Τρεις βασικοί διεκδικητές του τίτλου, τρεις στροφές πριν το τέλος, τρεις εναλλαγές στο τιμόνι της κούρσας του ελληνικού πρωταθλήματος. Όχι δεν είναι σενάριο επιστημονικής φαντασίας, είναι η Α’ Εθνική κατηγορία της σεζόν 2004-05. Το BN Sports σκαλίζει μνήμες του παρελθόντος συνομιλώντας με τον Αντώνη Νατσούρα, έναν εκ των πρωταγωνιστών εκείνου του φινάλε και «δήμιο» της ΑΕΚ.
Συνέντευξη στον Μάνο Φυρογένη
Γκραν γκινιόλ η υπόθεση τίτλος στην Premier League, φινάλε γεμάτο αδρεναλίνη στη Serie A. Οι συνθήκες αυτές μπορεί να μοιάζουν άγνωστες για την ελληνική πραγματικότητα του σήμερα όμως οι θιασώτες του εγχώριου πρωταθλήματος έχουν να θυμούνται τη σεζόν 2004-05. Όταν μέσα σε 270’ λεπτά ήρθαν τα πάνω κάτω και ανατράπηκε όλο το σκηνικό.
Ήταν 25 Μαΐου του 2005 όταν ολοκληρώθηκε ένα από τα συγκλονιστικότερα πρωταθλήματα στην ιστορία της πρώτης κατηγορίας του ελληνικού ποδοσφαίρου. ΑΕΚ, Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός διεκδίκησαν στα ίσια τον τίτλο του πρωταθλητή και πήγαιναν χέρι-χέρι, σε απόσταση τριών βαθμών, από τα μέσα Φλεβάρη μέχρι και την τελευταία στροφή. Τότε που οι «ερυθρόλευκοι» έκοψαν πρώτοι το νήμα και κατέκτησαν το 33ο πρωτάθλημα στην ιστορία τους.
Πως φτάσαμε έως το χιτσκοκικό φινάλε;
Ο Ολυμπιακός του Ντούσαν Μπάγεβιτς είχε το πιο ακριβό ρόστερ της περιόδου με αθλητές τεράστιου βεληνεκούς για τα ελληνικά δεδομένα όπως ο Ζιοβάνι και ο Ριβάλντο. Οι «Πειραιώτες» έδειχναν και στον αγωνιστικό χώρο την ανωτερότητα τους στον πρώτο γύρο, έχοντας τόσο την καλύτερη επίθεση όσο και την κορυφαία άμυνα της λίγκας. Παρόλα αυτά το γενικότερο ανταγωνιστικό επίπεδο καθώς και το νωθρό ξεκίνημα του δεύτερου γύρου (ισοπαλία εκτός με την Καλλιθέα, εντός με την Σκόντα Ξάνθη και ήττα εκτός από τον Εργοτέλη), εκμηδένισαν την όποια διαφορά και ο Ολυμπιακός μπήκε σε μπελάδες.
Ο κάτοχος του τίτλου Παναθηναϊκός ξεκίνησε τη σεζόν με φιλοδοξίες για τη διατήρηση των σκήπτρων και με τον Ιτζάκ Σουμ στην άκρη του πάγκου. Ο Ισραηλινός ήταν ο άνθρωπος που οδήγησε τους «πράσινους» στο νταμπλ της σεζόν 2003-04 και απομακρύνθηκε κακήν κακώς από την τεχνική ηγεσία του «τριφυλλιού» νωρίς, λόγω διαφορετικής φιλοσοφίας με τον τεχνικό διευθυντή Ζάετς ως προς το χτίσιμο της ομάδας και τη διαχείριση του έμψυχου δυναμικού. Και αφού μεσολάβησαν Ζντένεκ Σκάζνι και Τότης Φυλακούρης (για δυο παιχνίδια), ο κ. Βαρδινογιάννης προσέλαβε τον Μαλεζάνι στη σημαντικότερη καμπή του πρωταθλήματος, και σε απόσταση δυο βαθμών από τον πρωτοπόρο Ολυμπιακό, για να τερματίσει στην κορυφή.
Αντίθετα με τους «αιωνίους», η πορεία της ΑΕΚ ήταν ανέλπιστα καλή έως θεαματική. Ο Ντέμης Νικολαΐδης είχε αναλάβει να οδηγήσει την αγαπημένη του «Ένωση» στην μετά Ψωμιάδη εποχή με σαφώς μικρότερο ρόστερ και χωρίς ανάλογη εμπειρία. Ο εκλεκτός καπετάνιος όμως εκείνης της περιόδου, Φερνάντο Σάντος, «έβγαλε» την καλύτερη δυνατή εκδοχή των αθλητών του, κράτησε τους «κιτρινόμαυρους» σε απόσταση βολής στο τελευταίο κομμάτι της κούρσας και λίγο έλειψε να κάνει την έκπληξη και να στεφθεί πρωταθλήτρια.
Η καθοριστική αγωνιστική που εν πολλοίς καθόρισε τον τίτλο
Βαθμολογία 27ης αγωνιστικής: Παναθηναϊκός 59, ΑΕΚ 58, Ολυμπιακός 56
Στα πάνω «πατώματα», οι τρεις διεκδικήτριες ομάδες συνέχιζαν ακάθεκτες την πορεία τους με τη μεταξύ τους διαφορά να μη μακραίνει ποτέ περισσότερο από τρεις βαθμούς. Και ενώ όλα έδειχναν πως ο τίτλος είναι αθηναϊκή υπόθεση, τόσο οι «πράσινοι» όσο και οι «κιτρινόμαυροι» στραβοπάτησαν τρεις στροφές πριν το σπριντ του τερματισμού και έχασαν σημαντική ευκαιρία.
Ο μεν Παναθηναϊκός είχε τη δύσκολη εκτός έδρας αποστολή στην Τούμπα, εκεί που αν και προηγήθηκε με τον Δημήτρη Παπαδόπουλο, δεν διατήρησε το υπέρ του προβάδισμα, ισοφαρίστηκε νωρίς από τον συνονόματο Σαλπιγγίδη και απώλεσε δυο άκρως σημαντικούς βαθμούς στην οικονομία της τελικής κατάταξης.
Και αν η ισοπαλία του «τριφυλλιού» ήταν μεν ένα καθοριστικό σημείο αλλά ήρθε απέναντι στον τέταρτο της βαθμολογίας ΠΑΟΚ εκτός έδρας, η ήττα της ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ από τον Ιωνικό ήταν τεράστιο στραπάτσο. Η «Ένωση» πολιόρκησε την εστία του Σιημήτρα καθόλη τη διάρκεια του παιχνιδιού με τη μπάλα όμως να μην καταλήγει στα δίχτυα. Και ότι δεν έκαναν οι γηπεδούχοι, το «λούστηκαν» στα τελευταία λεπτά. Υποδειγματική κόντρα επίθεση των Νικαιωτών, κλέψιμο ψηλά, ασίστ του Γκούτμαν στον Νατσούρα και 0-1. Ένα σκορ το οποίο εξελίχθηκε σε «ταφόπλακα» των ονείρων των «Ενωσιτών» για την κατάκτηση ενός πρωταθλήματος έπειτα από 11 χρόνια. Το BN Sports εστιάζει στην αναμέτρηση εκείνη μέσα από τα μάτια του μεγάλου πρωταγωνιστή, Αντώνη Νατσούρα.
Νατσούρας: «Είχαμε την τύχη με το μέρος μας εκείνο το βράδυ, αισθανόμουν περίεργα που χάλασα μια μεγάλη γιορτή»
- Τι θυμάσαι από εκείνο το βράδυ της 8ης Μαΐου;
«Δεν είμασταν για να κερδίσουμε. Το λέγαμε και μετά στα αποδυτήρια ότι είχαμε την τύχη με το μέρος μας. Η ΑΕΚ ήταν πολύ καλή, έκανε πολλές ευκαιρίες αλλά δεν μπορούσε να σκοράρει. Είχε πέσει και πάνω στον Μιχάλη τον Σιημήτρα, τον τερματοφύλακά μας, ο οποίος έκανε το παιχνίδι της ζωής του. Θυμάμαι εγώ είχα κάνει πολύ καλή εμφάνιση, ήταν και σκάουτερ της Τορίνο και της Λιλ στο γήπεδο για να με δουν αλλά αυτό το έμαθα αργότερα».
- Είναι ακόμα έντονα τα συναισθήματα από εκείνο το παιχνίδι;
«Πάρα πολύ! Κάθε φορά που το θυμάμαι ή τυχαίνει να το ξαναδώ λέω από μέσα μου μακάρι να το ξαναζούσα. Πολλές εικόνες. Εντάξει, από τη μια ήμουν και είμαι χαρούμενος για την εμφάνιση μου και το γκολ από την άλλη στενοχώρησα τόσες χιλιάδες κόσμου, χάλασα μια γιορτή για την ΑΕΚ. Είναι περίεργο αυτό αλλά έτσι είναι το ποδόσφαιρο».
«Ένιωθα ότι πετούσα με όλα αυτά που ζούσα – Υπήρχε φιλολογικό ενδιαφέρον από την ΑΕΚ λίγο διάστημα πριν το παιχνίδι εκείνο»
- Η ψυχολογική πίεση λόγω της επιθετικότητας της ΑΕΚ και η ροή του αγώνα, εξηγούν τον έντονο πανηγυρισμό σου;
«Ένα χρόνο μετά που είδα ξανά το βίντεο, χαλάστηκα με τον εαυτό μου. Δε μου άρεσε ο τρόπος που το πανηγύρισα, που ζήτησα στους φιλάθλους της ΑΕΚ να σωπάσουν με το δάχτυλό μου. Δεν με αντιπροσωπεύει αυτό. Αλλά υπήρχε και κάτι παρασκηνιακό τότε, ένα ενδιαφέρον της «Ένωσης» για εμένα και τον Ονουάτσι, το οποίο όμως δεν προχώρησε. Μάλιστα θυμάμαι 2-3 μέρες πριν τον αγώνα με είχε πάρει και κάποιος δημοσιογράφος από το ΦΩΣ για να επιβεβαιώσει τη φήμη αλλά εγώ το απέφυγα, είχα και συμβόλαιο με τον Ιωνικό. Παρουσιάστηκε όμως ως περίπτωση που χαλάει γιατί υπήρχε και από αλλού ενδιαφέρον. Αυτό με ενόχλησε λίγο και ίσως για αυτό δεν ήμουν πιο συγκρατημένος μόλις σκόραρα».
- Εσένα θα σε ενδιέφερε να παίξεις για την ΑΕΚ τότε;
«Ναι βέβαια! Δεν είμαι ούτε ήμουν ΑΕΚτζής αλλά είχα μια συμπάθεια προς το σύλλογο. Ας πούμε πως εξέφραζε σε μεγάλο βαθμό τη φιλοσοφία μου και ήθελα να επαληθευτούν οι τότε φήμες».
- Θυμάσαι τις στιγμές μετά το σφύριγμα της λήξης στα αποδυτήρια ή και τις επόμενες μέρες;
«Λες και είμασταν Κυπελλούχοι. Πήραμε ένα πολύ μεγάλο διπλό για τον Ιωνικό διότι ξενοιάσαμε μεταξύ άλων μια και καλή και από την υπόθεση παραμονή. Έγινε χαμός στα αποδυτήρια. Εγώ με το Σωκράτη τον Οφρυδόπουλο μείναμε μέχρι αργά για έλεγχο ντόπινγκ, μας τηλεφωνούσαν οι υπόλοιποι που είχαν φύγει για να πάμε έξω να το γιορτάσουμε. Θυμάμαι όταν γυρνούσα σπίτι από το γήπεδο, γιατί αργήσαμε αρκετά, ένιωθα ότι πετούσα. Τις επόμενες μέρες τηλεφωνήματα για δηλώσεις, συνεντεύξεις σε ραδιόφωνα και εφημερίδες. Δεν το είχα ξαναζήσει αυτό, ούτε στον Ηρακλή. Κράτησε όλη αυτή η ιστορία καμιά εβδομάδα και μετά επανήλθα στην πραγματικότητα».
- Σε βοήθησε εκείνη η βραδιά, εκείνο το γκολ σε κάτι μεταγενέστερο;
«Τη Δευτέρα μετά το παιχνίδι θυμάμαι ήμουν στο σπίτι και είχα ένα ξέσπασμα. Ήταν και για μένα αρκετά πράγματα σχετικά καινούργια. Η Αθήνα, ο Ιωνικός, έξτρα προπονήσεις, γυμναστήρια, όλα. Ήθελα να αποδείξω στον εαυτό μου ότι μπορούσα να τα καταφέρω και τότε το κατάλαβα, επιβεβαιώθηκα. Ακολούθησε και το ενδιαφέρον από την Τορίνο τις επόμενες εβδομάδες και η μετακίνηση μου στην Ιταλία που ήταν δώρο θεού».
- Πιστεύεις ότι η ΑΕΚ άξιζε τον τίτλο;
«Πιστεύω πως ναι. Βάσει εικόνας στον αγωνιστικό χώρο και διάρκειας ναι το άξιζε. Ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναικός είχαν ποιοτικότερα και ακριβότερα ρόστερ αλλά όχι μεγάλη σταθερότητα».
Το αθηναϊκό ντέρμπι που δώρισε το πρωτάθλημα στον Πειραιά
Βαθμολογία 28ης αγωνιστικής: Παναθηναϊκός 60, Ολυμπιακός 59, ΑΕΚ 58
Προτελευταία αγωνιστική και ο Παναθηναϊκός έχει μεγάλο αβαντάζ, καθώς κάνοντας το 2/2 στις εναπομείναντες δυο αναμετρήσεις, θα στεφθεί αυτόματα και πρωταθλητής Ελλάδας. «Οι πράσινοι» είχαν την τύχη στα χέρια τους όμως η δεύτερη συνεχόμενη ισοπαλία (λευκή αυτή τη φορά απέναντι στην ΑΕΚ στο κεκλεισμένων των θυρών Απόστολος Νικολαΐδης), έδωσε την ευκαιρία στον «αιώνιο» να προσπεράσει στο πιο οριακό σημείο της περιόδου.
Αυτόματα, το αποτέλεσμα αυτό ήταν καταδικαστικό και για την ΑΕΚ, θέτοντάς την ουσιαστικά εκτός διεκδίκησης της κορυφής μόλις ενενήντα λεπτά πριν το δραματικό φινάλε. Μια ισοπαλία, η οποία ισοδυναμούσε με ήττα και για τους δυο, μετά την άνετη επικράτηση του Ολυμπιακού με 3-0 επί του Πανιωνίου. Τρίποντο ικανό να ανεβάσει στην κορυφή της κατάταξης τους «ερυθρόλευκους».
Δυσκολεύτηκε στο Καυταντζόγλειο αλλά είπε «ευχαριστώ» στα προηγούμενα δώρα και στέφθηκε πρωταθλητής
Βαθμολογία 29ης αγωνιστικής: Ολυμπιακός 62, Παναθηναϊκός 61, ΑΕΚ 59
Την τελευταία στροφή όλα τα φώτα στράφηκαν στο Καυταντζόγλειο και την απαιτητική εκτός έδρας αποστολή του Ολυμπιακού. Οι «Πειραιώτες» ήθελαν μόνο νίκη για να κόψουν πρώτοι το νήμα ανεξαρτήτως των άλλων αποτελεσμάτων και να πανηγυρίσουν ένα από τα εντυπωσιακότερα, σε εξέλιξη πρωταθλήματα από αρχής καταβολής του επαγγελματικού ποδοσφαίρου στην Ελλάδα.
Παναθηναϊκός και ΑΕΚ έκαναν το καθήκον επικρατώντας του ΟΦΗ και του Απόλλωνα Καλαμαριάς αντίστοιχα, όμως αυτό δεν ήταν αρκετό. Τα «ευχάριστα» νέα για εκείνους δεν ήρθαν ποτέ από τη Θεσσαλονίκη αφού ο Ριβάλντο, λίγο μετά τη συμπλήρωση μιας ώρας παιχνιδιού (62’) έβαλε σε θέση οδηγού τους φιλοξενούμενους (1-0), σκορ ισχνό αλλά υπερπολύτιμο.
Βαθμολογία 30ης αγωνιστικής: Ολυμπιακός 65, Παναθηναϊκός 64, ΑΕΚ 62
Και κάπως έτσι ολοκληρώθηκε μια από τις επικότερες κούρσες πρωταθλήματος στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου. Συνεχείς εναλλαγές στην κορυφή, οι τρεις κορυφαίοι εγχώριοι σύλλογοι σε απόσταση μιας αναπνοής και τεράστιο ενδιαφέρον μέχρι το τελευταίο λεπτό.