Ελάχιστοι είναι αυτοί που θα τον θυμούνται ως ποδοσφαιριστή, με τον Άλαν Πάρντιου να έχει αγωνιστεί αποκλειστικά στα αγγλικά γήπεδα, δίχως όμως να είναι ποτέ το κάτι ξεχωριστό. Αγωνίστηκε σε ομάδες μικρότερης κατηγορίας, όπως η Μπαρνέτ, η Γέοβιλ και η Τσάρλτον, έπαιξε επίσης στην Κρίσταλ Πάλας, σκοράροντας στον ημιτελικό του FA Cup το 1990, και για μικρό χρονικό διάστημα, το 1995 στην Τότεναμ, ενώ έκλεισε την καριέρα του στη Ρέντινγκ, προτού αναλάβει την τεχνική της ηγεσία.
Εκεί ξεκίνησε ως προπονητής, εκεί έμαθε να διαχειρίζεται καταστάσεις, καθώς ο Άγγλος παρέμεινε στην τελευταία ομάδα που κλώτσησε το τόπι, για μία πενταετία. Συμπλήρωσε 131 ματς και εκεί βίωσε έναν από τους τρεις προβιβασμούς του, τόσο ως παίκτης, όσο και ως προπονητής!
Ποιοι ήταν οι άλλοι δύο; Το 1990 με την Κρίσταλ Πάλας, ως ποδοσφαιριστής και 16 χρόνια μετά, με την δεύτερη ομάδα, της οποίας ανέλαβε τα ηνία. Την Γουέστ Χαμ, στην οποία παρέμεινε για 160 ματς, σημειώνοντας μαζί της και το καλύτερο ρεκόρ συγκομιδής βαθμών στην καριέρα του, με 1,43 ανά ματς!
Ουδείς θα θυμάται για τα καλά το πέρασμά του από τη Σαουθάμπτον και όλοι θα τον έχουν συνδυάσει με τον επόμενο σταθμό της καριέρας του. Φυσικά αναφερόμαστε στη Νιούκαστλ, στην οποία βρέθηκε από τον Δεκέμβριο του 2010 μέχρι και τον Ιανουάριο του 2015.
Έδωσε 184 ματς ως προπονητής της και αναδείχθηκε και ο κορυφαίος manager της σεζόν, πριν από 12 χρόνια, αφού οδήγησε τις «καρακάξες» σε ρεκόρ συγκομιδής βαθμών (65) και στην πρώτη τους ευρωπαϊκή συμμετοχή, για πρώτη φορά μετά την επιστροφή τους στην Premier League.
Μέχρι και σήμερα, κανένας προπονητής της Νιούκαστλ δεν έχει δει την ομάδα του να ολοκληρώνει την σεζόν στην 5η θέση, «κλείνοντας» εισιτήρια και για ευρωπαϊκή αναμέτρηση. Αντίθετα, μέχρι το 2014, κανένας προπονητής που είχε περάσει από τον πάγκο της ομάδας, δεν είχε βιώσει πέντε συνεχόμενες ήττες με τις «καρακάξες» σε επίπεδο πρωταθλήματος.
Ανάμεικτα είναι τα συναισθήματα από την θητεία του στο Σεντ Τζέιμς Παρκ. Άλλοι κρατούν το γεγονός πως καθιέρωσε ως αρχηγό της ομάδας τον Φαμπρίτσιο Κολοτσίνι, άλλοι πως στήριξε απερίγραπτα τον Τιμ Κρουλ και άλλοι την εξαιρετική του σχέση με τον Ντεμπά Μπα, και άλλοι θα σταθούν στις «βαριές» ήττες που συνήθιζε να γνωρίζει απέναντι στο Big 6, όπως το εντός έδρας 6-0 από την Λίβερπουλ, το 5-0 στην έδρα της Τότεναμ και φυσικά το 7-3 στο Έμιρεϊτς από την Άρσεναλ, που αποτελεί και τον μοναδικό σύλλογο που έχει σκοράρει απέναντί του επτά γκολ!
Μιας και αναφερθήκαμε στην Άρσεναλ, αυτομάτως το μυαλό ταξιδεύει στην σχέση του με τον Αρσέν Βενγκέρ. Προφανώς και οι κόντρες τους δεν ταυτίζονται με αυτές του Αλσατού με τον Σερ Άλεξ Φέργκιουσον, αλλά τα σπρωξίματα τον Νοέμβριο του 2006, στο Λονδίνο, με το σήμα της Γουέστ Χαμ, αναδείκνυαν σαφώς τον κυκλοθυμικό χαρακτήρα του.
Πώς φτάσαμε από το Pardew in στο Pardew out στη Νιούκαστλ; Πολύ πιο εύκολα από όταν συνέβη το ίδιο με τον Τόμας Τούχελ και την Τσέλσι. Ο Πάρντιου αποχώρησε, επιχείρησε να συνεχίσει να βρίσκεται στο υψηλότερο επίπεδο, στους πάγκους των Κρίσταλ Πάλας και Γουέστ Μπρομ, αλλά σε αμφότερες περιπτώσεις δεν στέριωσε και επέλεξε να αποχωρήσει.
Είχε έρθει η ώρα για νέες περιπέτειες. Πήγε στην Βουλγαρία, έδωσε αθροιστικά πέντε ματς στον πάγκο της ΤΣΣΚΑ Σόφιας, κέρδισε μόνο το ένα και ένιωθε πως το κλίμα στα Βαλκάνια, δεν τον ευνοούσε. Τουλάχιστον στην Βουλγαρία, με την Ελλάδα να φημολογείται πως θα είναι ο επόμενος προορισμός του.
Μην μπερδεύεστε. Μπορεί να αποτελέσει ακόμη έναν Άγγλο προπονητή στην ιστορία του Άρη, 50 χρόνια μετά την άφιξη του πρώτου, Γουίλφ Μαγκίνες (1971-72, απευθείας από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ), αλλά ο Πάρντιου δεν έρχεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Πότε ήταν η προηγούμενη;
Μετά την ιστορική σεζόν με τη Νιούκαστλ, όταν ο Ατρόμητος τον υποδέχθηκε στο Περιστέρι, στα πλαίσια των Play – off του Europa League. Απολογισμός; Ισοπαλία κόντρα στην τότε ομάδα του Ντούσαν Μπάγεβιτς και νίκη με 1-0, στην Αγγλία, σε ένα ματς με έντονες αντιδράσεις από πλευράς Περιστεριωτών, για δύο πέναλτι που δεν καταλογίστηκαν.
Όπως και να έχει, ο Άλαν Πάρντιου πλησιάζει στον Άρη, με μία πρόκληση. Να πάρει τίτλο ο ίδιος, μετά τους τρεις χαμένους τελικούς FA Cup (το 2016 ο τελευταίος κόντρα στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ) και να οδηγήσει κατά συνέπεια τους «κίτρινους» στο πρώτο τρόπαιό τους, μετά από 52 χρόνια!
Δημήτρης Μανάκος
