Ο Γκέρεμι Ντζίταπ, ένας από τους τέσσερις κατόχους δύο Champions League που αγωνίστηκαν στην Ελλάδα, μιλά στο BN Sports για τη ρεβάνς της Ρεάλ Μαδρίτης με την Τσέλσι στο Σαντιάγο Μπερναμπέου (12/04, 22:00), την πλούσια καριέρα του, αλλά και το... φτωχό πέρασμά του από την ΑΕΛ!
Σχετικά Άρθρα
Ο Τζόλεον Λέσκοτ στο BN Sports: «Όσο υπάρχουν Κλοπ και Γκουαρδιόλα, η Premier League τους ανήκει – Μοναδικοί οι οπαδοί της ΑΕΚ!» (video)
Ο Τόρε Άντρε Φλο στο BN Sports: «Ιδανικός για την Εθνική Ελλάδας ο Πογέτ - Σύντομα θα δοθεί λύση για την Τσέλσι!» (video)
Συνέντευξη στον Φάνη Τσοκανά
Καλοκαίρι 2010. Ρεάλ Μαδρίτης, Τσέλσι και... ΑΕΛ αποκτούν έναν συνδετικό κρίκο!
Δεδομένα, στην παρουσία του στον θεσσαλικό κάμπο, ο Γκέρεμι δεν θυμίζει τον παίκτη που «όργωνε» κάποτε τη δεξιά πλευρά των ευρωπαϊκών «σαλονιών». Τον παίκτη που υπήρξε υποψήφιος για τη «Χρυσή Μπάλα» το 2000 και αποτέλεσε μία από τις πρώτες μεταγραφές στην εποχή του Ρομάν Αμπράμοβιτς στην Τσέλσι. Το παραδέχεται, άλλωστε και ο ίδιος: «Δεν εξελίχθηκε όπως θα ήθελα η παρουσία μου στην Ελλάδα» εξομολογείται.
Ωστόσο, παραμένει αδιαπραγμάτευτο πως μέσω της σύντομης παρουσίας του στη χώρα μας, εξασφάλισε μία θέση σε ένα πολύ κλειστό κλαμπ, αφού μαζί με τους Πάουλο Σόουζα, Κριστιάν Καρεμπέ και Ερίκ Αμπιντάλ, είναι οι μόνοι ποδοσφαιριστές που αγωνίστηκαν στο ελληνικό πρωτάθλημα μετρώντας δύο κατακτήσεις Champions League!
Με επτά -συνολικά- χρόνια από την καριέρα του, δοσμένα στη Ρεάλ Μαδρίτης και την Τσέλσι, μιλά αποκλειστικά στο BN Sports τόσο για τη «μάχη» των δύο πρώην ομάδων του στα προημιτελικά του θεσμού, όσο και για το άδοξο τέλος της εποχής Αμπράμοβιτς, τους Σαλάχ-Μανέ και το σύντομο πέρασμά του από τον θεσσαλικό κάμπο.
-Στην παρούσα χρονική περίοδο είσαι πρόεδρος της Ένωσης Ποδοσφαιριστών της χώρας σου: του Καμερούν. Πώς αποφάσισες να αναλάβεις το συγκεκριμένο πόστο;
«Είναι κάτι που το σκεφτόμουν πάρα πολύ καιρό. Φεύγοντας από την ήπειρο, οι Αφρικανοί παίκτες έβλεπαν πως τα πάντα στις άλλες ηπείρους είναι πολύ πιο οργανωμένα. Τόσο στις εγκαταστάσεις, όσο και στις πληρωμές. Ήθελα να προσφέρω κάτι καλύτερο στα παιδιά μου, στους φίλους μου, στα αδέρφια μου, ώστε να αντιληφθούν τι πρέπει να κάνουν για να μπορέσουν να γίνουν επαγγελματίες ποδοσφαιριστές. Βίωσα τις δυσκολίες και ξέρω τι είδους εμπόδια σου βάζουν. Προσπαθώ με τη γνώση και την εμπειρία μου, να βοηθήσω τους νέους να γλιτώσουν μερικά από αυτά.
Στο νέο μου πόστο με βοήθησε πάρα πολύ και το πρόγραμμα εκπαίδευσης της UEFA, MIP (Master for International Players), το οποίο και έχω ολοκληρώσει. Αφορά τις αρχές διαχείρισης και οργάνωσης ενός ποδοσφαιρικού οργανισμού».
Στο νέο μου πόστο με βοήθησε πάρα πολύ και το πρόγραμμα εκπαίδευσης της UEFA, MIP (Master for International Players), το οποίο και έχω ολοκληρώσει. Αφορά τις αρχές διαχείρισης και οργάνωσης ενός ποδοσφαιρικού οργανισμού».
-Θεωρείς πως έχει κάνει βήματα προς τα εμπρός το ποδόσφαιρο της Αφρικής;
«Δεν μπορώ να το πω. Δεν έχει αναπτυχθεί αρκετά. Φαίνεται, άλλωστε, και στο Παγκόσμιο Κύπελλο, όπου οι επιτυχίες λείπουν. Οφείλουμε να συνεργαστούμε όλοι οι φορείς μαζί, όπως και η CAF, ώστε να εξασφαλίσουμε πως θα βελτιωθεί το ποδόσφαιρο στην ήπειρο».
-Μπορεί το Καμερούν να κάνει την αρχή για μία «νέα σελίδα» μέσω της παρουσίας του στο Κατάρ;
«Το εύχομαι! Ερχόμαστε με έναν καινούργιο πρόεδρο στην ομοσπονδία της χώρας και με μία τελείως διαφορετική νοοτροπία. Είμαστε αποφασισμένοι να πετύχουμε στο Μουντιάλ του 2022, έστω κι αν γνωρίζουμε πως δεν είναι θα είναι εύκολο».
-Έμεινες ικανοποιημένος από την πορεία της χώρας σου στο πρόσφατο Copa Africa;
«Οφείλω να παραδεχτώ πως η Αίγυπτος και η Σενεγάλη, ήταν δύο από τις καλύτερες ομάδες του τουρνουά. Η Σενεγάλη είναι η πρωταθλήτρια Αφρικής και είναι κάτι που δεν αλλάζει, αλλά γυρνώντας πίσω στο τουρνουά, δεν μπορώ να είμαι απογοητευμένος από την πορεία της δικής μου χώρας. Αποκλειστήκαμε στα πέναλτι, όπου μπορούν να συμβούν τα πάντα. Αν είχαμε προκριθεί εμείς στον τελικό, εκεί θα μιλούσαμε με άλλα δεδομένα. Αλλά και πάλι αξίζουν πολλά συγχαρητήρια στη Σενεγάλη».
-Στον τελικό όλα τα «φώτα» έπεσαν πάνω στους Σαλάχ-Μανέ. Τι σημαίνουν αυτοί οι δύο για την Αφρική;
«Είμαι πολύ περήφανος για αυτούς. Εκπροσωπούν με τον καλύτερο τρόπο τους αφρικανούς ποδοσφαιριστές και δίνουν κίνητρο στους νεότερους».
«Παραλίγο να χάσει τα δακτυλά του ο Καρεμπέ!»
-Η πρώτη σου ομάδα εκτός Καμερούν, ήταν η Σέρο Πορτένιο στην Παραγουάη. Ασυνήθιστη επιλογή.
«Ήθελα να αντιληφθώ καλύτερα τις δυνατότητές μου, σε ένα καλύτερο και πιο αναπτυγμένο πρωτάθλημα. Θεωρώ πως αυτός είναι και ο λόγος που πέτυχα στην καριέρα μου. Το γεγονός πως πήγα σε χώρες και μέρη, όπου θα είχα να κερδίσω πράγματα».
-Περίμενες πως μέσα σε τρία χρόνια θα βρεθείς από την Μπαφουσάμ στην κορυφή της Ευρώπης, με τη φανέλα της Ρεάλ Μαδρίτης;
«Αν έλεγα ναι, θα ήμουν ψεύτης. Σίγουρα στάθηκα τυχερός, αλλά πρέπει να προκαλέσεις την τύχη σου, μέσα από τη διαρκή προσπάθεια. Όταν έμαθα πως η Ρεάλ Μαδρίτης ενδιαφέρεται για μένα σοκαρίστηκα! Μιλάμε για τον μεγαλύτερο σύλλογο στον κόσμο. Ο Τζον Τόσακ, προπονητής της Μπεσίκτας, με είχε ξεχωρίσει στο τουρκικό πρωτάθλημα, όπου αγωνίστηκα για δύο χρόνια με την Γκεντσλερμπιρλιγκί και όταν ανέλαβε τη Ρεάλ Μαδρίτης, είπε πως ο πρώτος παίκτης που ήθελε ήμουν εγώ! Ήταν μία μεταγραφή που την κέρδισα με όσα έκανα μέσα στο γήπεδο! Όσον αφορά το Champions League, είναι κάτι που πολλοί ποδοσφαιριστές δεν το έχουν γευτεί ούτε μία φορά. Εγώ είχα την ευλογία να το καταφέρω δύο. Μοναδικές εμπειρίες, τίτλοι που μιλούν μόνοι τους για την καριέρα μου».
-Ήταν δύσκολο να συναναστρέφεσαι με τόσους σταρ;
«Ίσως στην αρχή. Οι πρώτοι μήνες. Ποτέ στην καριέρα μου δεν είχα τέτοια προβλήματα, ίσως λόγω χαρακτήρα. Πάντοτε ήμουν ήπιος. Στο αγωνιστικό κομμάτι, όλα ήταν άψογα για εμένα. Κατάλαβα ότι είναι πολύ εύκολο να παίξεις σε καλές ομάδες, δίπλα σε τεράστιους παίκτες. Το πραγματικά δύσκολο είναι να παίξεις σε χαμηλότερης δυναμικής ομάδες.
Στα μεγάλα κλαμπ, υπάρχει ποιότητα, οι παίκτες θέλουν να κερδίσουν τίτλους, ξέρουν πώς να παίζουν ποδόσφαιρο και κάνουν τα πάντα πιο εύκολα για σένα. Ό,τι ακριβώς συνέβη στην παρουσία μου στη Ρεάλ Μαδρίτης».
-Υπήρχε κάποιος ποδοσφαιριστής με τον οποίο ήρθες πιο κοντά;
«Χωρίς υπερβολή είχα πολύ καλές σχέσεις με όλους τους ποδοσφαιριστές. Προφανώς, στην αρχή είχα στενότερη επαφή με αυτούς που μιλούσαν την ίδια γλώσσα με εμένα, όπως ο Κριστιάν Καρεμπέ, ο Νικολά Ανελκά, ο Κλοντ Μακελελέ και ο Ζινεντίν Ζιντάν. Για τον τελευταίο ήμουν σίγουρος πως θα πετύχει ως προπονητής, ενώ για τον Καρεμπέ, χαίρομαι που διαπρέπει στον Ολυμπιακό».
-Κάποια ιστορία που ξεχωρίζεις από τα χρόνια σου στη Ρεάλ;
«Υπάρχει μία και την θυμήθηκα πρόσφατα μάλιστα, όταν συναντήθηκα με τον Κριστιάν Καρεμπέ στην κλήρωση των ομίλων για το Παγκόσμιο Κύπελλο του Κατάρ. Παίζαμε στην Ουκρανία και η θερμοκρασία ήταν πάρα πολύ χαμηλή. Τα χέρια μας είχαν παγώσει. Θυμάμαι τον Κριστιάν να μπαίνει στα αποδυτήρια και να πηγαίνει να ανοίγει το καυτό νερό στη βρύση για να βάλει τα χέρια του! Ευτυχώς βρέθηκε κάποιος και του φώναξε 'μην το κάνεις γιατί μπορεί να χάσεις τα δάχτυλά σου' και γλίτωσε!»
«Μακάρι να βρεθεί για την Τσέλσι κάποιος αντάξιος ιδιοκτήτης του Αμπράμοβιτς!»
-Τους τίτλους με τη Ρεάλ Μαδρίτης, τους διαδέχθηκαν καινούργιοι με τη φανέλα της Τσέλσι.
«Ιδιαίτερος ήταν και ο δανεισμός μου στη Μίντλεσμπρο, πριν μεταβώ στην Τσέλσι. Ήθελα να παίζω τακτικά και πραγματικά απόλαυσα το διάστημα μου εκεί. Ουσιαστικά κέρδισα το 'εισιτήριο', ώστε να γίνω μία από τις πρώτες μεταγραφές της εποχής Αμπράμοβιτς.
Ήμουν επιλογή του Κλαούντιο Ρανιέρι, αλλά όταν ήρθε ο Ζοζέ Μουρίνιο κατάλαβα από νωρίς πως συνέβη ό,τι καλύτερο μπορούσε να γίνει για τον σύλλογο. Το πιο σημαντικό όταν αναλαμβάνεις προπονητής σε μία τόσο μεγάλη ομάδα, είναι να κοντρολάρεις τις προσωπικότητες. Η διαχείριση των αποδυτηρίων. Πέραν των τεράστιων τακτικών γνώσεων που δεδομένα έχει, θεωρώ πως είναι ένας από τους κορυφαίους στον τομέα της διαχείρισης των ποδοσφαιριστών και για αυτό πέτυχε τόσα πολλά.
Όσον αφορά τους τίτλους, ήταν ο λόγος που υπέγραψα στην Τσέλσι. Όταν μου παρουσίασαν το πρότζεκτ μου ανέφεραν πως στοχεύουν σε τέτοιες επιτυχίες, πως ήθελαν να γίνουν μία από τις μεγαλύτερες ομάδες στην Αγγλία και τον κόσμο. Όταν υπογράφεις για να πετύχεις κάτι, αν δεν το καταφέρεις εν τέλει, απογοητεύεσαι. Η ομάδα παικτών που υπογράψαμε τότε, είχαμε έναν συγκεκριμένο στόχο και ήταν πολύ σημαντικό ότι τον φέραμε εις πέρας το 2005. Άλλωστε, ο σύλλογος είχε να κατακτήσει το πρωτάθλημα 50 ολόκληρα χρόνια. Ήταν κάτι σπουδαίο και μάλιστα το επαναλάβαμε την αμέσως επόμενη σεζόν!»
-Παρακολουθείς τις εξελίξεις γύρω από το κλαμπ φαντάζομαι.
«Με στεναχωρεί η κατάσταση που επικρατεί. Ο Αμπράμοβιτς είναι ένας από τους πιο πετυχημένους προέδρους στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Ανέδειξε τόσους παίκτες, κατέκτησε τόσους τίτλους και τώρα η Τσέλσι τον χάνει. Είναι πάρα πολύ δυσάρεστο. Γνωρίζω πως αρκετοί άνθρωποι ενδιαφέρονται για την αγορά της Τσέλσι και πραγματικά εύχομαι να βρεθεί κάποιος που θα μπορέσει να συνεχίσει να διοικεί τον σύλλογο με τον τρόπο του Ρομάν Αμπράμοβιτς».
-Πιστεύεις πως είναι εφικτή η πρόκριση στα ημιτελικά του Champions League, παρά την ήττα με 3-1 στο Στάμφορντ Μπριτζ;
«Στο ποδόσφαιρο τα πάντα είναι πιθανά, όσο κοινότυπο και αν ακούγεται. Από τη δική μου πλευρά, όμως, αν η Ρεάλ Μαδρίτης παίξει με τον ίδιο τρόπο, με την ίδια πίεση που το έκανε στην Αγγλία, δεν βρίσκω τρόπο να μην προκριθεί. Δεν έχω ξαναδεί τη φετινή Ρεάλ Μαδρίτης να πιέζει με τόση ένταση. Αν παρατηρήσει κάνεις το ματς, τα γκολ της είναι αποτέλεσμα πολύ έντονης πίεσης και μάλιστα σε ένα εκτός έδρας παιχνίδι. Εφόσον καταφέρει να βγάλει την ίδια ένταση και εντός έδρας, πραγματικά δεν βρίσκω τρόπο πρόκρισης για την Τσέλσι».
-Υπάρχει κάποιο φαβορί για την κατάκτηση του τροπαίου;
«Η Ρεάλ Μαδρίτης για μένα είναι το πρώτο φαβορί, αλλά δεν παίζει μόνη της. Υπάρχει η Μάντσεστερ Σίτι, που είναι ένα πάρα πολύ δυνατό σύνολο, ενώ η Μπάγερν Μονάχου δεν έχει πει την τελευταία της λέξη. Επίσης, ποιος μπορεί να αφήσει εκτός συζήτησης τη Λίβερπουλ; Είναι τόσο υψηλό επίπεδο στη συγκεκριμένη φάση της διοργάνωσης, που οι ισορροπίες είναι πολύ λεπτές».
-Μία από τις πρώην ομάδες σου, η Νιούκαστλ, άνοιξε μία «νέα σελίδα» στην ιστορία της φέτος. Πιστεύεις θα επιστρέψει άμεσα στα «αστέρια»;
«Είναι μία ομάδα και μία πόλη που πραγματικά το αξίζει. Τεράστιο πάθος, κόσμος που ακολουθεί τον σύλλογο παντού. Τους αξίζουν τα καλύτερα. Είμαι χαρούμενος που έχουν καταφέρει να βγουν από τη ζώνη του υποβιβασμού και εύχομαι να καταφέρουν να παραμείνουν στην κατηγορία. Αν πέσουν, οι στόχοι αλλάζουν δραματικά.
Ο ιδιοκτήτης πήρε τη Νιούκαστλ για να την κάνει μία από τις μεγαλύτερες ομάδες του κόσμου και οφείλει να κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να το καταφέρει. Ο πρώτος στόχος πρέπει να είναι να παραμείνουν στην κατηγορία. Έπειτα, έχοντας υψηλές προσδοκίες και ένα ανάλογο πρότζεκτ, θα καταφέρουν να προσελκύσουν μεγάλους παίκτες. Βρέθηκα εκεί, απόλαυσα τον χρόνο που πέρασα στον σύλλογο και ξέρω πως για έναν ποδοσφαιριστή, είναι τιμή να παίξει στη Νιούκαστλ».
-Ποιες είναι οι μεγαλύτερες αλλαγές που βλέπεις στην Premier League του σήμερα, με αυτήν που βίωσες εσύ.
«Σαφώς έχει αλλάξει ο ρυθμός του παιχνιδιού, την ώρα που ο ανταγωνισμός παραμένει σε υψηλότατα επίπεδα. Δεν πρέπει να ξεχνάμε, όμως, πως και στη δική μας εποχή, στην Premier League δίνονταν πραγματικές μάχες. Υπήρχε η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ του Σερ Άλεξ Φέργκιουσον, η Άρσεναλ του Αρσέν Βενγκέρ. Δεν ήταν εύκολο για την Τσέλσι να κατακτήσει τους τίτλους που πήρε εν τέλει.
Οφείλω να αναγνωρίσω, ωστόσο, πως αυτό που παρουσιάζουν Λίβερπουλ και Μάντσεστερ Σίτι τα τελευταία χρόνια, είναι κάτι πρωτόγνωρο. Τρομακτικό επίπεδο παιχνιδιού. Τόσο στο τελευταίο τους ματς, όσο και γενικότερα εντός της σεζόν, αποδεικνύουν για ποιο λόγο είναι τόσο μεγάλα κλαμπ. Όποιος αγαπάει το ποδόσφαιρο λατρεύει να βλέπει τέτοια παιχνίδια. Όποια και αν καταφέρει να φτάσει στην κατάκτηση του τίτλου, θα είναι άδικο για την άλλη.
Δεν χωρά αμφιβολία πως η Premier League στην παρούσα φάση, αποτελεί το καλύτερο πρωτάθλημα του κόσμου. Προφανώς υπάρχουν πάρα πολλά χρήματα, που προσελκύουν όλους τους μεγάλους παίκτες, αλλά παράγεται και υψηλότατο θέαμα. Όλα είναι άρρηκτα συνδεδεμένα μεταξύ τους».
«Δεν απόλαυσα το διάστημα που έμεινα στην Ελλάδα!»
-Ο τελευταίος σταθμός της σπουδαίας καριέρας σου ήταν στη χώρα μας. Θυμάσαι πώς προέκυψε η επιλογή της ΑΕΛ;
«Βρισκόμουν στο τέλος της καριέρας μου και ο ατζέντης μου ήρθε σε επαφή με έναν Ισπανό μάνατζερ που ζούσε στην Ελλάδα. Είχα αμφιβολίες για την επιλογή μου, αφού η γυναίκα και τα παιδιά μου ζούσαν στο Καμερούν. Σκεφτόμουν: 'Πρέπει να παίξω άλλη μια χρονιά ή να σταματήσω;'
Εν τέλει, δεν εξελίχθηκε καλά η παραμονή μου στην Ελλάδα, ειδικά σε σχέση με αυτό που είχα εγώ στο μυαλό μου. Τα παιδιά όταν είναι μικρά χρειάζονται και τους δύο γονείς δίπλα τους. Η απόφαση να αποσυρθώ και να φύγω ήταν πολύ εύκολη εξαιτίας των παιδιών μου. Άλλωστε, είχα χάσει το κίνητρο μου για το ποδόσφαιρο».
-Εκεί συνάντησες και τον Νίκο Νταμπίζα, πρώην παίκτη της Νιούκαστλ.
«Προφανώς και τον θυμάμαι. Εξαιρετικός ποδοσφαιριστής με παρουσία στην Premier League. Πολύ καλός παίκτης ήταν και ο Κουζάν, που είχε έρθει από τη Χαλ».
-Υπήρξε νωρίτερα ενδιαφέρον από ελληνική ομάδα;
«Δεν είχα ποτέ πρόταση από άλλη ελληνική ομάδα. Ίσως το σκεφτόμουν. Ο καλός καιρός και το επίπεδο του ελληνικού ποδοσφαίρου που βρισκόταν σε ανοδική πορεία μετά το EURO, μπορούσε να προσφέρει αρκετά πράγματα σε έναν ποδοσφαιριστή. Αν ήμουν πιο νεαρός και με μεγαλύτερη διάθεση να δώσω πράγματα, θα ήθελα να το δοκιμάσω».
-Από άλλο πόστο, θα επέστρεφες στην Ελλάδα;
«Θεωρώ χρέος μου να επιστρέψω στο ποδόσφαιρο, όσα πήρα από αυτό. Προφανώς θα ήμουν θετικός στο να έρθω στην Ελλάδα και να βοηθήσω από κάποιο άλλο πόστο, ώστε να μεταδώσω όσες εμπειρίες και γνώσεις απέκτησα μέσω της καριέρας μου. Έπαιξα σε τρεις διαφορετικές ηπείρους και θέλω να προσφέρω στους ποδοσφαιριστές ό,τι περισσότερο μπορώ».
