο…
Το βλέπουμε περίτρανα και στο Eurobasket 2022, πότε με τάπες βγαλμένες από το… space jam, πότε με 40αρες σε λιγότερο από 30 λεπτά και τώρα με τους Τσέχους, με clutch τρίποντα στο τελευταίο λεπτό… Αυτός είναι ο Γιάννης Αντετοκούνμπο, που όταν «πρέπει» θα κάνει τα πάντα ακόμα και αυτά που δεν είναι στο… ρεπερτόριό του για να πανηγυρίσει μετά, αγκαλιά με τους αγαπημένους του. Με τον Θανάση, με τον Κώστα, όπως όταν ήταν παιδιά στα γηπεδάκια στα Σεπόλια. Το έχει πει άλλωστε πολλές φορές πως του λείπει μια διάκριση με την Εθνική Ομάδα της πατρίδας που γεννήθηκε, μεγάλωσε και αγάπησε. Μάντης δεν είναι κανείς και μπορεί όλα από εδώ και πέρα να πάνε στραβά, όμως με τη Σερβία εκτός τουρνουά και με τις διασταυρώσεις… ευνοϊκές ποιος μπορεί να ποντάρει εναντίον της Ελλάδας και του καλύτερου παίκτη στον κόσμο, που παράλληλα ενσαρκώνει την έννοια του «refuse to lose»;
Στις συζητήσεις για τους καλύτερους σουτέρ, συνήθως μπαίνει στο «τραπέζι» η μηχανική, η ψυχολογία, η διάρκεια, η «ρέντα», η αυτοπεποίθηση και το πόσο clutch είναι κάποιος παίκτης. Μέχρι που ακούγεται ή ατάκα: «αν η ζωή σου εξαρτιόταν από αυτό, ποιος θα ήθελες να πάρει το τελευταίο σουτ»; Εγώ σε αυτή την ερώτηση θα επέλεγα με κλειστά μάτια έναν… κακό σουτέρ, τον Γιάννη Αντετοκούνμπο γιατί θα ήμουν σίγουρος πως την ώρα που πραγματικά «μετράει» αυτός θα είναι εκεί, να κάνει το απίθανο να μοιάζει πιθανό, σαν ήρωας βγαλμένος από κάποιο παραμύθι…
www.bnsports.gr
