Ο σπουδαίος Νίκος Μαχλάς αποκλειστικά στο BN Sports, σε μία συζήτηση αναφορικά με το πανέμορφο τέρμα του Γιακουμάκη απέναντι στο Κόσοβο, αλλά και με την γενικότερη οπτική του πάνω στο νέο ξεκίνημα της Εθνικής του Γκουστάβο Πογέτ.
Συνέντευξη στον Αντώνη Νιανιά
Νοέμβρης του 1993 και η Ελλάδα υποδέχεται την Ρωσία στο ΟΑΚΑ, με φόντο την πρόκριση στο παγκόσμιο των Ηνωμένων Πολιτειών. Λίγο πριν την συμπλήρωση 70 λεπτών παιχνιδιού και με τις δύο ομάδες να βρίσκονται στο απόλυτο μηδέν, ο αμούστακος τότε Νίκος Μαχλάς πήδηξε στα ουράνια του Αμαρουσίου, στέλνοντας με κεφαλιά την μπάλα στην εστία του Τσερτσέσοφ - Χλέστον. Τελικό αποτέλεσμα 1-0, λυτρωτής ο τότε 20χρονος επιθετικός του ΟΦΗ και η εθνική μας ομάδα στο πρώτο της Μουντιάλ.
Επιστροφή στο σήμερα, 19 χρόνια μετά, με την «γαλανόλευκη» να πραγματοποιεί αγωνιστικό restart, έχοντας στο πλευρό της τον Γκουστάβο Πογέτ. Στην προχθεσινή αναμέτρηση του Βόλου (13/06), χρειάστηκε μία σπίθα για να μετρήσει την τέταρτη διαδοχική νίκη σε ισάριθμες αναμετρήσεις του Nations League. Πρωταγωνιστής αυτή τη φορά ένας άλλος Κρητικός και αυτός με καταβολές από το Ηράκλειο. Ο λόγος για τον Γιώργο Γιακουμάκη, ο οποίος άθελα του μιμήθηκε υποδειγματικά το εμβληματικό γκολ του πατριώτη του Νίκου Μαχλά.
Τι έχει όμως να πει ο κάτοχος του χρυσού παπουτσιού της σεζόν 1997/1998; Το BN Sports εντόπισε τον άλλοτε επιθετικό των ΟΦΗ, Φίτεσε και Άγιαξ, ο οποίος εξέφρασε την δική του οπτική αναφορικά με τα δύο γκολ, αλλά και με τον «αέρα αλλαγής» που κυριαρχεί στο αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα.
Περιέγραψε μου τις εικόνες αμέσως μετά το γκολ στο ΟΑΚΑ. Τι θυμάσαι από το γήπεδο;
«Εκπληκτικές στιγμές. Πρωτόγνωρες. Το Ολυμπιακό Στάδιο δεν το είδα ποτέ τόσο γεμάτο (σ.σ. με την Εθνική). Ίσως άλλη μία ή δύο φορές, η ατμόσφαιρα ήταν φανταστική. Βέβαια ήμουν και 19 στα 20 χρονών, στην αρχή με άγχωνε όλο αυτό. Σε κάθε περίπτωση μιλάμε ίσως για την ομορφότερη στιγμή που ένιωσα προσωπικά με το εθνόσημο. Μιλάμε για απίστευτη χαρά, ένιωθα ότι με το που σκόραρα το γκολ μπορούσα να πετάξω!
Ήταν κάτι αδιανόητο. Ένα πολύ όμορφο τέρμα και κόσμος να πανηγυρίζει με εκατοντάδες καπνογόνα. Φαντάσου ότι μετά δεν μπορούσα να φύγω από το ΟΑΚΑ για να πάω στο αεροδρόμιο. Με πήγε περιπολικό (σ.σ. γέλια)! Η πρώτη πρόκριση σε μουντιάλ, η πρωτιά που εξασφαλίσαμε, ήταν πρωτόγνωρες στιγμές. Όλος ο αγώνας ήταν σαν όνειρο».
Δε θα σε ρωτήσω τα ίδια. Είπες ότι η φάση του Γιακουμάκη δεν είναι καρμπόν... σε τι πιστεύεις ότι διαφέρει με αυτή απέναντι στην Ρωσία;
«Για να μη παρεξηγηθώ, είναι ένα πολύ όμορφο και δύσκολο γκολ. Δεν έχει να κάνει με την εκτέλεση. Αυτό που εννοώ είναι ότι δεν γίνεται να συγκρίνεις ένα γκολ που σε οδηγεί σε παγκόσμιο κύπελλο για πρώτη φορά, με ένα αντίστοιχο στο Nations League. Δεν είναι ίδιες συνθήκες. Ούτε 80 χιλιάδες κόσμος υπήρχε ούτε ίδιος αγώνας ήταν. Με το Κόσοβο παίζαμε...
Αν μιλήσουμε όμως αμιγώς σαν προσπάθεια, πρόκειται για πολύ τεχνική εκτέλεση. Το timing δείχνει τον επιθετικό και ο Γιακουμάκης το έχει. Κάνει καλά την δουλειά του. Μιλάω αμιγώς για τις συνθήκες, ο Γιώργος ήταν εκεί που έπρεπε. Η τότε Ρωσία όμως είχε ομαδάρα! Δε το μειώνω όμως, ο παίκτης επιμένω ότι έχει πολύ καλό συγχρονισμό, μιλάμε για μία ανάποδη κεφαλιά, τρομερά δύσκολη».
Υπάρχει ο Γιακουμάκης, αλλά υπάρχει και ο Παυλίδης. Ποιος από τους δύο σου θυμίζει περισσότερο τον νεαρό Νίκο Μαχλά;
«Θεωρώ ότι είμαι κάτι ενδιάμεσο. Ο Γιώργος θυμίζει εμένα στα 27 μου. Ξεκίνησα νωρίς, στα 20 μου ήμουν αλλιώς, έπαιζα πολύ εκτός περιοχής, στα πλάγια, έκανα ενέργειες και δημιουργούσα παιχνίδι. Στην Ολλανδία μετέπειτα κατάλαβα ότι έχω διαφορετικό ρόλο.
Ο Παυλίδης είναι ποδοσφαιριστής που παίρνει πρωτοβουλίες με την μπάλα στα πόδια. Βγαίνει στα φτερά και σκοράρει θεαματικά γκολ όπως έχει αποδείξει στην Eredivisie. Πανέμορφα τέρματα σε εκτέλεση. Ο Γιακουμάκης θυμίζει το στυλ μου. Είναι παίκτης που αν τον τροφοδοτήσεις θα τον αισθανθεί έντονα η αντίπαλη άμυνα. Όπως και 'γω τότε, έτσι και αυτός σήμερα έχει το εύκολο γκολ». 
Τι πραγματικά δείχνει να αλλάζει σε αυτή την διοργάνωση;
«Μετά τις επιτυχίες ήρθε ένα διάστημα με άσχημα αποτελέσματα, χωρίς καλό ποδόσφαιρο. Δεν υπήρχε ιδιαίτερη ομοιογένεια Ήρθε η αλλαγή με τον ερχομό του φαν 'τ Σχιπ, ο οποίος χρειάστηκε μεγάλο χρονικό διάστημα, αλλά είναι ο μοναδικός στην χώρα μας που δοκίμασε τόσους πολλούς παίκτες. Κατά την διάρκεια της θητείας του. Έδειξε ότι βρήκε τις σωστές μονάδες και έφτιαξε ένα συμπαγές σύνολο με ταλαντούχους παίκτες.
Ο Πογέτ βρήκε έτοιμο κορμό, τον οποίο μέχρι στιγμής διαχειρίζεται εξαιρετικά. Παρουσιάζει ένα σύνολο με καλή χημεία και σωστές επιλογές, έχει σωστή διαχείριση και ας μην είναι πάντα θεαματική η ομάδα. Κρατάμε το μηδέν, έχουμε αντίληψη και εκμεταλλευόμαστε τις ευκαιρίες. Στην τελική αυτό είναι το ζητούμενο. Νομίζω ότι αυτή η γενιά μπορεί να ξαναφέρει την Εθνική εκεί που θέλουμε».
Oι προβλέψεις σου για το μέλλον της Εθνικής του Πογέτ;
«Υπομονή από δημοσιογράφους, παλαίμαχους και φιλάθλους. Δεν είναι τίποτα εύκολο. Όπως κάναμε τώρα τέσσερις νίκες, μπορεί εύκολα να έρθουν ισάριθμες ήττες. Δε σημαίνει ότι τα παιδιά δεν έχουν ταλέντο. Αυτό που εμένα προσωπικά με χαροποιεί είναι ότι σαν ομάδα πραγματικά έχουμε μέλλον. Είμαι σίγουρος. Υπάρχει ταλέντο, δες την άμυνα με Μαυροπάνο, Χατζηδιάκο και Βλαχοδήμο. Πολύ σημαντικό ότι έχουμε τον Τσιμίκα της Λίβερπουλ. Και ο καινούριος είναι καλός (σ.σ. Μπάλντοκ).
Ήταν άψογος και ο Μάνταλος. Το κέντρο λειτουργεί πλέον αρμονικά, μπροστά δεν είναι μόνο ο Γιακουμάκης, έχουμε και τον Δουβίκα. Πολύ μεγάλο ταλέντο, μόλις πάρει αγωνιστικό ρυθμό θα δώσει πολλά πράγματα, δεν στερούμαστε από ταλέντο. Πρέπει απλά να το διαχειριστούμε σωστά. Το μέλλον μας ανήκει»!
