Ο άνθρωπος πίσω από την εντυπωσιακή τοιχογραφία του Μίλτου Τεντόγλου στο Γενικό Λύκειο Πεύκων, Μάριος Σιμόπουλος, μίλησε στο BN Sports για την απόφασή του να ζωγραφίσει τον Ολυμπιονίκη και κορυφαίο άλτη του μήκους, ένα χρόνο μετά τον Γιάννη Αντετοκούνμπο.
Λένε ότι μία εικόνα ισούται με χίλιες λέξεις. Τότε με πόσες λέξεις πρέπει να ισούται ένα mural που ζωντανεύει αυτό που απεικονίζει; Πόσο δε μάλλον όταν αυτό είναι πρόσωπο και μάλιστα μετά από μια σημαντική στιγμή. Ο Μίλτος Τεντόγλου λίγα λεπτά αφότου είχε αναδειχθεί και τυπικά πρωταθλητής Ευρώπης, πηδώντας 8,52 μ., πήρε μία ελληνική σημαία ανά χείρας και έκανε μία χαρακτηριστική γκριμάτσα. Ευτυχώς που υπάρχει ο φωτογραφικός φακός και αποτύπωσε τη στιγμή και ακόμα περισσότερο που υπάρχει ο Μάριος και την μετέτρεψε σε έργο τέχνης.
Ο Μάριος Σιμόπουλος δεν είναι ένας καθημερινός καλλιτέχνης του δρόμου. Τα έργα του έχουν ως βάση την street art, την οποία λατρεύει, όμως δεν χρησιμοποιεί σπρέι. Γίνονται σπιθαμή προς σπιθαμή, πινελιά προς πινελιά. Μετά από πολύ κόπο, άπειρες ώρες δουλειάς και πάμπολλα δημιουργήματα, αποτελεί έναν από τους πιο αναγνωρίσιμους καλλιτέχνες του είδους εν Ελλάδι. Όμως πρώτα και πάνω απ’ όλα, όπως λέει, είναι εκπαιδευτικός. Τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια είναι δάσκαλος εικαστικών σε δημοτικό σχολείο και τα παιδιά αποτελούν την βασική αιτία που ξεκίνησε να ζωγραφίζει τον Γιάννη Αντετοκούνμπο και το Μίλτο Τεντόγλου.
Το ΒΝ Sports επικοινώνησε μαζί του, μαθαίνοντας καλύτερα τον αρτίστα που γεμίζει έναν «άψυχο» σχολικό τοίχο με σπουδαίους και πετυχημένους αθλητές, οι οποίοι όμως παραμένουν ταπεινοί. Γιατί τα σπορ συγκεντρώνουν πολλούς φαν και οι πρωταγωνιστές τους εξελίσσονται σε πρότυπα.
Συνέντευξη στον Μάνο Φυρογένη
Απόφοιτος του τμήματος Καλών Τεχνών στο ΑΠΘ, η ζωγραφική ήταν πάντα για εκείνον κομμάτι της ζωής του. Πως προέκυψαν όμως οι τοιχογραφίες; «Πάντοτε μου άρεσε η street art. Ήθελα από μικρός να ασχοληθώ. Είχα κάποια είδωλα, όπως τον Άντι Γουόρχολ ή τον Μπάνκσι. Η αρχή έγινε σε ένα beach bar που δούλευα τα καλοκαίρια και είχα ζωγραφίσει μια κοπέλα από την Κίνα. Από εκεί και πέρα, από στόμα σε στόμα αποκτούσα όλο και περισσότερες δουλειές και εξελίχθηκα» είπε αρχικά για το πως ξεκίνησαν όλα.
Ο Μάριος όμως δημιουργεί και στα σχολεία, αφού όντας εκπαιδευτικός έχει μία μεγαλύτερη πρόσβαση σε Συλλόγους Γονέων και Κηδεμόνων. «Το πιο εύκολο πράγμα για έναν εικαστικό είναι να ζωγραφίσει στο σχολείο που εργάζεται. Τα πρώτα μου έργα ήταν στη σχολική μονάδα που υπηρετούσα. Μετά όμως έβλεπαν το αποτέλεσμα και άλλοι Σύλλογοι και με προσέγγιζαν. Εννοείται πως γίνεται από μεριάς μου αφιλοκερδώς. Στο σχολείο που εργάζομαι καλύπτονται τα υλικά μου και στα υπόλοιπα που με καλούν, συνήθως οι Σύλλογοι μου δίνουν μία μικρή αμοιβή για τον κόπο μου».
«Πρωταρχικός στόχος στα σχολεία είναι να γίνουν ζωγραφιές που να δίνουν κάποιο νόημα. Για το ρατσισμό, την ενδοσχολική βία, τον πόλεμο, την ειρήνη και άλλα κοινωνικά φαινόμενα» ανέφερε αρχικά και πρόσθεσε για τον αντίκτυπο που έδινε όλο αυτό στα ίδια τα παιδιά. «Τα παιδιά ξετρελαίνονται με την όλη διαδικασία. Όταν βλέπω ότι υπάρχουν μαθητές που μπορούν να βοηθήσουν, τους «τσιμπούσα» για να συμμετάσχουν. Το κάνουμε διαδραστικό και περιμένουν πως και πως το αποτέλεσμα. Είναι ένα κίνητρο για τα παιδιά. Τους ξυπνάει κάτι μέσα τους που δεν ήξεραν ότι έχουν. Επίσης είναι ένα τρόπος για να τους κεντρίσεις το ενδιαφέρον, μιλώντας στη δική τους γλώσσα».
Αν προσέξει κανείς τις δημιουργίες του και τον τρόπο που δουλεύει, δε θα βρει κάπου να γίνεται χρήση σπρέι. Παρά μόνο μολύβι για το σχέδιο και πινέλο. «Το σχεδιάζω όλο πρώτα με το μολύβι και μετά σιγά σιγά με το πινέλο, το γεμίζω με χρώμα. Ας πούμε όλο το πρόσωπο του Τεντόγλου έγινε με το πινέλό το 0. Αυτό σημαίνει μύτη μολυβιού. Σιγά, σιγά για να μπορέσει να αναδειχθεί κάθε λεπτομέρεια που έχει».
Ερωτώμενος για την αιτία που επέλεξε να κοσμήσει το σχολείο με αθλητές και μάλιστα με τους συγκεκριμένους, ο Μάριος ήταν σαφής. «Η επιλογή των προσώπων φυσικά και δεν έγινε τυχαία. Πέρα από τις αγωνιστικές τους επιτυχίες, όπου ο καθένας στον τομέα του είναι κορυφαίος στον κόσμο, έχει να κάνει και με το ήθος τους. Είναι παιδιά χαμηλών τόνων, προσηλωμένα στους στόχους τους. Και αυτό είναι εξίσου σημαντικό. Το ποιόν του αθλητή. Διότι η αναγνωρισιμότητά τους, τους έχει μετατρέψει αυτόματα σε πρότυπα και τα παιδιά έχουν μεγάλη ανάγκη απ’ αυτά».
Μιλώντας πιο συγκεκριμένα για την κάθε τοιχογραφία ξεχωριστά, αποκάλυψε πως ο Αντετοκούνμπο αποτελεί και δικό του ίνδαλμα, συνεπώς είχε μεγάλη «δίψα» να ξεκινήσει από εκείνον. «Έπαιζα μπάσκετ παλαιότερα, όμως κάποιοι σοβαροί τραυματισμοί με ανάγκασαν να το σταματήσω. Παρακολουθώ όμως τα σπορ όσο μπορώ. Ο Γιάννης είναι ίνδαλμα δικό μου, οπότε έψαχνα απεγνωσμένα να βρω επιφάνεια. Έκανα κάποια κρούση στο δήμαρχο Νεάπολης-Συκεών και μου «έδωσε το ελεύθερο» για το σχολείο στα Πεύκα. Είχα τέτοια επιθυμία και χαρά που το τελείωσα σε δυο μέρες. Από το πρωί μέχρι τα μεσάνυχτα καθόμουν».
Ως προς το Μίλτο Τεντόγλου τόνισε πως δεν ήταν προγραμματισμένο να τον ζωγραφίσει τώρα όμως το timing λειτούργησε καλύτερα. «Είχαμε σχεδιάσει να ζωγραφίσω το Μίλτο τέλη Ιουλίου με αρχές Αυγούστου όμως λόγω φόρτου εργασίας πήγε λίγο πίσω. Αν και όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα, καλύτερα έτσι».
Πρόσθεσε επίσης πως μιλά καθημερινά τις τελευταίες μέρες με την μητέρα του Τεντόγλου, την κυρία Κατερίνα. «Με πήρε να με ευχαριστήσει. Και είναι ακριβώς λες και ακούς το Μίλτο στις δηλώσεις του. Καταλαβαίνεις πολλά πράγματα για τη σημασία της οικογένειας συνομιλώντας με τους γονείς. Εξαίρετος άνθρωπος, πολύ ταπεινή και φιλόξενη γυναίκα. Με κάλεσε και στα Γρεβενά να μου «κάνει το τραπέζι». Την ευχαριστώ πολύ για το ενδιαφέρον που έχει δείξει».
Τέλος, και βλέποντας την απήχηση που υπάρχει σε όλους ήταν λογικό να το ερωτηθεί και για μελλοντικά αντίστοιχα mural. «Ο χώρος υπάρχει. Οι ζωγραφιές αυτές απηχούν άκρως θετικά στα παιδιά, οπότε ναι, είναι στα πλάνα μου να συνεχιστεί. Καλά να είμαστε και χωράνε άλλα τέσσερα πρόσωπα».
